Víðir - 10.03.1951, Blaðsíða 2

VÍÐIR
2fíðir
kemur út á laugardögum
Fylgirit:
GAMALT OG NÝTT
Ritstjóri:
EINAR SIGURÐSSON
Sími 2685
Bátagjaldeyririnn.
Það' hefur verið hljótt um
hinn svonefnda bátagjaldeyri,
síðan ríkisstjórnin tillcynnti
þau réttindi, sem hún myndi
hlutast til um, að vélbátaút-
vegurinn yrði aðnjótandi. Út-
gerðarmenn og kaupsýslu-
menn hafa verið að vonast
eftir, að þá og þegar yrði þetta
sett í fastar skorður. Það hef-
ur verið látið uppi, að hag-
fræðingar væru að vinna með
LIU að þessum málum, en
ekkert bólar enn á neinum til-
lögum.
Hins vegar hafa samtök
fryslihússeigenda símað til fé-
lagsmanna sinna, að sam-
komulag haíi orðið við LÍÚ
um, að frystihúsin keyptu
slægðan þorsk fyrir 75 aura
og hlutfallslegt verð fyrir aðr-
ar fisktegundir. Þeim var enn-
fremur símað, að SII mælti
meðþví, að þau keyptu þorsk-
inn fyrir 96 aura, ef gjaldeyr-
isréttindin fylgdu með. Um
þetta atriði er ekki samkomu-
lag við LÍÚ.
Verði það ofan á, að út-
gerðarmenn fari almennt að
selja fiskinn fyrir 96 aura
með gjaldeyrisréttindunum,
geta frystihús SH og Sam-
bands íslenzkra samvinnufé-
laga sér að skaðlausu selt inn-
fluttu vöruna með 30% álagi
á gjaldeyrinn, hvað sem verð-
ur. Fiskurinn tvöfaldast að
verðmæti við það að breyta
honum í frosinn og saltaðan
fisk og beinunum í fiskimjöl.
En útgerðarmenn hafa, sem
kunnugt er, umráðarétt yfir
helmingnum af þeim gjald-
eyri, sem fæst fyrir fullunnu
vöruna.
Útgerðarmenn hafa fulla
þörf fyrir að fá hærra verð
en 96 aura fyrir kg. af fiskin-
um, og þeir gera sér vonir um,
að það takist, og þá fyrst og
fremst fyrir skelegga forystu
LIU í þessum málum, þann-
ig, að LIÚ beiti sér fyrir því,
að þessi gjaldeyrisréttindi
verði seld af einum aðila —
og þá kannske af bönkunum
— með vissu álagi á gjaldeyr-
inn, sem skapaði þeim fisk-
verð, sem þeir gætu unað við.
Það væri þá ekki ótrúlegt, að
bankamir myndu veita út-
gerðarmönnum einhver lán út
á það, sem gjaldeyrisréttur-
inn gæfi þeim, svo að þeir
gætu fleytt sér yfir erfiðasta
hjailann.
cxj Uázmát
Hækkandi verðlag.
Öil yfirlit yfir verðlag á
hráefnum sýna stöðuga hækk-
un. Einna mest hefur hækk-
unin orðið á málmum. Tin
hefur t. d. þrefaldazt í verði,
síðan Kóreustyrjöldin brauzt
út. Gúmmí hefur stórhækkað,
svo og ull og bómull, hampur
og sisal. Þá hefur hveiti og
mais hækkað. Kolin hækka.
Olíur og lýsi hækkar. Timbur
hefur eftir áramótin stór-
hækkað á ný. Flutningsgjöld-
in hækka.
Svo að segja hvar sem grip-
ið er niður er verðhækkun.
Og allt á þetta rót sína að
rekja til hins sama: eftir-
spurnin er meiri en framboð-
ið. Og það er ekkert útlit fyr-
ir, að Jiér sé að verða breyt-
ing í aðra átt. Eftirspurnin
fer jafnvel vaxandi og skort-
urinn verður meiri og verðlag-
ið þar af ieiðandi hækkandi.
Ameríska verðbindingin hef-
ur haft mjög lítil áhrif á verð-
lagið á hráefnum.
