Leifur - 05.04.1884, Blaðsíða 3

Jígyptalánds, því haun li*fir fengið loforð
inargra sheika 1 Bágrenuinu um hjálp til að
höudla Osaiau. Flokkur af liði Grahams er
kominu af stað til Englauds, og er það Ijóst
merki þess aö uppreistin er á enda. það er
na'sta óvíst hvað Graham tekur fvrir, eu likur
þykja til, aö haun verði sendur Gordon til
hjálpar, þvf heyrzt hefir að uppreistarmenu
hati lokað veginum uailli Kartúm og Berber,
sje svo, kemst Gordou ekki burtu, nema her-
tlokkur komi houum til hjálpar og ryðji braut-
iua, en það haí'a margir þá meiningu, að
fregnin um úfarir Osrnans muui algjörlega hindra
þá f'rá frckari óeyrðum.
Fregniu um sigur Grahams var meðtakin
m?ð fögnuði 1 Lundúnum, og halda menn það
muni styrkja inál Gladstones, en hvort hann
liefir l'rani aflt það er liann vill er óvlst og
næsta ótrúlegt, Fregn sú, að Gladstone mundi
xná ske segja af sjer, er ósönn, kveðst hann
inundu verða hinn síðastl eu ekki sá fyrsti til
þess. Ilann er orðinn frfskur aptur, eu hefir
ekki sinnt þiugstörfum, enda er og verður uppi-
hald á þeim, þar til eptir jarðarför priuz
Leopolds.
---Á rlkisþingi þjóðvetja hafa verið deilur
miklar út af lögunum viðvíkjaudi jafnaðarmönn*
uui, Herra Sonuemau er mótfalinn lögunum,
þykir honum 1 hæzta máta órjett, að hindra
mcnn frá að láta meiningu sína I ljósi á opin-
beriin hátt, jafn vel þó þær væru gagnstæðar
vilja stjórnarinnar, og vill að þeim sje breytt
og álltur að með þvl móli mundu þau verða
meira að skapi alþtðu; hanu kennir stjóruinni
eins mikið og jafnaðarmönnum uta liin nýaf-
stöðnu ,,dynamite“-illverk i Frankfurí. Dr.
Haenel framfaramaður vai á sama niáli og
Sonneman, álltur að illt eitt staudi af lögnnum,
þau sundri meinineum mauna og myndi alls-
konar llokkadrátt, er stjórnin mogi striöa við;
stakk hann upp á að málið skyldi útkljázt af
ncfnd mauna,. og var það samþykkt eptir
nokkrar umræður, og var kosin nefnd til aö
skera úr þrætunum, i henni var 21 rnaöur.
Kismack skoraði ■ þá að athuga inálið vel, og
gleymst ekki aö beinlinis nú þyrfti að taka
duglega í streuginu, áður .,dynamite-‘ eöur
ununur eyðileggingarmeðöl useðu fögtum fœti 1
rikiuu.
í Berlin er all tíðrætt um priuz Paul
Friedrich, sem íyrir skömmu tók kaþólska trú;
möuuum þykir haun hafa broytt óviturlega og
imllinæla honum mjög íyrir það. Hann afsalaði
sjer ölluBi erfðarjetti og fá yngri brœður hans
allar eigurnar. Skilmálarnir eru svo: að eyði
leggist þeirra kyuslóð 1 karllegginu skulu af-
komendur Pauls prinz taka þær sem sína fóð*
urleifð, þó með því móti, að þeir kasti
kaþólskri trú og gjörist prótestautar.
— Fregu sú að Leo páfi XIII. hefði í byggju
að flytja úr llómaboig, hefir orsakað ákafar æs-
iqa;ar ekki einungis 1 borginui heldur um gjör-
valia ltallu. Cardnlálinn Iloward kveðít ekki hafá
lieyrt þaö, og álltur það uppspuunið 1 þvl augna
miði að skelfa stjórnina, svo hún ónýti gjörðir
slnar 1 vetur viðvlkjaudi ciguum trúarútbieiöslu.
Ijelagsins. þrátt fyrir þaö cru margir, sen> trúa
þvl að-eitthvað sje hæft i þessu. og að páfinn
muni hafa I hyggju að flytja sig burtu, þvl hon*
um er mjög ógeðfellt að sitja i borginui eptir að*
gjjrðir 6tjornariunar, álltur liatmað I Rómaborg
ge.ti ekki verið tvær stjórnir, og þvl liljóti annað
livcrt páí'u- eða koimngsstjórnin að rýina.
PRÁ BANDARÍKJITM.
Mimieota Minu. 2-1. marz 1884.
