Alþýðumaðurinn - 18.03.1947, Page 4

4
ALÞÝÐUMAÐURINN
Þriðjudagur 18. marz 1947
Amtbókasafni
Síðarí
í fyrri grein minni fór ég
nokkrum orðum um bókasöfn al-
mennt. Skal nú vikið nánar að.
hversu högum bókasafns vors
Akureyringa er farið.
Fyrst er bókakosturinn. Sakir
þeirra hlunninda, er safnið nýt-
ur, má segja, að hinn íslenzki
bókakostur þess sé sæmilegur.
Það á t. d. mjög sómasamlegt
safn blaða og tímarita, og all-
mikið af gömlum íslenzkum bók-
um, þótt ekki sé þar um fullkom-
ið safn að ræða. Af hinum nýrri
bókum hefir að vísu margt farið
forgörðum í notkun, af því að
nægilega mörg eintök hafa ekki
verið til, en við það má hlíta.
Þegar litið er til hinna er-
lendu bóka verður annað upp á
teningnum. Nú um langt skeið
hefir fullkomið handahóf ráðið
því, hvað keypt hefir verið til
safnsins af erlendum bókum.
Vantar þar því mjög tilfinnan-
lega handbækur og fræðibækur
í flestum greinum, sbr. skýrslu
bókavarðar í Degi 10. tbl. Er þar
,hvorttveggja, að fé til bókakaupa
hefir verið af skornum skammti,
og ekki fylgt nokkurri reglu um
bókaval. Mjög hefir það og háð
safninu, að engin fullkomin skrá
er til um það. Spjaldskrá gömul
er að vísu til, en henni hefir ekki
verið haldið áfram nú um langt
skeið. Þegar svo er, er erfitt að
kaupa til safnsins.
Miklir erfiðleikar hafa verið
á því að fá bundnar bækur safns-
ins hin síðari ár. Er því mikið af
tímaritum og blöðum óbundið
og um leið lítt aðgengilegt til
notkunar.
En þó að ýmislegt megi að
bókakosti safnsins finna, er þó
annað mál alvarlegra og það er
húsnæðið. Um það er í stytztu
máli að segja, að það er með öllu
óviðunandi. í fyrsta lagi er það
mjög óhéntugt að húsaskipan,
þannig, að ókleift er að leyfa við-
skiptamönnum safnsins umferð
um það til að velja sér bækur, en
sá háttur, mun víðast hafður í
almenningssöfnum. Þá eru
þrengslin óviðunandi. Allmikið
af prentuðu máli, skýrslur og
ýmislegt smávegis, verður að
geyma í stöflum, óaðgengilegum
með öllu, sakir rúmleysis, og
varla verður þverfótað í safninu.
grein.
I Þá er lestrarsalur harla þröngur
og óvistlegur.
ótalið er þó hið allra versta
og það er eldhætta sú, er yíir
safninu vofir. Það er geymt í
gömlu timburhúsi, sem jafnframt
er búið í. Það er nokkurn veginn
fullvíst, að ef eldur kæmi upp í
því, yrði engu af safninu bjarg-
að. En eins og áður er sagt er
þar til svo gott safn íslenzkra,
eldri bóka og blaða, að slíkt tjón
yrði raunverulega óbætaniegt.
Þá er afnotatími safnsins. Það
er nú opið aðeins þrisvar í viku
frá kl. 4—7 síðd. Ekki er mér
kunnugt um, af hverjum ástæð-
um tíminn er svo skammur, þar
sem það fyrrum var opið 5 daga
vikunnar, en sennilega er um
sparnaðarráðstöfun að ræða. Er
þetta vægast sagt harla lítill tími,
ef um veruleg not lestrarsals
væri að ræða, og fyrir allan
þorra manna, sem gegna föstum
störfum er þessi tími svo óhent-
ugur, sem framast má verða.
En hvað á að gera?
Hið fyrsta, sem bæta þarf úr,
er húsnæði. Nokkuð fé er þegar
fyrir hendi til bókhlöðusmíði,
svo að raunar væri ekkert til fyr-
irstöðu að hefjast handa uin
hana nú í vor. Mun það mál
rætt nánar síðar.
En jafnframt þarf að gjör-
breyta starfsháttum safnsins. í
fyrsta lagi þarf að sjá því fyrir
bókaverði, sem ekki hefir starf-
ið í hjáverkum, því að bóka-
varzla og skrásetning er ærið
starf einum manni, og mundi þó
ekki veita af, að honum væri veitt
aðstoð við afhendingu bóka.
Gera þarf fullkomna skrá yfir
safnið, og taka upp fastari háttu
um val bóka. Gæti í því efni vel
komið til greina að leita óska og
tillagna þeirra, er safnið nota, og
gætu bókavörður og bókasafns-
nefnd haft hliðsjón af þeim.
Þá þarf einnig að lengja þann
tíma, sem safnið er opið.