Island hefur ekki farið var-
hluta af þessum verðhældam-
um frekar en önnur lönd. Og
það alvarlegasta við utanrík-
isverzlun þess er, að útflutn-
ingsvörumar hafa fæstar
hækkað nokkuð í verði. Jafn-
framt því sem innfluttu vör-
urnar hafa hækkað í verði,
hefur svo verið flutt inn miklu
minna að verðmæti, og var
innflutningurinn þannig 195
miljónum króna minni að
verðmæti árið 1950 heldur en
1949, (785 milj. kr. 1949 og
590 milj. kr. 1950, miðað við
sama gengi bæð'i árin). Er
þetta um 25%, minna, hvað
verðmæti snertir árið 1950, en
hvað magn snertir, hlýtur það
að vera miklu minna en 25%
vegna verðhækkana.
Bein afleiðing af þessu hlýt-
ur að vera minni neyzla og
eyðsla almennings, minni fjár-
festing, minni byggingar af
ýmsu tagi.
Það er ekki útlit fyrir, að'
erlendar vörur fari lækkandi,
nema ástandið breytist í
heimsmálunum. Og þó að það
breyttist til batnaðar, mun
verða hátt verðlag næstu árin
vegna vígbúnaðaráætlan-
anna, sem eru a. m. k. miðað-
ar við næstu 3' árin, og ekki
eru neinar líkur til, að hætt
yrði við, þó að’ betra sam-
komulag tækist með stórveld-
unum en hingað til. En verð-
lag á almennum vörum myndi
þó lækka, ef stríðshættan liði
hjá í bili, og það strax, ef
Kóreustyrjöldinni lyki.
Dýrtíðin í Danmörku.
Síðan pundið var fellt, hafa
innfluttar vörur til Danmerk-
ur hækkað' um 40%, en út-
flutningsvörur Dana hafa lít-
ið sem ekkert hækkað í verði.
Þetta nemur um 2ja miljarða
króna tapi fyrir Danmörku,
sagði fjármálaráðherra Dana
nýlega.
Svíar fjórfalda fram-
leiðslu sína á 15 árum.
Sænska iðnaðarframleiðsl-
an hefur fjórfaldazt s.I. 15 ár.
Bretland fær EPU-gull.
I janúar voru viðskipti
Breta við Greiðslubandalagið
hagstæð um 17.6 milj. punda.
Alls nam inneign Breta hjá
bandalaginu í lolc mánaðar-
ins 94.2 milj. punda (um 4300
muj. króna). Bretar fengu
greiddar 18% milj. punda í
gulli.
Frílistinn og OEEC.
Það stendur til að leiða til
lylcta í París um miðjan þenn-
an mánuð samninga um sam-
ræmdan frílista hjá löndum
þeim, sem eru í Efnahagssam-
vinnunni. Upphaflega var
ætlunin, að 75% írílistinn
gengi í gildi 1. febrúar.
Velgengni á
Nýja-Sjálandi.
Vegna hins háa ullarverðs
fær Nýja-Sjáland nú miklu
meiri dollara en það þarfnast,
og nemur dollaraeign þess nú
20 milj. (330 milj. króna), og
er talið, að dollaraeignin
komist á þessu ári í 50 miljón-
ir dollara.
U. S. A. stöðvar
sölu á hveiti.
U. S. A. hefur í bili stöðv-
að sölu á hveiti til útflutn-
ings. Landbúnaðarráðuneytið
segir þó, að Bandaríkin muni
afgreiða allt það hveiti, sem
þau séu skyldug til að selja
samkva:mt alþjóðasamkomu-
lagi.
Frjáls innflutn-
inqur í Perú.
í Perú er fullkomlega frjáls
innflutningur frá 30. janúar
1951, á hvaða vörum sem er
og með hvaða gjaldeyri sem
þær eru greiddar.
Norðmenn hyggja á
aukinn síldariðnað.
í Noregi er stöðugt verið að
byggja nýjar síldarverk-
smiðjur og stækka þær, sem
fyrir eru. Frá því 1946 og til
1951 hafa afköstin aukizt úr
133.500 hektolítrum (málið
VÍÐIR
Tvennir tvíburar.
