Dagblað - 12.04.1926, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
MATUR
heitar og kaldnr allan daginn.
braud
með allskonar álagi
(Smörrebröd).
Einnig sent beim eftir pöntun.
Sími 445.
Tækifærisverð.
Hálf húseign í Vestur-
bænum er til sölu.
Laus til íbúðar 14. maí.
Upplýsingar í síma 1551.
Neistar.
HLotel Hekla.
í heildsölu:
'VeiÖarfaeri:
Fiskilínnr 1—6 lbs.
Lóðaöngla nr. 7 og 8.
Lóðabelgi.
Lóðatanraa 18 og 20“.
Netagarn 3 og 4 þætt.
Manilia, aliar stærðir.
Trollgarn 3 og 4 þætt.
Sjófatnaðnr allskonar.
Kr, 0. Skagfjörð.
E&sb»t-^-*b8&
Visindin telja að innan skamms
muni verða hægt að víðvarpa
hita. Ekki er það ósennilegt. Sólin
hefir fengist við pað i allmörg ár.
»Dallas Ne\vs«.
Luther Burbank (hinn heimsfrægi
garðyrkjumaður í Kaliforniu) segist
ekki trúa á neinn guð. — Well, t*að
eru ef til vill lika einhverjir skita-
kögglar i garðinum hans, sem ekki
trúa þvi, að til sé nokkur Luther
Burbank.
»Dallas Ne\vs«.
Senator Copper hefir samið frum-
varp um það, að heimskir menn
fái eigi aö gifta sig.
— Ætlar pingmaöurinn að gera
Amor alveg atvinnulausan? spyr
»Florence Herald«.
V. B. S.
V örubílastööin.
Síml 1006 — þúsnnd og sex.
Beint á móti Liverpool.
Góðir gestir
gleðjast flestir
af gjöf sem kætir,
en það er
SÓLEYJAR KAFFIBÆTIR
MF"- Stærsta og íjölbreittasta
úrval af innröramaðnm raynd-
ura í versl. fiatla Laagav. 27.
Innrömmnn á sama stað.
N O tið
snnnn
SniBRLIKI
Slátrarinn hældi sér af, að peir
gætu hagnýtt sér alt af svíninu —
nema ó h 1 j ó ð i n. En nú eru þeir líka
farnir að selja pau — í jazz-musik.
»Ne\v York American«.
Feðranna fold.
gamla og varanlega fegurð náttúrunnar varð
eins og andstæða binna hvikulu fegurðar þess-
ara þriggja kvenna. bað veitti manni gleði að
horfa á þær, en gleðin sú var angurvær eins
og gleðin ætíð er yfir allri hvikuilri fegurð.
Alvard og hinir karlmennirnir sátu saman
revkjandi og spjölluðu um stjórnmál. Það ver
aðeins Ferressi greifí og Lucien, sem höfðu auga
fyrir allri þessari fegurð. Og loksins mælti greif-
inn við unnustu Jacquess:
— Kvöldfegurðin speglar sig í augum yöar,
ungfrú. Og endurspeglunin er fegurri en mynd-
in sjálf, því þér auðgið hana með yðar eigin
fegurð. Ég kæri mig ekkert um að horfa á
landslagið, ég vil heldur sjá það spegla sig i
augum yðar.
Hún roðnaði. Aldrei hafði Jacques sagt neitt
þessháttar við hana . . .
— Jæja, þarna höfum við þá kærustuparið!
hrópaði Barot sveitarforingi, er hann gekk fram
hjá Annie, um leið og hann labbaði inn í stof-
una, þar eð haun var hræddur við kvöldkulið^
sökum gigtarinnar. Hvað _er ’að tarna? Eruð
þér alein í kvöld, dúfan mín? Hvað er foring-
inn okkar annars að hugsa?
Karlinn ætlaði, að vera framúrskarandi fynd-
inn og skemtilegur, en þessi orð hans vóru
Annie til mestu kvalar. Lusien skildi það vel,
og til þess að losa hana við þessi óþægindi,
stakk hann upp á þvi, að þau skyldu róa út á
vatnið og sjá tunglið koma upp á bakvið la
Tournette.
— Við tökum bálana sem eru bundnir hérna
beint framundan, mælti hann.
Jeanne iitla klappaði saman iófunum af gleði.
Frú Ferresi, Annie og Jacques vildu gjarnan
fara með þeim.
— Farið þið nú gætilega, kaliaði frú Mérans
lauslega á eftir ðætrum sinum, til þess að geta
haft góða samvizku á meðan.
Unga fólkið gekk niður að vatniuu. Þar lágu
tveir iitlir bátar. Jacques og Annie fóru í þann
minni og ýttu frá landi. Er þau komu út á
vatnið, lagði hann upp árarnar, og Lucien
kom róandi á eftir með frú Ferresi og Jeanne.
Nú gat ekki verið langt að bíða tunglsins.
yfir fjallinn la Dent de Lafon lá mjúkur ljós-
bjarmi, og á svipstundu flæddi hvit ijósbylgja
fram yfir fjallsbrúnina. í hátíðlegri næturkyrð-
inni steig tunglið hratt upp yfir fjallið og br«n-
aði fran á himninum með dásamlega fegurð
lifsins tíl fylgdar. Það stafaði í vatnið, eins og
stráð, væri stjörnum á titrandi flötinn. Ljósrönd-
in blikaði og brotnaði, og mynduðust Ijósblettir
og skjálfandi silfurrákir á vixl, eftir hreyfingum
vatnsins. Nóttin var björt eins og einkennilega