Leifur - 21.12.1883, Blaðsíða 2

fallinn þó liann viöurkenni aö stjórnin setti aö
ráða méiru í þeiin málum, virðist lioUum ab
uægja mætti að gjörðir væru saraningar við lirað'
frjettafjelögin að flytja frjcttir fyrir póstsljórn-
ina fyrir iægra gjalrt en aðra út í fra. Ejéu
raenn lirærtdír um að órcugt verði að gjöra samn-
inga við þau. pví pað er fyrir löngu augljóst að
liraðfi'jettaljelögin um jjvera og entlilanga Ame-
ríku eru 1 hcild sinui eitt einveldisfjelag. og
jiess vegna vilja mcnn fá stjóri.ina til að stofna
pessa hraðfrjettapræði í peirri von að við pað
kuuni að stiga niöur gjaldið bjá fjelúgunum.
í Bandarikjunum hofir verið myndað fjeiag í
peim tilgangi að koma í vcg fyrir strið og styij
öld, er hugmyndin sú, að stofna pesskonar fje-
lög í liverju lancli, og að skylda fjehigsins sje,
að skora n stjórnina að komast eptir orsökura til
práttana milli stjórna og rikj-i, og nær pað er
vist orðið, þá að stilla til friðar með pvl að
nefnd manua gjöri út mn málið. Til pess petta
fyrirkomulag geti haft arangur. parf að búa svo
um hnútana að stjórnir pær, cr í deilurn ættu,
væru nauðbeygöar til að hlýða dómi ne.'ndarinnar
og 1 peiin tilgangi hefir áminnst íjelag ásett Sjer
að senda askorun til allra presta, um að peir
gjöri sitt ýtrasta til að brýna fyrir mönnuin hve
heimskulegt og ótilhlýðilegt paö sje fyrir kristna
raenn að etja saman heilunr pjóðflokkuin til að
úthella blóði sinn á vigvellinum fyrir prætur
yfirvaldatina. Einnia er ákvarðað nð senda pess
konar áskorun til allra hlaðstjóra. svo peir kapp
kosti að kenna mönnum að koma 1 veg fyrir strið
nieð pvl að nefnd manna gjöri út um prætuna.
pað er eflaust lieppilegt að blöðin gæfu mciri
gaum að pessu rnáli en pau hingrð til lrafa gjört,
pvl par sem blöðin hafa frelsi til að láta í ljósi
meiningar manna, eru pau ekki einungis hirtihg-
arvöndur á pá inenn. er stjórna rikjum og lönd.
um, heldur eru pau ken.iifeður peirra, par pau
draga skýluna af, og gjöra opinbert, pað sem
stjórnendur vilja hafa hulið fyiir augurn alinenn-
ings, en par á móti halda á lopti og hrósa pvl,
sem lofsvert or i fari peirra. pað er pví mjög
liklegt að blö'óin gætu áorkað miklu i pessu
máli, cf pau á annað borð tækjust pað á hend-
ur
Hroðalegt slys vildi til á Atlanshafinu
pann 30. f. in. Gufuskipið „Thomas Daua“ á
leið til New Yorkfrá Liv rpool vará ferð i logni
og bliöveðri utn morguninn i dögun kallaði vakt
arinn sem var fram á skipii.u að annað skip væri
l.'álægt og 1 s iniu svifum rakust þau á. Skip pað
er inóti peim kom var frönsk fiskidugga sem
var á heimleið frá fiskistiðvunum umhverfis Nj
fundnaland höfóu fiskirnennirnir ekkert ljós til að
gefa til kynna að hœtta væri á ferðutn og pess-
veenarákust skipin á; sem búast mátti við stóðst
fiskiskipið ekki höggið liafði pað brotrað svo nð
pað s ikk algj' rlcga á iaum minútum. Skipstjór-
inn og menn hans allir á Amerík.u skipinu gjörðu
allt sem peim var mögu'egt til að ná fiskimönnun
um upp á peirra skip sem var alveg óskaddað
en pað var lítíð sctn peir gátu, og pótti
peim átakanlegt að sjá mennina drukna
parna fyrir au;um sjer en svo varð pó
að vera. peir gátu bjargað 21. Á fiskiskipinu
voru alls 110 menn og drukknuðu pví 89 menn
Menn peir er komust af gátu ekki upplýst skip-
stjóranu neitt um hagi peina pvi peir kiinnu
ekki eitt orð í enskri tungu en á skipiuu var
cngitin er talað gæti frönsku.
Úr brjefi frá Hallson 6. des. ’83.
Hjcðan er engar frjettir aö skriía nema
góða veðurátt, en rigningu höfum vjer i dag
pykir pað njlunda um petta leyti. Heilsu*
far manna er fremur gott og engar slysfarir á
rneðal landa.