Eftir Louis Cauperus.
Niðurlag.
Sjóferðm var farin fyrir stríð og var mjög ánægjuleg. Áð-
ur en þessir tveir Ruysdonckbræður færu til Amsterdam
til þess að kynna frændfólkinu eiginkonur sínar, höfðu þeir
stutta viðdvöl í París, og var þá sjálfsagt að koma við í
Rue de la Paix. Amerískum eiginkonum þykja Parísar-
búðirnar draumur. Redfern og Worth hafa undursarnlega
kjóla, og Doucets er annálaður fyrir hina ágætu línvöru,
og fagurt gimsteinaúrval er bókstaflega alls staðar. Þá eru
þar stór verzlunarhús full af loðskinnum, skrautlegum leð-
urvörum — og í stuttu máli, fyrir vel fylltar pyngjur er
ekki skortur á nokkrum hlut, og ungu frúrnar svölluðu
beinlínis í þessari dýrð. Og Jan og Hinrik hugsuðu sem svo,
þótt mælikvarði þeirra á amerískum eiginkonum væri lítið
eitt frábnigðinn mælikvarða amerískra frænkna þeirra —
og þær voru framúrskarandi fagrar þessar Ruysdoclc frænk-
ur — að þeir ættu ekly að taka of mikið eftir bruðlunarsömu
amerísku óhófi eða láta sér í augum vaxa. Þessi tvö hjóna-
bönd virtust því sannadega spá öllu góðu um að verða
mjög hamingjusöm.
Þessu næst flugferð til Brússel — og allt var þetta fyrir
hina hræðilegu heimsstyrjöld. Meiri og fleiri innkaup í
búðunum, síðan söngleikir og loks gistihúsið. Það var troð-
fullt, og dagurinn hafði sömuleiðis verið fullur af annríki.
Kveldverðurinn var afbragð og mjög ánægjulegur. Hinrik
tafðist nokkrar mínútur í skrifstofu gistihússins við að
skrifa bréf og gekk þessu næst til herbergis þess, sem þau
Marjory höfðu sameiginlega.
Það var föst venja hjá honum að drepa samvizkusam-
lega og grandvarlega á dyrnar á herbergi konu sinnai’, áður
en hann gengi inn. Þetta gerði hann einnig að þessu sinni.
Hann fékk ekkert svar og kvaddi því aftur dyra. „Hver
grefillinn sjálfur gengur á?“ urraði gremjuleg rödd fyrir
innan.
Hinrik Ruysdock, sem stóð þama fyrir framan svefn-
herbergisdyr eiginkonu sinnar og rekkjufélaga í gistihúsinu,
^er 35% meira) í 260.000 hl. á
sólarhring.
Nú er áformað að byggja
tvær nýjar síldarverksmiðjur,
aðra í Haröysund og hina í
Alesund.
Portúgalski frílistinn.
Síðan 4. október hefur ver-
J ið í gildi í Portúgal 60% frí-
iisti.
Brasilía hættir
vöruskiptum?
Sænska sendiráðið í Rio de
Janeiro hefur tilkymit utan-
ríkisráðuneytinu, að hætt
Verði öllum vöruskiptum
(kompensation) við útlönd.
Svíar hafa keypt. þar mikið
af ávöxtum, appelsínum og
bönunuin í skiptum fyrir bíla,
reiðhjól og heimilisvélár.
Evrópa og hráefnin.
Evrópa fær hráefni, eftir

vi sem hún vígbýst, segir
framkvæmdastjóri ECA,
Forster. Ilinir „þrír stóru“
hafa boðið 20 löndum til ráð-
stefnu til að ræða um úthlut-
Un á helztu hráefnunum, svo
i sem ull, bómull, brennisteini,
í mangan og nokkrum málm-
Um o. fl.
Norömenn auka flotann.
