Dagblað - 25.03.1926, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Leikfélag Reykjavíkur.
A ÚTLEIÐ
Sjónleikur í 3 þáttum, eftir
Sutton Vane
verður leikinn í Iðnó á morgun (föstud.) 26. marz.
Niðursett verð.
Leikurinn hefst með forspili klukkan 7s/i.
Aðgöngumiðar seldir í dag frá kl. 4—7 og á morgun
frá kl. 10—1 og eftir kl. 2.
Ními líi. 8ími 12.
Fráfall
ekkjudrotningarinnar.
(Ur tilkynningu frá sendih. Dana)
Vegna fráfalls ekkjudrotning-
arinnar verður hirðsorg í 3 mán-
uði, tii sunnudags 20. júní, að
þeim degi meðtöldum. Fánar eru
dregnir í hálfa stöng á öllum
opinberum byggingum og flest-
um einkahúsum, þangað til út-
förin fer fram í Hróarskeldu
sunnud. 28. þ. m. Lík ekkju-
drotningarinnar var kistulagt á
mánud., og stendur kistan í
garðsalnum við Amalíuborg, til
útfarardags, er hún verður flutt
til brautarstöðvarinnar. — Blöð-
in lofa einum rómi framkomu
ekkjudrotningar og þau miklu
áhrif, er hún hafi haft sem
sænsk konungsdóttir, dönsk
drotning og móðir Noregskon-
ungs. Ennfremur hrósa blöðin
líknarstarfsemi hennar og lýsa
yfir einróma samúð með kon-
ungsfjölskyldunni, en almenn-
ingur Iýsir samhygð sinni með
undirskrift fjölmargra á sam-
hrygðarlista, er liggja frammi.
Sunnudagsmorgunn var skotið
V. B. S.
'V örubí lastöðin.
Sími 1006 — þúsnnd og sex.
Beint á móti Liverpool.
fallbyssuskotum frá vígum og
herskipum. — í kirkjum voru
haldnar minningarræður. Kon-
ungsfjölskjddan var viðstödd
guðsþjónustuna í Marmarakirkj-
unni. Ætlað er að almenn lands-
sorg verði útfarardaginn og
skemtistöðum lokað o. þ. u. 1.
é%uém. Sigurðsson
klæðikeri.
Sími 377. Ingólfgstræti 6.
Komið i tíma með fataefni ykkar
og látið sauma fyrir páskana
MT Stærsta og fjölbreittasta
úrval af innrömmnðnm mynd-
nm í versl. fiatla Langav. 27.
Innrömmnn á sama stað.
Feðranna fold.
Hún var óróleg og gekk aUstað í áttina að
klettsbrúninni.
— Kærið yður ekkert um, hvað ég er að
segja, ég er alveg rugluð, mælti hún á ný. Hún
gekk alveg fram á blá brúnina, kletturinn slútti
fram yfir sig, og sá í vatnið 30 metrum neðar.
— Lénor! Annie kallaði hana því nafni, er
góðir kunningjar nefndu hana.
Án þess að finna til svima starði Lconóre
niður í lygnt vatnið. Hún sneri sér við og mælti
og hló um leið á sama tilgerðarlega vanstilling-
arhátt:
— Nú er að eins eitt fótmál milli heims og
heljar. Hvers vegna lætur maður ekki aftur
augun og tekur stökkið.
Annie varð náföl. Greifafrúin hljóp til hennar:
— Eruð þér hræddar um mig, sæta Annie?
Það er bara heimska. Þér ættuð bara að vita ...
Annie sagði lágt og hikandi:
— Hvers vegna eruð þér að gera það að
gamni yðar að hræða mig?
— Ég ætlaði ekki að hræða yður. Ég segi
yður það satt, ég hefi oft hugsað um að deyja.
Hin unga stúlka svaraði:
— Þér eruð ung og fögur, þér gleðjið svo
marga... Ég hræðist dauðann. Mér finst ég
vera svö varnarlaus gegn honum. Nei, ég vil
ekki deyja. Og svo sagði hún lágt:
— Og allra síst núna.
Frú Ferresi heyrði síðustu orðin og mælti:
— Þykir yður þá svona vænt um hann?
Annie horfði á hana brosandi og brosið sagði:
»Hvort mér þykir vænt um hann!« en hún
svaraði engu, heldur birgði inni hamingju sína
og sælu.
Neðan frá vatninu barst söngur upp til þeirra.
Það var gömul þjóðvisa, sem sungin var seint
og langdregið með einkennilegum sveiflum í lok
hverrar hendingar:
Hátt upp á heiði
syngur fagur fugl,
hann syngur dag og nótt,
tra la Ia
Hann syngur dag óg nótt,
að ástin sé svo sæt . . .
Ánnie stilti sér fram að brúninni. Hún sá bát
síga fram með Chére-klettinum. Gamall fiski-
maður reri, en í afturskutnum sat stúlka &
fermingaraldri berhöfðuð i sólskininu og söng
þessi barnalegu orð fullum hálsi. Það var gamla
sagan um tvo elskendur, sem foreldrarnir vildu
stia sundur.
Frú Ferresi sá hina ungu stúlku frá hliðinni,
er hún stóð á brúninni og laut áfram. Hún var
of nákunnug sinni eigin fegurð til þess að hafa
eigi opið auga fyrir hinni hreinu og inndælu