Vikuútgáfa Alþýðublaðsins - 27.04.1930, Page 7

VIKUÚTGÁFA ALÞÝÐUFLOKKSINS
7
Átta stunda vinnudagur.
Bæjarstjórn Siglufjarðar samþykkir 8 stunda vinnudag-
við bæjarvinnu. — Kaupið helst óbreytt.
Framsóknar-foringjarnir á Siglufirði andmæltu þessari samþykt
SyndirJónasar.
Réttmætar ávitur.
Við 3. umræðu fjárlaga í efri
deild vítti Jón Baldvinsson á-
gengni ríldsstjómarinnar við
berklasjúklinga, sem leita verða
sjúkrahússvistar annars staðar en
á Vífilsstöðum eða í Kristness-
hæli, og við sjúkrahúsin, sem
veita þeim viðtöku. Hefir áður
verið skýrt frá því máli hér í
blaðinu og þingsályktunartillögu
Haralds Guðmundssonar út af
því máli. Hún hefði nokkmm
sinnum verið á dagskrá i neðri
deild, en aldrei svo framarlega,
að hún komist að. Beindi J. B.
þvi til Jónasar heilbrigðismála-
ráðherra, að það sé í alla staði
ranglátt og óhæfilegt að klípa
þannig af berklavamastyrknum
til þessara sjúklinga og að bar-
lómssöngur í þinginu út af styrk
til langþjáðra berklasjúklinga,
sesm veittur er að lögum til þess
að draga úr útbreiðslu veikinn-
ar, sé ósæmilegur. Sama sé að
segja um tilraunir íhaldsstjórnar-
innar sálugu til þess að draga
úr hjálp rikisins til berklavarna.
Út af tillögu Jónasar ráðherra
um að fella niður fjárveitingu
til flugferða og styrk til flug-
vélakaupa minti J. B. hann á,
að í langlokunni „Komandi ár-
um" hafi Jónas skrifað um nauð-
syn þess, að bréf og blöð kæm-
tist inn á hvert heimili á land-
inu helzt daglega. Hann var ekki
orðinn ráðherra þá. Nú kæmi
hann frain með tillögu, sem ef
samþykt yrði, kæmi í veg fyrir,
að bréf og blöð kæmust marg-
falt fljótar viðs vegar um landið
ín annars eru tök á, með þein.
samgöngum, sem nú eru. Væri
nú rétt fyrir hann að bera sam-
an gamlar og nýjar tillögur hans
sjálfs og sjá, hve mörgum af
fornu áhugamálunum hann sé nú
fekinn að vinna á móti.
Þenna sama dag hefði J. J.
talað gegn réttlátri kjördæma-
skipun og tjáð sig ánægðan með
það ástand, sem er, og meira að
segja hælt sér fyrir það að v«ra
afturhaldssamur í þessu.
Við 2. umræðu fjárlaganna í
efri deild var feld niður heimild
til ábyrgðar rikisins á láni handa
Siglufjarðarkaupstað til raforku-
veitu. Valt það á atkvæði Jónasar
ráðherra. J. B. benti á, að J. J.
og aðrir þingmenn ættu að vita
það, að raforkuveitur í fjölmenn-
um kaupstöðum bera sig fján-
hagslega og því áhættulaust að
veita ábyrgðina. Það sé því af
hreinum og beinum fjandskap við
alla „framsókn" — en réttnefnt
afturhald — að neita Siglufirði
rrm stuðning í þessu framfara-
máli.
Þá spurði J. B. um, hvers vegna
hætt væri að greiða íslenzkum
námsmönnum erlendis, sem ríkið
styrkir til námsins, gengisuppbót
á styrkinn, úr þvi að haldið er
áfram að greiða gengismun á
kóngsmötuna og sendiherralaunin.
Það sé þó ekki sídur þingvilji
fyrir því, að námsmennirnir fái
gengisuppbót. — Jónas ráðherra
tók því þá ekki ólíklega að
greiða námsmönnunum slíka upp-
bót framvegis, en hvorki játaði
því né neitaði þó ákveðið.