Norðmenn eru nú að semja
I Um nýbyggingar á skipum í
Svíþjóð, alls 150.000 brúttó-
| lestir, sem á að afhenda á ár-
I Unum 1953—1954. Þessi smá-
lestatala svarar til að vera
fékk svo ógurlegt áfall og hjartslátt, að hann hafði aldrei
á sinni lífsfæddri ævi fundið til neins, sem komst í hálf-
kvisti við það. Ilann hafði þekkt hina sterku, borginmann-
legu rödd Jans, eískulegs bróður síns. Jú, þetta var hans
herbergi. Ilerbergi Hinriks og Marjory. Og Jan urraði að
honum úr þessu herbergi, eins og hann hefði réttinn og
eins og hann væri sannfærður um að eiga fullan rétt á að
vera ekki truflaður á þeim tíma, þegar allur fjöldi hótel-
gestanna, sem þurftu ekki að skrifa áríð’andi bréf, var geng-
inn til náða. Og sömuleiðis starfsfólk gistihússins. Það var
djúp næturþögn, fullkomlega hljóðlaust hótel-andrúmsloft
lék um hinn skjálfandi Hinrik. Á hverju augnabliki þutu
þúsundir hugsana á fljúgandi ferð um heila hans. Þessi
rödd, rödd elskulegs bróður hans, Jans . . . númerið á her-
berginu .. . kampavínið og kveldverðurinn .. . Lizzy og
Marjory . . . amerísku frænkurnar . . . tíminn, sem hafði
gengið í það að skrifa bréfin í skrifstofu gistihússins . . . frá
hálftvö til hálfþrjú í þessu liljóð’láta tómi gistihússins —
allt þetta þyrlaðist, ólgaði, æddi og öskraði í heilanum í
aumingja Hinrik. Ef hann hefði ekki verið að skrifa. bréf
í heila klukkustund, reyndar ætti hann að geta sett í sig
kjark á þessu augnabliki — núna —, en hvernig sem í því
lá, þetta liugrekki seytlaði nú samt úr honum. Þrátt fyrir
það að hann var ögn hirðulausari að eðlisfari, hugsaði hann,
skjálfa_ndi og með skyndilegri, hitasóttarkenndri angistar-
tilfinningu til hins hágöfuglynda Jans, bróður síns, sem
hafði nærri því komið út á honum tárunum með kvíða
sínum, og hefði svo lofað því hátíðlega að vera, varkár.
Svei þessum löngu rangala-göngum í þessum stóru gisti-
húsum. ... Það er ekki lieiglum hent að rata þar . . . kampa-
vínið hafði verið afbragðs gott . . . menn geta ekki alltaf
munað, hvort númerið er eitt hundrað þrjátíu og einn eða
ekki nema bara þrjátíu og einn . . . aumingja Jan.
IJinrik var einnig heiðarlegur piltur. Hann var meira að
segja dyggðadrengur. Honum hefði aldrei getað til hugar
komið að valda hinum kæra bróður sínum, Jan, aukatek-
inni sorg, álasa honum fyrir nokkurn hlut eða finna nokkra
minnstu missmíð á honum. Niðurstaðan á öllum þessuni
sjóðbullandi, æðandi og öskrandi fellibylja hugleiðingum í
heiðvirðum heila vesalings Hinriks varð ... að hann lædd-
ist burt þegjandi . . . einu lofti hærra upp að herbergi, þar
sem ekki skakkaði nema einu hundraði á númerinu og
númerinu á herberginu hans.
rúmlega eins og 50 nýju Eim-
skipafélagsskipin.
Þjóönýting brezka
stáliðnaðarins
hófst 15. febrúar. Þá veitti
Iron and Steel Corporation of
Great Britain viðtöku yfir 80
helztu járn- og stálfélögunum
ásamt yfir 100 dótturfélögum
þeirra. Hluthafarnir fá ríkis-
skuldabréf fyrir um 200 milj.
punda strax og 30 miljónum
punda nökkru síðar. Gert er
ráð fyrir 3%% vöxtum.
(Þessi upphæð svarar til að
vera svipuð og 10 ára þjóðar-
tekjur íslendinga, sem eru
rúmlega 1000 milj. króna á
ári, eða sem svarar andvirði
rúmlega 1000 togara eins og
þeirra 10 nýju togara, sem
verið er að kaupa núna frá
Bretlandi).
