Dagblað - 11.07.1925, Blaðsíða 1
FYRIR nokkrum árum mun
það hafa verið samþykt í
bæjarstjórn, að banna bif-
reiðaakstur á kvöldin og næt-
urnar um Túngötu ^fram hjá
Landakotsspitala. Var þetta gert
til þess að hlífa sjúklingum þar
við ónæði af skröiti og blástri
bifreiðanna og var það furðu
mikil hugulsemi. Hvort boðorð
þetta er haldið til fulls skal ó-
sagt látið, en sjálfsagt hefir það
komið að góðu gagni og eflaust
mun næturlögreglan líta eftir því,
að því sé hlýtt. En næturskrölt
bifreiða getur verið fleirum til
óþæginda heldur en þeim, sem
í sjúkrahúsi liggja. Er það
merkilegt, að bifreiðum skuli
liðast að fara æpandi um götur
borgarinnar um hánótt og trufla
með því svefn manna og sér-
staklega þeirra, sem eitthvað
eru veilir fyrir. Slíkt svefnrask
kemur jafnan þyngst niður á
þeim.
Annar ósiður hefir komist hér
á nú á seinni árum, sem sé, að
skip þeyta eimpípur sínar af öll-
um mætti fram til miðnættis.
Fer nú héðan hvert skipið á
fætur öðru kl. 12 á miðnætti
og grenjar svo að undir tekur í
öllum bænum. Er það dauður
maður sem ekki vaknar við slík-
an þyt. Og ekki er þar sjúkling-
um fremur þyrmt en öðrum.
Þetta mætti hæglega laga öll-
um að meinalausu, með því að
banna eimblástur vissan tíma
sólarhrings, t. d. frá kl. 8 að
kvöldi til kl. 6 að morgni. Skip
sem fara héðan kl. 12 þurfa eigi
að gefa farþegum neitt viðvör-
unarmerki. Er þeim ætlandi
sjálfum að hypja sig nógu tím-
anlega um borð. Væri þó sök
sér, að tilkynna burtfarartíma
með hringingu. Sem kveðju-
merki er eimpípuvæl um miðja
nótt líka óviðeigandi, því að
kveðjunni verður ekki svarað úr
landi; munu fæstir kæra sig um
að hafa uppi næturfána.
Það er vonandi, að ósiður
þessi leggist niður hið fyrsta.
Má vera, að það sé aðeins af
hugsunarleysi gert, að trufla
þannig svefnfrið borgarbúa, en
þegar á það hefir verið bent,
hver óþægindi eru að þessu, þá
hafa þeir enga afsökun, er kynni
að gera sig seka í sliku hér
eftir. Taki skipin sjálf eða skipa-
afgreiðslurnar það eigi upp hjá
sjálfum sér að hætta þessum
næturblæstri, virðist svo sem
bæjarstjórn eða lögreglustjórn
verði að taka í taumana, alveg
eins og bæjarstjórn bannaði bíla-
ferð og bilaorg á Túngötu á
sinum tíma.
Skóggræðslustöðin
við Rauðavatn.
1 116. tölublaði þessa blaðs
frá 22. júní var birt grein um
skóggræðslustöðina, eða, eins
og rjettara væri að nefna hana,
tilraunastöðina við Rauðavatn.
Þar sem greinin virðist bera vitni
um, að þeir kunna að vera
margir, er líta skakt á þetta
fyrirtæki, langar mig til að
minnast á það með fáum orð-
um.
Verk þetta er, eins og stöðv-
arnar á Þingvöllum og við
Grund í Eyjafirði, liður í rann-
sóknarstarfi; ekki annað. Ég get
bezt trúað því, að þeir, sem í
upphafi höfða það verk með
höndum, hafi verið svo bjart-
sýnir, að þeir álíta það ónauð-
synlegt að benda almenningi á
þetta, því að sumarið hér virð-
ist vera nógu hlýtt fyrir þroskun
harðgerðra trjátegunda. Sem
nærri má geta, hafa menn í
byrjun álitið það algerlega undir
veðuráttunni komið, hvort plönt-
urnar mundu þroskast vel eða
illa. Eftir því sem árin liðu,
fekst reynsla fyrir því, að
sumar þessara erlendu trjáteg-
unda gátu Iifað, en ekki þrosk-
ast að mun. Þá var farið að
ala upp plöntur úr innlendu
birki — og reyniviðarfræi. Þetta
var annar liður í rannsóknar-
starfinu, önnur tilraun, en hún
tókst ekki betur en hin fyrri.
Jafnvel plöntur, sprotnar af
íslenzku fræi, gátu ekki þroskast
að mun, þegar þær voru gróður-
settar í óræktaðri mold. Þá fyrst
var komin ástæða til að athuga
jarðveginn, en viðvíkjandi þvf,
sem hefir verið upplýst um hann,
Vil eg vísa til bókarinnar
»SkógfræðiIeg lýsing«, sem eg
hefi samið, og sem er komin út
fyrir skömmu. Meginatriðið er,
að vatnshreyfingin í íslenzku
moldinni er ófullnæjandi. Þetta
kemur í ljós á ýmislegan hátt.
Á Viðey t. d. geta menn sann-
fært sig um, að þessi fullyrðing
mun vera rétt. Fyrir 17 árum
var mér falið á hendur að
leggja þar lokræsakerfi, til þess
að ná í vatn handa fiskþvotta-
stöðinni og skipum. Ofan frá
hæð sést nú lokræsakerfið sem
dökkgrænar línur í raklendinu.
Fram með pfpunum, rúmlega
meter á breidd, er þurt og þar
vex túngras, annars er landið
h. u. b. eins og það var.
Ekki mun sjást slikur árang-
ur af lokræsagerð nokkursstaðar
annarsstaðar í norrænum lönd-
um, þó að jarðvegurinn þar
væri með mesta móli leirkend-
ur mundi þó hvert lokræsi þur-
leggja 14 metra breiða spildu
að minsta kosti. Jafuvel f leir-
kendum jarðvegi framleiðir lok-
ræsagerð magnaða vatnshreyf-
ingu, en í hérlendu rokmold-
inni hefir hún ekki verið fær
um að gera það.
Sú skoðun mín, að vonlaust
væri að halda áfram vinnu í
stöðinni við Rauðavatn hefir
því verið á rökum bygð, og
þessvegna er ekki rétt að tala
hjer um slóðaskap og úthalds-
leysi.
Eins og kunnugt er, er stöðin
við Rauðavatn eign skógræktar-