Lðgskránlng
sjómanna.
Skemdatilrannir íhaldsins.
Ólafur Thors bar fram nokkr-
ar breytingatillögur við frumvarp
um lögskráningu sjómanna, sem
fulltrúar Alþýðuflokksins í neðri
deild alþingis flytja. Voru sumar
breytingar, sem Ólafur vildi láta
gera á frumvarpinu, sjómönnum
mjög í óhag. Vildi hann láta felia
úr því heimild skipverja til að
krefjast þess við afskráningu, að
lögskráningarstjóri geri upp
reikning hans við útgerðina eða
rannsaki hann, og að lögskrán-
ingarstjóri hafi r§tt, og skyldu,
ef krafist er, til þess að leggja
úrskurð á þá deilu, ef sættir nást
ekki, og ef úrskurði hans er skot-
ið til sjódóms, þá skuli fjárhæð
sú, er aðilja greinir á um, falin
lögskráningarstjóra til geymslu,
þar til fullnaðardómur hefir
gengið um málið.
Tillaga ÓI. Th. um að þessi
ákvæði væru feld úr frv., — sem
þar eru sett til þess, að sjómað-
ur geti náð ógreiddu kaupi sínu
án þess að þurfa að fara í mál,
— var feld með 13 atkvæÖum
gegn 11 að viðhöfðu nafnakalli.
/haldsmenn allir, sem í deildinni
voru, greiddu atkvæði með
skemdatillögu ólafs og Lárus
með þeim, en aðrir deildarmenn
á móti henni.
Tvær tillögur, sem báðar voru
til óþurftar, fékk Ól. Th. þó sam-
þyktar. Samkvæmt annari þmrra
var það ákvæði felt úr frv., að
geti sjómaður ekki mætt sjálfur
við afskráningu úr skiprúmi, þá
beri skráningarstjóra að gæta
hagsmuna hans eða erfingja hans,
ef sjómaðurinn er dáinn, og taka
á móti fé, ef hann hefir átt það
inni hjá útgerðinni, og koma þvi
til sjómannsins eða erfingjanna.
— 1 annan stað kom Ól. Th.
inn í frv. því áníðsluákvæði á
lögskráningarstjóra, að þeim sé
skylt að sinna lögskráningu alla
virka daga frá kl. 9 að morgni
til kl. 9 að kvöldi og á helgi-
dögum, öðrum en stórhátíðadög-
um, kl. 4—6 síðdegis. Þetta á-
kvæði er sjómönnum einnig í ó-
hagv — Aðrar breytingar voru
meinfangaminni.
Þrátt fyrir þessar skemdir er
frv. þó mikil framför frá þvi,
sem nú er, ekki sízt ákvæðið, sem
íhaldinu tókst ekki að fella, svo
sem áður er sagt, og ákvæði um,
Á síðasta fundi bæjarstjórnar-
innar á Siglufirði var samþykt,
að stytta vinnutíma í bæjarvinn-
unni niður í 8 stundir á dag.
Kaup verkamanna helst þó ó-
breytt. Þormóður Eyjólfsson, sem
er helzti „Framsóknar“-broddur-
inn á Siglufirði, varð einn til
þess að andmæia tillögunni, en
19/5
Á miðvikudaginn eftír að blað-
ið var farið í prent barst þvi
svohljóðandi skeytí frá Vest-
mannaeyjum.
Vestmannaeyjtim, FB., 16. april.
Verkfall hafið. Vinna stöðvuð.
Síðar barst blaðinu svohljóð-
andi skeyti:
Vestmannaeyjum, FB., 16. apr-
íl. Vinnustöðvunin mistókst. Svar
atvinnurekenda neitandi. Verkfall-
ið heldur áfram. Þátttakan óviss.
Skeyti þetta er annaðhvort sent
af hfutdrægum manni, eða manni,
sem eitthvað er ruglaður, því það
getur ekki staðist hvort tveggja,
að vinnustöðvun hafi mistekist,
en að verkfalliö haldi áfram.