Verzlun Svía
og Japana.
1. febrúar var gerður í
Tokio verzlunarsamningur
milli Svía og Japana um vöru-
skipti, sem svarar tæpum 200
milj. ísl. króna. Frá Japan
verða einkum fluttar vefnað-
arvörur og svö postulín og
keramik.
Olíunotkun
er mest í heiminum í Sví-
þjóð, 374 kg. á íbúa að með-
altali. Noregur er nr. 2 með'
342 kg. og Danmörk 3 með
272 kg.
Aðstaðan til þess að hag-
nýta nýja orkugjafa virðist
ekki vera mikil næstu 10 ár-
in. Það liafa verið gerðar til-
raunir til að dæla hita úr iðr-
um jarðar, en kostnaðurinn
var gífurlegur. Hiti sólarinn-
ar verður heldur tæplega hag-
nýttur sem orkugjafi fyrr en
eftir 15—20 ár, og notkun at-
ómorkunnar til almennra nota
hefur enn ekki slitið barns-
skónum.
Það er þess vegna fullt út-
lit fyrir, að olíuþörfin haldi
áfram að vaxa í heiminum.
Bílaeign Evrópu er nú tvö-
föld á við það, æm hún var
íyrir stríð, skipastóllinn er nú
meira og meira knúinn áfram
með olíu sem orkugjafa, og’
svo er um iðnaðinn. Alls stað-
ar er olían að ryðja sér til
rúms.
Mesta skattahækkun
í sögu U, S. A.
Trumann forseti hefur lagt
til, að skattar verði hækkaðir
um 16% miljarð dollara, og
er það mesta skattahækkun
í sögu Bandaríkjanna. Þeir
þingmenn, sem fjalla um mál-
ið', voru beðnir að fara með
það sem trúnaðarmál fyrst
um sinn, hvernig skattaálagn-
ingunni verður hagað.
..Nýtt matvæla-
glappaskot"
er 6 dálka fyrirsögn á for-
síðu í „Sunday Dispatch“. í
greininni segir frá því, að mat-
vælaráðuneytið brezka hafi
undanfarin 2 árkeypt 27 milj.
dósa með smásíld í frá Dan-
mörku, Noregi og Hollandi,
þar sem enn séu liggjandi 11
miljónir dósa, og það, sem ó-
selt var í Bretlandi, hafi ver-
ið sent aftur til viðkomandi
landa. Þannig fékk Noregur í
fyrra mánuði um 1 miljón
dósa endursendar.
Forstjóri fyrir stóru inn-
flutningsfyrirtæki segir: „Það
er enginn, sem vill neyta þess-
arar fæð'u“. Það sama hefur
orðið upp á teningnum með
smásíldina og dönsku fiski-
bollurnar. Þær seldust ekki
sem mannamatur, og eru
bollurnar nú seldar sem
hunda- og kattamatur.
Það er ekki talið, að brezka
matvælaráðuneytið tapi á
þessu. Þó hafa Danir neitað
að veita móttöku einhverju
af þessum dósum.
Miljónir í þanginu.
í írlandi er verið að byggja
verksmiðjur til að hagnýta
þangið, sem rekur í miljónum
lesta upp á ströndina. Á að'
nota þangið til framleiðslu á
áburðarefni og fóðurefnum og
einnig til framleiðslu á vegg-
plötum, sem hafa góða ein-
angrunareiginleika.
I Aalborg er nú unnið dag
og nótt við framleiðslu á agar
úr þangi. Selst agarfrám-
leiðslan viðstöðulaust í mörg-
um löndum. Agar er notað’sem
bindiefni í matvælaiðnaði.
Hann kvaddi dyra. Rödd hrópaði: „Kom inn“.
Og bætti við: „Hvar í veröldinni hefur þú verið? Þú ætl-
aðir að koma tafarlaust., og nú er ég búin að bíða eftir
þér í klukkutíma“.
„Eg þurfti að skrifa bréf, Lizzy, eins og bróðir minn“,
i sagði hinn heiðarlegi Hinrik.
