Leifur - 23.11.1883, Blaðsíða 3

ur verSur þaÖ betra, því brautin verSur abeins
uni A — 5 inílur gegnuiri fjallgarðinn, er pvi auð-
sjeð að pað mundi kosta íneira að byggja braut-
ina 30 íDÍlum lengri þótt auðunnari vegur
fengist gegrmtn fjalliö. Að eigi var baldið áfranr
aö vinna í fjOllunum í vetur, var ekki fyrir veg-
lc-ysi, heldur fyrir pað, að fjelagið porði okki að
eiga pað á hættu sakir snjóflóða, sem síft-ldlega
eiga sjer stað í fjöllunum yfir vetrartírnann, vildi
Ijelagið pví vita nreð” vissu hve hættuíeg pau
inuni vera ;ncð pvf að athúéa pau 1 vetur.
pegar yfirstjóruari hrautarinnar: Van Horne
var spurðut' að hvað mikið lengur fjelagiö yrði
að byggja brautina fyrir verkfallið 1 vetur,
brosti liann og sagði: ,, Ails ekkcrt icngur, við
liölum lofað að vera búnir að fullgjöra haua eptir
'2 ár, og við ættum aö enda pað loforð“. Hann
var spurður hyovt snjóflóðin ekki stöðvuðu
fiutninga eptir braulinni og ónýttu hana. Kvað
hann nei vib pvi, og sagði að par senr brautin
lægi eptíi brattri hiíð og hætt væri við poim.
byggðn peír slcúr yfir brautina og hlypi pá flóð-
ið franryfir og gjcr6i henni ekki pann minnsta
skaða.
þann 10. p. m. var fullgjör Manitoba-
norðvcsfui'járnbrautin til bæjat-ins Minnedosa,
var mikill fögnuður meðal porpsbúa, er liinn
fyrsti gufuvagn peyttist inn í bæjarstæðið, voru
fáirar á lopti af hverri búsbust. og mannfjöldinn
æpti margfalt húrra-, jafnrel verkstæðin urðn
hrifin og tóku öll undir með rnannpyrpingur.ni,
og með hárri raustu kváðu hinn skeiðmóða járn
liést velkominn til bæjarius. Flokkur af mönnum
vinnur kappsamíega 'að gufuvagnahúsinu og vagn-
stöðvunum og verður hvorttyeggja fullgj■ >rt inn-
an fa'rra daga, og gleðjast monn rnjög yfir pess-
um rniklu frhmfövum 1 porpinu í sumar, að
viku liöinni verður vagníestinni rent eptir braut-
inni íil Potagc La Prairie á hveijum degi, og
pykja pað miklar framfarir.
Ilon. John Nörquay æðsti rððgjafr fylkisins
ssm er forseli Saskatchewan kolanáma fjelagsins,
fór nylrga partgað vestur til að yfirlfta llamuna
og sjá livernig vcrkið gangi, leist ironurn vel á
námuua' og kom liinn ámegðasti heim aptur
segir hanu að kolin batni eptir pví sern inn-
ar dragi f jíirðina, og er hann fullviss að áður
langt lfðúr, vtrða pau kol jafn gó& og hin beztu,
ei' rnenn nú irafa; sein stendur, kostar rúmlega
1 doll. hvcrt , .ton“, pegar pað er komið upp
úr námuuum, en pegar binar nauðsynlegu vinnu-
vjeiar eru komnar i stand og farnar að vinna,
scgir hann að pau purfi ckki að kosfa meira
en 60 cent hvert ,.ton“ við Kyrrahafsjárn-
brautina. Norquay er viss un> að kolanámar
pessir muni endast f 50—100 ár; og pað pó
allt Norðvesturiandið keppist við að brenna
kolum peirra.
Ilið stórauðuga Hudson Ray fjolag, hefir ný-
lega leitt f ljós hina óseðjandi auragirnd pess,
nieö pvi að hcimta skaðabætur frá Canadastjórn,
fyiirsknða er pað varð fyrir veturinn or Riels
uþpreistin stóð yfir, cn oin-i og kunnugt cr borg-
aði stjórniu pað undireins og friði varð á komið
moð pviað gcfa fjelaginu stórt svæði af landi,
umliverfis Fort Garry; samt sem áður hcimtar
nú fjéWgið skaðabætur að nýju, vill pað liafa
50,000 doilars. en bætt er við að pað fái ckkert,
pó pað hleypi pví 1 inál. enda rr.ætti pað ekki
vera p'vi pað hefir nóg' land hjer 1 Norövestur-
Jandinu, pó élcki bætizt par ofan á peuingagjafir.
