Leifur - 29.02.1884, Blaðsíða 3

en nú á sjer stað, er. að pað má heita sú eina j
vaia, er þeir ilj’tja, og Jjnr af' JeiBandi vei'Ba
vagnar [Jeirra opt og tíðmn að vera tómir aorn :
lciðina, en kostnaÖurinn jafu rnikill vib aö koiíi-
ast áfram. Nefndin ulitur Jiví heppilegast að j
ijcim snúi luiga sinmn nieira að griparækt, að i
íuinusta kosti fyrst uin sinu Hvað vel nefndiuni
helir lari/.t vcrk petta úr hcndi, cr ekki gptt I
uð segja, pví einum finnst þotla og öðriiin hiítt, 1
cn ekki cr hægt nð neita [jví, að [Jað litur út j
innnr allt eiiis mikið og bœnda. f>að ætti öiloni
að vera augljóst að fjelag [jnð, scm hjer er um
að rieða, hefir fru upphafi sinna daga verið
einokunaríjelag i oiðsins íyllsta skilningi, og þvl
sýnist Jjað undarlcgt :sb bacniafjelagsneíúdinskyldi
i öllu vcra saindóma hefra Hill forstjór* pcss.
— Hinn 22, |J. m. drckkti sjer i Hudsonlljótjnu
i Now York. liiun nafnkiimii Salmi Morsc, li' í'
ur.dur ieikritsins. ).Krossfes(ingin“. • Ilaun var
fæddura Englandi, og voru foreldrar hans Gyð-
iiigar, ólst hann upp í foreldra, húsum Jjar til
liann vni fulltíða inaður og haföi Jokið skólanámi
síuu; lagoi hann mikið kapp á að nema tungu-
mál og var lianu vel fær í ílestum Norðurálfu
málum. Sncmma hneigðist hugur hans að pvi að
ferðast og skoða heiminn, og er hanu var útskrif-
aður af háskólanum, fór liann að ferðast og skoð-
aði Haua (lest Jöiid á hnettinum. í Ástraliu
dvaldi hann tvö ár og græddi þar offjár. epíir
pað fór hann til Californin og dvaldi um Jirið í
San Frnncisco, og stuudaði Jjar lögfræði, og Jjá
ritaði haim leikrit Jjað, cr mn siðir st.eypti hon-
urn 1 örvilnun og kom honum til að fargn lífi
sfiiu, [>au ár scm hnnn dvaldi i San Franciseo
var hann útgefandi frjettablaðs jafulfamt og hann
var málafærzlurnaðiir. Fyrir tveim áruni seicii
liann eignir sln’ar J)ar og ætlaði til Norðnrá'lfunn-
ar, oii cr hann konv til Ncv York, bað cinn
lcikluiseigandi liann að staðnæmast Jnr um tima
jiví hann vildi sjá jjetta léikrit hans er svo mik
ið var talað um. gjörði liann pað. cn ekki varð
af pví að ritið vrði lcikið; kom jiá kapp í hanu
að lata leika pað, keypti pegar land i hænum
sg byrjaði að byggja lcikhús, iauk liaini við
smíði Jjess og kostaði liúsið 100,000 dollars, ept-
ir pað keypti hann málverk pað i-r purfti fyrir
ritið, og allan úthúnað, en er hami ætlabi að láta
lcika, skarst bœjarstjórnin 1 leikinn og fyiirbauð
að sýna pess hátt-av rit í New York. Út úr
pessu varð hann siunisveikur pví liann hafði eytt
aleigu siuni og talsvert meiru, til að undirbúa
Jjctta, og bjóstviðaðfá allt endurgoldið, cn cr
haiin sá engan veg opin fyrir sig úr skuldaklíp-
um Jjessum. tók hanu til pessa óyndisúrræðis.
sem i'yrr er greirit.
FRJETTÍR FRÁ CAfSlAÐA.
