Dagblað - 21.05.1926, Blaðsíða 3

DAGBLAÐ
3
Lrrw

DagÉla&ié
endnr ókej'pis til mán-
aðamóta. Athugið þaöl
Wsa,

Hal 1 íiór Kiljan Laxne8«s:
Upplestur
úr vefaranum mikla frá Kasmír, Nýja Bíó, 2. Hvíta-
sunndag, kk 4. Aðgöngumiðar í b*ókaversl. Sigfúsar
Eymundssonar og4saioldar.
Gaóga Lurid
syngur Ijóð með lögum eftir
Brahms, Schnbert, tónskáldln
íslenskn o. fl. í Nýja Bíó föstu-
daginn 21. þ. m. kl. 71,'*.
Emil Thoroddsen aðstoðar.
Aðgöngumiðar fást í bóka-
versl. Sigf. Eym., ísafoldar,
Hljóðfærahúsinu og hjá frú
Katrínu Viðar, á fimtudag og
föstudag.
pSF” Anglýsingnm í l)ag-
blaðið má skila í prentsmiðj-
una Gutenberg eða á afgreiðsln
blaðsins. 8ími 744^
Seljum liin ágætn
Píano
ogr
Harmonium.
Hafa hlolið fjölda heiðurspeninga. — Eru viðurkend um heim allan.
Komið 09 skoðið! Evergi betn kaup!
^turlangur Jóns^on & Co.
Pósihússtrætl 7. §imi 1680.
L6UlT-5uðu5úkkulaði.
Feðranna fold.
mey minni, hugsaði Lucien með sér. það
sauð í honum af bræði við Jaeques.
Porparinn sá arna! Þrjár vikur ætlaði hann
konu sinni, og svo snýr hann aftur til hjákonu
sinnar! Hvað gengur annars að þessum konum
að þær skuli fleygja sér fyrir fætur þvílíkra ó-
drengja, sem að eins fyrirlita þær! Ég verð að
koma í veg fyrir þetta sviksamlega athæfi. Það
er skylda min. Ég verð að gera Annie og föður
hennar aðvart. Enn þá hefi ég 48 stundir til
þess að girða fyrir hjónabandiö.
Alt i einu kom vandræðasvipur á andlit hans.
— En nú mótmælir sómatilfinningin því, er
samvizkan kreíur. Þvert á móti vilja mínum
hefir Jacques gert mig að trúnaðarmanni sín-
um, og sagt mér frá þessu öllu saman. Þetta
er því ekki lengur mitt leyndarmál. Hann skýr-
ir mér rækilega frá öllum þorparabrögðum sin-
um og gerir mig samsekan sjálfum sér. Og ég
hefi engan rétt til að ieggja stein í götu hans.
Þannig getnr sómatilfinningin lagt manni snöru
um háls!
Hið barnalega andlit Annie gægðist hvað eftir
annað fram í huga hans.
— Samt er breytni min alveg laus við alla
singirni, þótt ég frelsi hina ungu stúlku. Og
hann sagði aftur við sjálfan sig:
— Það er alls engin síngirni i breytni minni.
Eg elska hana ekki, og þó rænir hann henni frá
mér. Er hún enn var barn, hafði móðir mín ætl-
að mér hana. Hann þekkir ekki né skilur hennar
heita hjarta og guðrækiiega hugarfar. Hann
elskar hana ekki, og hann tekur hana frá mér.
Æ, hvers vegna fór ég annars að heiman? Og
enn fremur, hvers vegna kom ég heim aftur?
IX.
Undir eins og Annie vaknaði brúðkaupsdags-
morguninn, hljóp hún út að glugganum og leit
til veðurs. Það var skinandi fagurt. Langt í
austri lágu rauðar og ljósrauðar skýjarandir, og
létt smáský vóru á siglingu vestur eftir. Hún
tók veðurblíðuna sem hamingjumerki. Lengi
stóð hún við gluggann og virti fyrir sér þatta
kæra og kunna landslag, er hún nú átti að
snúa baki við. Það var eins og hún ætlaði að
láta það streyma inn i sál sina og geyma það
þar vel. Hún brosti innilega og örugg. Æska
hennar vann bng á þunglyndinu, og hún gekk
róleg og með fullu trúnaðartrausti út i lifið og
ástina.
Nú var hún skrýdd sem brúður. Hún var föl
af geðshræringu og virtist hærri en venjulega