Leifur - 30.05.1884, Blaðsíða 1

2. ár.
Wiimipeg, Manitolía, 30. maá 1884.
IVr. 4.
VikublsicJic) „£ E I F U .72“ kemur út si hverjum fistudegi
a 0 i'o r frt 11 u 1 ii u s u. Árgjuigurinn kostar $"2.00 í Ameríku,
cu S krónur í Norðurúlfu. SOlulaan cinn áttumli. Upps’Jgn
sí bladimi gildir ekki, ncm:i mcj 1 msinadrt í’yrirvara.
FRJETTÍR UTLENDAR.
Á Englardi eru flkafar æsingar mebal al-
pýöu út af Egyptalandsmalinu. þaö er komið
svo langt að menn eru faruir að skjóta saman
fje. scm brúka skal til aö senda Gordon herlið.
Peíiingasamskot þessi eru send til ritstjóra blaðs-
ins .T i in e s’, og koma þau úr cilluin áttuni;
eiu kona ritar blaöinu og kveðst skuli gefa
5000 pnud sterling, til að borga bermöniiiira
írá Abyssiniu, ef þoir fáist til að sækja Gordon
og koina honum undan ónieiddum, þegar
stjórnin sá þessar aðlarir, þótti henni auðsætt
aö almúgauum væri alvara, en vildi ekki líta
ásaunast aö hún yrði seinni til, þó honni virð-
ist engin þörf að æðrast svo tnjög. Hún befir
nú akvarðaö aö berllokkur sknli fara frá
Kairo 1 júlimáu., eður tvcim mánuðum fyrr
'enn til var ællað í lyrstu, og er hún nú þegár
tekin ti! starfa að búa mcnn til J'ararinnar.
Enn þá cr óikveðið bversu margir verða sendir,
en það er áreiðanlegt að það verða ekki færr^
enn 8000 herinenn. í förinni verða nokkrar
sveitir af iudverskum bermönnum, sein álitið er
að þoli betur bitann beldur en Bretar, Her-
málastjórnin í Kairo befir fengið skipun um
aö scnda áu tafar nokkra ílokka af inndmæl-
imcamönnuin til aö ákveða brant fyrir berinn,
bæöi upp með Nil og yc-stur frá Massorvah, og
þykir það bending um aö herilin skuli koma
til Kartúni, baiði að austan trá Kauðaliati og
að norðan meðfram í'jótinu. Við Assouan hefir
verið stofnaður úlfaldatnarkaður, og verða um-
boðsmenn Breta stjórnar þar. til að kaupa alla
þá úlfalda er bjóðast og nokkurs eru nýtir. t
Kairo hefir vorið kosin nefnd til framkvæmda í
málinu viövíkjandi þvi að smíöa kassa og flytja
i þá vatu. er geymt skal banda hermönnum, er
fcrðast yfir eyðimörkina inilli Korosko og Ber-
ber. það er því allt útlit fyrir að stjóruin
ætli nú að láta skríöa til skarar, og frelsa þenn-
au fífldjarla Gordon, sem svo mikið illt betir
af bloti/.t, sakir hans beimskulega atbælis i vet-
ur, þegar hann bauðst til að fara aleinu i liend-
ur fjandmannanna,
Fyrir skfunmu er Bakcr pacba koininn apt-
ur til Euglands eptir langa burtuveru, og var
lionum vcl fagnað cr liaim koin á jarnbrautar-
stöðvarnar við .Cbaring Cross' íLundúnum, þó
baun fvrir nokkru væri neyddur til að ílýja það-
an buldu höföi, og tæki sjer þá bólfestu undir
stjórn Tyrkja. En þjóöin er búin að gleyma öll
lun þcim fornu afbrotum, og vill nú gjarnan fá
banu aptur, því bann er ágætui herforingi, og
þess vegua er illt íyrir Euglendinga að láta gaml
ar væringar aptra sjer frá að taka haun aptur
í sátt við sig. Alþýða hefir beðiö án afláts að
homiin yrði veitt sú fyrri tign. síðan í vetur að
bami gekk svo vel frain i Súdan. þó herkænska
liaus og bugrekki kæmi þar að litlu balcli. þyk-
ist nú alþýða viss uin, að bænir hennar verði
heyrðar, og styrktist bún. nú i þeirri von þegar
Baker kom til Lundúnaborgar.