Ekki er hægt að svgja að stjóinin sje viljugað
láta undan Manitobabúum, póiiljótu hragði sýn
ist-ekki neitt vera pví til fyrirstöðu, annað enn
prú og pvergirðingur, scm ætlð loðir við Sir
John pegar eittlivað parf aðgjörða hjer í Norð-
vesturlandinu. Fyrir nokkrum tlma var æðsti
ráðgjifi fylk sins scndur austur til Ottawa til að
herða á stjórninni með að stækka Manitoha-
fylki norður á 60, stig n. br., og lofaði haun
að gjöra' silt ýtrasta i að fá pví framgengt,
en ef satt er sagt, gengur honum ætíð nokkuð
styrðlega pegar pangað kemur, pvi hann er i'inn
af fylgifiskum Sir Johns og pvi mjög pvingandi
fvrir hann að gjöra honum á móti, í [jetta skipti
varhann cinbeiUur og ætiaði að gjöra mikið, fór
hann á fund Sir .lohns, og lagði fyrir hann bæn-
arskránj, og' cr pcir höfðu talað saman uni hrið
fór Sir Johnað láta hrýr síga, pvi liapu funn að
Norquay var fastur á sinni meiningu, lauk við
pað ræðunni aðSir John tættisundnr bænaskiána
og trað hana undir fótuin sjor, stóð Norquay
höggdofa og starði á nafna sinn, hafði hann aldr-
ei sjcð hann í jafu miklum vigahug fyrri, sá hann
að hetra muudi að hafa sig burtu í tinia, pví
— 167. —
óvíst pótti hvernig fara mundi ef Sir John hjeldi
áfram. Œtiaði Norquay pcgar að sni.a hcim
íór pví og kcypti f.irbrjcf, cn pá komu hoð írá
Sir John að hann vildi .linna Norquay. Jjet hann
pvi utidan og sættusi peir licilum sáttuni, fáuui
dögum siöar tók Norquay sjcr farbrjef, til Tor
onto og liefir strcngt pcss Íicit, að lála aldrci !
uudan, h'aun skuli annaðtveggja liafa fr^in sitt mál
eius og lianii upphaflega ætlaðist til, ella lireint
ckkert og láta pá Maiiitobabúa skc-ra úr livað
gjöraskal. Siðan hann kom til Toronto hcíir
| hann feng'ið hraðfrii tf íi. Sii Johri, sem vill að
hann konii apturogaO Jjcir komist að einhverri
niðurstöðu eu Nonjuay neitar .að snúa aptur,
nema hann næsta dag fái utkljáð mál sitt, svo en
er óvist hvcr ondir par á verður. pó líkur. sjeu
til að Sir Jolin Játi ckki úndan. Hami vcit vcl
að stækki Jianu íylkið cins og um er beöið, gctur
fylkisstjórnin látiö byrja Hudson Bay brautina live
nær sem vill, en paö striðir á móti hans eigin
hugmynd, pví niáii viðvíkjandi.
Fari svo að Norquay fái cngu ti) i«iðar kóm-
ið, ætla pingmenn Manitoba að taka yið málinu
og eru peir vongóðir um aö peir hati pað fram
cf péir leggja kapp á pað og vinua allir i sam-
einingu, hafa peir beðiö Stephen forscta lvyrra-
hafsfjelagsius aö lijálpa peiin til að haia fram inál
sitt, pví hann er meömæltur pví aö brautin sje
byggð norður, og sömiciðis að einyeJdisgreinin
sjc strikuð út úr samuingunum, pví liann sjer
glögglcga að fjelagiö hefir ekki peninga til að
byggja brautir eius viða og pörf er á i fylkiim.
Ilefir liann optar cneinusiuui átt tal við stjórn
ina, og cggjað hana á aö stækka fylkið eius og
um er ocðiö. pann 19. p. iU. talaði A. W.