Hveitiprí-imi er einlægt að lækka og gjörir
pað mörgum súra daga sem purfa að borga
jarðyrkjuverkfæii. pvi pau’koma flesíum nýbj-ggj-
urum á hnjen. Járnbrautin og hveitispeku-
lantar eru einvaldir yíir bændum, og sje jeg að
jnnlenduin bænduin cr ekkifarið að lltast á blik-
— 130. —
una og eru pví farnir að ráðgjöra að stofna fje-
lög sin á milli, til að geta sjálSr komið hveiti
sínu til aðalmarkaðarins. það mun líka vera
oina ráðið, sein helzt gæti stemrnt stigu fyrir
pc-ssari kúgun, og pyrftu landar að hafa vak"
andi auga á slikum hreifinguin, svo pdr standi
ekki eptir alveg bersltjaldaðir á striösveliinimi.
Jeg fellst á uppástungu Leifs, um. að menn
ættu að gefa sig meira við kvikfjárrækt, og
pað gjiira íleiri. en lijer santiast sem optar: ,,að
hiegra er að kcnna liciJræðin en halda“, p?i
pegar Ísíendingar byrjuðu lijer, voru peir alls-
lausir sem ilestum rnun kuunugt og pess vegna
ómöguJegt að komast yfir gripi, var pví eina
ráðið að fá með einhverjum brögðum eitthvað
plægt, stm mest vannst fyiir góð samtök.
Mcð pessum hætti iiyrjaði akuryrkjau lijá oss,
meira enn vjer vorum færir uin að hafa stjórn
á, vegna kostnaðar á akuryrkjuverkfærunum.
Eyrsta og annað árið var hveiti vel borgað,
scm herti á mörgum pvl meir að auka hana,
ekki einungis ísi. heldur einnig gömlum bú-
fræðingum hjer innlendum, sem nú eins og vjer
og kellingin sjá allt betur á eptir. — Ailt
fyrir pað ættu nienn ckki að missa móðinn,
heldur reyna aö kippa i liðinu og verða hyggnir
af skaðanuni, og licppilegast álit jeg fyrir landa
að ráðast nú ekki i stórfærslur. pó eitthvað
pyki ábótavant, þvl ailstaðar mun eitthvaö að
vera, að minnsta kosti skyldu mcnn athuga sig
vel, áður enn peir loggja á stað“.
FRJETTIR FRÁ CANADA.
Canada stjórn er nú að reyna að fullkomna
og auka veizlunarsamniuga sína við síjórn Brasi-
liu, en hvera enda pað hefir, er enn óvist.
Canada stjórn nr reiöubáiu að lækka toil á
vörum Brasilíu, t. d.: sikri 10 af hundraði,
ef Brasiliu stjórn vill að pvi skapi lækka toll
á Canada vóruin svo sem fisk og tinibri. Enn
l'remur er stjórnin að reyna að koma.á ver/.l-
unarsamningum við 6uba og Januiea, er verið
að pvl gegnuni Breta og Spánverja, hafa Spau
verjar enn sem komið er ekkert svar gefið og
er getið til aö orsökin sje sú. að eyjar pcssar
sje svo illa staddar 1 peningalegu tiiiiti, að pær
muui valla treystast til að lækka tollana á vör- •
um sínum fyrir pá ástæðu, að pær hugsi að
pað muni verða heldur skaði en ábati. þrátt
fyrir pað vonasl stjórnin eptir, að samningarnir
komizt á áður langt liöur og er vonandi að pað
veiði, pví pá inætti vonatt eptir að vörur
pær, sem vjer pórfnumst, kynnu að stiga
niður; en fyrri getur pað ekki orðið.
— Herra Alex Moilat foiseti liins svo nofnda
Norðvesturtiinburfjelags hjer í bænum, tók sjer
ferö á liendur til Englands slðastl. október.
Fyrir iauin dógum sendi Jiann fjeJóguin sinum
hjer pau orð, að liann væri búinn að selja fje-
lagseigniruar, som eru: tvær sögunarmylnur,
önnur 1 Selkirk en hin í Fort Alexander við
Winnipegvatn, og leyíi frá stjórninni að liöggva
20,000.000 fet af sögunarbjaikum áriega, fá
peir íjelagar 60,000 pund sterling 1 penÍDgum,
en hitt i lilutabrjefum. Motfat og T. 11, Car-
man eru cigendiir mylnanna og tiniburleyfisins,
og er sagt að hvor peirra muni liafa um 1
millón dollars 1 hreinan ágóða. Höfuðstóll hins
nýja fjelags er 250,000 pund sterling, eða 1
jiilíón doll., og hvert hlutabrjef kostar 25
doll. Moffat og Carrnan verða stjórnendur fje-
lagsins íramvegis,
— í Toronto er nýkomiö út nýtt frjettablnð
„Vikan *. er pað undir stjóin hins nafnfræga
professors Goldwin Smith. Blaö petta er ai-
j gjörlega ,,politiskt“ og má búast við að í pvi
verði margar góðar og nytsamar rilgjörðir við
vikjandi stjórnaimálefnum. í fyrsta tölu-
biaði er ritgjörð ali rnikil um ástandið í
Manitoba og Norðvestuilandinu. pykir ritstjór-
anutn sem Manitobabúar fari of geysii sakirnar,
og að tala um aðskilnað við önnut fylk i ríkis-
ins álHur hann heiinsku eina og að af pvl
standi iilt eitt fyrir fýikið í tiiliti til f'ramfara.
