Dagblað - 30.07.1925, Blaðsíða 3

DAGB LAÐ
3
asta þingi. Af hálfu útgerðarmanna
er kosinn Ólafur Thors, en fyrir
hönd landbúnaðar Tryggvi Pór-
hallsson ritstjóri. Pessir menn hafa
aðeins tillögurétt, en ekki atkvæðis-
rétt í nefndinni.
l)ana, hafrannsóknaskipið, kom i
gaer frá Grænlandi og fór út til
rannsókna samdægurs. Með því fór
Bjarni Sæmundsson fiskifræðingur
og stjórnar hann rannsóknunum
pangað til dr. Johs. Smidt kemur,
en hans er von með Botníu. Pro-
fessor Adolph Jensen, sem stýrði
rannsóknunum hjá Grænlandi, fór
af skipinu hér og siglir með íslandi.
ísland fer héðan í dag. Meðal far-
pega verða N. Wittrup, skipstjóri
björgunarskipsins Geir, alfarinn
héðan til Danmerkur, Jón Hansson
skipstjóri, frú Anna Torfason, dr.
Ólafur Dan Daníelsson og frú og
dóttir, L. H. Bjarnason liæstaréttar-
dómari, Friðrik Rafnar prestur,
Jes Zimsen kaupmaður og frú og
dætur, frú Stefanía Guðmundsdóltir,
Chr. Zimsen konsúll og frú, Th.
Thostrup og frú.
Peningar;
Sterl. pd............... 26,25
Danskar kr............. 123,24
Norskar kr.............. 99,70
Sænskar kr............. 145,42
Dollar kr............... 5,41s/4
Fr. frankar ............ 25,88
Gullmörk................ 128,72
Lyra fer héðan í kvöld. Meðal
farpega Arnbjörn Gunnlaugsson
skipstjóri, frú Patursson, frú Jenseu
Bjerg o. fl.
Karlsefni og Ari fóru á veiðar i
gær.
Gnðin. Jónsson i Múla og kona
hans hafa orðið fyrir þeirri sorg
að missa ungan son, Sigurð að nafni.
Hann verður jarðaður á morgun.
Benzinbruun ar.
í London hefir nýlega verið
sett á íót olíu- og benzinsölu-
stöð, sem talin er hin stærsta
þar í borg. Eru þar 15 dælur,
sín fyrir hverja eldsneytis- og
olíutegund. í sambandi við þessa
stöð á að verða bifreiðageymsla
fyrir 1500 bifreiðir, og þar verð-
ur líka smiðja og viðgeiðarstöð.
Er þar unnið bæði nótt og dag.
— Er þetta eitthvað annað en
hér í Reykjavík, þar sem bif-
reiðageymslur eru út um alt, og
eins viðgerðastöðvar og benzin-
brunnar.
Terkamemi 1 Rtísslandi.
Fjórar brezkar verkakonur
voru nýlega sendar til Rúss-
lands, til þess að kynnast á-
standinu þar og högum verka-
lýðsins. Hafa þær gefið bráða-
birgðaskýrslu um ýmislegt, er
þær urðn sjónarvottar að. Með-
al annars segja þær, að verka-
menn fái sumarfri og þeim sé
séð fyrir dvalarstað á meðan,
þar sem þeir geti notið hvíldar-
innar og safnað nýjum þrótti.
Fá þeir fult kaup fyrir þennan
tíma, þurfa eigi að greiða neina
húsaleigu og fá ókeypis far
fram og aftur. Hús þau, sem
aðallega eru notuð fyrir slík
sumarhæli, voru áður sumar-
bústaðir rússneskra prinsa, að-
alsmanna og auðkýfinga.
í Rússlandi er húsmæðrum
gert kleift að stunda atvinnu í
verksmiðjum, því að í sambandi
við ílestar verksmiðjur eru barna-
hæli og leikvellir, sem eru undir
sérstakri umsjÓD, og þar geta
konurnar skilið börn sín eftir á
morgnana, og taka þau svo
heim með sér á kvöldin að
vinnutíma loknum.
Sonnr járubrautnkóngslns,
fyrir sér um leiguhús í borginni. En áður en
þau fluttu, böfðu þau Garavel bankastjóra einan
manna í boði sínu.
Andreas Garavel var hinn kurteisasti maður.
Hann var af hreinum Kastiliönskum ættum og
gat rakið kyn sitt til hinna fyrstu Spánverja,
er lögðu Panama undir sig. Ættingjar hans
höfðu og verið mikilsráðandi menn í Guate-
mala.
Andreas Garavel var snyrtimenni og bar sig
ve). Hann var dökkbrúnn á hörund en hvílur
fyrir hærum; augun voru hvöss og gáfuleg.
Hann hafði ferðast mikið um æfina, kunni á
mörgu góð skil og var snjall' ræðumaður. —
— Mér þykir leitt að dóttir yðar skyldi eigi
koma með yður, mælli Edith. Henni geðjast
líklega ekki að því hvað við Bandaríkjamenn
erum blátt áfram.
— Þetta er misskilningur, kæra frú, mælti
Garavel. Hún dáist að Bandaríkjamönnum eins
og ég. Við erum frjálslynd, því að við höfum
farið víða. Það má vera að ég sé nokkuð
strangur á heimili mínu, eins og aðrir Panama-
menn, en ég er vanur að haga mér eftir þeim
siðum sem eru í landi hverju þar sem ég kem.
Og dóttir mín er alveg eins.
— Hinir spönsku Ameríkanar kunna betur
en við að aðhyllast siði annara þjóða, mælti
Cortlandt. Við tökum upp þá útlenda siði, er
okkur falla í geð og gleymum jafnframt okkar
eigin siðum, en þið eruð Þjóðverjar með Þjóö-
verjum og Bretar með Bretum, en gleymið því
þó aldrei að þið eruð Spánverjar.
Bankastjórinn brosti.
— Þótt dóttir min sé ung hefir hún fengið
talsverða þekkingu. Hún hefir ferðast víða,
kann að tala fimm tungur — en samt sem
áður er hún Garavel — ósvikinn Panamaborg-
ari. Hún er dýrmætasta eignin min og henni er
líf mitt helgað.
— Ég vona að þér og dóttir 'yðar heimsækið
okkur oft þegar við erum flult í nýja bústað-
inn.
— Hafið þér leigt hús Martinez?
— Já, kannist þér við það?
— Ég þekki það eins vel og mitt eigið hús.
Þið voruð heppin að fá slíka íbúð. Ég vildi
bara að ég gæti gert yður einhvern greiða.
— Okkur langar lika til þess að gera yður
greiða, mælti Cortlandt og lagði áherslu á
orðin.
En Garavel lét sem hann skildi það ekki.
Hann hneigði sig aðeins kurteislega og siðar
barst talið að hinu og öðru.
Að miðdegisverði loknum braut frú Cortlandt
upp á þvi efni sem hann hafði ætlað sér að