Dagblað - 12.01.1926, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
töluvert. Skipstjórinn á enska
botnvörpungnam Wenator heitir
Little, og á hann miklar þakkir
skilið fyrir framúrskarandi dugn-
að við að bjarga þessum mönn-
um, og hefir sá sami skipstjóri
þráfaldlega leitað að bátum, sem
hefir vantað og ætið verið reiðu-
búinn til þess án endurgjaldsa.
Skipið var frá Glasgow, og
var 637 smálestir brúttó. Var
það nýkomið með saltfarm til
Vestmannaeyja.
Vélb&turinn Goðafoss.
Ekkert hefir orðið vart við
Goðafoss, þrátt fyrir mikla leit,
og er hann nú talinn af.
Skipverjar voru 5: Haraldur
Ólafsson form. frá Breiðuvik við
Patreksfjörð (bróðir Trausta efna-
fræðings), var hann nýfluttur tii
Vestm.eyja og giftist þar siðastl.
haust. Guðm. Ólafsson bróðir
Haraldar, bóndi á Breiðuvik,
lætur eftir sig konu og 2 börn
ung. Björn Guðmundsson vél-
stjóri, ógiftur, en búsettur i
Vestm.eyjum. Friðrik Jóhannes-
son frá Patreksfirði, ókvæntur.
Um nafn á einum er Dagbl. ekki
kunnugt, en hann mun einnig
hafa verið frá Patreksfirði.
Alt voru þetta duglegir menn
& bezta aldri. Var Haraldur
einkum talinn atburða duglegur
sjómaður og aflasæll.
Utan úr heimi.
Khöfn 11. jan. 1926.
Beynsluflug Norðmanuauna.
Flugmennirnir voru tilneyttir
á siðasta augnabliki að fresta
burtför, vegna stórhriðar. Ætlun
þeirra er, að fljúga yfir Norð-
urpól á sumri komanda og það-
an til Alaska og vera á undan
Ámundsen.
Ný peningafölsnn.
Símað er frá Haag, að lög-
reglan hafi handsamað tvo menn,
Hollending og Tyrkja, er höfðu
falsaða portúgiska seðla i fór-
um sinum. Upphæðin samsvar-
ar 13 miljónum hellenskra gyllina.
Rakarar og drengjakollarnlr.
Simað er frá London, að Rak-
arar í Englandi hafi haft 415
milj. kr. hærri tekjur siðastliðið
ár en i hitteð fyrra, vegna
drengjakollsins.
Mosulmálið enn.
Simað er frá London, að blað
nokkurt skýri frá því, að sendi-
herra Breta i Konstaninopel fari
bráðlega til Angora til þess að
ræða Mosulmálið á vinsamleg-
um grundvelli.
Bretar hjálpa Tyrkjum?
Kvisast hefir, að Bretar bjóði
Tyrkjum 15 miljóna sterl.pd. lán.
Franskir jafoaðarmenn.
Simað er frá Paris, að social-
istar haldi landsfund þessa daga
til þess að ræða um, hvort hætta
skuli algerlega að styðja stjórn-
ina. Verði úrslitin þessi mun
Briand leita stuðnings hægrifl.
Stutt og laggóð stjórnarskrá.
Simskeyti frá Aþenuborg herm-
ir, að Pangalos hafi samið nýja
stjórnarskrá með einni setningu
svohljóðandi: Grikkland er lýð-
veldi.
Yflrklór.
Simað er frá Berlin, að ung-
verska stjórnin reyni að breiða
yfir hneykslismálið. Lætur hún
ritskoðun fara fram á frjáls-
lyndu blöðunum.
Sennr Jtrnbrantakénifslng.
hér syðra, — þá ætlist þér til, að ég haldi mér
saman, og verði ég sýknaður, stlið þér að
borga mér vel fyrir að hafa mig á burt af leik-
sviðinu. Er það ekki þetta, sem þér eigið við?
Jæja, það er þá eins konar fjölskyldu-metnaður
í þessu!
Kirk hló ertnislega.
— Stjórnmálaframtið min veltur á þessu.
— Ef yður getur verið nokkur hjálp i þvi,
skal ég þegja með mestu ánægju, eins lengi og
þér óskið þess, en ég held ekki, að ég kæri mig
um að ákveða nokkur önnur skilyrði.
— Pér rnegið vera alveg viss um eitt, mælti
Spánverjinn æfur. Hjónaband yðar skal verða
dæmt ógilt, hvað sem þér sannið og segið, eða
sannið ekki. Dóttir min sér þegar eftir þessu, og
ég skal ekki unna mér hvildar, fyr en ég hefi
frelsað hana. Þér hafið móðgað mig ákaflega,
og ég skal víst ekki gleyma þvil--------------
Morguninn eftir kom mest virti ameriski lög-
maðurinn i Panama og heimsótti Kirk í fang-
elsinu, Hann sagðist vera ráðinn til að flytja
mál Kirks, en neitaði að skýra frá, hver það
væri, sem hefði fengið hann til þess. Kirk hugs-
aði þá, að það væru vinir síoir, er stæðu á bak
við þetta til þess að komast hjá opinberri rann-
sókn, og fékst svo ekki meira um það. Peir
ráðguðust svo um það i sameiningu, hvernig
haga skyldi vörninni. Kirk var bjartsýnn, eins
og hann var vanur, og krafðist þess, að gert yrði
eins lítið úr klögumálinu, sem frekast væri unt,
og það var eigi fyr en að bráðabirgða-yfirheyrsl-
unni lokinni, að honum varð fyllilega ljóst, hve
mál þetta var alvarlegt í raun og veru.
Kirk var alveg forviða og hamslaus af gremju,
er lögregluþjónn sá, er fana lik Cortlandts, sór
að hann hefði séð hinn látna á gangi niður við
hafnargarðinn, skömmu áður en hann fanst lát-
inn, og rétt á eftir — svo sem einni minútu
eða svo — hefði hann séð sakborning ganga í
sömu áttina! Hann kvaðst ekki vera í neinum
vafa um, að það hefði verið Anthóny, þvi logað
hefði á gasljósi þar rétt hjá, svo ekki hefði
verið um að villast. Tveim þrem minútum sið-
ar hefði hann heyrt skammbyssuskot, að visu
mjög dauft, og hefði hann þá flýtt sér í áttina,
sem hljóðið kom úr. Alt i einu hefði sakborn-
ingur komið út úr myrkrinu og flýtt sér fram
hjá honum. Lögregluþjónninn kvaðst þá hafa
spurt hann mjóg kurteyslega, hvort hann vissi
nokkuð um, hvernig á skotinu stæði, en herra
Anthóny hefði hvorki numið staðar eða svarað,
heldur hefði hann tekið á rás. Lögregluþjónn-
inn sagði að sér hefði virzt þetta undarleg fram-
koma, en þar eð hann væri ætið vanur að taka
mjög mikið tillit til Ameríkumanna, þá hefði