Að vísu má segja, að þótt
þessu yrði kippt í lag, væri
vandamálið mesta, húsnæðið, ó-
leyst. Og breytingar þessar á
starfsháttum kæmu ekki að not-
um fyrr en í nýju húsi. Þess
vegna verða allir bæjarbúar að
leggjast á eitt um það að fá reista
bókhlöðu sem fyrst, svo að Ak-
ureyrarbær geti komið upp bóka-
safni, er samsvarar kröfum íím-
ans og væri sómi bæjarins. En
eins og bókasafnið er nú, er það
honum fremur til vanvirðu en
sæmdar. Er slíkt sæmandi höf-
uðstað Norðurlands? Eg hygg
flestir verði á einu máli um, að
svo er ekki. En þá er að hefjast
handa, því fyrr því betur.
Hafnarmálin.
Framhald af 2. síffu.
Svona hefir þá gangur málsins
verið:
1. Bæjarstjóri neitai tilboði
Emils Jónssonar, þá vitamála-
stjóra, um að senda verkfræðing
hingað og gera teikningar og á-
ætlanir um hafnarmannvirkin á
Tanganum.
2. Bæjarstjóri fær Finnboga
Rút Þorvaldsson til þessa verks
fyrir allt að 36 þús.(?) króna
þóknun, í stað ókeypis frá Vita-
málaskrifstofunni.
3. Byrjað er á verkinu, en því
hætt í miðjum klíðum sökum
þess, að „krana“ vantar til að
hlaða garðinn.
4. Allt í einu er uppgötvað, að
samþykki vitamálastjórnar vant-
ar fyrir gerð hafnarinnar.
5. Það tekur bæjarstjóra að
sögn 2 ár að fá það.
6. Þegar „krani“ er kominn í
bæinn, reynist enn „flottara“ að
bíða eftir einhverjum „tilfæring-
um“, sem vitamálastjórnin á í
pöntun. Og hver efast um, að
bæjarstjóri vor verði fyrstur til
að hneppa hnossið hingað?
Það er von, að Dagur hamist
við að verja svona vinnubrögð,
enda óvíst, að ritstjórinn hafi
sýnt meiri fimleika í öðru máli.
Hitt er skylt að þakka, þegar
blaðið birtir skynsamlegar og
hógværar greinar um málið, eins
og grein Marteins Sigurðssonar
í síðasta tbl. var. En hvað fær
hann leyfi til að gera meira? Er
honum ekki ætlað það hlutverk
eitt að stinga hinum óánægðu
Framsóknarmönnum hér svefn-
þorn, svo að þeim gleymist það,
hver í raun og veru ber ábyrðina
á því, að Akureyrarbœ var á
nýjan leik bundinn myllusteinn
um háls?
Vetrarfrakka r
dökkir, saumaðir á
saumastofu vorri,
eru til sem stendur.
Kaupfél. Verkamanna
Fiogsljs.
Það sviplega slys varð s. 1.
fimmtudag, að Grumman-flug-
bátur, eign Loftleiða h.f., steypt-
ist í sjóinn við Búðardal og fór-
ust 4 menn.
Alls voru í flugvélinni 7 far-
þegar auk flugmannsins. Var
flugvélin að hefja sig til íiugs,
og var komin í uro 200 feta hæð,
að ágizkan flugmannsins, þegar
hún tók að hallast mikið og
skipti það engum togum að hún
steyptist í sjóinn og sökk. Komst
flugmaðurinn og 4 farþeganna
út, en einn varð ekki lífgaður,
María Guðmundsdóttir frá
Reykjavík. Hinir sem fórust voru
Elísabet Guðmundsdóttir frá
Búðardal, Magnús Sigurjónsson,
einnig frá Búðardal og Einar
Oddur Kristjánsson gullsmiður
frá ísafirði.
Ekki er vitað enn um meiðsl
þeirra, sem af komust, en ekki
munu þau lífshættuleg. Samkv.
áliti flugmannsins mun annar
hreyfill flugvélarinnar hafa bil-
að, og það hafi orsakað slysið.
Alþýðuflokks-
konur!
Verið er að undirbúa stofnun
Kvenfélags Alþýðuflokksins hér
á Akureyri. Verður félagið vænt-
anlega stofnað í næstu viku. Þær
konur, eldri og yngri, sem kynnu
að hafa áhuga fyrir þessu máli,
og undirbúningsnefndin hefir
ekki tal af fyrir þenna tíma, eru
beðnar að gefa sig fram sem
fyrst við einhvern úr undirbún-
ingsnefndinni, en í henni eru frú
Þorbjörg Gísladóttir, Strandgötu
29, Jóhann Konráðsson, Hafnar-
stræti 53, og Halldór Friðjóns-
son, Lundargötu 5. Er þess vænst
að Alþýðuflokkskonur í bænum
gangi að stofnun félags síns með
myndarskap og glæsilegri þátt-
töku.
Strigaskðr
með gúmmíbotnum,
ágætir leikfimisskór og
til að ganga á
á verkstæðum,
fást í
KaupféL Verkamanna