Ross. sem er pingmaður fyrir lijeraðið Lisgar,
lengi mn ástand Norðvestur!andsin«. sagði haun
aö auösætt væri að eptir 5—C ar, hrykki ekki
Kyrraliafsbrautin til með að flytja allt hvciti
Norðvestnrlandsius, og gæti hann ekki sjeöhvaða
ástæðu stjóinin hcfði til að vera u inóti byggihgu
Hudsontlóa brantarinnar, sýndi hann fram á að
pó Íbuítr Norðvcsturlandsins ijolgUðu ckkert,
yrði hyeiti uppskeran 21,000,000 Unsh. eptir 5 ar
og væii pað meira en pessi cina hraut gæti flutt til
markaðar. Kvaðst hann álíla að stjórnin gjöröi’
skaöa, ckki eiuungis Norðvcsturlanclinn, hcldur
rikinu i heijd simii, með pvl að leyfa ekki að
brautin sjc byggð norður, benti liann á að á Eug-
landi væru margir auðmenn, sem væru reiðubún-
ir að Jeggja peningá i hrautir um Norðvesturland-
ið, og sem einmitt hiðu eptirsvari hjcðan, um af
drif málsins. Hann áiitur að pýðingariaust sje
aö strika yfir eiuveldisgreipiua, .vegna pess að
ein greinin t^brezku Norður Ameriku löguu m,-
taki skýrt l'rám að stjórnin geti óuýtt leyfi pau,
er fylkisstjórniruar kyunu að vcita ýmsuin íjelög-
um, og til pess að.hafa gagn af pví.að hún sje
burtu skafin úr samniugunum, hljóti menn fyrst
aöfásönuun frá stjórninni um að hún ekki óuýti
gjörðir fylkisstjórnarinnar, en paö er liætt við að
Sir John yrði ckki viljugur til að gefa pað loforð
pvl lutnn mun vilja hala hönd i bagga mcð fyikis-
stjórninni, hjcr eptir scm til pcssa. okki sizt með-
an John Norquay er æðsti ráðgjafi, sem írá upp-
háfi hefii hlýtt Sir Jobn i öllu. og inun lraldá
pannig áfram framvegis ineöanhann situr ab vöid
um.
Fyrir pingiö hefir verið lögð bænarskrá frá
hinum nýju eigöndum Souris & Rockymount.iiu
járnbrautarinnar. um að breyta nafni brautarinn-
ar, vilja peir aö húu sjc nefnd Batilei'ord &
Peaceltiver járubraut. ou fcemur að frestur sá er
peiir var gclinn til að fullgjöra hina fyrstu 30
mílur sje lengdur. og að fjelaginu sje gefinn eign
anjettur fyrir öll nn eignuin liins fyrra fjelags,
ha?ði brautinui sein byggð cr og landi pyí er
pað liafði kcypt. Einnig yill fjelagið fá að
breyta til um aðsetursstað brautaúmiar, pvi
Brandonbúar bjóða pvi góða Uðveiy.lu, ef paö
liefði aðsetur hrautaiimiar par, pví vill fjojagið
flytja frá Melhourue til Brandon, til að íá pann
psningastyrk scm hoðin er.
Fyrir pingib hafa verið lögð frumvörp til
laga sampykkt af fylkis pinginu I British Colum-
bia- viðvikjandi iniiflumiiigi Kluvérja, heíir fylk-
ispiugiö ákveðið aö Jeggja 10' dollars árlegan
skatt á livein og. éinn er iieiinili hefir i fylkiuu,
og að livér peirra borgi 50 dollars, pegar liann
ílytur iun, i fýikið, haida menn að stjórniu verði
treg til að sampykkja petta, pvi húu vilí ekki
taka fyrir innflutniiig Kfnverja fyrri en Kyrrahafs
brautin .er fullgjör. en eptir pann tima er hún
fús til að stöðva iunflutning peirra, eru pað
gátur manna að pá muni henni genga illa að
koma i veg fyrir að poir flytji pangað, pvi búast
ihá við að liið samá verðl upp á teningnum og
nú er í Bandaiíkjunum, pegar algjörlega á að
taka fyrir inuilutmng péirra.
Frá St. Paúi í Mjuucsota hefir komið fregn
úm óvæuta Jijálp, ef Mánitobamonnum liggur á
í næsta iiianuði. Eins og flestum er kunnugt,
hefir umtalið um óánægju Manitobamanna við
að’gj örðii stjórnarinnar, gcngið fjölium ofar í
vctur, og til að margfalda söguna J cyrum ókunn
ugra, liefir paðyerið borið út, að peir ætluðu
að segja sig updan sljóruinni. og annaðtveggja
ínynda sjálfstætt ríki. cða ganga í samband við
Bandarikin, og hefir nú eitt af blöðunum í St.
