Leifur - 18.04.1884, Blaðsíða 3

bæenu, pab er bærinn Hunghoa; eru pcir nú á
lcið pangað með Ijölda af vdbúnum hermönnum
og eiga peir von á harðri hviðu par og öflugri
vörn; eru pat- samankomnir 12,000 kínverzkir
hérmenn ög 3000 hermenn af liði him
..svarta íána ••, sem íra upphafi 'nafa verið
Frökkum illir viðureignar. Ei nuig hefir heyrst
að sigur peirra í Bacninh hafi hvergi nærri verið ]
eins inikill og af var iatið. og að Kínverjar haíi j
ekki verið jafníljótir að flýja og sagt var. pykir
mönnuui sem sigurfregnir pessar sje samdar af
fyrirliðunum, í pvískyni að villa sjónir fyrir al-
pýöu Frakklands, sem blæðir í augum fjárútlátiu,
pó hún láti kyrrt meðan vel gengur.
Eptir að Frakkar hafa unniö tlunghon, ætla
pcir að senda herflotanu til Canton og taka borg-
ina; ætla peir að halda henni par til Kínverjar
ltafa goldið hvern pening,, peir sem kunuugir
eru ástandi Kínverja, állta að petta fyrirtæki
Frakka geti vel heppnast.
FRÁ BANDARÍKJ UM.
Eptir langa hvlld hafa nú pingmeim Banda- j
rikjamanna tekið til á ný aö ræða um púst— I
iiraðfrjettarnáliö. og eru ailar likur til að pað ]
verði útkljáð áður langt liöur, pví öllum peirn, j
er kosnir voru til aö yfirvcga málið líkar ágæt'
lega tilboð hius svo nefnda pósthraðfrjetta-
fjelags i New-York. Nefudin hefir lokið við
starf sitt, og vorðnr áiit liennar iagt fyrir ráðið
immn fárra daga. Nefndin álitur að stjóruiu ekki
muni fá betra hoð frá öðrum fjelögum, og
væður stjóruinni til að geta yfirpóstmeistaranum
vald til aö semja við íjelagiö um ílutning frjett
anua og allt par að lútándi. pað sem bezt er
við tilboð íjelagsins er, að paö askilur sjer ekk-
ert eiuveldi og bindur pví eigi stjórnina til að
vcrzla við sig eingöngu, geta pví önnur ijelög
•fengið svo og svo inilcið af frjcttaflutningi fyrir
póststjórnina, ef pau gjöra pað fýrír jafn lágt
verð. Eru pvl likur til að petta verki stór-
kostlegar breytingar hvað hraðfrjettaflutnings-
gjaldi viðvikur, svo að alpýða verði um slðir
ánægb méö pað, par eö allir haia jafnt tækifæri
að uota sjer hraðfrjettapráðiun, en sem hingað
til hefir naumast verið, sakir hins feikna mikla
gjalds.
Fjelagið skiptir rlkinu í tvær deildir. At-
lantsliafsdcildin nær vestur að Mississippiíljótinu,
(!l, par fyrir vestan er Kyrrahafscleildin. Frá
einum slaö til anuars innan takmarka hverrar
deildariunar sem er, skal gjaldiö vera 25 cent
fyrir hver 20 orð (bæjarnafn, mánaðardagar,
nafn pess, er sendir og utanáskript er gjald-
fritt). sem seud eru að degi til, og 10 ceut
iyiir 10 orð setn framyfir eru. Fyrir pær
fijettir, er sendar eru úr austurdeildinui 1 pá
vestari er gjaldið helmingi meira fyrir 20 oið,
en priðjungi meira fyrir pau orð, sem eru
Ir.un yfir 20, Fyrir frjettablöð skal gjalclið
vcra jafnt, livort sem pær frjettir eru seudar yfir
takmörkin eða ekki, og skal pað vera 75 eent
fyi-ir lmndraö orð, ef pau eru send að degl
til, en 50 cent fyrir 100 orð, cf pau eru send
aö uæturlagL Af pessari upphæö í'ær stjórnin
2 cent fyrir hvcrja frjetf, sem borguu fyrir aö
senda hana frá pósthúsinu. og skuldbinclur tje-
iagið sig til að senda hverja frjett án auka-
sjalds á pósthúsin. Enn fremur er til tekið
ab gjaldið skuli tninna fyrir mjög stutta leiö,
en livaö mikiö sninna er óákveðið, skal
póstmeistarinn semja um pað, en fjelagið full-
vissar pingið um, að gjaldið skuli verða svo lágt
að enginn geti kvartað. par sem pvi Verður
við komið vill fjelagið liafa hraðfrjettaskrifstof-
urnar i pósthúsunum, pykir pað nbuðsynlegt
vegna liraöans að sencla pað burtu, en par sem
pað er ekki liægt ætlar pað að flytja frjett-
irnav á pósthúsið jafnótt og pær koma. Fje-
íagið ætlar sjer að útbreiða frjettapræði og
skiifstofur uin allt rlkið svo fljótt sem auðið er,
pf tilboð,-.pess verður pegið, svo pað eru lik-
— 199. —
indi til að Bandarikjamenn liali greiöari póst-1
göngur 'en hingað til innau skamms.