Ilinn 22. þ, ni, var haldinn aukafuudur
Iilns lsleuzka framfaraljelags i Minnesota, fundur-
inn var haldinn 1 húsi heri» Arna Sigvaldasonar
og þegarlitið er til þess að fuudardaginn var
óveöur mikið, er tptrað hefir mörguin frá að
kutna, sem aunars þefðu fek'öwli i fuudnrsaln-
— 191,—
um, þá var fundurinu yel sóttur, þvi funáar-
menu voiu um 30, Funduriun var settur kl. 1
e. m., Fuudarstjóri var herra Arni Sigvaldason
og skrifari herra S. Sigurðarsou; var þvl næst
tekin til umiæöu ýms mál íjelaginu viðvikjandi;
var raett um að byggja samkomuhús á uæstkom-
audi vori. einnig var rætt um kosnað byggiugar-
innar. Reikuingar Ijelagsins sýudu að það átti á
vöxtum 100 doll., var þvi uæst skotiö samau
yíir 80 doll. og sýnir það glögglega að landar 1
Lincolu Minu. eru fremstir allra landa vorra, er
vjerþekkjum hjcr fyrir vestau haf, 1 fjelagsskap
og eindrægni, þvl meirihluti þeirra byrjuðu bú-
sknp alveg eignalausir, eru þvi engir þeirra rlkir,
en þeir eru I allgóðum kringumstæðum og enguin
háðir það vjer til vitum, en góður vilji og ein
diægni eru almáttug öll ef margir leggjast á
eitt. og hver ber byrðina með öðrum, er ekki
hætt við að nokkur örmagnLt, enda er það fvlli-
lega sannað meðal hinna fátæku Lincolnhjeraðs-
búa, þegar frá 30—40 menn geta byggt hús,
sem kostar i þaö minnsta 400 doll. þegar það
er.fullgjört. Hvi geta þeir þá ekki gjört það á
fleiri stöðum, þar sein þeir eru svo margir sam-
aukonmir? þeir hijóta að geta það, ef þeir að
eius liafa vilja ogeiudrægni.
það hlýtur aö vera augljóst liverjuni manui,
að áu samkomuhúss er nær því ómögulegt að
viöhalda ij'elagskap eöa fundarhöldum, því fæst-
ir bæudur eiga en þá svo stór liús að þeir sjer að
skaðlausu geti leigt stofur sinar, en fundarhöld og
samkomur þurfum vjer að bafa, svo opt sem
mögulegt ar, einkum meðan vjer liöfum ekki
prest, þvl án fuudar getum vjer ekki álitið oss
annað en skrælingja, og höfum ekki anuan
liáleitari starfa, eu nurla saman lje svo vjcr get-
um lifaö, cn þó engir af oss neiti þvi. að vor lifs
viðhaldsmeðöleruómissaudiog ein af þeim sterku
hlekkjum í lifs keðju vorri, þá er þó anuað lní-
loitara er vjer lifum fyrir og þaö cr m u n n t u n
1 andlegum og llkamlegum efnum, að auðga
vora a n d 1 e g u þ e k k i u g u er vór fýrstá og
æðsta skylda svo lengi sem vjer köllum oss kristna
menu, það er sá hlekkur er samtcngir oss við
hiinlninu, og gefur oss djörfung til að lypta huga
vorum yfir þetta sýuiloga, hvaðan vjer fáum hið
skæra ljós er bregður himneskum bjarma yfir lífs-
feril vorn og fyllir anda vorn þeirri sadu er eng-
inn getur frá oss tekiö.
Kceru landar! er ekki ástaud vort 1 andleg*
um efnum i miklu aumara ástaudi en vort tim*
anlega? en heyrast margir fást um það? eru ekki
mörg lieimili þax sem engiu guðsorða bók er til.
sem virðist hentug til húslestra? væri það ekki
cinsgott fyrir oss að komasauianá sunnudögum
og hafa guðsþjónustu. Efvjer höl'um ekki meun
er geta fiutt reeöur er hafi hetrandi áhrif á til-
heyreudu.rua, þá höfum vjer guðsoröabækur, er
vjer getum lcsið 1, og vjer erum sannfærðir um,
aö á þenua hátt væri suunudegimnn bctur varið
eu opt á sjer stað.
Látum oss huglciða eittkæru laudar! ef vjei
crum ekki trúmenu sjálfir, þá eigum vjer yngri
kynslóð. er veiöur ef til vill. lánsamari en vjer
1 þeim efuum, látuin oss ekki stela frá börnum
vorum þeirri sælustu og beztu arfleifð, er vjer
getum þeim eptir látiö, sem cr ást og virðing
fyrir trú vorri. Ef vjcr litum yfir söguua, þá
verðum vjer þess varir að allir hinir mestu menn
hafa verið trúmenn, er aldrei hafa glcymt aö
biðjast fyrir cða að gauga til kirkju, og opt lát*
ið í ljósi þá játningu, að lieimurinu væri þeim
einskis viröi, ef þcir ekki þekktu gjafarann
allra góðra liluta,
Siðast á fundinum var rætt mn blað vort
,,Leif*‘. Spursmáliö var: eigum vjer að láta
hann devja og þar með kasta bletti á þjóð vora,
er vjer getum aldrei af oss þvegið, svo lengi
sem orðin: ..islenzkt þjóð*rni“ eru til i miJ-
bræru ,,!veraldariunar!“ eða eigum vjer að
verja tveim cíoll. um árið fyrir blaðið. Herra
Jóhanues Magnússon stóð upp og flutti langt
erindi og snjallt, og sýndi mönnum fram á
lirað miklum framföjum blaðið hct'ði tek'ð á
jafn stuttum tlma. Haun benti mönuum i kosti
blaðsins, er voru irest inuifaldir 1 að það gjörði
ölJuui jafut undir höfði hvort sem þeir væru 1
C'anada eða hjer. Allir gjörðu góöan róm að
máli. hans sem vert var, þvi vjer erutn saun-
færðir um að margir af vorum uijgu möunum
geta ekkí klætt huginyndir sinar i jafu fagrau
búujug og hreiut og óblaudaö mál eius
og þessi gráhærði ölduugur, sem vjer erum
mjög þ a k k 1 á t i r fyrir komuna á fuud voru,
og enu fremur fyrir tölur þær, er haun flutti
þar. Af þeim, sem á fundinum voru, skrifuðu
20 sig fyrir blaðinu næstkomandi ár og munu
þeir pó fleiri verða er blaðið kaupa, því margir
voru ekki á fundinum.