Á pvi er auðsjeð að í Austur Canada cr gjörð-
ur „úlfaldi úr mýfluguuni” og að herra Smith
heiir eigs gaumgæfilega lcsið frjcttablöðin frá
Manitoba, pvl pað er langt frá að Manitoba-
búar viiji slíta sambandið við Canada. það sem
peir æskja eptir er: að losast við einveldi ( hvaða
mynd sem pað er, og að pvi er riú starfað með
atorku um fylkið pvert og endilangt, og er von-
andi að bændafjclag pað, sem nú er verið að
mynda, verði að tilætluðnm notum og mcð
dugnaði reki á (lótta 011 einveldisfjelög.
— Laugardagiun 8. p. m., kom hingað til
bæjarins hinn síOisti ílokkur manna peirra, er
í s.umar hafa unnið a Canada Kyrrahafsbraut-
inni, par með er lokið öiium störí'um á pessari
iniklu pjóðbraut í haust. Frá brautarendanum
vestri er 1 Jý mila til hæ'zta fjallgarðs á öræf-
unum; par liggur brautin 5.300 fet yfir sjávar-
mál, ftá brautareudanum vestur til Kamioopseru
270 milur óbyggðar en liætt er við að mikið af
peim vegi verði seinunnið, Á peirri leið vcrða 5
jarðgóng; hin lengstu peirra verða 1400 fet.
Siðan i mal i vor hafa verið fullgjörðar 394
milur af áðalbrautinni, auk allra hlifarbrauta,
og brautin svo vel byggð, að hættulaust er, að
lestir fari eptir lienni 40 milurá klnkkutimanum.
— Siðan seinni lduta nóv. hefir tiðin verið
æskileg, og satt að seeja, helir hún verið iíknri
sumar cn vetrartíö. Á hverjum degi cr sólskiti
og bliða svo að hiti er, og mega peir, sem búa
1 austurfylkjum rikisins liætta að tala uin vetr-
arkuldann i Manitoba, Eptir blöðum að austan
virðist scm par hafi verið töluvert kaldara,
pað sem af er vctrinum, heldtir en lijer. það
litur út sem spadómur veðurfræðinganna ætli
að rætast i petta skipti að veturiiin verði mildur.
þeini pykir ugglaust að vetur verði liarður, ef-i
nóv. kcinur kuldaalda með norðanvindum, taka
peir til dæinis upp á pnð veturna 1881 -2 og
1882- 3, pvi pá komu noiðanveður með
grimmu frosti í nóvembcr og báðir veturnir
óvanalega frostamiklir. penna sfðastiiðna nóv.
hafa eigi komið langvarandi horð frost og
pykir paö benda á, að í« liggi ekki mjög nœrri
Amerlku ströndum að norðan og par afieiðandi
vonast mcmi cptir miidum vetri, þvi pað má
eiga vist að væri vetutiim i íshafinu og á norð-
urenda Amerlku orðinn nú mjög harður, pá
væri tlðin eígi jafn góð og hún er. Vjer
mundum pá daglega liafa norðanvinda mcð
grimmu frosti. i stað pess sem nú eru sifeldir
sunnan og vestanvindar mcð hlýindum, sem
minna á sumar en ekki vetur. það væri ósk-
andi að veturinn yrði vægur, pvi pað mundi
að uokkru ieyti bæta upp siðastliðið sumar,
sem var bæði kait og óstöðugt, rnargir sem í
sutnar arfu fyri skaða á uppskeru sinni sakir
frostsins sem æddi yflr alla ilineriku i septem-
ber, mega sannarlega gleðjast. ef veturin veiður
góður, pví peir purfa pá ekki oins mikils með
til að skýla sjer, nje Iiita npp hús sín, og
pánnig yrði uppskepskerubresturinn ckki eius
tilfinnanlcguv og clla.
„Ilvad á ad gjifra vii? l,eil?4t
verður mörgum að orði nú á dögum. ,,Mjer
llkar ekki Leifur, hann er bæði of dýr og
efnislaus, til pess að fleygja peningum sinum út
fyrir hann“. En af pvi mjer pykir skoðun pessi
helzt til skökk og imynda ínjer líka að hún komi
af pvi, að Leifur og kringumstæður hans með
og mót. hafi ekki verið vel athugaðar. Jcg leyfi
mjer pá að biöja hinn heiðrafa ritstjóia, að Jjá
mjer rúm i Leifi, til pess að segja yður landar
góðir! livað jcg vil láta gjöra yið Lcif, pvi jeg
er líka vongóður um. að jog fái marga af yður
til að gjörast mjer meðniælta, ef mjer að eins
lukkast að gjöra yður pað nokkurnvegin skiljan-
legt. það cr þá fyrst, góðu landaH að jeg álít
pað nauðsynlegt og sjálfsagt, að við af ýtrustu
kröptum styrkjúin liann til vaxtar og viðgangs,