Vikuútgáfa Alþýðublaðsins - 05.06.1929, Page 3

VIKUÚTGÁFA ALÞÝÐUBLAÐSINS
2
írjálslynda f]„ og er það vel
skiljanlegí. Bæði' S. E. og J. M.
®wla greinar sinar með þvi að
lýsa yfír vonuni þeim, er þeir1
báðir tengja við bræðingirm nýja.
S. E. vonast eftir því að komast
á ný til valda, og sú löngun hans
iýsir sér í þvi að geta, helzt áður
en kjörtímabilið er á enda, kom-
ist að ,d)itlingajötunni“. En J. M.
fer ekki dult með það, að’ helzti
kostur bræðingsins sé sá, að hann
hafi betri aðstöðu til þess að ná
Þingsæti, og geti tál þess notíð
styrks ihaldsmanna. Svo mæla
börn sem vilja.
Óþarfi var það af S. E. að
kasta hnútum að samverkamanni
sinum Eggert Claessen. S. E. er
sem sé í grein sinni að rifja upp
óánægjnua, sem rikt hefir og rfkir
yfir danska einokunarfélaginu D.
D. p. a., sem Claessen setti hér á
laggimar.
Fuadin beln drenpsins,
seni týndSst fyrfr 5
árum úr Hafnarfirðí.
Laugardaginn 24. maí 1924
hvarf 7 ára gamall drengur úr
Hafnarfirði, Þórður Guðjiójrsson,
skósmiðs, Magnússonar. Var
drengurinn á leið úr Hraunrétt
til Hafnarfjarðar. Það er um kl.-
stundar gangur. Hafði hann áður
farið þá leið.
Eftir að drengurinn hvarf var
hans leitað dögum saman. Var
oftast fjöldi manna í leitinni. Einn
daginn fóru nokkrir menn með
hund af sporhundakyni með sér,
ef vera kynni, að hann þefaði
uppi slóð drengsims, en það varð
ekki að notum. ÖM Leit varð á-
nangurslaus. Spora varð -vart við
Ásfjall, skömmu sunnar en íeið-
in liggur frá réttinni til Hafnar-
fjarðgr, en ekki urðu þau rakin
áfram..
Á fimtudaginn var, 30. maí.
mejr en 5 árum síðar, var það
svo um kvöldið, að Sigurjón Sig-
urðsson, lausamaður að Hlið í
Garðahverfi, og Þorvaldur Áxna-
son, prests, Björnssonar, voru að
leita að hesti. Voru þeir stadddr
i óbrynnishólabruna, fyriir neðan
Snókalönd, á að gizka niður und-
an miðjum Undirhlíðoim, nokkuð
neðarlega í hraunbrunanum. Við
Undirhlíðar liggur gatan úr Hafn-
arfirðr til Krýsivíkur, en þetta var
miklu neðar og nálægt því, sem
mætist land Hafnarfjarðar og
Hraunabæja. Var þá Sigurði geng-
ið fram á höfuðkúpu, þrjá leggi,
svo og stígvél af unglirkgi, og
voru í því tá- og ristar-bein.
Var þetta nokkuð tékið að hverfa
i mosann. Önnur vegsummerki
íundust ekki að því sinnj, en
Sigurður þóttist þegar viss um,
að þetta væru beán Þórðar heit-
itis. Flutti hann þau með sér í
klút til Hafnarfjarðar og afhenti
sýslumanninum þau. Voru þau
Þegar flutt í likhús þjóðkirkju-
safnaðarins, en Sigurður skýrðí
frá atvikum fyrir rétti.
Sýslumaðurinn bað Sigurð þá
að fara aftur á staðinn, þar sero
beinin fundust og gera það, sem
unt væiri, tíl þess að leita þar
í grend, ef vera kynni, að meira
fyndist. Gerði Sigurður svo.. Fór
hann i gær og með honum Gísli
Guðjónsson, bóndi í Hlíð, og Jós-
ef Guðjónsson í Pálshúsum i
Garðahverfi. Hófu þei'r nákvæma
\eit á staðnum, þar sem beinin
fundust, og umhverfis hann. Leii-
uðu þeir niður í mosamn og rót-
uðu honum upp með múrskex).