Hcrra Shields yíiniinsjónai inaður Kyrrahafs-
brautarinuar, fyrir vestan Swift Current., er
nýkomin til bæjarins, segir hann að á peim partí
braut«riiinar vinni um 800 meuri auk peirra sem
byggja bana. fjelagið cr búið aö senda burtu
uni 2000 manr.s, margir peirra liafa fengið vinnu
við að höggva timbur i skógumlm upp með
Row Rivor, pví par verður tekið mest. allttimb-
ur til brantarinnar fyrst um sinn; margir pcirra
cra komnir til hcimkynna sinna i austur Canada
Og Randarikjunum, Að eins 400 mannsvinnaað
byggingu brautarinnar nú. og segir liann að
bnuitin verði járnlugð vcstufá liálendið um lrinn
— 115,—
20. p. m, og verði pá flcstir peii ra manna sendir
burtu par eö fjelagið hefir ekkert verk fyiir pá
eptir að brautin er fullgjör.
Eins og íyi'it' nokkrum tíuia var um geíið
ætlar Rrctastjórn að gjöra alvöru ut' gamui með
að styrkja írskar fjölskyldur til úlílutnings til
Canada Norðvesturlandsins/ og er baidið aö
Canadastjórn muni styrkja paö lika, hefir Breta-
stjórn ásett sjer að lrafa útflutnings umboðsnitínn
uiu írland pvert og endilangt eiga peir að fá
liann eptir pví h að nr' rea peir fa til fararinnar
ve:ða laun pcirr j Suiliings fyrir hvern mami,
bar fil hundrað er komið úr pvi fá peir 2 S.
fyrir hvein 'mann upp til 1000, cþtir pað fá
peir 1 S. fyrir livern mann, mcð pessu fyrir-
komulagi er anösjeð að betur iiiuni gaiiga. pví
uinboðsmenu munu gjöra sitt ýtrasta með að fá
scm llesta og panuig hækka sin eigín laun,
stjórnin hefir og i liýggju að gjöra samniuga við
eitthvert gufuskipafjelag, að reýna aö fá pá
| flutta sem ódýrast aö unnt er. eigi peir allir aö
flytjast til Qtiebcc óg paðan vestur nieö Canada
brautum, engiraf ibúum fátækraliúsanna verða
teknir.
Herra A. H, Roo cinn af aðstqðarniönnum
Sir J. A. Mc.Donuids við að ná íleiitóiu kosning
í lijeraðinu Lenox, Ont. er orðin seKtir í að liafa
svarið rangati eið, er pví hætt viö að Sir Joiin
kunni að lenda f klljru fyrir pað. Prestur einu
ásakaði liann fyrir að hafa guðiastað vöðálega,
pcgar hann var að fara uin byggðina til að safna
: saman atkvæðum fyrir Sir Jolin. En sém við
var aö búast pótti herra Roe ekki sœmilegt aö
láta pað berast út að hann væri guðlastari, og
höfðaði liann pvi mál a móti prestinurn ogsór aö
hánn talaði ósatt, Síð.m hefir prestur ssfnaö
vitnum, sein sanna að Roe lrefir guðlastað, og
stcndur uú yíir mál á milli peirra, er bætt við
líoe að minnsta kosti missi einbætti sitt, oit iík-
lcga fangelsi, petta ætti aö verða peiui til váru-
aðar, er hjer eptir kunna að takást sama starfa á
hendur, og athuga að illt getur stabið af pví
ógna kappi, er ætiö á sjer stað. við kosniugar,
um að fá nrenn til að kjósa vissan nutnn, paö cr
sannarlega nauðsynlegt að klmkir pessara manua
koini fyrir almenningssjónir, svo pi ir framvegis
kynnu að gœta sln.
Til pcss að fullvissa alia eigendur hluta*
brjefa i Kyrrahafsbrautarfjelaginu uni að peif
ekki skaðist a eign sinni, hefir fjelagið gjört
samninga við yfirstjórti Canada um að boiga fje-
iaginu tvisvar á ári nægilega peningaupphæð til
að borga lilulabrjefaeigöndum í pað minnsfa- f
af lnindraði, par til brautin cr fuiigjör. Til
psss að petta verði frarnkvæmt hcíir fjelagið
skuldbundið sig til að fá nú stjórninni peninga,
svo sem með parf ti! nefndrar útborgunar, og heíir
fjelagi ðtiltekið 17. febrúar og 17. ágúst á hverju
ári, pangað til 1893, som borgunavdaga u
nefndii uppliæð. Auk pessa hefir Ijelagið ásett
sjer að gcfa hlutabrjefaeigöndmn 1 af hundraði
tvisvar á ári nieðan vcrið er að fullgjiira braut-
ina. svo að eigendur blutabrjefa fá alls 5 af
hundraði á mcðan brautin cr pó ckki fullgjör,
en eptif að hún er búin. sem búizt er við að
.ekki verði seinna en í Maf 1886, aukast rentúrn
ar að svo miklu leyti, sem hágur brautaiinnar
leyfir, pað virbist pví óiiætt fyrir inenn að léggja
peniuga sfna í eignir braufinnar. einkmn pegar
stjóruin ábyrgist pcssar árlegu rentur uni 10 ár.
svo ekki parf að kvlða pví að eignir liennar
verði felltai' i verði. pó cinhverjir vildu gjöra
pað. geta peir pað ekki framar, og verða pví
að sætta sig við að borga fullkomið verð fyrir
hlutabrjefin, eða vera án peirra.
