Dýraverndarinn - 01.10.1931, Blaðsíða 10

DÝRAVERNDARINN
52
DÝRAVERNDARINN
kemur að minsta kosti átta sinnum út á ári.
Dýraverndarinn er ódýrasta blaðið, sem nú er
gefiS út hér á landi- Árgangur hans kostar að eins
3 krónur.
Ætlunarverk Dýraverndarans er aS vinna aS upp-
eldis- og menningarmáli allra þjóSa, en þaS er sú
siðbót, sem fram kemur í verndun málleysingja og
miskunnsemi viS munaSarlausa.
Dýraverndarinn er oft prýddur myndum, og i
honum munu verSa ritgerSir og sögur eftir ritfæra
menn og merka.
Dýraverndarinn vill vinna sér traust og hylli
allra góSra manna, ungra og gamalla. Og er eigi
sízt leitaS liSsinnis kennara og ungmennafélaga um
aS kynna blaSiS.
Þeir, sem útvega 5 kaupendur aS Dýraverndar-
anum, eSa fleiri, fá 20% i sölulaun.
Þeir kaupendur Dýraverndarans, sem enn eiga
ógreitt andvirSi hans, eru vinsamlega beSnir aS gera
skil sem allra fyrst.
Afgreiðslumaður
HJÖRTUR HANSSON,
Austurstræti 17. — Reykjavík. — Pósthólf: 566.
gefa þeim, þegar áhlaupahríðir hafa gert, og tekið
hefir íyrir alla jörð. Þannig hafa menn breytt við
hesta sína, verið harðir og kærulausir í þeirra garð
og launað þeim illa, góða og trygga þjónustu.
I fljótu bragði virðist, að fæstir geri sér í hugar-
lund, eða finni til þess, hve mikil vansæmd það er
kristnum mönnum, að fara illa með skepnur þær,
sem þeir hafa yfir að ráða, eða trúað er fyrir. Mér
er nær að halda, að menn finni — sumir að minsta
kosti — of mikið til þess, að þeir séu herrar yfir
dýrunum og eigi að drotna yfir þeim. En þegar
eigandinn notar vald sitt yfir dýrunum, til þess, að
misþyrma þeim, eða að kvelja þau á eirihvern hátt,
þá er drotnunin orðin að þrælkun, sem ekki er sam-
boðin þeim, sem hlotið hafa það veglega heiti, að
kallazt æðsta skepna jarðarinnar.
Menn haía ekkert vald til þess að misþýrma skepn-
um sínum, eða kvelja þær á neinn hátt. Enda hlýt-
ur hver góður drengur og velhugsandi, að sjá og
finna, að það er ljótt og ranglátt að hugsa sem svo,
að hverjum sé leyfilegt að fara með sínar eigin
skepnur, eins og manni þóknast; láta stjórnast af
slæmum hvötum, eða stundardutlungum — eða jafn-
vel láta það koma niður á vesalings saklausu dýr-
unum, þó að eitthvað blási á móti og alt leiki ekki
i lyndi. Og mikið má sá maður vera kærulaus og
fram úr hófi tilfinningasljór, sem getur ánægður
neytt matar sins, eða sofið vært, þegar hann veit
af hestinum sínum, eða öðrum skepnum, úti i liríð-
arbyl, grimdar-hörkufrosti og fannfergi, hálfdauð-
um úr kulda og hungri.
En skilningsleysi mannanna er á svo háu stigi. Þeim
gengur oft erfitt að setja sig í spor dýranna, og gera
sér í hugarlund þær kvalir, sem þau verða að þola,
þar sem þau hima dögum saman úti i drápsveðrum,
aðframkomin af hungri og kukla.
Það þarf engan að iðra, sem gerzt hefir málsvari
dýranna og beitt sér fyrir að bæta kjör þeirra, því
að s'ónn dýraverndun er hvorttveggja í senn: göfugt
málefni og gott. Enginn þarf að sjá eftir því, að
hafa veitt dýrunum lið í bágindum þeirra og ein-
stæðingsskap.
Guð launar fyrir dýrin! Hann endurgeldur þeim,
sem sýna dýrunum velvild og breyta mannúðlega
við þau.
Björn Guðmundsson.
Þakkarávarp.
Með örfáum orðum vildi eg færa hr. Kjartani
Ólafssyni, fyrrum lögregluþjóni í Hafnarfirði, hug-
heilar þakkir mínar fyrir það, hve oft og drengi-
lega hann hefir rétt mér hjálparhönd, að bjarga og
vernda rétt dýranna. Þeir eru svo fáir, sem sjá og
skilja þarfir málleysingjanna, Ijlessaðra dýranna,
hverju nafni sem nefnist, að vert er að minnast
J)eirra með J>akklæti.
Kjartan Ólafsson er einn þessara manna, sem hef-
ir opin augun og skilning og mannkærleika í ríkum
niæli til J>ess að bjarga þeim og likna, sem bágt eiga.
Slíkra manna er vert að minnast.
10. október 1931.
Pálína M. Þorleifsdóttir,
Ilafnarfirði.
Ritstjóri: Einar E. Sæmundsen.
Útgefandi: Dýraverndunarfélag íslands.
Félagsprentsmiðj an.