Dagblað - 25.02.1925, Blaðsíða 1

EITT af því, sem miklum deil-
um hefir valdið um áfengis-
löggjöfina, er heimild lækn-
anna til að gefa út lyfseðla á
áfengi, eða láta áfengi af ’hendi.
Er hið svo kallaða »lækna-
brennivín« orðið þjóðfrægt.
Enginn efi er á því, að marg-
ir læknar hafa misbrúkað þessa
heimild, og þar með stuðlað að
því, að gera ákvæði laga um
það illa þokkað. Að læknastétt-
inni sé kunnugt um þetta, má
ineðal annars sjá á samþykt
læknaþingsins á Akureyri í sum-
ar. Að vísu ffer tvennum sögum
um það, hvernig sú samþykt sé
til orðin, en hitt er víst, að
tnargir læknar álíta það ósvinnu,
að einstakir menn úr þeirra
hóp skuli gera sér það að at-
■vinnu, að selja áfengi eða lyf-
seðla á áfengi.
Nú hefir stjórnin lagl fyrir
þingið frv. til breytinga á bann-
lögunum og er þar kveðið svo á:
»Nú lætur læknir áfengi af
hendi án þess að hann hafi full-
vissað sig um þörf beiðanda á
því til lækninga, eða læknir
hrýtur reglur þær, sem settar
«ru eða settar verða, og skal
hann þá sæta sektum, fyrsta
skifti 200—5000 krónum og tvö-
taldri sekt ef brot verður ítrekað.
Nú verður læknir þrisvar sinn-
Urn sannur að sök um þessi
brot og skal þá svifta hann
með dómi heimild til þess að
gefa út seðla á áfengi, eða láta
af hendi áfengi og áfengis-
blöndur«.
Hver er nú meiningin með
þessu? Er ætlast til þess, að
þessar háu sektir muni hræða
lækna til þess að láta ekki á-
fengi af hendi, eða eru sektirn-
ar hafðar svo háar vegna þess,
að það sé svo góður atvinnu-
Vegur að selja lyfseðla? Hvers
vegna á að taka leyfi af lækni
við þriðja brot, fremur en við
hin fyrsta? Er hægt að taka
þaunig eina tegund læknislyfja
ht úr og banna læknum að nota
þau, hvernig á stendur, t. d.
héraðslæknum upp í sveit, þar
sem engin lyfjabúð er?
Dagblaðið skal ekki leggja
neinn dóm á þetta mál, en ekki
múndi því koma á óvart þótt
læknar yrði ekki ánægðir með
slíka löggjöf sem þessi er og að
mjótt sé á mununum milli þess
að svifta menn leyfi til þess að
gefa áfengi sem lyf og hins, að
svifta þá alveg lækningaleyfi.
Er þetta hið piesta vandræða-
mál hvernig sem á það er litið,
og lítið tilhlökkunarefni, ef svo
skyldi fara, að stinga þyrfti
læknum inn í hegningarhús til
þess að afplána þar sektir.
Ping’tíðindi.
í gær var að eins eitt mál til
umræðu á dagskrá Ed. (um
nauðasamninga) og var því vís-
að til 2. umræðu og nefndar.
í Nd. voru þrjú mál á dag-
skrá, en ekki vanst tími til að
ljúka nema einu. Var það sekta-
frv. stjórnarinnar. Allsherjar-
nefnd hafði haft málið til með-
ferðar og lagði til að frv. yrði
samþykt með lítilli orðabreyt-
ingu. Var það samþykt og vísað
til 3. umr.
I*á kom frv. um afnám tó-
bakseinkasölu til framhalds-
umræðu og mátti fljótt sjá, að
þingmönnum var mikið niðri
fyrir, því að 9 höfðu »beðið ura
orðið« meðan fyrsti ræðumaður
talaði. Varð Hestum skrafdrjúgt,
svo að fresta varð umræðu enn
að nýju áður en allir hefði
komist að, og var þá einnig
þriðja málinu (Um ríkislögreglu)
frestað.
Ný frnmvörp.
Þingmenn ísafjarðar og Norð-
ur-ísafjarðarsýslu, bera fram frv.
um það, að ísafjarðarprestakalli
verði breytt í 2 prestaköll, þann- ■
ig að Hólssókn verði gerð að
sérstöku prestakalli. Færa þeir
fram sem ástæður, að nú sé svo
mannmargt í Hólssókn, að færri
prestaköll landsins mundu fjöl-
mennari, og að leiðin milli ísa-
fjarðar og Bolungarvikur sé svo
erfið og hættuleg að einsdæmi
muni vera. þykjast íbúar Hóls-
sóknar mjög vanhaldnir í prest-
þjónustu, þrátt fyrir skyldurækni
sóknarprestsins, og stafar það af
þeim erfiðleikum, sem nefndir
eru að framan. Auk þessa hafa
Hnífsdælingar ákveðið að reisa
hjá sér kirkju og gera þar graf-
reit.
Magnús Jónsson ber fram frv.
um það að kol skuli framvegis
seld hér í landi eftir máli; nema
kaupandi æski annars. Flm.
telur það aðalástæðu fyrir frv.
að lcol sé víða geymd undir
beru lofti og verði kaupendur
oft fyrir miklum halla er kolin
eru seld eftir þunga með eins
miklu vatni og í þehn getur
tollað.
Jón Baldvinsson ber fram frv.
um það, að ríkisstjórnin taki
að sér einkasölu á útfluttri
síld._ Frv. þetta var borið fram
árið 1923 en varð þá ekki út-
rætt. I fyrra var það aftur borið
fram og þá felt.
Tryggvi Þórh. og P. Ottesen
bera fram frv. er bannar alger-
lega allar auglýsingar áfengra
drykkja nema þær, er birtar
eru að tilhlutun ríkisstjórnar.
Brot gegn þessu varðar 500—
5000 kr. sekt og jafnvel árs
fangelsi ef um miklar sakir er
að ræða. Ábyrgðarmaður blaðs