Á sama stað og áður, í hraun-
gjótu undir klapparnefi1, fundu
þeir með þessu móti bein drengs-
ins, svo að þeir telja ekki hugs-
í anlegt, að neitt sé nú eftir ó-
fundið af þeim. Sáu þeir merki
þess, að mosi hefði verdð los-
aður þar af maTmavöIdum, svo
sem til þess að hvílast á. Benda
líkur til, að þar hafi drengur-
inn búist um að k)kum. Þeir
fundu einnig hitt stígvél hans,
sem áður var ófundið, svo og
fataleyfar, sem ekki var unt að
hirða. Hnappa fumdu þeir eða töl-
ur og fjörustein úr blágrýti, sem
drengurinn hefir haft á sér, en
ekki fleiri menjar. Segja þeir, að
staðurinn, þar sem beiinin fund-
ust, sé 10 faðrna innan við gadda-
vírsgirðingu, sem sett hefir verið
um bæjarland Hafnarfjarðar, og
skilur hún það þar frá landi
Hraunabæja. Var girðrngin sett
þarna fyrir þremur árum, eða
tveimur árum eftir að drenguirirm
hvarf. Ber hæð eða bala á milli,
svo að ekki sést frá girðingurmi
þangað í mosanin, sem beinirr
voru. Þeir félagar fluttu beinin
til Hafnarfjarðar og bíða þau
gíeftrunar í líkhúsinu, eins og áð-
ur er getið. Síðan gáfu þeir þegar
skýrslu fyrir réttí um ferðina og
árangur hennar.
Spor þau eða martnaför, sem
jsáust í leitínni forðum, segja þeir
Sigurðtrr að hafi verið töluvert
neðar heldur en beinin fundust,
i vestur til útnorðurs þaðan.
Bendir það til þess, að dieng-
urinn hafi síðast stefnt til fjalls
þegar dimma tók af nóttu.
Sandgræðslan við Strandar-
kirhju.
Þeir Sigurður Sigurðsson bún-
aðarmáiastjóri og Gunnlaugur
Kristmundsson sandgræðslumaður
fúru nýlega austur að Stiandar-
kirkju til þess að segja fyrir um
ræktun á sandgræðslusvæðinu,
sem girt var síðast liðið haust.
Er ráðgert, að sá þar ýmsum
grasfrætegundum, en líka verður
gerð tilraun til þess að sá
þar trjáfræi. Reyndar verða
einar 14 runna- og trjá-tegundir,
birki, reynivdður, ej’nir og nokkrar
tegundir, sém hezt hafa þrifet
i trjáræktarstöðinmi á Aktirejnri,
Ætlunin er, að grjótlaiusa svæðjfð
verði alt grasi vaxið, en hæðir og
hraunölduT, þar sem eru spiung-
ur margar, verðl skógi vaxn.
ar. Alt svræðið hefir fyrrum verife
skógi vaxið. Þá gerðu þeflr Sig-
j urður og Gurmlaugur áætlanir um
sjávar-varnargarð á ströndinni
fram undan kirkjunni og þar út
frá til beggja hliða. Áætlað er, að
garður þessi muni kosta alt að
8 þúsund krónum, en eigi er full-
ráðið enn, hvort til framkvæmda
kemur um garðsbygginguna i
sumar. (FB.)
Þórólfur Beck
skipstjóri á Esju andaðist í fyrra
d. um nónbLL I siðustu hringferð
„Esju“ veiktist hanm þunglega.
Flutti hún hann 'þá hingað í
sjúkrahús og andaðist hann þar.
Þórólfur heitinn var um 47 ára
að aldri. Hann átti heima auistur
á Reyðarfirði. Var hann og ætt-
aður þaðan. Skipstjóri var hann
á „Villemoes" (sem nú heitir „Sel-
foss“), á „Borg“, „Sterling“, sem
þá var hér í strandferðum, og á
„Esju“ jafnan síðan hún kom í
notkun. Hann var í þjónustu Eim-
skipafélags tslands frá 1917.
Þórólfur heitinn var ötull og
duglegur skipstjóri og vel kynt-
ur af skipverjum sínwm.
Maður hrapar og bíður bana.
Vestmannaeyjum, FB. 1. júni.
I nótt hrapaði maður til bana i
Geirfuglaskeri. Var hann í eggja-
leit. Maðurinn hét Sigurður Ein-
arsson, œttaður úr Norðurgarði
hér, kvæntur, lætur efíir sig konu
og tvö ung börn. Var 32 ára
gamall.
