Dagblað - 18.09.1925, Blaðsíða 3

DAGB LAÐ
3
Frá bæjarstjGrnaríimdL
Bæjarstjórnarfundur var hald-
inn í gær, og voru 10 mál á
dagskrá. Fundurinn stóð í 3
tioia, því töluverðar umræður
spunnust út af sumum málun-
um, og héldu hæjarfulltrúar sig
venju fremur að þeim málum,
sem voru á dagskrá. '
Járnbrautarstöð. Á fundum
samvinnunefndar 11. og 12. sept.
hafði verið rætt um stað fyrir
væntanlega járnbrautarstöð. og
lagðir fram uppdrættir þar að
lútandi. Þeir staðir, sem komu
þar til mála voru: 1. við Skúla-
götu austan við Ingólfsstræti,
2. við Tjarnarendann, neðan við
Sóleyjargötu, og 3. í Norður-
mýri, sunnan Laugavegar. Skipu-
lagsnefnd hafði enga álivörðun
tekið um hvern staðinn ætti að
velja og engar umræður urðu
Þar um á bæjarstjórnarfundinum.
Lifrarbræðslan í Öfflrisey.
íþróttasamband íslands hafði
farið þess á leit, að grútar-
bræðslustöðin í Örfirisey verði
flutt þaðan sem fyrst, en hafn-
arnefnd ekki viljað sinna þeirri
beiðni. Það hefði strax verið
tekið fram, að stöðin yrði ekki
flutt burtu, en byggingarleyfi
Sundskálans því skilyrði bundið,
að hann yrði tekinn burtu ef
krafist væri með 6 mán. fyrirvara.
Borgarstjóri benti á, að for-
göngumönnum Sundskálans hefði
strax verið bent á, að þarna
! væri ekki heppilegur staður
vegna óhægrar aðstöðu, einnig
mætti búast við að Skálinn gæti
ekki staðið þarna til langframa
vegna væntanlegra framkvæmda,
sem þar yrðu gerðar, og að þeir
mætti ekki búast við að grútar-
stöðin yrði flutt þaðan þeirra
vegna. Fanst honum aðferðin
lýsa nokkurri frekju, að færa
sig svona upp á skaftið strax
og búið væri að veita þeim um-
beðið leyfi. Taldi borgarstjóri
Örfirisey vera einhvern dýrmæt-
asta blett hafnarinnar, og mætti
því ekki veita þar einum frem-
ur en öðrum of mikil einka-
réltindi.
Þórður Sveinsson taldi sjálf-
sagt að ftytja bræðslustöðina
burt úr eynni, þótt gott væri
fyrir sundmennina að hafa þar
grútinn til að lægja öldurnar.
Því grútarstöðin yrði að fara
þaðan hvort sem væri og sund-
skálinn mundi einnig fara sömu
leiðina seinna, vegna þess hve
staðurinn væri dýr. Pað ætti að
kappkosta að hafa bræðslustöðv-
arnar þar sem áburðurinn frá
þeim gæti komið að beztum
notum, því aldrei væri of mikið
af ræktaða landinu.
Björn Ólafsson endurtók um-
mæli í\ Sv. og mælti með beiðni
íþróttasambandsins um að fá
stöðina flutta úr eynni, og bar
fram tillögu um að borgar-
stjóri færi þess á leit við hafn-
arnefnd, að hún hlutaðist til um
að bræðslustöðin yrði flutt burtu
ekki síðar en næsta vor.
Pétur Halldórsson mælti á
móti því að beiðni íþróttasam-
bandsins væri sint og vitti eink-
um þá aðferð sem beitt hefði
verið í þessu máli. Pað hefði
ekki verið íþróttasambandið sem
beðið hefði um leyfi fyrir sund-
skálabygginguna, en svo kæmi
það á eftir og krefðist fríðinda,
sem strax hefði verið tekið fram
að ekki yrðu veitt.
Að lokum var tillaga Bj. Ól.
samþykt með 7 atlcv. gegn 5.
Frh.
3onnr .iárnbrantakóugrsins.
— Ég varð ástfanginn í henni við fyrsta
a*Jgnakast.
— Petta hefi mér verið alveg ókunnugt um,
Ef þér hafið haft ástæðu til að ætla, að bónorði
yðar yrði vel tekið, því hafið þér þá ekki komið
til mín fyr?
— Ég gat það ekki. Ég vissi ekki, hvað hún
hét. Eg var alveg að verða sturlaður, af því
gat ekki einu sinni fengið vitneskju um nafn
stúlku þeirrar, sem ég var ástfanginn íf — Kirk
rausaði upp alla söguna um leitina eftir
Chiquiu,
— Petta var sannarlega furðuleg saga, mælti
Garvel, er Kirk lauk frásögn sinni. Mjög furðu-
saga — en samt gerðuð þér rétt í að segja
mér þetta. í svipinn veit ég sannarlega ekki,
hvað ég á að halda, Ungt fólk er svo gefið fyrir
þessháttar skáldsögulega og vanhugsaða ástleitni.
Pað er líklegast afsakanlegt, en — — —
Pér eigið ef til vill erfitt nieð að skilja,
^vernig maður geti orðið ástfanginn eftir svona
^utta viðkinningu, en ég hefi barist við þetta
* marga mánuði — það er alls ekki bráðræðis-
^an frá minni hálfu, það get ég fullvissað yður
um; og mér er þetta fyrir öllu öðru.
Ef þér viljið segja mér eitthvað um sjálf-
an yður, á ég ef til vill hægra með að átta
mi8 á málinu.
— Með ánægju — þó það sé annars ekki
mikið að segja. Sem stendur vinn ég hjá Pan-
ama-járnbrautarfélaginu sem aðstoðarmaður
Runnels — rekstursstjórans. Mér geðjast vel
að vinnunni og býst við að komast hærra. Ég
á dálítið af peningum — nægilega til þess að
byrja á einhverju, ef ég skyldi rekast á eitthvað hér
syðra — og — jæja, já, ég er fátækur, en heiðar-
legur. Parna held ég, að þér hafið alla söguna.
Hann þagnaði og hafði á tilfinningunni, að
hann hefði í rauninni ekki verið fyllilega
sanngjarn gegn sjálfum sér. Hvað var annars
frekar að segja um Kirk Anthony? Eftir dálitla
umhugsun bætti hann svo við:
— Faðir minn er járnbrautarmaður. í Al-
bany, New York.
— Leyfið mér að spyrja hvaða stöðu hefir
hann þar? sagði Garavel og virtist nú hafa
fengið dálftinn áhuga fyrir málinu.
Kirk brosti að þessari spurningu, og er hann
sá eintak af »Hver er hver« á borði banka-
stjórans, fletti hann upp á nafni föður síns og benti
á það hálf sneypulegur. Garavel skiíti þegar um
svip.
— Auðvitað þekkir allur viðskiftaheimurinn
Darwin K. Anthony, sagði hann. Jafnvel við
lítilfjörlegu kaupsýslumennirnir hér í hitabeltinu
höfum heyrt hans getið, og að sonur hans