Dagblað - 07.05.1925, Qupperneq 3

DAGBLAÐ
3
Handavinna
barnaskólabarnanna verður til sýnis í skólanum, föstudag og laug-
ardag 8. og 9. mai, kl. 3—7 e. m., og sunnud. 10. maí kl. 1—6.
Sigurður Jónsson.
annað, sem meiri þörf hefði fyrir
ijárstyrk t. d. Elliheimilið, Hall-
grímskirkju, eða jafnvel einstaka
menn?
Áheit á Strandakirkju er orðið
að einskonar hefð og er ástæða til
að benda á, að þeim peningum sem
henni berast nú daglega væri senni-
lega betur varið til annars.
Merlazzo, ítalskur botnvörpungur,
kom hingað inn í gær með bilaða
skrúfu.
Bæjarstjórnarfnndiir er í kvöld
og eru 13 mál á dagskrá,
Iðnskólannm var sagt upp 30. apríl.
94 nemendur voru í bonum í vetur
og tóku 11 þeirra burtfararpróf.
Eru þeir þessir.
Gísli Guðmundsson, jársmiður.
Guðmundur Benediktsson, hús-
gagnásmiður.
Hafliði Jóhannsson, trésmiður.
Jónas Sólmundsson, húsgagna-
smiður.
Júlíus Árnason, trésmiður.
Kristján K. Kristjánsson, prentari.
Kristján Fr. Sigurjónsson, járn-
smiður.
Magnús Óskar Magnússon, bók-
bindari.
Magnús Kr. Mölier málari.
Óskar Jóhannsson málari.
Ragnar Bjarnason, bókbindari.
, , i
Verslnn Ólafs Áraundasonar er nú
flutt af Laugaveg 24 á Grettisgötu
38 (hús Sig. Björnssonar bruna-
málastjóra). Eru húsakynni hin
beztu, í nýja staðnum.;
Hver yíII aðstoða oss?
í minningu þess að 30 ár eru
liðin síðan Hjálpræðisherinn hóf
starf sitt hér í Reykjavík, selj-
um vér lítið afmælismerki hér
á götunum þann 11. og 12. maí
næstkomandi.
Árangurinn af blómadegi vor-
um hér árið 1921 var ágætur,
og án efa heflr það ekki sízt
verið þvi að þakka, hve vel
margir borgarar þessa bœjar og
börn þeirra, aðsloðuðu oss þá
við blómasöluna.
Vér vonum að Reykvíkingar
veiti oss samskonar aðstoð nú,
og biðjum því hér með alla þá,
sem kynnu að vilja aðstoða oss
við blómasöluna þ. 11. og 12.
maí p. k., að gera oss aðvart
sem allra fyrst. Það er tilætlun
vor að öllum þeim, sem vilja
aðstoða oss við söluna, verði
afhent blómin (merkin) á skrif-
stofu Hjálpræðishersins sunnu-
daginn þ. 10. maí klukkan 3—6
síðdegis.
Salan hefst að morgni þess
11. maí og endar að kvöldi
þess 12. — á þriðjudag. Minn-
ist þess, að þér getið stutt gott
málefni með nokkurra stunda
vinnu.
Virðingarfylst
Kristian Johnsen,
flokkstj. Hjálræðishersins í Rvík.
Sonnr járnbrantakéngstns.
ham, snerust hótanir hans í hátiðlegan fagnað-
arsöng. Hann fylgdi þeim trúlega eftir og full-
yrti að hann skyldi aldrei við hetju sína aftur
skiljast, hvert sem leið hans lægi, jafnvel þótt
hann ætti að fara inn í heimkynni manndjöfla
þeirra, sem ímyndun hans hafði umskapað á
herfilegasta hátt.
Kirk lét í ljósi þakklæti sitt við Cortlandts- '
hjónin, og dásamaði á hve hentugum tíma þau
hefði komið, en Cortlandt greip fram í fyrir
honum og mælti hjartanlegar en honum var
lagið:
— Kona mín hefir sagt mér alt af létta um
yður, Anthony, og mér væri kært, að þér væruð
gestur minn meðan þér dveljíð í Panama og
þangað til þér fáið fregnir frá föður yðar.
Kirk mintist á símskeytið, er komið hafði
honum á kaldan klaka í Panama og verið óbein
orsök þess að hann hafði misboðið virðingu
Ramón Alfarez og brotið í bág við spönsk lög,
en Cortlandt svaraði:
— Þetta lagast altsaman, föður yðar hefir
ekki skilist hvernig málið horfir við, það er al-
veg víst. Nú vil ég gefa yður það ráð, að setjast
niður eins og ráðsettur maður og skýra honum
frá öllu. Meðan á þessu stendur væri okkur að
skapi að hafa yður sem gest okkar á hótel
Tivoli.
Kirk veitti því eftirtekt að frú Cortlandt sam-
þykti heimboð manns sins með hlýju augna-
ráði, enda tók hann boðinu feginsamlega um
leið og hann mælti:
— Þetta er fyrsta sinn í lífi mínu, sem á móti
blæs, og veit ég tæplega hvernig ég á að snúa
mér í þessu.
Lestin fjögur þrjátíu og fimm er farin, svo
við verðum að fara á sama hátt og við komum,
sagði Cortlandt. Mér er áríðandi að stanza í
Gatun í verslunarerindum, og ef þið hafið ekki
á móti svo sem hálftima töf, þá stanza ég.
Kirk kvaðst fyrir sitt leyti vera • samþykkur
sérhverri ákvörðun sem bjargvættir hans læki
og héldu þau nú þrjú til brautarstöðvarinnar.
En hér var enn annar þröskuldur í vegi. Um
leið og þau stigu upp í bifreið Jolsons ofursta
gerðist Allan svo djarfur að krefjast þess að fá
að fylgjast með þeim. Hann bar sig svo ein-
kennilega er hann krafðist þess, að frú Cortlandt
komst við og sagði:
— Fyrir alla muni leyfið þið drengnum að
vera með.
Að svo mæltu settist Jamaíkadrengurinn á
vagnþrepið með hattinn í hendinni og leit flótta-
legum bænaraugum á hetju sina og skein það
út úr gljáandi andliti hans, að hann var við því
búinn að hlæja er Kirk liti til hans.