Dagblað - 07.06.1926, Síða 1

Hvert bærinn stefnir.
ii
Það má allsvegna telja mjög
óheppilegt að bærinn skuli hafa
vaxið svo ört inn á við, sem
raun er á, og þanist þannig
yfir miklu stærra svæði en
nauðsyn bar til. Vegna útþensl-
unnar heíir bærinn orðið miklu
óskipulegri og ljótari og einnig
mun kaldari og dýrari í öllum
rekstri. Það er auðskilið mál,
að eftir því sem bærinn tekur
yfir minna svæði verður allur
kostnaður minni við rekstur
hans. Munar þar mestu á því
fé sem þarf til gatnagerðar og
viðhalds þeirra, því þær eru
einna stærsti útgjaldaliður bæj-
arins, þótt margar þeirra sé
ekki viðunandi. Samt er altaf
verið að bæta þær með miklum
kosnaði, jafnhliða því sem nýj-
ar götur eru gerðar eftir því
sem bærinn vex.
Það hefði verið mikilsvirði
fyrir framtiðarvelgengni Reykja-
víkur, að sú stefnubreyting hefði
snemma fengið yfirhöndina i
byggingarmálum bæjarsins, að
auðu svæðin inn í aðalbænum
befðu fyrst verið bygð, í stað
þess að teygja nýbygðina upp
um holt og hæðir. Reyndar eru
auð svæði innan aðal-bæjarins
sem verða að standa óbygð
um aldur og æfi, t. d. Austur-
völlur, »Bæjarfógetagarðurinn«,
Arnabólstún o. v., en á nógu
öðru var samt að taka. —
í stað þess að nýbygðin hefir
aðalega þokast austur á bóginn,
hefði hún sem mest átt að
færast suður eftir, i áttina til
Skerjafjarðar.
Flestir munu vona að Reykja-
vík eigi góða framtíð fyrir
böndum, þótt fátt bendi til að
svo verði, eins og nú standa
sakir. Gn ef bér fer ekki alt
í kalda kol, hlýtur bærinn aö
balda áfram að vaxa og því
verður strax að taka tillit til
vaxtarmöguleikanna á öllum
sviðum. — Eins og nú er hög-
um báttað, er sjávarútvegurinn
lífakkeri bæjarins og þarf því
að taka meira tillit til hans en
annars atvinnureksturs. Aðal-
framkvæmd bæjarins, til hags-
bóta sjávarútveginum, er höfnin,
hefir hún komið að ómetanlegu
gagni, en nú eru allar borfur
á að hún verði alt of lítil áður
en langt um líður þótt bafnar-
virkin verði aukin að mikl-
um mun.
Hafa þegar oft orðið mikil
óþægindi að því hve höfnin er
lítil og þau munu verða enn til-
finnanlegri þegar tímar líða fram
ef ekki er aðgert í tíma. Svo
framarlega sem bærinn á nokkra
framtíð fyrir sér, hlýtur að reka
að því að höfnin verði ónóg.
Er þá óbjákvæmilegt að byggja
nýja höfn og kemur þá til álita
hvar hún skuli vera. Er ekki
nema um tvo staði að velja ann-
aðhvort utan við núverandi
höfn, eða suður í Skerjafirði og
er þar ólíku saman að jafna,
þar sem afstaða til hafnargerð-
ar hér að norðanverðu er mjög
erfið, en tvímælalaust miklu hag-
kvæmara að gera höfn suður í
Skerjafirði, með því að hreinsa
innsiglingarleiðina.
Ætti þá Skerjafjörður að verða
aðal fiskihöfnin en hin aðallega
að notast fyrir farþegaskip og
minniháttar flutninga. Einnig
ætti mestallur kola- og saltflutn-
ingur m. m., að fara gegnum
Skerjafjarðarhöfnina, og slíkar
vörutegundir leggjast þar upp.
Með tilliti til þessa verður að
telja það mjög illa farið að bygð-
in stefni aðallega til öfugrar
áttar, og ætti því að beina henni
sem fyrst meira suður eftir en
verið hefir. Og því ákveðnara
sem það er gert, myndi fyr koma
þar, þau mannvirki sem hér hafa
verið nefnd og hljóta að koma
einhverntíma. — Myndi það
geta orðið Reykjavík til meiri
hagsbóta en flesta rennir grun
í, og það er einmitt þetta'tak-
mark sem stefna á til í bygg-
ingarmálum og öðrum fram-
kvæmdum bæjarins.
Áthgasemdir 1 margmeii.
Það er æfinlega ánægjulegt að
að athuga formsatriði, ekki sízt
eins og þau birtast á ásýnd
hversdagsleikans í fjölbreytni
mannlegs lífs. Og það er miklu
fróðlegra að slangra um göt-
urnar með hendurnar fyrir aftan
bak, en lesa bækur. Fyrir nokkr-
um vikum var ég á ferðalagi i
margmenni og gerði þá nokkrar
athugasemdir. Eg krotaði þær
niður hjá mér og ætlaði að
senda þær heim. Ressar athuga-
semdir, skrifaði eg eins litlaust
og mér var unt, í fyrsta lagi til
þess að komast hjá því, að
verða kallaður annað en grand-
var tiðindamaður, og í öðru lagi
til þess að hneyksla ekki frú
Guðrúnu Lárusdóttur.
Lífsskoðanir síðustu ára, fara
mjög i bága við þessa svoköll-
uðu heilbrigði og bjartsýni fyrri
tíma ýmsra. Menn hafa nú alt
aðrar skoðanir á lifshamingju
en t. d. á siðastliðinni öld, með-
an fifill borgaramenningarinnar
var sem fegurstur. Lifsgildi
hækka og lækka í gengi eins
og gjaldmiðill. Þannig bafa