Víðir - 13.02.1937, Síða 2

2
V 1 Ð I R
*
l?£ð£r
kemur lít vikulega.
Ritstjóri:
MAGNÚS JÓNSSON
AfgreiÖslumaður:
MAGNÚS JÓNSSON
Sólvangi.
Simi ö8. Posthólf 4.
ferði rauðliða hati við rök að
styðjast, sanna skattanefndir og
skatt8tjóri Reykjavíkur. Við at-
kugun á eiguum og skuldum
Kveldúlfs, fulivissuðu þeir sjaifa
sig um, að Kveldúlfur setti ekki
minna en eina miljón krúna eigtiir,
fram yfir skuldir. Þratt fyrir það
vilja skriffinnarnir láta íélagið
hœtta starfi, selja eignir þess
fyrir lítið og þá auðvitað láta
bankana tapa.
Tilgangurinn aðeins sá, að
gera ‘pólitískum andstæðingum
óþægindi Þó að fjöldi fólks tapi
atvinnu varða þá lítið.
Hér á eftir verður birt smá-
grein úr blaðinu ’Stormi. Lýsir
sú grein hug fjölda Reykvík-
inga til Kveldúifs og eigenda
hans.
GLÆPIR KVELDÚLFS.
Kveldúlfur er búinn að starfa
meira en aldarfjórðung og síð-
ustu 20 árin í lífi hans má segja
að aldrei hafi lint árásunum og
rógnum á hann. Pyrst var hann
rægður fyrir það, að græða of-
mikið, en nú er hunn rægður
fyrir það að tapa of miklu.
Ekkert einkafyrirtæki i land-
inu hefir veitt jafn mikla at-
vinnu og hann. Marga tugi rnilj-
óna hefir hann greitt í vinuu-
laun. — Og þau helir hann aidrei
greitt í gulúrn eða bláum seði-
um- ^
Margar miljónir lcróna hefir
hann greitt i opinber gjöld til
ríkis og bæjarfélaga.
Alla stund hefir hann lagt á það
að afia aðalframleiðsiu vöru vorri
markað og lagt fram hundruð
þúsunda króna í nýjar markaðs-
leitir, og nýjar tilrauuir,
Viusæll hefir haun verið hjá
starfsfólki sínu og i'jöldi manua
hefir unnið hj. iionum svo árum
og jafnvel tugum ára sidftir og
fáir eru það af starfsmönnum
hans, sjómöunum ogverkamönn-
um, sem bera honum ekki vel
söguua.
Stofnandi hans, Thor Jensen,
hefir ekki aðeins verið einn af
athafnamestu og glæsilegustu
atvinnurekendum þessa 'lands,
heldur og líka hinn mesti höfð-
ingnog hinn drenglyndesti maðurt
— Hann'og margir fleiri af öt-
ulustu útgeröar- og kaupsýslu-
mönnum vorum geta með á-
B
I
Innilegt þakklæti votta- ég öllum þeim, er
sýndu mér samúð við fráfall og jarðarför koaunnar
minnar, Margrétar Eyjólfsdóttur.
Guðlaugur Jónsson.
Gerði.
nægju og heilbrigðu stolti litið
á allar framfarir þjóðar vorrar”
er tárum munaðarleysingjanna
og fátæklinganna, sem þeir hafa
á 20. öldinni og sagt við sjálfajffsogið, ætlar Jónas Jónsson og
sig: Til þessa hefi ég lagt minn t ÍSigfús Sigurhjartarson að reisa
skerf. Vegirnir, brýrnar, | musteri frelsisins, siðgæðisins,
byggingarnar, skipaflotinn, rækt-^y jafnréLtisins og bræðralagsins.
J*að verður fögur bygging.
I
f
unin —- alt er þetta að miklu’p
leyti orðið til fyrir verk og'
starf þeirra manna, sem hafail
verið ofsóttir árum saman aV
nöðrukyni öfundarinnar, mann-1 1
hatursins og róggirninnar.
En sök Thor Jensens í augurn
þessara smámenna liggur í fleiru f;(|
en því, að hafa lagt meiri skerí!|
en flestir aðrir til framfara ís- I
lands á 20. öldinni. — Hún
liggur líka í því, að hann hefir
eignast sonu með konu sinni.
— Og þessir synir hans hafa
framíð þann mikla glæp að
halda fyrirtæki föður síns áfram
í stað þess að fá arfahlut sinn
greiddan út í peningum og lifa
svo I róg og mag eins og hinii
hagsýnu föðurlandsvinir fram-
sóknar og socialistanna gera,
þegar þeir eru orðnir auðugir
fyrir störf sín í þágu ætjarðar-
innar. Og þessir synir hans
hafa framið annan glæp. —
Fyriatæki þeirra hefir tapað
eins og öll önnur útgerðarfyrir-
tæki.
Og þriðja glæpinn hafa þess-
ir synir hans drýgt. — Þeir
hafa bygt sér hús! Og fjórða
glæpinn liafa þeir drýgt. Þessi
hús eru smekkleg og það er
stíll í þeim.
Og fimta glæpinn hafa þeir
drýgt. — Þeir eiga eina lax-
veiðiá og fara stundum til þess
að veiða í henni, þegar Jónas
Jónsáon fer í erindum þjóðar
sinnar — en augvitað fyrir sitt
eigið fé — út í lönd og selur
þar Oðinn.