Skinnklæði.
Oddur Oddsson gullsmiður á
Eyrarbakka er að verða mikil-
virkur og vinsæll rithöfundur.
Undanfarið hafa birst eftir hann
í Eimreiðinni merkitegar greini'r
um ýmislegt, sem er að gleymast
að fullu, en hefir þó á siami tíð
sett merkilegan svip á háttu
mainna hér á landi. Fyrsta grein
Odds birtist fyrir tveámur árum
og var þar lýst lífinu á vertíðinni
í verinu, aðallega sunnandands —
i Þorlákshöfn. Síðan hefir Odd-
ur skrifað greiinir s. s. „Skreið",
„Viðarkol“ o. fL og nú síðast
„Skinnklæði“. Er þessi síðasta
grein hans mjög skemtileg og
prýðilega rituð, enda er Oddur
ágætur íslenzkumaður. Vil ég
hvetja menn til að lesa gneinir
þessa ágæta ritliöfundar, þvi sam-
fara því, sem þær flytja merki-
legan fróðleik, eru þær þróttmikl-
ar oS vekja hug, djörfung og trú
á land og þjóð. — Gfeinir þessar
hefðu allar átt að sérpreratast.
Það hefði orðið eiguleg bók.
Viknírtgáfa AlWðHblaðsins
kemur út h hverjum miðvikudegi,
kostar að eins 5 krónur á ári.
Gjalddagi fyrir 1. okt. Úrsögn sé
skrifleg, bundin við áramót, enda
sé viðkomandí skuldlaus. Ritstjöri:
Haraldur Guðmundsson, sími 2394."
Afgreiðsla i Alþýðuhúsinu, Hverf-
isgðtu 8, simar 988 og 2350.
Þjóðin þakkar Oddi Oddssyni á-
reiðanlega fyrir það starf, sem
hann hefir leyst af hendi með
skrifum sínum, og margir vonast
eftíT því, að haran láti hér ekki
staðar numið.
Fmdleiksfíis.
Vígsla
Staðarfellsskólans.
Landsmá afundur i Búðardal.
Staðarfellsskólinn vár vígður
í gær. Jónas ráðherra fóa- vestur
í fyrra kvöld með Óðni ásatmt
méð allmörgum gestinra, blaða-
möranum og fleirum, til að vera
við vígsluathöfnina. Jón Baldvins-
son og Sigurður Eggerz eru með
í förirani. Ætlar Siguröur að halda
landsmálafund í Búðardal á
morgun og skýra þar Dalamönn-
um frá þingafrekum srnum, fóst-
bræðralagi sínu við „sjálfstæðis-
hetjúrnar“ Jón Þorláksson og
Magnús Guðmundsson og því, áð
honum hafi raú loks hlotnast sú
upphefð að verða þriðji irasti
koppur í búri Ihaldsflokksiras,
flokksins, sem hann hét Dala-
mönnum að berjast gegn, þegar
þeir slysuðu.honum inn á alþingi.
flestnr fellnr ofan í vatn
af brú.
Mttður stórslasast.
Á hvítasuranudag var bóndiran
í Meðalholtshjáleigu, ívar Helga-
son, að fara að HróarsholtL Fyrir
neðan Hróarsholt rennur ein af
höfuðkvíslum Flóaáveituranar, svo
kölluð Austurálma. Á brú, sem er
yfir skurðinn, fældist hesturinn
undir Ivari og fór út af brúnnl
Losnaði maðurinn þegar við hest-
inn. Einhvern veginn bar þá samr
án aftur í skuxðinum og vlldi
maðurinn þá talca í hestinn-
Reyndist honum þá hægri höndiö
máttlaus. Með vinstri heixdinnj
náði haran taki á reiðanum og
dró hésturinn hann þaranig upp
úr. En að þessu afstöðnu var
hann úr liði á báðum öxlum og
gat enga björg sér veitt. Hestur-
inn kom heim að Kambi, sem er
bær í Hróarsholtshverfi, rétt við
skurðinn, og var þá farið að gæta
að manninum. Var hanin borinn
heim og læknir sóttur. Varð haran
að svæfa manninn til þess að
geta komið liðunum í lag.
(FB.)