Hann heyrði greftrunartóninn í sinni eigin rödd. Hátíð-
legar hollenzkar raddir grandvarra og gætinna pilta geta
stundum ómað greftrunarlega við' mjög sérstök tækifæri.
Hér var tækifærið að skapa þjóf, jafnvel úr manni, sem
hai'ði alls ekki í hyggju að stela, en var neyddur til að
I stela til þess að varðveita hið dýnnætasta af öllu dýrmætu,
; hreina samvizku elskaðs tvíburabróður, þess manns, sem
hafði verið barmafullur af kvíðvænlegum grun og lofað’
því hátíðlega með handabandi að vera mjög varkár. Tæki-
færið og kringumstæður voru hvort tveggju rnjög hentug,
Það þurfti liina mestu nákvæmni, næstum eins og í fjár-
hagslegri áhættu. Kringumstæðurnar gátu valdið hruni,
þótt ekki væri fjárhagslegt. Þú mátt vera viss um, að hinn
heiðarlegi Hinrik íhugaði þetta rækilega. Honum var kunn-
ögt um, að' tvíburabróðir hans var vanur að fara á fætur
klukkan sex, áður en konan hans vaknaði. Þennan morgun
fór hann á fætur klukkan sex. Hann var svo heppinn að
geta læðzt niður stigann í tæka tíð til að sjá Jan, árrisul-
an að venj^u, yfirgefa númer þrjátíu og eitt, og halda til
baðherbergisins. í drungalegu morgunskímunni í rangölum
og stigum hótelbáknsins — svei rangölunum — móaði ó-
I.jóst fyrir sniðinu á tvennum náttfötum Ruysdonck bræðr-
anna. Annar þeirra gægðist fram að stigabaki, hinn örugg-
ur °S sjálfgóð’ur, opnaði ógagnsæja glerhurð og lokaði henni
gaumgæfilega að innanverðu. Þegar Jan ætlaði, skömmu
síðar, að fara inn í herbergi sitt, fann hann það lokað. Og
Hinrik bróðir hans kallaði til hans gegnum lokaða hurðina
»ieð uppgerðar gremju:
,.Hvað gengur á?“
„Diottinn minn dýri“, hljóð'aði Jan. „Er þetta ekki mitt
herbergi?"
Ilmn göfuglyndi Hinrik kom til dyra. „Ert það þú, Jan?“
spurði hann blíðlega og lézt verða steinhissa. „Hvað vantar
pig klukkan sex að morgni dags?“
„Fn, Hinrik“, sagði Jan. „Ég hélt-------“
„Hélztu hvað?“
„Að þetta væri mitt herbergi. Okkar herbergi, Lizzyar og
mitt“.
„Þér skjátlast, kæri drengur“, sagði Hinrik, teygði sig
og geispaði syfjulega og hagaði sér afburða-ólrkindalega.
„Þetta er okkar herbergi, eitt hundrað þrjátíu og eitt.
Herbergí Marjory og mitt. Þú hefur villzt á Ioftunum“.
„En ég kom ekki niður neinn stiga“, hljóðaði Jan, alveg
ruglaður.
„Vitanlega hefur þú komið niður stiga. Það lilýtur að
hafa verið mók á þér. Farðu nú upp á loi't. Númer þrjátíu
og eitt er ykkar lierbergi — þitt og Lissyar. Eins og þú
sérð, er ég hérna með Márjory“.
„Ó ...“, sagði Jan. Hann sneri upp á loft, og.þar fann
hann reyndar Lizzy sína í rúminu. Svaf hún þar værum
svefni.
Og fram yfir þetta var allt tíðindalaust að því undan-
skildu, að frá þeim degi liefur Hinrik orðið að rogast með
hræðilegan leyndardóm. Og hann burðast með hann aleinn,
því hvorki tóku þau Jan né systurnar, sem varð það að
spaugs og hlátursefni, hve bændur þeirra voru líkir, — en
voru að öð'ru leyti fyrirmyndar eiginkonur — eftir neinum
missmíðum þessa örlagáþrungnu, harmsögulegu nótt í
Briissel. Skakkaföll á brotabroti úr þumlungs mismun mega
heita ómælanleg, þegar allt kemur til alls. Það er bara
Hinrik með þennan leyndardóm í hjartanu, sem er honum
þó engin drápsbyrði, og er það að þakka hinni hagnýtu,
heimspekilegu skapgerð hans, sem hagræðir þessu þannig,
að nú á dögum eru hjón þessi aldrei samferð'a eða dvelja
samtímis í einu og sama gistihúsi. En þegar það ber við,
að' ég er með þessum samlokum í kaffihúsi, hressingarskála
eða leikhúsi, þá máttu trúa því, að augu allra mæna á
þessa tvenna tvíbura.
