Skutull - 28.09.1923, Qupperneq 2

48
SKUTULL
Kafli úr Njálu
um
Brjánsbardaga.
. . . Sigurðr jarl átti harðan
bardaga við Kerþjálfað. Kerþjálf-
aðr gokk svá fast fram, at hann
feldi þá alla, er freinstir váru.
Rauf hann fylking Sigurðar jarls
alt at merkinu ok drap merkis-
manninn. Fekk jarl þá til annan
mann at bera merkit. Yarð þá enn
orusta hörð. Kerþjálfaðr hjó þenna
þegar banahöggvi ok hvern af
uðrum er í nánd váru. Sigurðr
jarl kvaddi þá til Þorstein S:ðu-
Hallsson at bera merkit. Þorsteinn
ætlaði upp at taka rnerkit. Þá
rnælti Auiundi hvíti: Ber þú eigi
merkit, Þorsteinn, því at þeir eru
allir drepnir, er þat beia.u
„Hrafa hinn rauði“, sagði jarl,
„ber þú merkit.u
Hrafn mælti: „B r þú sjálfr
fjanda þinn“.
Jarl mælti: „Þat irmn vera
maklepa't at fari alt saman karl
og kýll.u
Hrafn liinn rauði var eltr út á
nakkvrra. Hann þóttist þar sjá
liel vitiskvalar i niðri ok þótti
honurn djöflar vilja draga sig til.
Ilrafn mælti þí: „Runnit hefir
hundur þinn, Pétr postoli, til
Róu's tysvar og myndi renna hit
þriðja sinn ef þú leyfðir.“
Þá iétu djö !ar harm líiusan, ok
komst Hrafn þá yfir ána. — —
Dreyinn af natrjám.
Sú var tiðin að Norður-ísfirð-
ingar áttu sér árum saman al-
frægst-m þingmanninn. Norður-
sýslan var h‘iðruð um land alt,
af því að hún var kjördætni Jóris
Sigurðssonar.
Siðar gjörði Skúli Thoroddsen
þann garð haila frægann.
Sá flokkur, sem Skúli þáði af
og veitti svo mörg högg og
stór, þóttist því veiða vel, þegar
hann náði kjördæmin.
Engi þörf er að rekja liér þau
rök, sem til þess lágu, að svo
mátti fara.
Kaupmannaflokknum er síst lá-
andi, þó hann vilji fyrir hvern
mun lafa á kjördæmi þeirra Jóns
Sigurðssonar og Skúla Thorodd-
sen.
En varla máttu þeir minni
sóma sýna kjósendum en þann,að
hafa- þar óhrakinn mann í boði
af flokksins hendi.
Þetta þótti samt ekki ómaksins
vert, heldur var Jón Auðunn
tekinn af nátrjám flokksins hér á
ísafirði, ódauður að vísu, en svo
linur og meyr, að hvorki þótti við-
lit að bjóða hann hér fram, nó
heldur tiltök að hann segði í
bænum fréttir af sinu síðasta
þingi þegar hann kom heim í
vor.
Hér þarf ekki að greina með
hverjum hæt'i Jón Auðunn ýttist
inn á þing. Hins má þar á móti
ekki óget.ið vera, að mótflokkur
hans hér i bænum hefir sýnt
honum alveg einstaka aðbúð, lát-
ið hann fara og koma óáreittan á
hvert þingið eftir annað, lofað
honum, án andmæla, að telja töl-
ur sínar hvernig sem þær voru, og
aldrei sneypthann minstu vitund.
Samt var hann að fúna lifandi,
sem þingmaður, í höndum flokks
síns og fulltingismanna hér í
bænum.
Þenna mann 1 eist þeim best að
taka og bjóða Norður-Isfirðingum
upp á til þingfarar í fjögur ár.
„Heimur versnandi fer,“ rnæltu
kjósendur í Norður-sýslunni vist
segja.
Að sönnu er svo talið, að kaup-
mannaf^’lgi hafi Jón Auðunn
í sjóþorpunum, en það eitt
dregur liann ekki langt á götu,
þó örugt reyndist.
Miklu meira er komið undir
því, hvað múgnr manna i þorp-
unum' og sveitafólkið kringum
Djúpið lætur sér um finnast.
Vetður ekki talið trúlegt, að
Djúpkarlar séú alment svo smáir
eða sósaðir af kaupmanna og
braskara pólitík, að þeir gíni
mjög við Jóni Auðunn. Þó er
miklu ób’klegra að sjómenn og
annað sjálfstætt fólk í sjávarþorp-
unurn líti í þá áttina sem hans
er.
Hafa þeir til þess engar hvatir
frá almennu sjónarmiði, því tvo
aðra liafa þeir um að velja, sem
hvor um sig er girnilegri hálfur
en Jón Auðunn allur.
Hann er royndur að fullri
þjónustusemi við kaupmannaflokk-
inn í landinu, ekki af því að á-
netjaður sé, svo að úr mætti
greiðast, heldur honum af náttúr-
legrí líkingu samgróinn og marg-
faldri þakkarskuld þéttnegldur
Er þeim þessvegna alla tíma
viss; meðan þeir vdja þjónkun
hans. —
Ætli nokkrir að æska bagi Jón
Thoroddsen meir en góðar kyn-
fylgjur megi úr bæta, eiga þeir
þess kost að una Arngrími.
Hefir hann galla minni og
gáfur meiri en Jón Auðunn og
þótt nókkrum þyki ósýnt hvert
mannkaup sé. í honum, er • hitt
reynt að í Jóni Auðunn er það
ekkert til þingfarar.
Heyrst hefir eftir sumum, sem
fróðir þykjast um landskjörið síð-
astr, að margt kvenna liafi álitið
Jóni Magnússyni ekki gott, að
vera einsömlum (a’: án kvenmanns)
í efri deild og því kosið C list-
ann.
Væri vel, ef konur i Norður-
sýslunni reyndust að sinu leyti
eins velviljaðar þeim Arngrími
og Jóni Thoroddsen og veiltu
þeim laglegan stuðning.
Væru þeir þá góðu bættir, enda
raundi hvo’ugur miður launa en
Jón .Magnússon og báðir betur
en Jón Auðunn.
Skógarbrautin.
Fyrir nokkrum árum lét kven-
félagið „Ósk“ girða skógarblett
innan til við Bunuá. Eru þar
grasbrekkur faarar, berjalautir og
birkirunnar, erida veðursæld mik-
il.
Verður bæjarmönnum tíðförult
þangað inneftir’ á sumrin, og
mundu þó fleiri f«ra, ef vegur
væri góður alla leið.
Hefir það lengi verið áhuga-
mál „Oskar“, að fijö'a akfæran
veg frá Seljalandsbrú og inn að
Bunuá, pg hefir hún feneið loforð
einstakra manna og félaea um
fjárstyrk til þess.-
Nú hafa nokkrir góðir menn
og konur liafist handa áný; safn-
aðist þeim nokkurt fé í sumar,
ca. B00 krónur, og er nú loks
byrjað á þossu veiki.
En B00 krónur hrökkva skamt
og er því þess að vænta, að nienn
og félög verði nú minnug sinna
fyrri loforða og leggi svo.
ríflega af mörkum, að koma
megi verkinu á góðan rokspöl í
haust og ljúka því snemrna næsta.
sumar.