Dagblað - 09.11.1925, Blaðsíða 3

jDAGBLAÐ
3
raeð honum, og prestur Vestm.-
eyja og 2 sóknarnefndarmenn
sóttu fundinn.
Fundarstjóri var Sigurbjörn Á.
Gislason, og lét hann syngja
sálm við byrjun og enda hvers
einstaks fundar. En auk þess
sungu fundarmenn sálma í fund-
arhiéum seinni daginn ótil-
kvaddir, svo unum var að heyra
hverjum trúhneigðum manni.
Enginn kvartaði um þreytu, og
altaf voru fjörugar umræður,
enda þótt funÖir stæði hvíldar-
lítið kl. 1—7 á miðvikudag og
kl. 10—12 og 1—8:/j á fimtu-
dag, og auk þess sóttu flestir
aðkomnir unglingafélagsfund hjá
séra Fr. Fr. á miðvikudags-
kvöldið, og um 30 heimsóttu
Elliheimilið kl. 1—2 á fimtud.
Aðalfundamál voru:
1. Samvinna prests og sókn-
arnefnda (málshefjandi sr. Frið-
rik Hallgrímsson.
2. Safnaðarsöngur (sr. Hall-
dór Jónsson, Reynivöllum).
3. Sjómannadagur (sr. Þor-
steinn Briem, Akranesi).
4. Sunnudagaskólar (K. Zim-
sen, borgarstjóri.
5. Helgidagafriðun (sr. Brynj-
ólfur Magnússon, Stað).
6. Heimilisguðrækni (Ólafur
Björnsson, kaupm., Akranesi).
En auk þess bar margt á
góma í umræðunum, sem snerti
þessi aðaimál.
Nokkru fyrir miðaftan seinni
daginn komu nokkrar konur úr
trúboðsfélagi kvenna í Rvík á
fundinn, og fáeinir meðlimir
trúboðsfélags karlmanna. Veittu
konurnar fundarmönnum kaffi,
og voru boðnar velkomnar að
dvelja á fundinum það sem eftir
var. Frú Guðrún Lárusdóttir
hafði orð fyrir konunum og
minti á kristniboðsmálið, en
Sumarliði Halldórsson á Akra-
nesi flutti trúboðsfélaginu gull-
falleg ljóð. Siðan tóku 2 aðrar
konur til máls. En fundarmenn
lögðu ótilkvaddir 240 kr. í
kristniboðssjóð. — Við kaffi-
borðið rak hver ræðan aðra,
og fluttu þá aðkomnir sóknar-
nefndarmenn fjölmörg góð og
hlý þakkarorð fyrir, að til þessa
fundarhalda skyldi stofnað, og
bar það vott bæði um einhuga
ást til kirkju og kristindóms og
endurnýjaðan ásetning um • að
starfa meira framvegis en áður
að andlegum málum safnað-
anna. Mun margt af þvi minni-
stætt þeim, er heyrðu, en of
langt upp að telja. — Sögðu
ýmsir, bæði prestar og leikmenn,
að þessi fundur hefði verið með
þeim beztu, ef ekki sá allra
bezti fundur, sem þeir hefðu
selið, og öllum þótti sjálfsagt
að halda annan slíkan næsta ár.
Var fimm manna befnd kosin
til að undirbúa næsta fund, sem
byrja skyldi með almennri guðs-
þjónustu, og hlutu þessir kosn-
ingu í einu hlj.: Sigurbjörn Á.
Gíslason riTstj. Bjarma, Sigurbj.
Þorkelsson kaupm., báðir úr
sóknarnefnd Rvíkur, Árni Jóns-
son kaupm., form. fríkirkjusafn-
aðarins í Rvík, Sigurjón Gísla-
son vélstjóri, safnaðarfulltrúi í
Hafnarfirði, og Ólafur Björnssou
kaupm., sóknarnefndarmaður á
Akranesi. — Fundurinn endaði
með sálmasöng og bænagjörð
kl. 8’/2 á fimtudagskvöld.
ímsar tillögur voru afgreidd-
ar frá fundinum, allar í einu
hljóði. — Til að varna misskiln-
ingi má geta þess um tillögurn-
ar í helgidagamálinu, að fund-
armenn voru auðvitað ekki mót-
fallnir óhjákvæmilegri vinnu á
helgum dögum, en töldu nógu
marga fúsa á að finna »undan-
Sannr járnbrantakóngslnB.
— Ó, herra Anthonyl kallaði hann upp yfir
sig í hrifni. Þér eruð fagur!
— Þakk! Þakka þér fyrir! Jæja, en geturðu
nú munað að gera eins og ég hefi skýrt þér
frá, að þú eigir að gera?
— Ég skal deyja — — —
— Hættu nú þessu bulli, ég er alt of eftiri
rænlingarfullur til þess að hlusta á það. Hlust-
aðu nú á mig einu sinni enn. Haltu báðum
hurðunum að þessu herbergi lokuðum, og stattu
á verði við þá hurðina, sem snýr út að svölun-
um. Láttu engan komast inn nema Runnels og
manninn, sem með honum kemur. Farðu —
ekki — út — úr — þessu — herbergi, hvað
sem á dynur. Hefirðu nú fengið þetta inn í átt-
kantaða koparhausinn á þér?
— Ég skal svei mér gæta vel að herberginu
þvf arna, verið óhræddur um það.
— En ég er hræddur. Eg er dauðhræddur.
Mér er ískalt á höndunum. Mundu nú að ljúka
upp á svipstundu, þegar ég ber að dyrum, og
hafa augun vel með þér.
— Allan skjátlast aldrei, herra. En hvað stend-
ur iil?
— Kærðu þig kollóttan um, hvað stendur til.
Þetta verður inndælt kvöld, — drengur minn
•— framúrskarandi inndælt kvöld.
Kirk gekk út i forstofuna og í áttina til dans-
salsins.
Hljóðfærasveitin' var þegar tekin að spila, og
stóru salirnir fyltust smásaman skrautklæddu
fólki, og fyrir dyrum úti var þyrping af vögn-
um, er ftutti gesti þá, er nýkomnir voru með
aukalest frá Colon. Það var mjög fjölbreytileg-
ur og fjörugur mannsöfnuður, sem hér var
saman kominn, og fjöldi Spánverja, '•— sem þó
var fremur óvenjulegt — en hinn mikli fjöldi
manna i einkennisbúningi setti þó sinn svip á
samkomuna. Þarna voru sjóliðsforingjar frá Bas
Obispo, hnakkakertir, skrautlegir og sólbrendir,
sjóliðsforingjar frá herskipunum á höfninni, í
hvitum buxum og stutttreyjum; heiforingjar frá
Washington, og heilmargir at ytii mönnunum
við skurðgröftinn.
Kirk gekk um á meðat gestanna, heilsaði tií
kunningja sinna hingað og þangað og spjallaði
við suma Jjeirra, en hafði þó alt af gát á dyr-
unum.
Cliflörd kom til hans og lór að tala við hann.
— Hátíðlegt kvöld að tarna, sagði hanu. Ég
kom hingað til þess að sjá, bveinig þessu færi
fram. Hafið þér lesið kvöldbiöðin?
— Nei.
— Garavel gefur kost a sér til forsetakosn-