Dagblað - 09.04.1926, Side 3

DAGBLAÐ
3
Fermingarföt
afar falleg og ódýr komu
með »Lyru« í
BRAUNS-VERSLUN.
Aðalstræti 9.
Alþingí.
Samþykt þingsályktunartillaga:
Till. til þingsál. um heimild
til tilfærslu á veðrétti ríkissjóðs
í botnvörpungum Kárafélagsins.
Stjórnarfrumvarp samþykt:
Frv. til breytinga á lögum um
Stýrimannaskólann. — Ákvæði
um stíiagerð á dönsku og ensku.
— (samþ. 29. marz).
Pingmannafrumvörp samþykt:
Frumv. til laga um afnám
gengisviðaukans á vörutolli. —
Um að hann falli niður frá 1.
apríl þ. á. að telja — (samþykt
29. marz).
Frv. til laga um breyting á
lögum nr. 28, 3. nóv. 1915, um
kosningar til Alþingis (samþykt
31. mars).
Frv. til laga um breyting á
lögum nr. 43, 3. nóv. 1915, um
atvinnu við vélgæslu á gufu-
skipum (samþykt 31. mars).
Felt þingmannafrumvarp:
Frv. til laga um viðauka við
bafnarlög Reykjavíkur. (Um að
bafnarsjóður bafi forgangs lög-
veð i skipum fyrir skyldugjöld
til hafnarsjóðs. — Felt við 3.
urar. í Neðri deild.
Fjárlögin:
Fau verða til 3. umræðu í
dag í N. d. og verður henni
eflaust ekki lokið í dag. Milli
60—70 breytingatillögur hafa
komið fram síðan þau voru til
2. umræðu.
Fundur í sameinuðu þingi:
í gær var haldinn fundur í
sameinuðu þingi og stóð bann
yfir frá kl. 1—4T/2. Var þar til
umræðu þingsályktunartillaga
Jónasar um framkomu ísl.
sendimanna erlendis. Langar
umræður urðu útaf þessari til-
lögu og allhvassyrtar með köfl-
um, en að lokum var samþykt
svohljóðandi rökstudd dagskrá
frá Jakob Möller:
»Með þvi að Alþingi telur ó-
þarft, að bera fram ályktun um
jafn sjálfsögð atriði og tillagan
ræðir um, og það beri að skoða
sem óskráð lög, að vanda sem
bezt val á trúnaðarmönnum
landsins, tekur þingið fyrir næsta
mál á dagskrá«.
Var dagskráin samþ. með 28
atkv. gegn 13.
Feðranua fold.
gjarnan losna við hann, en gat ekki unnað hon-
um sigurs í kosningunum.
Frú Mérans hafði bros og gamanyrði á reið-
um höndum á báða bóga og gerði engan
mannamun, og girti hún þannig fyrir deilur
og bituryrði og bar friðarorð milli manna, svo
fullkomið vopnahlé hélst við í samsætinu.
Gftir á var drukkið kaffi úti á svölunum.
Nóttin færðist yfir, draumbjört og indæl sumar-
nótt. Himininn var hálfbjartur, svo að stjörn-
urnar vóru bleikar á lii. Hlýr blær lék letilega
við trjáiaufið og dreifði blóma-anganinni um
allan garðinn. Framan við grasfletina lá vatnið
lognskært og blikandi, og speglaði sólarlagslit-
ina. Fjöllin sáust ógreinilega eins og mjúkar
bylgjur, er báru við himininn, Úr skauti jarð-
arinnar streymdi þúsundraddað hvísl næturinnar.
Kvöldfriðurinn lagði ósjálfrátt mjúka þagg-
andi hönd á samræðurnar, svo orðin voru eigi
eins hávær og áður, og hugsanirnar alvarlegri.
Fað var aðeins Barot gamli, sem ekki varð var
við neitt þessháttar.
Frú Ferresi spilaði utanbókar fáeina norska
danza, hrikalega og viðkvæma hljóma úr sál
ókunnrar þjóðar. Hljómarnir heyrðust aðeins
dauft út á svalirnar. Jacques stóð við hliðina á
greifafrúnni og sá stjörnuljósin leiftra í hring-
unum á bleikum fingrum hennar. Stundum
laut hann niður að henni og hvislaði einhverju.
Jeanne gaf gætur að þeim gegnum opinn glugg-
ann. Annie var alveg gagntekin af kvöldfegurð-
inni. Allar tilfinningar hennar vóru þrungnar af
fegurðargleði og titrandi ástarþrá. Sæt og sæl
þreytukend læsti sig um hana alla. f*að olli
henni sársauka, en var samt ósegjaniega yndis-
legl. Hún elskaði ástina af allri sinni sál. Og
samt . . . stóð hún þarna- alein og studdi sig
fram á svalriðið.
Lucien gaf náttúrufegurðinni engan gaum
þetta kvöld. Hann var óánægður með alt, fólk-
ið í kringum sig, og með áhrifin frá kosninga-
baráttunni:
»Jacques er sannarlega furðulegur. Fað er
alveg slórkostlegt, hve miklu hann getur áork-
að, og hve innilega hann fyrirlítur kjósendur
sína og hinar þjóðfélagslegu hugsjónir. Á kvöld-
in unir hann sér hjá unnustu sinni — svona
nokkurnveginn öfgalaust — og kemur seint
heim aftur til Annecy. Snemma næsta morgun
ekur hann út, ræður máliim sinum, undirbýr
ræður sínar. sem ætíð eru sniðnar eftir stað og
kringumstæðum. Og auk þess hefir hann flutt
mál fyrir rétti, alveg fram að þessum degi, og
svo skrifar hann sjálfur í blað sitt til þess að
vera viss um, að hólið um sjálfan sig sé nægi-
lega mikið. Hann lofar kjósendum gulli og