Dagblað - 20.08.1925, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Þakpappi, m. teg.,
liinoleum, Ankermerki,
Veggpappi,
Fiitpappi,
Saumur,
Elufnstur leir og- steiiiar,
V atnssalernl,
Skolprör,
£I<tiiú§vaskar, járnemaileraðir,
Tatnskranar, allsk.,
Gununislöngur ^V'.
Fittings, " Vírnet,
Baðker, Glrðinganet,
Blöndunariianar 6ólf- og veggfiísar,
með vatnsdreifara, miklar birgðir,
Þvottayottar, IiOftventlar,
'Vatnsrör og öli tæki Ifiurðarlmnar og
til miðstöðva. sl
Vandaðar vörur!
Hinar velþektu
Burg-
eldavélar
hvítemalieraðar,
margar stærðir.
Glaseldavélar, marg-
ar tegundir email. —
Verð frá 10 kr.
Gtasbökunarofnar,
hvítemaileraðir.
Gasslöngnr,
Damm-smekklásar
verð!
»Or anier«
»Cora« og
»H«-olnar
email. og
nikkeleraðir.
Pósthússtræti 9,
Sounr járubrantakrtngslns.
— Til þess að fulivissa yðnr um, að 6g hafi
fyrirgefið yður, ætla ég að bjóða yður i útreið
með mér. Seinni hluta dags er loftið svo inndælt
og hressandi, og ég hefi útvegað góðan hest
handa yður. Ég vona, að þér séuð reiðmaður.
— Mér þykir mjög gaman að ríða.
— Á miðvikudaginn kl. fimm.
Hún sneri sér að einum hinna gestanna, og
Kirk hallaði sér ánægður aftur á bak í stólinn
og leit í kringum sig.
Alt í einu fór hijómsveitin að spila þjóðsöng-
inn, og áheyrendur stóðu upp og litu allir í þá
áltina. í miðstúkunni í fyrstu hæð, sem var há-
tíðlega skreitt fánum og skjaldarmerkjum, sá
Kirk risatfaxinn mann og mjög virðulegan.
Hann var nýstaðinn upp, og utan um hann stóðu
hálf tylft aðsoðarmanna í einkennisbúningi, og
heilsuðu þeir spengilega á hermannahátt.
— Petta er Galleo, forseti. sagði Edith.
— Hann lítur svei mér virðulega út, sagði
Kirk hálf hátt.
— Hann er líka talsvert mikill fyrir sér,
þótt hann sé dálítið þeldökkur. Annars vill
nú enginn kannast við það, en gömlu Kastilíu-
ættirnar eru nú samt ekki ánægðar með það.
— Er síðustu hljómarnir voru þagnaðir, settust
áhorfendur niður, forspilið að La Tosca byrjaði
og tjaldið var dregið upp. Kirk kannaðist eigi
við nöfn leikenda, en söngurinn var ágætur, og
söngleikurinn hreif brátt allan hug hans Hann
mintist þess alt í einu með sársauka, að eitt
kvöld hafði hann verið með föður sín-
um, Darwin K. Anthony, og heyrt sungin þessi
sömu lög. En þá höfðu það verið Caruso,
Scotti og hinn óviðjafnanlegi Cavalieri. Það
hafði verið eitt hinna fáu augnablika, er þeir
feðgar höfðu verið sams hugar. Hann mundi
eftir því, að faðir hans hafði komið inn til
borgarinnar og ætlað á einhvern félagsstjórnar-
fund, og þá þafði hann simað til Kirk, sem
var í New Haven, og beðið hann að koma,
svo þeir gæti verið saman um kvöldið. Pað
kvöldið höfðu þeir verið beztu vinir. Að loknum
söngleiknum höfðu þeir borðað saman á veit-
ingahúsi, og þar hafði kallinn skammað skutul-
sveininn, og fárast yfir iélegri meltingu sinni,
þeir höfðu hlegið og spaugað og verið perlu-
vinir. En samt var ekki vikan liðin, áður en
% þeir voru orönir ósáttir á ný.
Anthony yngri fann alt í einu til þess, að
hann dauðlangaði til að sjá föður sinn einu
sinni enn, sjá hvíta hárið hans, og hrukkótta
andlitið, og heyra hranaiega málróminn hans, sem
honum þótti þó svo vænt um. Er öllu var á
botninn hvoflt, þá voru að eins tveir eftir af
Anthony-ljölskyldunni í öllum heiminum, og