pó Laskersmálið sje að naíuinu til útkijáð, I
pá er ekki allt uunið. eun er eptir. að ráða úr j
hvert sæti Sargents skuli iátió autt eða ekki, |
einnig hvert pcir eigi að kalla Sargeut heim og j
pannig lítillækka sig meira cn góðu hófi gegnir, !
eöa litahannsitja kyrrau í trássi við Bismarck. J
Stjóruin hefir boðið hohum að í'ara tii Pjetursborg
ar og taka sæti llunts rlkisráðherraus, sem dó j
par fyrir skömmu, eu liaun hefir afp.ikkað pað,
kveðst hann heilsunnar vegua ckki treysta sjer að
takast puð embætíi á hendur, og gjörir pví ráð
fyrir að segja ai' sjer, pvi honu.n er valla vært i
Berlíuarboig; , er pví stjórinn í vandræðum pvi
hún viil ekki mcira en svo lát.i unclau. Bismarck
uicö aö iáta Sargent yfirgefa einbættið, en vill
pó ekki prengja honum tii aö vera par pegar
lionum er paðnauöugt. pað cr sagt aö efstjórn
in vill kalla Sargent heim nmni Bismarck undir
eins slaka til og semja viðunanlega verzlunarsamn
inga milli ríkjanna, er pvi spurningin, sem Bánda
rikjamenn purfa að svara hvert peir vilji meta
meira vcrzlun pcirra viö pjóðverja eður heiður
pjóðarinnar, pví peim virðist pað heiðursrán að
iáta andaii Bisuiarck, vegua pess að pá viður- j
kenna peir að pcir hafi haft rangt frá upphafi,
eu pað er langt frá að peir álili svo. pvl eru
allar líkur til að segi Sergant af sjer viljuglega,
og komi heim, muni cnginu verða sendur i hans
stað fyrri en Bismarck hefir runuið reiöin og
sýuir sig viljugan að endurnýja fornan kunuings-
skap og verzlunar-viðskipti,
Eptir margar umræður eru nú líkur til að
framkvæmt verði að iunkalla hinn leiða verzluu-
clollar; frumvarp hefir verið saiuiö pví viövíkj-
andi og er uú ekki annað eptir en sampykkja
pað. Frumvaipið ákeður að stjórniu skuli veita
peim móttöku par til 1, jan. 1886,. og gjalda
dollar fyrir dollar, og að hún láti pegar breyta
peim í lciglegan peuing. Einnig er ákvaðið að
: stjórnin kaujii peiin mun miuna af silfri tyrir
peniuga, cn pað muu veita öiðugt af íá pað sam-
pykkt, Silfurverzlunar-menuirnir hafa risiðönd-
veröir við pvi, og eru pvi llkindi til að stjóruin
vcrði neydd til að hætta við pað, en kaupa jafu
mikið silfur sem áður var ákvarðað. encla fer
pað betur, pvl anuars muucli siifurverzlun stöðv
ast algjörlega um 3—4 mánuði aí árinu, og sjá
allir hversu skaðleg áhrif pað myudi hafa á pann
mikla atvinnuveg ríkisins.
Innanskamms verður tckið til umræðu fang-
elsismálið; nokkrir af pinginönnum liafa samið
frumvarp, sein ákveöur að hvor og einn fangc-
vörður. er verður uppvís að pvi að leigja fang-
ana fyrir kaup. skuli sæla fjárútlátum frá 500 ti)
1000 doll. Eptir skýrslum, er peir hafa útveg-
að, er fyllilega sannab að 1 ílestum fylkjum rík-
isins er pað siður faugavarðarins að leigja ýinsum
verksiniðju-eigöudum, fanga pá er settir eru á
betrunarhús, og eru nmrgir peirra hötmulega
leikuir, pav eð húsbændur peirra eigi hirða unr
annað en láta pá vinna scm rnest, og áltta pessa
vesalinga, sem vjel, er ekki geti fundið til preytu
Af pessu ieiðir ab uin síöastliöin 4 ár, hafir kaup’
gjald á verksmiðjum stigið niður, og er pessi illi
siður pvi óbeinlíuis orsök 1 hvað margir bætast
við liópinn á bctrunarhúsunum árlega, par tnarg
ir góðir og dugandi meim t’á eigi atvimiu. og
annaðtveggja mega svolta sig og sina eða í'remja
glæpi tilað aila sjer íjár, pví er alit inannaað
fyrirbjóði stjórnin að fangar sje leigðir, tnuni
kaupííjalcl verkamanna stiga upp á næsta ári svo
tniklu muni.
Frá 28. febr, 1883 til 29, febr. 1884 voru
fluttar til Randaiikjiinna verzlunar-vörur lyrir
i 682 776,609 tloll., eða 67,E tnillón doll. tninm
en yfir árið næst á uuclan. A pessum sama tlma
voru verzlunar-vörur fluttar út úr rikinu fyrir
733,195 745 doll. og er pað 10'ý milión minna
en yfir undaníarandi ár. þrátt fyrir paö að
verzluuin helir verið talsvert minni síðastl. ár,
í sýnir pó skýrsla pessi að rlkið iiefir sent bnrtu
yfir 100 milíónir cloli. virði íneira af vömm, en
lielir verið tlutt inni rikið, og er pað bezt
vitui tun að iðnaðnr pess er á framfaravegi.
