Austfirðingur - 21.12.1931, Blaðsíða 2

2
AUSTFIRÐINIQUR
Jón Q. Snæda!.
Fæddur 26. maí 1885.
Dáinn 13. des. 1931.
—o—
Uti geysa norðan hörku hríðar,
hásum kveður vetur stormaróm.
Dalir, hálsar, fjöll og grundir fríöar
fanna greipast ógurlegum klóm.
Eftir liðna vonsku vetrartíðar
vaxa aftur ný og fögur blóm.
Einnig þau er hallar sumri síðar
sama þola mega vetrardóm.
það er svo með örlög okkar manna
enginn veit þá spillir góðri tíð
og að baki hárra skýjahranna
hverfur okkar gæfusólin blíð.
Ungur sá, er vildi veginn kanna,
verður stundum úti í fyrstu hríð,
jafnvel hann, er lagði í leit hlns
sanna,
lendir þar í æfiraun og stríð.
Þó að sólin skíni í hreinni heiði
hafnar dauðinn sig á lífsins strönd.
Þó að fögur blóm um jörð sig
breiði
bliknað geta draums og vonalönd.
Neinn sá flýr, er nornir búa reiði
— nú viö síðast tökum þjer í hönd.
— Og við hryggir gerum gröf (>g
leiði
góðuin dreng er leysti jarðarbönd.
— o—
Snædal reyndi snemma þraut og
vanda,
Snædai bar þó hrausta og glaða sál,
og í snævi-snerrum jökullanda
Snædal lyfti glasi og sagði skál!
Sneiddi síst hjá snauðum vegfar-
anda,
Snædal veitti öllum Rínarbál,
og með snörum snillingshug og
anda
Snædal vakti söng og gleðimál.
Snædal vildi um æfidaga alla
eiga ból á fnðri sveitar grund
og við sól í sæludölum fjalla
sitja þegar hrygðin snerti lund.
Eitt sinn, kvað hann, æfi manns
skal halla
enginn maður flýr þá skapastund.
Sagði líka lán að mega falla
lífs þá ekki finnast opin sund.
Snædal kvaddi góðar æskugrundir
guði sitt og alla menn hann fal.
Sagöi að greru allar sínar undir
yfir frá í góðra dísa sal.
þegar nú að úti eru æfistundir
áfram stefna hinumegin skal.
Veit jeg þá að vinar hlýjar mundir
vísa leið um næsta Jökuldal.
Benedikt Gíslason.
Erfiljóðin sem hjer birtast um
Jón G. Snædal eru eftir sveitunga
hans Benedikt Gíslason bónda í
Hofteigi, frá Egilsstööum í Vopna-
firöi. Mun þetta vera fyrsta kvæöi
sem birst hefir opinberlega eftir
Benedikt, og er myndarlega á
stað farið.
Stefán Sigurðsson
hreppstjóri á Sleðbrjót.
Hann var fæddur á Geirastöð-
um í Hróaistungu, 6. júní 1875.
Foreldrar hans voru: Sigurður
hreppstjóri á Geirastöðum, Ein-
arsson, bónda á Litlasteinsvaði,
Sigurðssonar bónda á Sleðbrjót,
Hallssonar bónda í Njarðvík, Ein-
arssonar bónda sst., Guðmunds-
sonar bónda sst,, Hallssonar iög-
rjettumanns sst., Einarssonar digra,
lögr.m. sst. Magnússonar, cf Njarð-
víkurætt hinni gömlu, er komin
var af Hákarla-Bjarna sýslumanni
á Ketilsstöðum á Völlumogkonu
hans Ragnhildi þorvarðardóttur
frá Möðruvöllum í Eyjafirði, Lofts-
sonar hins ríka Guttormssonar),
og 3. kona hans Guðrún Odds-
dóttir bónda í Meðalnesi, Hildi
brandssonar bónda á Ekkjufelli,
Þorvarðarsonar bónda í Brekku-
gerði, Einarssonar. Voru þau
hjónin Sigurður og Guðrún valin-
kunn sæmdarhjón, einkum var
Guðrún orðlögð fyrir góðgerðir
og rausn við fátæka. — Bræðr-
ungar við Stefán eru þeir hrepp
stjórarnir: Björn Hallsson á Rangá
og Hallur Bjarnarson á Kóreks-
stöðum. Hafa því þrír bræðrasyn-
ir verið hreppstjórar í þremur
ystu hreppum Fljótsdalshjeraös
nú um langt skeið.
