Merki krossins - 01.11.1939, Síða 5
sálir nauðsynlegur vegur til að kom-
ast til Guðs.
Vér kristnir menn eigum því ávalt
að festa í hug vorn, að þeir, s.em fóru
frá oss hafa rétt til þess að vér hjálp-
um þeim með bænum vorum. Vér eig-
um að halda áfram þessum bænum, er
kristnir menn um allar aldir færðu
Guði, fyrir sálirnar í hreinsunar-
staðnum, og þeir sem koma á eftir,
munu hjálpa ossi sjálfum. Allar
kristnar sálir eru sameinaðar í Kristi
og þessi trú er huggun allra, þangað
til vér munum allir sjá veruleika þess-
arar sameiningar á himnum, sem mun
vera sælli eftir því sern vér höfum
hjálpað hver öðrum með meiri kær-
leik.
Vér skulum hugsa til þess, sérstak-
lega í þessum mánuði, sem er helg-
aður sálunum í hreinsunareldþmm.
Pað er ekki ógæfa ein sem af styrjöld leiðir!
Breskur maður skrifar í kaþólska
blaðið »Universe«:
»Á þessum tímum, þegar við erujn
altaf að bíða eftir að eitthvað gerist
— á meðan við erum í sprengjuheld-
um kjallara eða heijna hjá okkur —
er það gott að hugsa til þess góðs, sem
af styrjöld leiðir, þrátt fyrir alt. Pað
er víst betra en að vera altaf að telja
mínúturnar.
Þegar fyrsta merkið var gefið um
að loftárás væri í vændum, voru þá
foreldrarnir, sem hafa börnin á ör-
uggum stað í sveit, ekki mjög þakk-
látir fyrir það, að blessuð börnin
væru langt frá hættusvæðinu. En
foreldrarnir, sem hafa börnin ennþá
hjá sér, þökkuðu Guði, fyrir það, að
hafa þau hjá sér, biðjandi til Guðs
um að vernda> sig. (Það fyrsta þó, sem
4 ára gamalt barn mitt gerði, var að
hlaupa út. í garð og sækja tvo spör-
fugia, sem sonur nágrannans fékk
honum, til þess að gæta þeirra, með-
an hann væri sjálfur í sveit. En ég
held ekki, að skapari allra hluta muni
ávíta hann fyrir þetta). —- En þegar
merkið var gefið um, að alt væri, orð-
ið kyrt aftur, var það þá ekki bless-
un fyrir oss? Og þegar þetta var gert
í annað og í þriðja sinn?
Þúsundir manna þakka Guði fyrir
það, að þessi hættutími hefir leitt til
þess, að þeir hafa í hreinskilni kipt
í lag aftur öllu því, sem aflaga fór
milli Guðs og samvizku þeirra-.
Kærleikurinn hefir vaxið þessa dag-
ana. Hafið þér tekið eftir því, hvernig
nágranni ykkar, sem var svo stirður
og kaldur í viðmóti, hefir breyzt? Það
er-einkennilegt, hann er þó alls ekki
kaldur og' stirður, en það var áður
svo erfitt að brjóta ísinn milli okkar.
En hvað um það, við höfurn fengið
ótal marga nýja vini.
Höfum við, ef til vill, fundið tU þess
að það sé hart, að vera kaþólskur .i
þessum tímum? Nú er það þó aUs ekki
svo, því sálinni líður svo vel í ka-
þólskri kirkju. Það er í þessari kirkju,
sem hún vill lifa og einnig deyja, þeg-
ar Guð kallar.
Þetta er lítijl listi yfir það, sem
okkur er til blessunar í þessari styrj-
öld, en við gætum bætt ótrúlega miklu
við það.
Morki krosiinn
5