Dagblað - 31.12.1925, Blaðsíða 3

D A G B L A Ð
3
Versi. Katla
* óskar öllum viðski/la-
vinum
gícðifógs nýjárs
G/eðHegt ár!
c7£* Cinarsson $ tS/örnsson.
GLEÐILEG T NÝJÁ R!
Pökk fyrir viðskiftin.
VÖRUBÚÐIN,
Frakkastíg 16.
Innlend tiðindi.
ísafirði, FB., 30. des, ’25.
Logn og frost síðustu daga.
Fiskreitingur í Djúpinu. For-
mastrið á togaranum Hávarði
ísfirðing brotnaði, 3 menn
meiddust: Hinrik Einarsson,
Kjartan Stefánsson og Þorvaldur
Magnússon. Hinrik meiddisl
hættulega, en hinir ekki mikið.
Beztu bækur ársins.
Margar ráðningar bárust
hlaðinu — aðeins 10 voru réttar.
Hver er sá liinn skriftlærði sem
stígur í stólinn hvern virkan dag
og með uppréltum höndum sam-
einar pað í dag sem hann sund-
urskilur á morgun.
Lausnin er stílsetjari (prentari).
Bestu bækur ársins, að dómi
þeirra er lausnir sendu, þessar:
Eiðurinn eftir Þorstein Erlings-
son. Myndir Einars Jónssonar
frá Galtafelli og Nouni og Manni
eftir Jón Sveinsson.
Verðlaun hreptu eftir híutkesti:
Jón frá Jaðri. Jón H. Guö-
mundsson, Laugaveg 46 og
Kristinn í Króki.
Verða þeir aö vitja verðlaun-
anna á afgreiðslu blaðsins.
Sjómannakveðja.
Skallagrímur, 30. des. ’25. FB.
Gleðilegt nýjár. Vellíðan. Kær-
ar kveðjur.
Skipshöfnin á Skallagrími.
Pökk fyrir gamla drid!
Ðagbl. kemur næst út 2. jan..
Sanur .iárubrnutakóiiggtng.
— Herrar mínir, ég verð að biðja yður að
gera svo vel að segja til nafns yðar. Dómarinn
ætlar að hefja rannsókn út af samsætinu fyrir
Cortlandt í gærkvöldi.
— Hvers vegna er ég tekinn fastur? spurði
Kirk.
— Komið tafarlaustl Þér eruð tekinn fastur!
í sama vetfangi tók járnbrautarstöðin að
hristast, og hergmálaði í múrhvelfingunum, er
lest númer fimm kom brunandi frá Cólon. í
einum fremsta vagninum sat ameríski ræðis-
maðurinn, John Weeks, og herra Williams frá
St. Louis. Er þeir gengu inn um talnahliðið,
urðu þeir þess varir, að gatan var alveg troð-
full af æstu fólki, sem auðsjáanlega höfðu allan
hugan við annan viðburð og markverðari held-
ur en komu járnbrautarlestarinnar. En áður en
þeim vanst tími til að spyrjast fyrir um þetta,
kom Ramón Alfarez út úr brautarstöðinni i
broddi fylkingar og á eftir honum lögreglulið
hans og hópur járnbrautarmanna, m. a. Kirk
Anthony.
— Þarna er hannl hvæsti Weeks og þreif i
handlegginn á félaga sínum. Takið hann nú
fastan í viðurvist vina hans.
Williams, sem hafði verið íljótari í snúning-
um heldur en hinn feiti ræðismaður, ruddist
afram gegnum mannþröngina og stefndi beint á
bráð sina. Hann ýtti lögreglumönnunum og fer-
vitnustu áhorfendunum til hliðar, þreif í An-
thony og mælti hróðugur:
— Jæja, herra Jefierson Locke, viljið þér nú
koma með mér?
— Góðan daginn, Williams! Þér eruð þá
kominn á stúfana aftur, sagði Kirk brosandi.
Litill maður í bláum einkennisbúningi reyndi
nú til að taka fangann með sér, en leynilög-
reglumaðurinn virti hann ekki viðlits.
— Það er alveg tilgangslaust að sýna nokk-
urn mótþróa, mælti hann. Ég er hingað kom-
inn til þess að ná í yður.
Runnels Iróð sér nú fram til þeirra og spurði?
hvað hér væri á ferðum.
— Ég hefi skipun um að taka hann fastan,
rnælti Wiiliams. Fyrir hvað? — Ó, hann hefir
meðal annars orðið sannur að sök um 80,000
krónu sjóðþurð, og ég á að sækja hann.
— Hvað er um að vera? Það var Alfarez,
sem nú kom tii sögunnar. Sjóðþurð? Hann er
þá þjófur lika?
— Já, cinmitt það. Ef þér eruð herra lög-
reglustjórinn, ætla ég að biðja yður að fram-
kvæma þessa fastsetningu fyrir mig. Hér er ég
víst á erlendri jörð.
— Það er alt í röð og reglu, Alfarez, kallaði
nú John Weeks, sem gjarna vildi láta til síu