það er mælt að vinátta þeirra Lord Rand-
olpb ChurcbiH's og Sir Staflbrd's Northcote far*
miuiikandi. Báöir vilja ná i'oi vigismannsembætt
inu fyrir aptujbaldsflokkinn, og er því hver um
sig nauðbeygður til að gjöra lítið úr verkum bius,
cn þakka sjer allt er framkvæmt hefir voriö; lit-
ur bel/t út fyrir að lávarðtirinn verði ylirsterk-
jii'i. og er þaö má sko meira í'yrir það að Lord
fremur tii að ieyfa Frökkum óhiudraöa ver/.lun
bæði við Annam og Kína, og lofa að sam-
þykkja samninga því vitvíkjandi þegar Frakkar
óska. þegar svona íór. hlutu Frakkar að
standa við orð «ín og hætta við alJar fjár—
kröíur, og var þvi tiltekið i samningunuin að
allan þaun skaða, er Frakkar hafa otðið fyTrir
þar eystra, skulí þeir sjálfir bera, og Kin
verjar þurli ekkert íje að greiða.
Uudir eins og Forsetiun Grevy fjekk fregn-
ina um friðarsatnuiugana. kallaði hann saman
ráðaneytið til aö beyra álit þess um afdrif máls-
ins, Ekki befir heyr/t hvernig þvi llkaöi þau.
en blöðin i París Játa vel yfir, og virðist sem
þau sjo 1 liæðsta máta ánægð.
Frakkar bafa sjeð sig um bönd og ætln
aö seuda fulltrúa á sainkomuua i Lundúnum til
að ræða uin Egyptalandsmáli.ð, þó þeir væru
lengi vel tregir til þess. þeir liafa eiimig látið
í Jjósi og óbeinllnis. lofað Bretum að þeir ekki
Litlar líkur eru til að bonum verði trúað, þar | skuli bindra samninga stórvcldanua til að stjórna
er meira í munni en Sir, þvl að öðru leyti virð-
ist svo jafnt álcomið með þeim sem maður getur
hugsað sjer; bafa mcnn það til mnrks, að Lord
Churcbili var fyrir skömmu kosirin lorinaður bins
sameinaða þjóðfjelags aptnrbaidsnianna. og er
álit manna aö þar eð bann náði þcirri tign,
immi hann einnig ná stjórnara-embætti Uokksins
á þingi.
Nú sténdur yfir málið gegn þremenningunuin
Eagan, Laly og Fit'/gerald. . Mörg vitui hafa
verið kölluð, er öliuni ber sanían um aö þcir
tilbeyri sprengiiigafjelögunum, lial'a ýmsir liéyrt
á tal þeirra i vertingahúsi eiuu, er þeir linfa
haft fvrir samlioinubús að undamörnu. Jiegar
svo mörguin bar sainan, var éigi um annað að
gjöra en taka búsráðandaini fastjm, var það gjört
þegar, og befir bann ineðgetigiö að hafa tilbeyrt
pinu þessu fjeJagi fyrir nokkrum áruin, en siðan
1875 kveðst bann ekki bafa verið I neinu þeirra
og ekki bafa baft ueitt saman-við þau aðsælda.
eð sönnun cr fyrir að liann belir lánað .fenians'
liús sitt til fundarhalds livemer sein þeir bafa
viljaö. þvi óbugsandi er að bann bali ckki vitað
livað fram fór í lians eigin húsi, og það þegar
þeir voru svo óvarkárir, að sjcr hversem inn
koin lieyrði ræðuniar og skilili bvað uui var
veriö að tala.
Jarnes Stephens, biuu náfnkuuni forvigis-
1 Parls,
Jiins irska
situri nú viö að rita
lýðstjói nai fjelags, frá
maður .fenia'
sögu /enia’ og
þcim tima að fjel'giu inynduðust og til 1870.
Verður það allinikil bók og f.n eia fróðleg,
því 1 Jienni verða öH brje/lfr, er rituð - bafa
verið aí' ýmsuin fjelagslimutn til forvfgismann
anua, ásaint nákvælnum skýringum yíir, bvcrn-
jókst þar
sagnarit-
ig fjelagið lluttist til Auierlku, og
og útbreiddist um öJl Jijeröð. Ymsir
arar hjálpa bonum til með verkið.
Hinn mikli ræðuskörungur íra, Michael |
Davitt, lieíir ásett sjer aö íérðast uin Astraliu
og Ameriku 1 sumar, og llytja fyrirlestra i j
öilum lielztu borgum, vcnast liann eptir að
græða svo mikiö fje á þvi, aö bann geti eptir-
Jeiðis set/t að á Iralndi og geíiö sig eingöugu
við að æsa þjóðina til óeyrða gegn stjórniuni.
Jlaim ef nú búinn að eyða aleigu sinni, og
hefir litlu scin cngu til leiðar komið, verður
liann því að taka'eitthvað fyrir til að afla sjer
fjár, svo bnnn geti byrjað á ný, því an upp-
reista og æsiuga getur liann alls ekki verið.
