Alþýðumaðurinn - 13.03.1933, Blaðsíða 2

2
alÞýðumaðurinn
ar af þeim. Stjórn Verkam.fél. verð-
ur að líða þá raun, að sjá verka-
mennina vinna. Sjá þessa 40 verka-
menn hverfa af götunum inn að
verki, sem gefur þeim meiri pen-
inga í hönd en nokkur önnur vinna
á þessum tíma. Nova siglir óhindr-
uð leiðar sinnar, hvað mikið sem
það brennur í be'num verldýðs-
málaglæpamannanna í Verkam.féi.
að hún skuli hafa orðið völd að
því, að hægt verður að borga 10
aurum meira út á hverja tunnu, en
fyrst var gert ráð fyrir. Tunnu-
smíðinu verður svo haganlega fyrir
komið, að verkamennirnir fá þegar
90—110 aura á tímann, og álitlega
uppbót síðar.
Að þessu munu allir góðir Akur-
eyringar vinna.
Þeir munu ergu láta sig skifta
það, þótt svikararnir í stjórn Verka-
mannafél. kveljist þeim kvölum, er
þeir hafa skapað sér sjálfir.
Því mun engu skeytt, þótt félag,
sem kýs sér slíka menn til forystu-
manna, gliðni í sundur og lognist
út af. Slík félög eiga engan til-
verurétt í siðaðra manna þjóðfé-
lagi. —
Kommúnistarnir
á Siglufirði.
Á Siglufirði hafa kommúnistar
byggt tunnuverksmiðju, sem kostar
um 50 þús- kr., og ætluðu þeir að
fá sér tunnuefni í vetur til þess að
framkvæma tunnugerð í stórum
stíl, en það Iánaðist þeim ekki. —
Hefir því verksmiðja þeirra staðið
nær aðgerðalaus það sem af er. —
Allt þetta hafa kommúnistarnir gert
á eigin ramleik, að öðru en því að
bærinn hefir ábyrgst lán fyrir þá.—
En kostnað allan af byggingu verk-
smiðjunnar og áhættuna af rekstri
hennar, kaupum á efni og sölu á
tunnum, bera þeir sem eigendur
verksmiðjunnar. Ef t.d- halli verð-
ur á sölu á tunnum, kemur hann
fram í því, að kommúnistarnir, sem
vinna á verksmiðjunni, fá ekki fullt
kaup, eins og t. d. varð hjá Þorst.
Þorsteinssyni og Steingrími Aðal-
steinssyni við slátrunina í haust og
Steinþóri Guðmundssyni og Sig-
fúsi Baldvinssyni við síldarverkun-
ina í fyrra sumar, þegar mikið vant-
aði á að verkamennirnir fengju
taxtakaup yfir há-sumarið. Svona
ætluðu kommúnistarnir á Siglufirði
að skaffa sér atvinnu yfir vetrar-
tímann, þótt því fylgdi nokkur
áhætta og ætla að greiða 80 aura
á tímann við tunnusmíðið.
Hér á Akureyri haga kommúnist-
amir sér nokkuð á annan veg en
félagar þeirra á Siglufirði. Bæjar-
stjórnin hér kaupir efni til tunnu-
gerðar og tekur alla áhættu af
verkamönnurium hvað þetta snertir.
Verkamönnum er greitt vikulega
kaup, sem svarar Iágmarksmánaðar-
kauptaxta, svo eiga þeir að fá all-
an hagnað, sem verða kann á sölu
tunnanna, og líkur eru fyrir tals-
verðum hagnaði á sölu þeirra.
Hér á Akureyri ætla kommún-
istarnir að rifna yfir þessum kjör-
um, á sama tíma og félagar þeirra
á Siglufirði mega horfa á verksmiðju
sína standa aðgerðalausa, af því
þeim hefir ekki lánast að fá tunnu-
efni, sem gæfi þeim atvinnu yfir
vetrartímann.
Lesari góður! sýnist þér ekki að
kommúnistarnir hér séu mestu ræfl-
ar í samanburði við félaga þeirra á
Siglufirði? XXX.
Satt og logið.
Eins og sást f síðasta blaði hefir
Einar Olgeirsson ritað þriggja dálka
reiðilestur í «Verklbl.« nýskeð, út af
stofnun Verklýðsfélags Akureyrar. Ríða
þar hver ósannindin öðrum, eins og
von er til. Félag, sem eittsinn
átti að stofna hér undir nafninu »And-
vari«, kallar Einar Andvöku, 200 fé-
lögum er bætt við félagstölu gömlu
verklýðsfélaganna hér. Fólkið á að
hafa verið gint inn í Verklýðfél. Ak.
með atvinnuloforðum, eða þá verið
neytt til þess. Óg þessu líkt er alt í
greininni. Þó er þar ein klausa, sem
er að mestu sönn. Hún hljóðar svo:
»Verkamannafélagið er eitt elsta og
stærsta verklýðsfélag landsins, stofnað
1906 og hefir frá upphafi tekið drjúg-
an þátt í verklýðshreyfingunni ísleusku.
Var það fyrst allra verklýðsfélaga til
að koma fulltrúum sósíalista í bæjar-
stjórn (1915). Það styrkti blaðið «Dags-
brún«, er það hóf göngu sína, og
hefir stutt útgáfu eina verklýðsblaðsins
á Norðurlandi »Verkamannsins«, flest
þau 15 ár, sem hann hefir komið út«.
Það er víst eitt af kaldhæðni ör-
laganna, að þegar Einar Olgeirsson
þarf að hæla Verkamannafélagi Akur-
eyrar, verður hann að snúa sér til
þeirra tíma, er þeir menn réðu öllu í
Verkamannafél. sem nú hafa stofnað
Verklýðsfélag Akureyrar, og E O. er
að reyna að hafa æruna af.
Það er satt, Verkamannafélag Akur-
eyrar var myndarfélag á þeim tímum,
og gerði mikið, verkalýðnum til gagns
og sóma. Það var annar svipur á
því þá en s.l. ár, þegar stjórn félags-
ins var að semja við atvir.nurekendur
um kauplækkun yfir hásumarið og
hjálpa stjórn »Einingar« til að lækka
kaup fiskverkunarstúlknanna um meir
en helming við fiskþvott. S.l. ár var
líka áhrifa af iðju Einars Olgeirssonar
í verklýðsmálum farið verulega að
gæta í verklýðsfélögunum hér. Verklýðs-
félag Akureyrar mun viðhafa sömu
starfsháttu og voru ríkjandi í Vrr.fél.
Ak. á þeim góðu árum, sem E. O.
vitnar í. Á árunum þegar »Verkamað-
urinn« var eina blað verkalýðsins á
staðnum, en ekki saursnepill verklýðs-
svikara og angurgapa, eins og hann
er nú. Það sem því nú liggur fyrir
verkalýð í Akureyrarbæ er að auka og
efla Verklýðslélag Akureyrar á alla
lund, svo verklýðssamtökin hér ávinni
sér sama, góöa álitið og þau áttu að
fagna, áður en Einars-stefnunnar fór
að gæta í verklýðsmálum.
Sem svar við álygum Einars og níði
um verkalýðinn hér, eiga félagar Verk-
lýðsfélags Akureyrar að koma með
marga nýja félaga á hvern fund
félagsins, svo það, sem allra fyrst,
nái því að verða ems voldugt og sterkt
eins og V. M. F. A. áður var.
AuylýsiS í Apýíumauninum
Ábyrgðarmaður
Erlingur Friðiónsson.
Prentsmiðja Björns Jónssonar.