Dakotamenn eru mjög glaðir yfir pví, að
ríkisforsetiuu C. A. Aithur hefir veitt peim
pað er peir hafa lengi práð, scm er að opna til
ábúðar landlluka mikiun í vestUrparti Dakota,
sem hingað tii hefir verið geytnt Indíánum,
Landfláki pessi inniheldur 415,000 ekrur af
ágætu akuryrkju og skóglandi, eiunig eru tölu-
verðir kobnániar í vesturparíi pess, Menn
geta til^ið laudið umhverlis kolanámana muni
ekki lengi geymt ótokið, pvi margau rnann
'iiuii fýsa ab bœta kjör s!n, ef luegt er, með
pvl að cignast auðugan kolauáma
FRJETTIR FRÁ CANADA.
Enn pá einu sinni hefir tilraun verið gjörð
með aö sameiua hin tvö ósáttu »iIudsonflóabraut-
arfjelög; 1 pví skyni voru Jagðir frain reikning-
ar yfir kostnað við að ákvarða brjutarstæðið og
ýmislegt par að lútandi. Reikningarnir sýndu
að bæði fjelögin eru í jafn miklum skuldutn (um
2000 doll. hvert) en ajrtur á móti liefir Suther-
iandsfjelagið unnið talsvert meira en Nelson
Valleyfjfclagið. En pegar á átti að herða, pver-
ueitaði Nelson Valleyfjelagið að ganga i satn-
bandið, og ljct i Ijósi a'ð pað vildi ekki ábj'rejast
peninga fyrir kostuað, serrv stæði af mæiiugu
brautarinnar. Eklci vill pað sarnt gefast ujtp og
ekki ónýta leyfi sitt neina fyrir peninga, en
sem von er pykir Sutherlandsfjfclaginu hart að
borga pví fyrir verk pess, en pó pykja llkur
til að svo veröi. Siðustu frjettir að austan segja
að Sutherland bati lofað að borga pvi fyrir
öll störf pess brautiuni viðvikjandi, ef pað vildi
afsda sjer öilum rjetti, er leyfi pess veitir pví
og er mæit að pao muni liafa framgang.
Ilerra Sutherland helir nýiega fengið brjef
frá uinboðsmanni slnuni á Englancli. sem fullviss-
ar hann um að fái hann leytið, muui ekki standa
á peninguin, peir muni koma svo ört sem á
parf að halda, pvi pó margir af auðmönnum
kcppist við aö seDda peniuga sioa til Indlands
og Astralfu, pá sje margir sem ákafir sje með
að sjá brautina byggða til Hudsousflóans og sje
pvi fúsir á að leggja til peninga svo scin parf
einungis ef stjóruin gefur brautinni sœmilegan
ekrufjölda aflandi, og skilmálar allir eiu hreinir
og skýrir.
pó ekki vcrði neitt af saineiuingu fjelag-
anna, cr uokkurnveginn vist að Sir John ætlar
að gefa brautinni pessar 12,800 ekrur af laudi
fyrir hverja mllu, pað er að segja fyrir norðan
Manitobafylki, en hefir œskt eptir að Manitoba-
inenn hafi eklci á móti pvi, pó hann geii fjelag-
inu 6,400 ekrur á miluna iunan takmarka fyik
isins. Sir John parf ekki að óttast að Mani-
tobauienn sjá eptir ekruin pessum, ef brautin
kemur; pað er brautiu sein vjer vesturbúar
viijum, og mun engiun kvarta pó eitthvað puifi
til að leggja, pó meira væri en pessar ekrur,
sem ekki eru fyikinu tii uoius meðan pað fær
ekki umráð yiir lauclinu,
— Stjórniu heiir sampykkt ab veita Quebec
búuin styrk fyrir að liafa byggt North Shore
brautina, en peir eru langt frá pví ánægðir meö
pá hjálp, pvl Sir John var svo djarfur að
hann noltaði aö gefa pað sem peir cesktu eptir,
setn var 12,000 doll. á míluna fyir alla
braulina, en hanu gefur peim að eins hclming
af peirri itpphæö fyrir brautina milli Montreal
og Quebec, en milli Montreal og Ottawa ætlar
liann að gefa peim 12,000 á miluna. Quebec-
mönnuin pykir pctta ópolandi og eru karli æfa-
reiðir pví peir álita brantina part af Kyrra-
hafsbrautinni, og pess vegna ættu peir slcilið
að fá allt er peir biðja um, en undir niðri er
ástæðan sú, að peir eru skuldugir fyrir braut-
ina og sjá sjer ekki annan veg til að losast úr
peim. en láta yfirstjórnina taka við og borga
skuldirnar, onda pykir peiin pcir eigi skilið,
pó Sij Jolin hjálpi poiut pogar á liggur, par