Maður nokkur aldraður og biiudur, giptist
f'yrir skömmu ungri stúlku; áður pau gipcu sig,
gekk stúlkan í iifsábyrgðarfjelag, átti pað að
vcia liinuin blinda brúöguma til styrktar ef húu
kynni að deyja á undau bonum, að pví loknti
giptu pau sig, en prem vikum siðar var hún
raðin af dögum, liafði tienni verið gefið inn eitur
og dó kvalaf'ullum dauða, maðurinu lrcí'ir verið
tekinn l'asfur og er álitið aö liauu hafi viildið/
dauða henriíU' til að fá poningann. Hcimili peirra
var í Flesiivj'toi! Oiit.
W I N n i p k g .
Um undanf.ii'inn t):n;r hcl'ir bæjarstjórnin i
Winuipeg htíi'irt.ið að b.tíjarbúar sampykktu að
fá 200,000 dollars til íáns, til að geta i'ullnægt
pörfum bæj irius með umbútmn á ýmsum stræt-
um o. Ö. Hafa margir látið i ljósi dáuæju mcð
núverandi bæjaVsijórn, en pað scni nnrkiicgast
er við pað, er, ab það befir ekki borið á neinni
óánœgju fyriicn nú pegar liðnr að tima Ircim er
kjósa skal nýja bæja.rstjórn, Hvo rjettur að dóm-
ur sá er scm bmjavbúav kveða upp yi'ir núver-
andi stjóm haus cr ekifi gott að segja. cn víst cr
pað ab hún hefir nuiuið margt parfiegt verk,
pó máske eittíivaö megi að honni fiuna. Nýlega
liefir hún gjört srmninga yið maim.cinn í bien-
um að grufa sktaeu utn b.oinn tii að bera burtu
vatu og ópvena frá húsu:n, einnig er verið að
gjöra sámninga við mauu einn mn að trjeleggja
aðalstr'œtið. Aliirsjá aö bvoi'tveeetí'ja er íiauðsyn-
legt og má ekki dragast lcngur, en til pess að
pvf veröi framgcngt ónmfiýjauiegt að fá áður
uefnda peningaiipplueð til iáns, petta samsinuir
nieiri partnr bæjarbúa, sarirt sem áður pegar
koin ab peim degi er afkvæðagreiðsla skyldi
fara frain, 'som var pann 12. p. m., var mál
petta feilt og er nú óvist livernig for um nefndar
umbætur. Stuttu áður cn atkvæða'greiðslan fór
fram, tóku nokkrir mcnn sig sanun uai að hald.i
fundi og var á peim cingöngu rætt um brot og
bresti binna ,,óiáðvöndu ráðsmanna" og vóru
mömmm sýndir peir gegnum stækkunarglcr,' svo
ekkert gæti hjá slopjiið, nreð p 'ssu móti tókst
nokkrutn purslyndnm óvinunr bæiarstjórnarinnar,
að stemma stigu fyrir pcssu vclferðarmáii bæjar-
ins ost pvi hclzt útiit fyrir að mnbótum á stræt-
unum verði frostað, par .til hiu nýja bæjarstjórn
sezt að völduin, niá pví búast við að eitt
sumar enn megi mcnn gjöra sjcr að góðu að vaða
aurinn um bæiiin pvert og endilangt.
„TBeira ijös!“
Sól til viðár sigúr
svcfuinn iokar brá,
fugl til h.reiðurs flýguv
feilur liúmið á,
fölnar aþtíinroðarós;
á viiligölum Vesturheims
vantar meira Ijós.
Máninn mildur liður
myrkum skógi frá,
aptannbberinn blíður
blöðin breiiir smá,
sjerbvor blnndar sveinn og drós;
á viliigötum Vesturheims
vantar raeira ljós.
Leifur! Ó! heppni Lyilui'!
læknaðu björtu vor,
j'.hraustur og hugntn reifur“
hetju send iss ]:or,
pigg svo okkar liæzta hrós;
á villigötum ■ Vestui'heims
vevtu. allra ijós.
Stdtt yfirlit
yfir
cfnaliag bænd.r hjer í Víðiruesbyggð, er
iiafa dvalið í Nýja fslandi frá fyrstu
innflutuinguin.
Rændur hver um sig eiga bjer frá 10—20
nautgripi, og selj.i peir pá f;*•].-; 'i yiðkomu, sem
ekki parf fyrir vauböldum, og' cru pau opta.sr
lftil. poii' fá vanalegast frá 50—100 btishcl
af jarðeplum og suniir stundum mikið meira;
sélja ýrnsir nokkuð af peim. og vanalegast
er tifökl uppskera. Rændur rækta tneira pg
miuna af kartöllulauk, og er optasl sjöföld upp-