G. A. Dalman.
Eptir langar og leiðar, þarflausar og gagns-
lausar deilur, helir nú þjóöþingið i Washington
uui síðir ákveðið hvað heppilegast verði að
gjöra í Laskersmálinn. Fyrir skömmu var
ákveðið að útkijá það hið fyrsta, og tók
það heilan dag þvi allir höf'ðu eitthvað að
segja, suinir viidu að þingið á uý skrifaði Bis-
marek til að aisaka gjörðir sinar, og þar
fratn eptir götúnum. Aðrir vildu ekki heyra
það, þótti þeiiu undravert aö íiokkrir skyldu
vera meðal þeirra, sem vildu biðja þennan
harðsviraða skrögg fyrirgefningar á að hafa auð-
sýnt þjóðverjuin þá kurteisi að ininnast
Laskers að nokkru, og álitu slikt ekki til-
hugsandi fyrir j*fn göfuga þjóð sem Bandarlkja-
uienn. Brjef það, er framfaramenn þýzkalands
sendu stjórninni þessu máli viðvíkjandi, likaði
öllum svo vel að menn álitu sjálfsagt að svara
þeim ílokk einhverju; var því af öllum sam-
þykkt að senda hiuu sameinaða framfarafjelagi
þyzkálancls þakkir fyrir brjef þess og fullvissa
það um að Baudarikjamenn væru peim vel-
viljaðir, og gætu þvi eigi aunað eu látiö í
ljósi sökmið vfir því, að það hefði misst jafn
ágætan forvígisrnann. því næst var samþykkt
að með þessu skyldi lokið öllum uinræðum 1
þessu máli, og er það gleðileg fregn fyrir
þegna ríkisins, sem orðuir eru óánægðir með
hvaö mikiun tima þetta mál hefir tekið upp
fyrir fulltrúuin þjóðariiniar, þykir mörgum
þingið hafa gjört uæsta lltiö eptir 4 mánaða
setu; liingaö til liefir það ekki samþvkkt neinar
markverðar breytingar, og ekki .tekið tolilaga*
frumvarpið til umræðu eun, sem öllum þykir
svo árlðandi mál. Möuaum þykir sem það
niuni æila að geyma það og önnur mikilsverð
mál, þar til slðustu dagana, og drlfa það þá
af eiuhvern veginu. Eun menn eru ekki
áuægðir með það, þvl þá er opt illi geDgið
frá málunum, og tækifæii fyrir þá, er illt
vilja, að nota sjer hroðvirkniua.
— þó Dakota menu eigi í væudum *ð fá iun-
göngu í sambaudið, eru margir þeirra ekki
allskostar ánægðir; vilja sumir þeirra að þvi sje
eaki skipt 1 2 íýlki, heldur að það haldi sjer
eins og nú er. það virðist vera sprottið af
þeirri löngun. að fylkið sje eitt með þeiui
stærstu I ríkinu. Ef það væri látiö lialda sjer,
þá væru einungis California og Texas stœrri
og yrði það þvi hið þriðja i röðinni, cn
sje þvl skip't, verður suðurlielítin hið átt*
unda að stcerð. Meiri hluti l'ylkisbúa vill
heldur uð þvi sje skipt i 2 fylki eins og
uin liefir verið talað. íbúar noröur hlutaus
heimta aö því sje skipt hvort heldur þvi sje
veitt rjottindi sem fylki eður ekki er þvi lik-
legt að svo verði, því það eru ekki ein-
göugu norðuibúar, sem vilja það, heldurmarg*
ir nf suðurbúura, það virðist sem uokkrir nieun
i bænum Bismarck og þar uni umhverfis sje
þeir eiuu, er liaia á móti skiptunmn. þeir
vilja að sjálfir Dakotabúar sje látnir ráða þvi,
og að úrþvlsje skorið nuð atkvæðagreiðslu. En
nefnd sú, cr kosin var til aö útkijá málið vill
það ekki, þykir henni ekki rjett að þingið
geti þeim þaö valcl, þar eð liún er þess vls
oiöin »ð incii'i liiuti juanua vill beidur að fylkin