Dagblað - 07.10.1925, Qupperneq 3

DAGBLAÐ
3
Njálsgrötu er nú byrjad aö gera
við. Á aö »púkka« hanaog gera gang-
stéltir beggja meginn en ekki verö-
ur hún malbikuð að pessu sinni.
Sýnlng Oudm. Elnarssonar er opin
i siðasta sinn i dag. í gær seidust
þar enn tvær myndir.
Börnin notuðu sér vel aðgöngu-
leyfið í gær og kom fjöldi þeirra á
sýninguna. —
Fiðlnleikurinn
í gærkvöld.
Emii Telmányi íiðlusnilling-
urinn ungverski lék hér í fyrsta
sinn i gærkvöld fyrir fullu
húsi — 500 stórhrifinna áheyr-
enda. Var hrifni áheyrenda svo,
að sliks munu tá eða engin
dæmi áður hér i höfuðstað
landsins.
Leikskráin var þessi:
F. Mendélssohn—Barthoidy,
konsert fyrir fiðlu, op. 64 e-moll.
Joh. Seb. Bach: Soio-Sonate,
Adagio, Fuge, Siciliano og Presto.
Rob. Schutnann: Romanze, er
ieikarinn hafði sjálfur útbúið
fyrir fiðlu.
Beethoven: Tyrkneskur mars.
Fr. Chopin: Nocturne.
Hubay: Csárdascene, no. 2.
Þessi margbreyttu viðfangs-
efni virtist ieikaranum jafnfær.
Meðferðin á Bach sýndi ósvikna
listment og þá ekki síðnr
Romanze eftir Schumann. Tyrk-
neska göngulagið eftir Beethoven
þólti snild, einnig ungverska
lagið síðasta. Hið fyrra varð
hann að endurtaka.
Alt fór þarna saman: aðdá-
anlega nákvæmur og næmur
leikur, tárhreinir og tóframjúkir
tónar og blæþýð og innileg
músik, þrungin þeirri festu og
kyngikrafti sem þeim einum er
gefinn, sem eru sniiiingar af
Guðs náð.
Virtuos þessi vinnur hjörtu
allra. Hann kemur — spilar —
og sigrar.
Blómvendir bárust houum
hver af öðrum og lófakiappinu
ætlaði aldrei að linna.
Hr. Emil Thoroddsen lék
undir á fiygil og ieysti það
mæta vel að hendi.
Enginn musikelskur maður
getur neitað sér um þá himin-
sælu að hlusta á Talmányi
hinn ungverska Tyrtayos, meðan
nokkurt sæti er fáanlegt.
Hann leikur aftur á föstudag.
Bankabygg,
Baunir, heiiar,
Baunir, háifar,
Bygg,
Hafrar,
Haframjöl,
Hrísgrjón,
Hveiti: »Sunrise«,
do. »Standard«,
do. »Atlas«,
Kartöflumjö),
Hænsnafóðnr, »Kraft«,
Kartöflur, danskar,
Maismjöl,
Mais, heil),
Melasse,
Malt, knúsað,
do. brent,
Humali,
Rúgmjöl,
Heilsigtimjöl,
Hálfsigtimjöl,
Sagogrjón,
Kex: »Metroplitan«,
do. »SnovrfIake«,
do. »Skipskex«.
If. CARL HEÖPFNER.
Símar: 21 & 821.
s»imr jarwbrantaltóngslng.
hafði nú eigi tíma tii að hitta frú Cortiandt
eins oft og áður, og starfið tók ailan huga hans,
svo hann hafði eigi tækifæri til að hugsa mikið
um viðburðinn í töfralundinum. Kirk hafði
þjáðst allmikið af óþægilegum hugsunum siðan
á seinustu útreið þeirra. Hann hafði kannast
við, að bann hefði hlaupið illa á sig kvöldið
góða í Taboga, en hann hafði lika haldið, að
hún skildi — að hún skoðaði hann aðeins sem
félaga sinn og góðan vin. Pað hafði því alveg
dottið yfir hann, er hún hafði algerlega slept
öllu taumhaldi á sjálfri sér. Hann varð að
einbeita vilja sínum og ganga með fylsta kappi
að verki sínu til þess að vfkja þessum afaró-
þægilegu endurmiuningum á bug.
Skömmu eftir að Kirk hafði fengið hina nýju
stöðu, barst honum hlý hamingjósk frá Andres
Garavel, og fáum dögum seinna var honum
boðið þangað til miðdegisverðar, og tók Kirk
því boði með mikilli gleði.
Miðdegisveizla þessi varð þó Kirk hin mestu
vonbrigði, því hann fékk heldur ekki að þessu
sinni tækifæri tii að tala við Gertrudis, og hann
varð að táta sér nægja að sjá hana. En þrátt
fyrir það, að öll fjölskyidan var saman komin
eins og i fyrra skiftið, voru þau öll furðu skraf-
hreyfin, og Kirk virtist þau öll viðmótsþýð og
'ingjarnleg. En liann var þess saint sem áður
var, að þau höfðu nákvæma gát á honum, og
hann kunni ekki fyllilega vel við sig hjá þeim.
Seinna um kvöldið gafst honum tækifæri tii
að vera einn inni hjá Chiquitu og gömlu kon-
unni, og þar eð hann vissi, að hún skildi ekki
ensku, talaði hann opinskátt og blátt áfram við
ungu slúlkuna alt það, sem honum bjó í brjósti.
— Ég keudi í brjósti um yður siðast, er þér
vóruð hérna, herra Anthónió, sagði hún i svars
skyni, er hann hálft i spangi var að barma sér
fyrir benni. En samt hafði ég svo gaman af því,
þér voruð svo hræddur.
— Pað var fyrsta prófið mitt í samkvæmis-
samræðum. Ég hélt að ég mundi fá að vera
með yður aleinni.
— O, það er aldrei leyft hérna.
— Aldrei? Hvernig á ég þá að fá tækifæri til.
að spyrja yður um, hvort þér viljið verða kon-
an min?
Ungfrú Garavel roðnaði og faldi andlit sitt
með blævængnum.
— Mér virðist, að þér komið ^amt þessari
hlægilegu spurningu yðar að, hvernig sem á
stendur.
— Ég ætJa að biðja yður að útskýra fyrir
mér tilganginn með sumum siðvenjum ykkar.
— Hverjum til dæmis?
— Hvers vegna situr öll fjölskyidau á verði