Skutull - 31.08.1925, Blaðsíða 1

Ritstjöri: síra Gruöm. Gruðmundsson.
III. ÍR
ÍBafjörður, 31. ágúst 1925.
35. tM.
Hræddur viö testaréít.
Bragaræður.
Stórstúkuþingið skoraði á stjórn-
ina að láta bvorki niður falla ne
undan dragsst að sækja brenni-
vínslsekna að lögum.
Flutti Stórtemplar þetta mál
fyrir forsætisráðherrann, en bann
tók því öldungis fjarri yfir böfuð.
Þó var á bonum að heyra eins
og eitthvað ætti að halda fram
málinu gegn lækninum í Keflavík.
Sumir furða sig mjög á þessu,
en við; nánari athugun verður
það næsta skiljanlegt.
Málatilbúnaðurinn gegn Þórði
J. Thoroddsen var bygður, án efa
viss vitandi, á reglugjörð er eigi
nægði til að fá bann sakfeldan.
Þó stöð fulltsept að ötul og
ksenleg vöm entist til að forða
honurn við sektardómi.
Ekki er því baldið fram að
bann bó sakbitnari en ýmsir áðrir
læknar í Rvik.
Þesr vegna verður ekki talið
víst, að þeim væri undankoœan
viss þö hann slyppi.
Miklu líklegra er, að sumum
yrði ekki uot að forða frá sektar-
dörni þó mál væri höfðað gegn
þeim á sama veika grundvelli,
livað þá heldur ef það væri á
öðrum- traustari.
Þetta má ætla að Jön Magnús-
son sjái fullvel.
Hann þorir þvi ekki að leggja
læknana, sem andbanningay vilja
láta firra vítum, bvern eftir aun-
au, undir dóm bæstarötÞr.
Forsætisráðherrann óttast bæsta-
rétt.
Þetta er sómi fyrir rettinn
meðan það stendur.
En það er bæði skoplegt og
skammarlegt, í bannlaudi, að hal'a
þvi Hkan dómsmáiaráðherra.
Skopið nær ekki siður til and-
banninga heldur en baunmanna.
Þó brosiegt sé að vita bann-
menn hafa y:fir sér ieiksopp and-
banuinga, er enn þá blægilegra
að sjá þenna skakklappast skjálf-
í árslokin 1924 munu skuldir
Djúpbátsins bafa verið þessar:
1. Reikningslán við
L&ndsb...........kr. 50 245
2. Víxilskuld.........— 9 500
3. Ógreiddir vextir . . — 245
4. Hlutafé............ . — 37 800
Samtals kr Ö7 790
Frá má draga eftir-
stöðvar á ársreikn.. . . kr. 3 055
Eítir verða kr. 94 735
Fyrir þessu stóð bát-
urinn með tilheyrandi.
Bregi fðrst eins og
kunnugt er og mun á-
byrgðarsjóður ekki hafa
bsett bann meiru en
bér um bil............ . — 38 700
Verður þá eftir af
skuldunum ca...........— 56 000
eða 18 þúsund og 200
kr. meira en öllu hluta-
fénu nemur.
Ekki er kunnugt hvernig um
hefur skipast síðan Bragi fór, en
síst þarf að vænta hagsbóta.
LandsbankÍDn hér bafði 1. veð-
rett í Braga til tryggingar reikn-
ingsláninu, að upphæð 50 þús.
kr. og þar að auki ábyrgð sýslu
og kaupstaðar.
Leit bæjarstjörnin svo á, að
andi á snið við bæstarékt með
biúgu breanivínslækna i fangi
sínu.
Skömmin bítur bannmenn miklu
sárar og svíður lengur í.
Starf þeirra landi og lýð til
góðs, oftast af alúð unnið, stund-
um af kappi, er óvirb og ónýtt,
banulöguin raargvislega traðkað,
brotamönnum þyrmt og stundum
berlega blíf't.
Ofdrykkja, með öllum sinum
fylgifiskum, er af ráðstöfunum
stjörnarvalda og tómlæti þeirra
aukiu og efld.
áþyrgð sú væri að eins viðbótar-
trygging fyrir bankann ef veðið
i bátnum nægði ekki.
Varaformaðurinn i stjórn Djúp-
bátsins, Kristján Jónsson frá Garð-
Btöðum, befur opiuberlega sagt,
að hann teldi heimilt að talta út
í reikningslaninu, i bátsins þarfir,
eins og bankinn vildi útborga.
Sömuleiðis er haft eftir banka*
stjóra landsbankans, að hann getd
varið ábyrgðarfénu í þarfir Djúp-
bátsins eftir vild, og átt samt,
eins og áður, trygging hjá sýslu
og kaupstað fyrir fullnaðargreiðslu
á reikningsláninu.
Verði þessum skilningi baldið
fram, og dæmist sá réttur, gæti
tognað drjúgt á ábyrgð sýslunnar
og kaupstaðarins.
Það er meir að segja ekki
óhugsandi, .að sýslusjóður og
bæjarsjóður yrðu á endanum að
borga 50 þúsund kr. báðir til
sainaDS, hrernig sem fúlgan skift-
ist milli þeirra.
Þó ólíklegt þyki að svo laDgt
reki, er ráðlegast fyrir bæjar-
stjórnina að losa kaupstaðinn sem
skjótaBt úr öllum frekari vanda
út af Djúpbátnum, og greiða
rösklega bluta bæjarsjöðs af því
sem ábyrgðarféð fyrir Braga vant-
aði upp á 50 þúsund kr.
Þó að bart sé undir sliku að
búa skyldi engi bannmanna l*ta
hugfallast, lieldur bíta á jaxlinn
og bíða þess, að andbanning-
um takist að tejrma Jön sinn
Maguússon svo langan sveig
frá bústöðum réttvísinnar, að
bann övörum lendi undir lands-
dömi.
Verður þess varla mjög langt
að biða, nema fyrir œðsta dóm
komi svo tímanlega, að jarðneskar
hendur nái eigi til bans.
Mud í likan stað niður koma
bvar dömur verður lesinn yfir
/