En hvernig veiztu, að þessi saga sé sönn? kannt þú að
spyrja. Það skal ég segja þér, lesandi góður. Ég gizkaði á
það, vegna þess að Hinrik setur sig alltaf upp á móti því,
með linúum og hnefum, að þau ferðist og búi saman á
gistihúsum. Ég gizkaði á þetta, og eftir að hafa gert fjöl-
margar, skipulagðar og hárnákvæmar, sálfræðilegar til-
raunir á Hinrik, hef ég nú sannfærzt um þetta.
Og undir eins og ég varð sannfærður um það, samdi ég
stutta frásögn um þennan sanna viðburð, eins og ég geri
með allar sannar sögur.
Endir.
Þegar síldin slingur sér.
Arne Grönningsæter skóla-
stjóri á Akri í Noregi hefur í
nokkur ár gert tilraunir með’
aðferð til að snúa síldinni, ef
hún styngur sér, þegar kastað
hefur verið. Þessi aðferð verð-
ur nú reynd í vetur við nót-
fiskveiðarnar við Lofoten.
Aðferð þessi er fólgin í því
að nota sérstakt efni, sem er
ósaknæmt bæði fyrir fisk og
veiðarfæri, og kostar það sem
þarí til að snúa torfunni, um
100 krónur.
Fallega svaraS.
Erkibiskupinn af Kantara-
borg, dr. Fisher, segir, að
fallegasta svarið, sem hann
hafi nokkurn tíma fengið, hafi
verið, þegar hann einhverju
sinni sem ungur prestur vígði
ungt par.
— Hvað skulda ég mikið?
spurði brúðguminn að athöfn-
inni lokinni.
— Ég hef ekkert ákveðið'
gjald, svaraði dr. Fisher, en
þér getið greitt mér, eftir því
sem þér álítið þetta mikils
virði fyrir yður. . ..
Þá vatt ungi maðurinn sér
að bruðinni og sagði:
— Elskan mín, þú hefur
gert mig gjaldþrota.
Æfintýri \
H. C. Andersens
„Nýju fötin keisarans“
verða kvikmynduð í sumar í
Odense. Yerður þetta þögul
litmynd, en talað verður svo
inn á hana á ýmsum tungu-
málum, eftir því hvar mynd-
in verður sýnd.
Dvrar skammir.
Það getur verið liættulegt
að viðhafa óþvegin orð við
stúlkur í Ameríku, ekki sízt
ef þær eru hraðritarar.
Það var fyrir nokkru í
Hollywood, að 25 ára gömul
Ijóshærð frú, Lee Hurtado,
sat dag nokkurn á skrifstof-
unni eins og venjulega, þegar
húsbóndi hennar, Mr. Á. L.
Choals, kom inn og tók til að
skamma hana duglega. Frú
Hurtado sat róleg og skrifaði
upp hvert orð, sem hann
sac'ói. Það. sem hún þannig
hafði hraðritað, var síðan
lagt fram í rétti sem sönnun-
argasm, þegar Mr. Choals var
ákærður fyrir ærumeiðingar
gagnvart henni. Hann fékk
3ja mánaða fangelsi.
*
Það er engin tryggari leið
til þess að móðga mann en
láta svo sem maður geti ekki
munað', hvað hann heitir. Með
því er gefið í skyn, að vér á-
lítum hann svo ómerkilegan,
að ekki sé ómarksins vert að
muna, hvað liann heitir.

Ræðið við kunningja
yklcar og vini um blað-
ið. Sendið því nöfn
þeiira, sem hafa sömu
áhugamál og blaðið
ræðir. í/