Dagblað - 30.10.1925, Blaðsíða 1

Fsötudag
30. október
1925.
I. árgangur.
226.
tölublað.
GREINIR þær, sem Dagbiað-
ið flutti síðastliðna viku unr
bæjarbraginn og nauðsyn-
ina á auknu lögreglueftirliti, virð-
ast hafa vakið marga tii um-
hugsunar um þau mál, og er þá
vel farið, því hlultaka almenn-
ings er þar vænlegust til góðrar
fyrirgreiðslu. Heflr fjöldi manna
tjáð blaðinu þakkir fyrir, að
hafa vakið máls á þessu, og
sýnir það m. a. æskilegan áhuga
fyrir umbótum á því vandræða-
ástandi um framferði inanna og
alt eftirlit því viðvíkjandi, sem
ríkt hefir í bænum undanfarið
og enn er óbreytt.
Virðist ekki vera vanþörf á,
að þessu máli sé haldið vakandi,
því það er nú einu sinni svo,
að margoft þarf að minna á
sjálfsögðustu atriði, ef nokkurra
umbóta á að mega vænta.
Það er varla ofsögum sagt af
ósæmilegu framferði sumra
Uranna og gengur skrílsháttur-
iun jafnvel svo langt, að menn
gera þarfindi sín um miðjan
^ag inni í pósthólfastofu póst-
^ússins, eins og átti sér stað um
siðustu helgi. Er þá skörin farin
®ð færast upp í bekkinn, og er
ahdrunarefni að til skuli vera
Sv° velsæmislausir menn, að
8etu fengið annað eins af sér.
^*etta er aðeins tekið sem sýnis-
horn ura ómenningarbrag manna,
en niörg fleiri dæmi hliðstæð
þessu hafa átt sér stað og ger-
ast daglega. —
Viðvíkjandi sjálfu lögreglu-
eftirlitinu mætti minna á það,
®ð Htil umsjón virðist vera höfð
^ því hvar bifreiðarnar halda
s,g helzt og hvernig gengið er
þeim á almannafæri.
Svo gð segja daglega eru sum
SUödin í miðbænum, þar sem
ntnferð er mikil, svo vandlega
0kQð af bifreiðum, að ómögu-
legt
er að komast þar leiðar sinn-
ar °8 Ujyndi jafnvel lögreglunni
veitast er{jtt ag koraast þar um.
, lnu sinni voru sett einhver
akvæði um hvar bifreiðar mættu
staðnæmast yfir lengri tíma og
hvað margar mættu halda sig
á hverjum stað. Einhver gang-
skör var gerð til að sjá um að
eftir þessu ákvæði væri farið.
En fyrir löngu síðan er hætt að
skifta sér nokkuð af hvar bif-
reiðarnar halda sig og þær óá-
talið látnar þvergirða fjölfarnar
smágötur og einnig eru þær oft til
töluverðs farartálma á aðalgötun-
um. — Þessu ætti að mega kippa
í lag án mikilla umsvifa, og
einnig væri ekki vanþörf á að
gefa þvi nánari gætur, en gert
hefir verið, hvernig umhorfs er
fyrir framan sumar bifreiðastöðv-
arnar og fleiri afgreiðslur og
verslanir við sumar aðalgötur
bæjarins. —
Utan úr heimi
Khöfn, FB., 29. okt. ’25.
Painleve myndar ráðnneyti.
Símað er frá Paris, að Pain-
leve hafi lofað að mynda nýtt
ráðuneyti.
Balkan-ófriðnrinn búinn.
Á fundi framkvæmdarráðs Al-
þjóðabandalagsins skýrðu sendi-
menn Búlgara og Grikkja frá
þvi, að stríðinu yrði hætt. Hafa
báðir aðiljar lofað því að fara
úr landi hvers annars innan
þriggja sólarhringa. Ákveðið
hefir verið að skipa nefnd til
þess að ransaka hver eigi sök á
þvi, að striðið braust út.
Khöfn, FB. 30. okt. ’25.
Frá Sýrlandi.
Símað er frá Damaskus, að
ástandið sé ákaflega alvarlegt.
Uppreistin er að vísu hætt, en
geysileg æsing á báðar hliðar.
Símað er frá London, að frétta-
ritarar i Sýrlandi fullyrði, að
afstaða Frakka sé þar afar-
ískyggileg.
Borg á mararbotni.
Símað er frá Moskva, að verzl-
unarskip á leið til Persiu hafi
séð sokkna borg á hafsbotni í
Kaspiska flóanum. Byggingar og
götur sáust greinilega.
Græníandsmálið.
II. Frh.
Fi8kiauðng(t og fagnrt frara-
tíðarland.
Bendik Mannes segir frá.
Við gengum síðan upp á
hæð skamt frá húsinu. Þar
er eirsteypumynd af Hans Egede.
Parna er »listigarður« borgar-
innar. Þar vantaði að visu tré
»ennþá«, en þar vóru gnægðir
villiblóma. Þarna var ágætt út-
sýni og framúrskarandi fallegt.
Slétt grænt mýrlendi langar
leiðir inn undir fjöllin, og snjó-
þakin risafjöll í fjærsýn. Hér
var frjósamara og gróðurvœn-
legra heldur en víða á lslandi,
Framundan ströndinni vóru
eyjar og sker svo hundruð-
um skifti.
Hvergi annarstaðar hefi ég
^séð nokkurn stað eins líkan
vesturströndum Noregs. Það er
eigi furða, þótt hinir gömlu Norð-
menn1) yndu sér á Grænlandi.
1) Oss íslendingum parf alls
eigi að blöskra sú »frekja« og
»ósvífni« Norðmanna að telja hina
fornu Grænlendinga norska. Fyrst
er nú það, að söguleg þekking
almennings er all oft af skornum
skamti. Svo er og, að fornsögur
vorar á þessum sviðum renna oft
saman. Eiríkur Rauði var t. d.
norskur að pjóðerni, en ísl. peqn.
— Einnig má minna á, að vér fsl.
teljum venjulega frændur vora í
Vesturheimi islenzka, jafnvel i öðr-
um og þriðja lið, þótt þeir séu
þegnar erlendra ríkja, og hafi ef
til vill gleymt tungu feðra sinna,
Er því iitill kostamunur i oss og
Norðmönnum í þessu efni, ef rétt
er litið á málið. — H. V.