— það hefir beyr/t að i'riðarsaumingar miJJi
Frakka og Kinverja sje þegar fuJlgjörðir, og
ekki annuð eptir en staðfesta þá mcð uudir-
skriptum, og eru Frakkar nú á leiðinni með þá
fá þá staðíesta. Kín-
að eu Frakkar bjucg-
ust við, og sýndu með því að þeir eru slægari
en inargir inundu ætla. ■ Frakkar ljetu uitt
sinn í Jjósi að þeir myndu ekki lieimta neinar
skaðabætur, cf Jíinverjar vildu samþykkja
stjórn þeirra í Annatn. En þó þcir Jjetu svo,
kom þcim ekki til hugar að svo muudi fara,
og er vist að uudirniðri vildu þeir beldur að
þeim kostuin yrði neitað, því þeir vildu fá
skaðabætur, en treystu sjer jafnframt til að
kúga þá til ljlýðni, ei’ ekki allt i einu. þá
sijiáin samau. En nú breyttist þetta allt sam-
aii. Kíuverjar skuldbiuda sig til að taka alla
berflokka sina burtu úr Amiam, og lnta Frakka
þannig eina uin liituua, svo nú verða þeir
áð hafa
eru Frakkar nú
til Peking til þess að
verjar fóru allt öðruvísi
og vanda af öllu lijei eptir. Kín-
verjar skuldbinda sig eimiig til að láta blutlausa
alla samninga, er Frakkar gjörá við Amiamsbúa,
bæíi uú og bjer eptir; skuldbinda þeir sig enn
Kongo-ár-landinu, en ekki vilja þeir enn þá
þýðast fáiia hiuuar sameinuðu stjórnar.
Um þessar mundir standa ylir kosnitigar til
bæjarstjórnar 1 Parlsarborg, og gcngur þar mik
ið á. Mönnum þykir sem konungssinnar muni
verða midir, þvi.aldrei hafa ntkvæði lýðstjórn-
armauna verið jafnmörg og nú, er mælt aðat-
kvæði byltiugamanna verði urn 175,000, oða
um 60,000 ileiri.cn árið 1881, og þótlu þau þá
þó æriö nuirg. Jrað er að sönnu sagt að at-
kvæði þeirra er konungsstjdrn vilja. inuni verða
nokkuð tleiri en 1881, en mmmrinn er svo lit-
ill að líUð 'di'csur. Blaðið .Gaulois’, sein unr
fram .alla liluti vill liafa konungsstjórn, segir að
fari koimngisiimurn ekki meira frain, inegi mcnn
búast við að 200 ár Jfði áður konungsstjórn kom
Í7.t á friðsamlega, Öll blöð konungssinna bera
saina kviðburð, og eru konungssiunar kjarklausir
og geta ckki annað sagt cir. .tout va bien'.
.Bouapartistar’ eru afarreiðir en geta þó ekkert
annið en uvrað setn grimmur rakki i járntjötr-
um.
— í Austurriki aukast og útbreiðast jafnaðar-
mannafjelögin, þrátt i'yrir allar liinar ströngu
varúðarreglur stjórnarinnar. Nýlega heíir verið
preutað slcjal eitt, sein útbýta skyldi meðal al-
þýðu, en áður það fengi frauigang náði stjórnin
því og eyðilagði það. í skjalinu var sagt að
allt af fjölguðu fjelagslimir, og ef alþýða væri
I einbeitt myndi hún um siðir verða sigursæl.
Stjórn jafnaðarmanna skorar á alla að leggjast
á eitt með að fá vinnutímann stvttan, og heiintar
| endiubætur á lögunum alþýðu viðvikjandi, því
] fyrri en breyting fáist á þessu. geti þcir ekki
búizt viö greiðum málaiokum. Einnig er skoiað
á alþýðu að reyna að komu í veg fyiir burtllutn-
ing l'ólks til Amcriku, því við það dreifist krapt
ut Jieirra, og segir í skjaliuu að Amerikumenn
liljóti að fyrirbvggja innflutning á fólki þaðan, en
það er hætt við að Ainerlkumenn óttist ekki til
inuna hótauir þeirra, og tr.unu þeir jafnfúsir scm
áður aö taka á móti hvcrjum er koma vill.
Hinu 12. þ, m. varö uppþot al! mikið í
bænum Stuhlweissenburg I suðvesturbluta Ung-
verjalands. J»ar átti að verða fundur mcöal al-
þýðuinauna. og voru komnir saman um 8000
nianna, og voru að lcjósa fundarstjóra, þegar frið
dómari nokkur mcð llokk mauna ruddist iun 1
hópinn, og skipaði mönnum að fara burtu og
liætta við fundarbaldið; þetta þótti ofríki t
meira lagi og neituðu allir að bverfa lieim við
svo búið, en tóku til aö berja á þeim aðkomnu,
Og sló þar í allharðan bardaga; berliðið var kall