Paul frjctt að trlendingar i Bandarikjunum, ætli
að lijálpa upp á sakirnar, segir blaðiöað peir
sjeu húnir að safna um 20.000 manns, sem sjeu
reiðubúni: að farai' til Winnipcg 5. næsta máilað
ar, pví pann dag verður álmennur bændafjélags-
fundur 1 hænum, ætlar her pcssi að Tera viðsladd
ur. og cf stjórnin vill eigi ineð gððu sleppa fvlk-
inu, pá að taka til vopna og neyða liana til pess.
Að saga pcsíi cr ósönn, mun enguui dyljast, og
mundu fáir lrafa trúað að svotia stórkostleg lyga
saga múndi sett í frjettablað. sem ætið hefir
pótt areiðanlegt og vandlátt að ritgjörðum, en
,,sjón er sögu ríkari“. pað er iangt frá að
Manitobamenn vilji segja sig undan stjórninni,
pað sem pcir æskja eptir og hafa heimtingu á,
cr jafnrjetti við hin öunttr fvlki rikisins og pað
munu peir fá, cf peir cinungis cru elnbcittir, og
láta ckki f.'.gur loforð giuna sig tii að i.ita.af
meiningu sinni, og pað niega hinir írsk Amcriku
,,fenians“ vita, að sje peir svo einfaldir að trúa
öllu er peir heyra. og í pví skyni leggi af stað
til Wmnipogmeð herílokk. fá peir til inuna h#it
ari viðtókur cn peir íóáskc vonast eptir.
— Nýlega hafa Indiánai peir. sem búa 1 norð-
ur Og austur frá Regina. gj rrt upphlaup. peir
Tjyrjuðu með pví að hrjóta upp vóruhús stjórn-
ariunar og hera paðán nmtvæli, en cr umboös-
maðurinn fanu að pvi við p.í og vildi reka pá
brott, uii'kringdu [jeir bánti og tóku fastan,
lokuðu hann síðan inni i hans c’gin húsi, og er
hann par fangi. pegar varðmenn stjórnarinnar
frjettu söguna, fóru pcir á stað til að stöðva
uppreist rauðálfanua, cn tii að vera vissir um
sigui, fóru peir heldur fáir, svo óvist jer
hvérnig gcngui pvi fyrirliði eins Indiánaflokks-
ins kvað hafa lraft í hcitingutn, og að hann
skyldi áidrei láta hvíta menn handsaina sig lifandi
hcfir liann frá úpphafi pótt illur viðureiguar,
og flokkur lians rrtjðg ópægur og latur til vintm.
Indiánar peir, er uppreistina gjörðu, eru frá
800— 1200 að ti/lu. en i niörginn flokkiiHi, og
halda nrenn ab varðmennirnir muni fyriistöðu-
laust handsanra fyrirliða uppreistarinnar og
hegna peiin eptir yerðleikum. Unrsjónarmaður
varömairriaflokksiiiá. seur hjer cr i bænuur að safna
saman mönnilm og kenna poim lrernaðariprótt,
segir að petla sja gamall siður Indiána, þegar
péiv pykist lrafa lftinn vistal’orða; álltur hann
ab ekki pavli að óttast langvinna upprcist, ein-
ungis ef nógu margir af varðmönuum fari, til
að baiidsama pá, sem rjcðu feröinni.
— pó allstaðar í Amerlku sje ven.lunardeyfð
og peningaekla, hefir bærinn Port Arthur ekki
að segja af pvi, og nrun liaun «á eini á nregin-
Jándi Vesturálfu. par er nóg vinna og nógir
peningar, og sem konrið er, sá eini nrarkaður
fyrir járnliraiitárfjelagið, eíga ihúar hæjarins von
á iniklum framförum næsta suinar, Nýjar bygg-
ingar af öllum t.egundum íísa par upp dag-