Dýraverndarinn - 01.05.1929, Qupperneq 17

DÝRAVERNDARINN
43
Og kettir, sem hirtir hafa verið til bráÖabirg'Öa, eru
ótaldir.
Jafnframt skal á þaÖ bent, að verndarstööin í
Tungu hefir á árinu 1928 látið úti 13304 pd. af heyi
til fóðrunar fénaði á stöðinni og til þess að bæta
úr heyþörf manna út í frá.
Margt mætti taka fram um verndarstöðina í
Tungu og starf hennar, er allt bendir til þess, að
vel hafi verið ráðið og viturlega, þegar henni var
komið á stofn. En þeirri greinagerð verður að sleppa
að svo komnu. Hitt virðist varla ofmælt, að Tungu-
stöðin vinni að því að auka og efla verndun dýra,
og með þeim hætti auki hún menningu og sæmd
þjóðarinnar. Verður þvi að telja verndarstöð þessa
meðal stofnana þeirra, er tvímælalaust vinna að
þjóðar þrifum.
Því er það vart nema að vonutn, að þjóðina beri
skylda til þess að hlynna eitthvað að verndarstöð-
inni í Tungu. Og þetta ætti að vera fremur auðskil-
ið, sé þess gætt, að verndarstöðin þar er ekki gróða-
fyrirtæki og að óhjákvæmilegt er að leggja mikið
fé í að bæta enn til mikilla muna fénaðarhús henn-
ar. Og loks er eins enn að geta.
Dýralæknirinn í Reykjavík hefir jafnan átt við
örðugleika að etja í því efni, aö geta framkvæmt
ýmsar lækningar á dýrum, skuröi o. fl., á hagkvætn-
um stað og valið þeim síðan sæmilegan dvalarstað,
meðan þau væri undir hans hendi. Og núverandi
dýralæknir í Reykjavík hefir orðið að etja við sömu
örðugleika, eigi síður en fyrirrennari hans, og fer
það að líkum, þar sem lækningaþörfin mun fara vax-
andi meö hverju ári, sem líður.
Stjórn Dýraverndunarfélags íslands hyggst því
að reyna að skipa svo herbergjum verndarstöðvar-
innar í Tungu, þegar hún nú á ný ræðst í að stækka
og bæta fénaðarhúsin, að þar verði vís staður handa
dýralækni, til jjess að framkvæma lækningar, skurði
og annað, og jáfnframt gæti þar orðið nokkurs
konar sjúkraskýli handa dýrum, framar en hægt
hefir verið hingað til, meöan þau þurfa að vera
undir hendi læknis, þótt í smáum stíl kynni að verða
fyrst um sinn.
Vonar Dýraverndunarfélag íslands, að þetta
áform réttlæti málaleitun þess til Alþingis um fjár-
styrk, jafnt og það þykist mega ætla, að allir nýtir
menn og góðir meðal þjóðar vorrar telji styrk til
félagsins í þessu skyni réttmætan.
Vðnun dfra.
Á þetta var minnzt í 2. blaði Dýraverndarans,
bls. 16. — Formanni Dýraverndunarfélags íslands
haföi borizt fundarsamþykkt frá Dýravemdarfé-
lagi Skagfirðinga, um aö lögtekið yrði aö banna
vönJun hesta, nema með þeim hætti, að þeir væri
svæfðir.
Formaöur Dýraverndunarfélags íslands og eg
ræddum málið með okkur, og varð að ráði, að eg
reyndi að vinna að þvi svo sem eg mætti, til þess
að þaö yrði borið Ifrain á Alþingi, og form. hafði
þá minnzt á það við tvo eða þrjá þingmenn.
Eg leitaði álits Hannesar dýralæknis Jónssonar.
Hann taldi mikla nauðsyn á að lögskipa, að hestar
væri ævinlega svæfðir, er vana skyldi þá. Færöi
hann margt til, er að því styddi, og lét upp álit sitt
bréflega. Þessu oæst minntist eg á máliö við Pét
ur alþingismann Ottesen. Eg kunni hanin að því að
vera hygginn, einbeittan og fylgimin að málum, þar
sem hann vildi á leggjast, og nú haföi eg orðið þess
áskynja, að þessu máli væri hann hlynntur. Þess
varð eg þegar vís, að hann haföi hugsað þetta efni
allrækilega og að honum væri það áhugamál. Urðu
því undirtektir hans æskilegar. Hann hét því, aö
flytja málið i þinginu og reyna að vitma því fylgi
þar. En þaö gerði hann að skilyrði, að fyrir þing-
inu lægi erindi unt málið, þar sem fratn væri tekini
flest þau atriði, er mest þætti verð. Fannst mér nú
þetta horfa til góðra efna.
Formaður Dýraverndun&rfél. isl. og eg beindum
erindi okkar um vönunarmálið til Alþingis. Létum
viö fylgja því álit dýralækois og íundarsamþykkt
Dýraverndunarfél. Skagfirðinga, sem áður er nefnd,
og bentum á allt það, er við hugðum nokkurs vert
i þessu efmii. Fám dögum síðar fór eg enn á fund
Péturs Ottesens. Lét hann þess, þá getið, að hann
hef'ði fengið landbúnaðarnefnd neðri deildar til að
taki málið að sér, og væri því við hana um það að
ræða. Eg leitaði þegar máls við nefndina, og var
mér ekki synjað þess. Nefndin var skipuð finun
mönnum, og voru fjórir þeirra á fundi, er eg hlaut
áheyrn hjá henni.
Því má ekki leyna, að undirtektir nefndannanna
í þessu máli voru svo góðar, sem fremst varð á
kosið. Þeir hétu því, að flytja málið á þingi, i frum-