Sannleikurinn var sá, að dag-
launa menn lögðu alls staðar nið-
ur vinnu á miðvikudag kl. U/?
síðd., en fastamenn unnu á ein-
um eða tveim stöþum.
Morgunblaðið kom út á skir-
dag og flutti grein, sem það kall-
aði „Óspektir í Véstmannaeyj-
um“, og stóð þar meðal annars,
að atvinnurekendur í Vestmanna-
eyjum litu svo á, sem að Isleif-
ur Högnason og Jón Rafnsson
hefðu ekki umboð frá verkafólki
til þess að skifta sér af kaup-
gjáldi(!), en Jón er, svo sem
kunnugt er, formaður verka-
mannafélagsins og Isleifur gjald-
keri. Af skeyti því, sem hér fer
á eftir, má sjá, að ekki hafa allir
atvinnurekendur í Eyjum verið á
sama máli og fréttaritari Morg-
unblaðsins.
að skráningarstjóri leiðbeini sjó-
mönnum við lögskráningu, ef 6-
venjuleg ákvæði standa í ráðn-
ingarsamningi þeirra.
Hani ræðst á barn.
. Nýlega vildi það einkennilega
atvik til að hani réðist á tveggja
ára gamlan dreng hér í bænum.
Hann stökk á drenginn og rak
nefið í brjóstið á honiun, en
þorði þó eigi að greiða atkvæði
gegn henni, er til atkvæða-
greiðslu kom, heldur sat hjá.
Siglufjarðarkaupstaður hefir
riðið hér skörulega á vaðið, fyrst-
ur tekið upp 8 stunda almennan
vinnudag. Fleiri munu á eftir
koma.
Atuinrwrekendur hafa samid
vid uerkamannafélagid Drífanda
um eftirfarandi kaupgjald: Lág-
markskaupgjald karlmanna í
daglaunauinnu 120, eftirvinnu
1,40,' nœtur- og helgidaga-vinnu
1,80 um tímann, hœkkun 10—15
aura á klst. frá fyrra lágmarks-
kaupi. Gunnar Ólafsson og
nokkrir atvinnurekendur hafa enn
eigi samid, en hljóta ad lúla
sams konar [kauptaxta].
ísleifur.
Þeir, sem hafa samið, eru:
Gisli Johnsen, Helgi Benedikts-
son og kaupfél. Drifandi, en eftir
eru Gunnar Ólafsson og nokkrir
smærri atvinnurekendur.
Verkamannafélagið Dagsbrún
sendi verkamannafélaginu í Eyj-
um skeyti í gær þess efnis, að
það myndi' styðja Eyjafélagið eft-
ir þörfum.
Gunnar Ólafsson er afgreiðslu-
maður Eimskipafélagsins í Eyj-
um, og verður félagið að sjálf-
sögðu að skifta um afgreiðslu-
mann, ef Gtmnar gengur eklu að
kröfum verkamannafélagsins, því
.auðvitað skipa verkamenn hér í
Reykjavik ekki' út vörum til Eyja,
sem til Gunnars eiga að fara,
meðan hann þverskallast við
kröfum verkamanna heima fyrir.
Verður ekki annað séð, en að
Eimskipafélaginu beri strax að
grípa hér í taumana, svo við-
skiftamenn þess þurfi engin ó-
þægindi að hafa vegna af-
greiðslumannsins.
drengurinn tók hraustlega á móti
og reif nokkrar fjaðrir úr væng
hans. Við það linaðist haninn í
sókninni, en litli stúfurinn sótti á.
Bjóst þá haninn aftur til sóknar
og sótti á drenginn og hjó hann í
brjóstið og feldi hann, en þá fór
drengurinn að gráta og kalla á
mömmu sína. Kom þá fólk til,
greip hanann og hjó af honum
höfuðið .
Verkfallið
i Vestmannaeyju)