Alþýðumaðurinn - 18.03.1933, Blaðsíða 2

2
alÞýðumaðurinn
legum ástæðum í stórum'meirihluta,
án nokkurrar sérstakr^r kröfu þar
um. —
Móti útilokun frá vinnu var því
ekki að berjast.
Ástæðurnar til uppþotsins við
Novu eru ekkert annað en ólátafýsn
manna, sem verið er að »ha)da við
efnið«, sem kallað er. Og uppþotið
er ein hringavitleysa frá upphafi til
enda. Verkbann er gert við skip,
sem greitt er fullt taxtakaup viö.
— Þessi einsdæma vitleysa á sér
hvergi líka. Allir aðrir en þessir
uppþotsmenn mundu hafa látið skipa
öllum vörunum í land úr Novu, og
stöðvaö þá tunnusmíðið, ef eitthvað
hefði verið við það unnið. Bæjar-
stjórninni er hótað öllu illu, jafnvel
barsmíöum. Þetta hefir auðvitað
þau einu áhrif, að hún hlustar ekki
á uppþotsmennina, Alla þessa vit-
leysu sjá ýmsir af þeim mönnum,
sem í fyrstu létu dragast út í upp-
þotið. Rjddir þeirra um skynsam-
lega úrlausn málsins eru kæfðar
niöur með enn víðtækari æsingum
og vitleysu. Saraþykt er að »taka«
Dettifoss, og svo skipin hvert af
öðru.' Alstaðar á »samfylkingin« að
ráða. — »Við tökum bæinn á einni
viku«, kallar Jóhann Kúld til nokk-
urra stráka út á götu »Já, og
hengjum helvítis höfðingjana*, bæta
þeir ungu, »stéttvísu« við. »Við,
verkalýðurinn eigum aö ráða«, segja
smástrákar, sem verið hafa inni hjá
verkbannsvörðunum, — og sleikja
sleikipínnana í ákafa og æsingi. Og
afgreiðslumaður »Verkamannsins«,
heilsulaus aumingi, sem ekkert má
vinna og ekkert getur unnið, skjögr-
ar um göturnar í stagbættum vinnu
»galla«, með vinnuvetlinga á hönd-
um til að »presentera« hinn þjak-
aða verkalýð, sem nú hefir vaknað
til meövitundar um rétt sinn »og
krefst hans«. Aðra daga gengur
þessi maður klæddur á burgeisa
vísn. —
Hér ’ hefir nú verið lýst uppþot-
inu, og sannað að til þess ei stofn-
að að nauðsynjalausu og af vanhugs-
un. — Eftir er að athuga afleið
ingarnar. —
Eins og getið var f síðasta blaði,
eru læti, eins og uppþot þetta við
Novu, ekki til neins annars en að
vekja andúð gegn verkalýðnum og
kröfum hans.
Ró að hægt sé með æsingum,
blekkingum og ósannindum, að
blinda nokkrum hluta verkalýðsins
sýn um tíma, áttar hann sig von
bráðar aftur. Ressar aðfarir reyn-
ast því allt annað en haldgóðar inn-
an verklýðshreyfingarinnar, og borg-
urunum gefa þær ástæðu til að
»tryggja« sig gegn þessu.
Þessa dagana eru verklýðsfélögin
um allt land að mótmæla stofnun
ríkislögreglu. Hvernig er nú að-
staða þessara félaga gerð, þegar
uppþot er gert af verklýðsfélagi, og
án alls tilefnis eða árásar. Og
uppþotinu er gefinn sá svipur, að
borgararnir sjá fulla ástæðu til að
kalla á lögregluvernd. Rað þarf
ekki að lýsa því böli, sem af stofn-
un ríkislögreglu myndileiða. Verka-
lýðurinn gerir sér hugmynd þar um.
Ress vegna mótmæla félögin. Upp-
þotið við Novu — hvað þá ef það
heldur áfram — eyðileggur öll
þessi mótmæli félaganna.
Kommúnistar þykjast vinna íyrir
verkalýðinn, og allt vilja fyrir hann
gera. Nú sjáum við viljann, og
hvernig þeir vinna fyrir hann.
Vinna, sem greitt er fullt taxta-
kaup við, er stöðvuð. 40 manns á
að svifta 8 — 11 króna dagkaupi,
sem greitt er út vikulega — um
2ja mánaða tíma. Efni, sem sjó-
mennirnir hér út með firðinum
höfðu pantað, til að gera upp veið-
arfæri sín fyrir vorið, á að sendast
burt. Nótabrúksmennirnir í bæn-
um fá ekki í land efni til að gera
að nótum sínum. Sé ekki hægt að
gera við næturnar, veiðist síldin
ekki. Veiðist síldin ekki, fæst held-
ur ekki fiskurinn. Smiðirnir bíða
eftir trjávið og sementi, sem er í
Novu. Trjáviðurinn fæst ekki í
land. Reir geta ekki unnið fyrir
efnisleysi.
Þetta eru afleiðingar af upp-
þoti kommúnistanna.
Og þær koma allar niður á
verkalýðnum.
Svotna vinna kommúnistar
fyrir verkalýðinn.
Þetta Novu uppþot gefur verka-
lýð þessa bæjar ærið umhugsunar-
efni. —
3?ó farið sé í gegnum alla starf-
sögu Verkamannafélags Akureyrar.
frá 1906- 1930, finst hvergi dæmi
þess, að uppþot hafi verið gerð af
hálfu verkamanna. En starfsagan
sýnir og sannar annað. Hún sýnir
óslitna keðju af sigrum, sem unnir
voru fyrir verkalýðinn með skyn•
semi — festu og friðsamlegri sam-
heldni í málum.
Verkamannafélag Akureyrar var
líka fram á síðustu ár, eitt af mestu
fyrirmyndar verklýðsfélögum lands-
ins. Starfsaðferðir þess frá þeim
árum eru sígildar, til sigurs verka-
lýðnum.
Verkalýðnum á Akureyri ber því
að taka upp og viðhafa sömu starfs-
háttu, og þá er honum varanlegur
sigur vís í framtíðinni.
Hann á að snúa frá uppþotsmönn-
unum, sem vinna á móti hagsmunum
verkalýösins, og í lið með þeim
mönnum, sem vinna á heilbrigðum
grundvelli verklýðsmálanna.
Yfirlýsing
frá Verkakvennafél. Siglufjarðar.
Fundur, haldinn i Verkakvennafél.
Siglufjarðar, Miðvikudaginn 18.
Mars 1933, lýsir andstygð sinni á
skrifum, sem birt hafa verið í blöð-
unum »Verkamaðurinn« og »Nýja
konan«, í garð Verkakvennafélags
Siglufjarðar og einstakra meðlima
þess, jafnframt sem það lýsir yfir
því, að hvorki það, né meðlimir
þess, muni nokkurn tíma svara
slíkum skrifum, sem einungis eru
rituð til að sundra hinum vinnandi
lýö. -
Félagið heitir því á allar verka-
konur, hvar sem þær eru á laudinu,
að taka höndum saman, og starfa,
án æsinga að uppbyggingu verklýðs-
samtakanna, og láta ekki skriffinna
þá, sem slíkar greinar rita, leiða sig
af réttri braut.
Stfórnin.