Foreldra sína misti Stefán með
stuttu millibili, innan við ferming-
ara'.dur, ólst hann eftir það upp
hjá móður- og föðurfrændum
fram um tvítugt. Ungur rjeðist
Stefán til utanferðar, til trjesmíða-
náms í Kaupmannahöfn. Samt
gerði hann ekki þá iðn að at-
vinnu sinni nema um stundarsak-
ir og í hjáverkum, því brátt hneigð-
ist hugur hans til búskapar. Fá-
um árum eftir að heim kom
keypti Stefán stórbýlið Sleðbrjót í
Hlíðarhreppi og þótti það í mikið
ráðist af fjelitlum manni. Byrjaði
hann þar jafnskjótt búskap og
bjó þar góðu og farsælu búi til
æfiloka. Var heimili hans jafnan
orðlagt fyrir risnu og greiðvikni og
stóðu dyr hans ætíð opnar öllum
nauðleitamönnum og gestum sem
að garði báru. Auðvitað átti hin
mikilhæfa kona hans einnig drjúg-
an þátt í því að gera garð hans
frægan.
Stefán var mannvænlegur mað-
ur að vexti og áliti og aö öllu
hinn drengiiegasti. Hann var skýr
maður og athugull um margt og
hinn vinsælasti. Naut hann hylli
og virðingar allra sem kynntust
honum, enda var hann jafnan
glaður og reifur í öllum viðræð-
um, skemtilegur og oft fyndinn,
en gætti þó jafnan hófs í því sem
öðru. Hann var foringi sveitar
sinnar á meðan hans naut vlð og
gengdi ýmsum trúnaðarstörfum í
þarfir hennar. Hreppstjóri var
hann um langt skeið, sat í sýslu-
nefnd um mörg ár og ýms fleiri
opinber störf voru honum falin.
Rækti hann þau öll með sjerstakri
alúð og samviskusemi, því í engu
vildi hann vamm sitt vita. Lands-
Frá Hansen & Co. A/S., Fredriksstad
útvega jeg: Allskonar verkamannaföt úr „Dongry“ og „Kaki“, hlífi-
jakka og vindjakka og allskonar olíufatnað. Ennfremur tilbúna hlííi-
dúka, (Presenninger) eða efni í hlífidúka, tjöld og sóltlöld yfir glugga
o. fl. — Kaupmenn og kaupfjelög! þjer tryggið yður viðskiftamenn,
ef þjer eingöngu hafið ofangreindar vörur á boðstólum frá þessu
firma, sem er margviðurkent að sjeu þær bestu að efni og öllum
frágangi, sem hægt er að fá. Snúið yður til mín með allar nánari
upplýsingar. — Gísli Jónsson.
mál ljef Stefán talsvert til sfn taka
og hafði áhuga á þeim þjóðmál-
um sem miðuðu að framförum
og þjóðþrifum í landinu, enda
unni hann landi sínu af alhug og
vildi veg þess og sóma í hvívetna.
Trúmaður var Stéfán heitur, en
þó frjálslyndur í þeim efnum sem
fleirum, — hneigðist hugur hans
æ meir að hinum svonefndu ei-
lífðarmálum er á æfi hans leið.
Las hann nokkuð um þau efni
og hugur hans leitaði með vaxandi
áhuga lausnar á ýmsum viðfangs-
efnum í þeirri grein. — Er eftir-
sjá mikil að slfkum mönnum sem
Stefán var og stórt skarð fyrir
skildi við fráfall hans.
Haustið 1930 kendi Stefán fyrir
alvöru vanheilsu þeirrar er dró
hann til dauða. í aprílmánuði
síðastl. afrjeð hann að fara til
Reykjavíkur að leita sjer lækninga
— þó mun hann ekki hafa geng-
ið þess dulinn til hvers draga
mundi. Enda fór svo að honum
auðnaðist ekki að fá heilsuna
aftur. Hann andaðist á Landsspít-
alanum í Reykjavík 21. júlí síð-
astliðinn.