Og Sjötta glæpinn hafa þeir
drýgt. — Þeir hafa verið dreng-
lundaöir menn eins og faðir
þeirra, gentlemenn, sem hafa
andstygð á ódrengskap og gulu
mannhatri og öfund.
Og sjöunda glæpinn hefir einn
þeirra drýgt, Og hann er mest-
ur og illkynjaðastur. — Ólafur
Thors er formaður sjálfstæðis-
flokksins.
Fyrir allg þessa mörgu og
miklu glæpi föðursins og son-
anna er það, sem Kveldúlfur
á nú að jafnast við jörðu, en á
rústurn hans og mold, sem vætt

Morðín í Moskva.
Almenningur er sjálfsagt ekki
enn búinn að gleyma fregnun-
um, sem bárust hingað til lands-
ins á síðastliðnu ári um réttar-
höldin í Moskva, er einræðis-
herran og átrúnaðargoð komm-
únista, Stalin, lét dæma til líf-
láts 16 af nánustu samverka-
mönnum sínum, vegDa þess að
þeir, eins og ísleifur hórna um
árið, voru komnir út af „línunniu,
eins og það er kallað meðal
hinna rétttrúuðu kommúnista.
ísieifur var látinn sleppa með
að gefa yfirlýsingu um, í opin-
beru blaði, að hann hefði við-
bjóð á sínu fyrra pólitíska lif-
erni og að hann fyrirliti hina
fyrri framkomu sína.
Hinir rússnesku stéttarbræður
hans voru það ólánssamari, að
þeir, auk þess að gefa opinber-
lega samskonar yfirlýsingu, voru
miskunarlaust teknir af lífi.
Sama sagan endurtekur sig
enn í Moskva. Ennþá hefir þeim
lent saman hinum gömlu læri-
sveinum Lenins, blóðhundunum
sem við rússnesku byltinguna
myrtu eða létu myrða, ekki að-
eins þá af andstæðingum sínum,
sem gátu talist vopnfærir menn,
heldur jafnt varnarlausar konur,
börn og örvasa gamalmenni, sem
ekki gátu borið hönd fyrir höf-
uð sér, til þess eins að sölsa
undir sig eignir þeirra' Alt í
nafni öreigalýðsins og hins fá-
tækari hluta bændastéttarinnar,
sem reyndar hafa ekki enn þann
dag í dag orðið aðnjótandi þeirra
blóðpeninga, sem bolsévikkar
rændu eftir að hafa þannigmyrt
eða fiæmt af landi burt alla,
sem nokkrar eignir áttu.
Það er vitað að hinir fáfróðu
og óupplýstu rússnesku bændur
hafa aldrei átt við verri kjör
að búa, en nú á sameignarbú
unum undir harðstjórn bolsé-
vikka, þar sem enginn getur
verið óhultur um líf sitt.
Fyrir hinar smávægilegustu
sakir eru menn dæmdir æfilangt
til þrrelkunar í afskektum hér-
uðum í Síberíu. Verði mönnum
á að stinga einhverju undan frá
sameígnarbúunum, til framdrátt-
ar bungruðum börnum sínum,
eru þeir vægðarlaust dæmdir til
lífláts.
Slíkt réttarfar þekkist hvergi
nema þar sem ríkir harðvítug-
asta einræðisstjórn með hervald
að baki sér, til þess að kúga
alþýðuna miskunnarlaust til
hlýðni. Enda bera fregnirnar frá
Moskva undanfarna daga þetta
greinilega með sér. Ekki einu
sinni gömlu fylgifiskar Lenins,
mennirnir aem stóðu að bylt-
ingunni og blóðbaðinu, geta
verið öruggir um líf sitt.
Dyrfist þeir að hafa aðra
skoðun á hlutunum en einræð-
islierran Stalin eru þeir úthróp-
aðir um allan heim sem Iand-
ráðamenn og ákærðir fyrir
undiróður gegn honum og Sovét-
skipulaginu og vægðarlaust
skotnir eða varpað í miðaldar-
legar dýflissur, hungruðum rott-
um til viðurværis.
Seytján þektir rússneskir
stjórnmálamenn hafa enn orðið
að bráð hinu ótrúlega ofsókn.
aræði Stalins.
Þetta er ástandið í Rússlandi,
hinu fyrirheitna landi og sælu-
paradís hinna íslensku kommú-
nista. Þetta þjóðskipulag hafa
hinir íslensku kommúnistar tek-
ið eér til fyrirmyndar í stefnu-
skrá sinni. Til Moskva sækja
þeir allar fyrirskipanir sínar
um starfsháttu og starfssvið.
Fyrir rússneska blóðpeninga
vinna hinir landskunnu „flugu-
menn“ kommúnista að undir-
róðursstarf8emi sinni hér á
landi og hinni fyrirhuguðu bylt-
ingu, sem aldrei nær fram að
ganga vegna þess að hin ís-
lenska alþýða er það meira
þroskuð, en hinir rússnesku
stéttarbræður hennar voru við
byltinguna, að þeir láta ekki
blekkjast af ófyrirlettnum lýð-
skrumurum og kjaftaskúmum,
launuðum af rússnesku fó, til
þess að sá hatri og koma af
stað ágreiningi meðal hinna
ýmsu stétta hér á landi.
Z.
A'ÍVl QT1 nokkur stykki
UIllClI » með tækifæris-
verði.
Helgi Benediktssðn'
Munið að gefa litlu fuglunum*