Árið 1906 kvæntist Stefán Björgu
dóttur merkishjónanna Slgmundar
Jónssonar bónda í Gunnliildar-
gerði og konu hans Guðrúnar
Sigfúsdóttur. Lifir hún mann sinn.
Eignuðust þau fjögur börn sem
öll eru á lífi og hin mannvænleg-
ustu: Magnhildi gifta Birni bóuda
Kristjánssyni í Grófarseli, Sigurð,
Guðrúnu og Geir. Eru þrjú hin
síðasttöldu einhleyp í föðurgarðl.
Stefán var konu og börnum og
öllum sem dvöldu á heimili hans
hinn ágætasti heimilisfaöir, bar
hann heill þeirra og hamingju fyr-
ir brjósti til hinstu stundar; er því
hinum nánu ástvinum mikill harm-
ur kveðinn við dauða hans og
einnig öllum öðrum vinum hans,
fjær og nær, — því tryggari og
vinfastari maður en Stefán var,
er vandfundinn. Get jeg sem þetta
rita vel um það dæmt því jeg
hefi þekt hann frá barnæsku. Kveð
jeg og allir vinir hans hann með
söknuði.
Nefbjarnarstöðnm, 12 okt. 1931.
Jón Jónsson.
Hjúskapur.
í gærkvöld voru gefin saman af
sóknarprestinum ungfrú Lára Blö.i-
dal og Sverrir Sigurðsson, versl-
unarmaður.
í fyrrakvöld voru gefin saman
ungfrú Vilhelmína Jónsdóttir ng
Gunnlaugur Jónasson, bankagjald-
keri.
Þingmálafundargerð.
—o—
Árið 1931, laugardaginn 28.
nóvember, var þingmálafundur
haldinn að Egilsstöðum á Völlum:
Sveinn Jónsson bóndi á Egils-
stöðum setti fundinn, nefndi til
fundarstjóra Björn Halisson hrepp-
stjóra á Rangá, til ritara Erling Þ.
Sveinsson bónda á Víðivöllum. Á
fundinum voru mættir þingmenn-
irnir Páll Hermannsson og Ingvar
Pálmason.
þessar tillögur voru samþyktar:
1. Fjárhagsmál.
„Fundurinn Iítur svo á, að síð-
asta þing hafi sýnt alt of litla gætni
við afgreiðslu fjárlaganna, þar sem
þau væri samþykt hærri en nokkru
sinni áður og með tekjuhalla,
þrátt fyrir þá yfirstandandi fjár-
hagsörðugleika, sem atvinnuvegir
þjóðarinnar eiga nú við að búa
og svo eru þungbærir, að þeim
liggur við hruni. Skorar því fund-
urinn mjög alvarlega á næsta Al-
þingi að sýna ítrustu varfærni um
afgreiðslu fjárlaganna fyrir árið
1933, áætla tekjur varlega, stilla
gjöldum svo í hóf, sem unt erog
afgreiða þau alls ekki með tekju-
halla“.
Till. var samþykt með miklum
meirihluta atkvaða án mótatkvæða.
2. Kjördæmaskipunin.
Fundurinn skorar á Alþingi að
halda fast við þá kjördæmaskipun
sem nú gildir, og hvika í engu frá
henni“.
Samþ. með 23 atkv. gegn 4.
3. Atvinnubætur.
„Fundurinn telur þá ákvörðun
síðasta þings, aö veita fje til at-
vinnubóta mjög varhugaverðar og
leggur áherslu á að svo verði ekki
gjört eftirleiðis, nema vinnu þeirri
sem framkvæmd er f atvinnubóta-
skyni sje varið til þess að auka
og bæta framleiðslu og fram-
leiðslumöguleika til Iands ogsjáv-
ar“.
Till. samþ. með 21 gegn 8.
4. Ráðstafanirvegnalandbúnaðar.
„Eins og komið er hag land-
búnaðarins, telur fundurinn brýna
nauðsyn þess, að sett sje löggjöf
gagnvart skuldheimtum og gjald-
þrota meðferö nauðstaddra bú-
enda þannig aö þeim haldist opfn
leið til áframhaldandi atvinnurekst-
urs. Fyrir því skorar fundurinn á
Alþ. að setja lög er banni sölu á
jörðum og nauðsynlegum bústofni
bænda til lúkninga skulda meðan
þetta fjárkreppuástand ríkir.