Skutull - 06.03.1927, Blaðsíða 2

2
SXUTULL
nifem IÖLSEINI (
Seljum ágæt ofnkol
é
sta©rri og smserri k:a\ipu.m.
okknr dettur ekki í hug að telja
þá heldur til eignar. Eg veit ekki
hve langan tima Yeatmannaeyja-
bær hefir verið að safna þeasum
2147 kr. 35 aur., en eftir þessu
uð dæma verður sá kaupstaður
lengi að eignast eins mikið og
ísafjörður á dú.
Hafnarsjóður Vestmannaeyja er
enn þá ver stæður en bæjarsjóður.
Þar standast á eignir og skuldir.
En skaldir hans eru alls 1133 763
kr. 66 aurar.
Hafnarsjóður ísafjarðar á 245
þás kr. umfrarn skuldir og skuldar
nú ekki nema 25 þús. krónur alls.
Að vísu hafa Vestmanneyingar
við mikla örðugleika að stríða.
Ymsir örðugleikar hafa einnig
steðjað að ísfirðÍDgum, en þó hafa
þeir aldrei komist í það að láta
ríkissjóð greiða fyrir sig vexti og
afborganir af hafnarlánum, eins
og þið í Vestmannaeyjum, þarna
um árið.
Vestmannaeyjar er aflasælasta
verstöð landsins. Þar situr íhaldið
við völd. Kaupataðurinn er þar
bláfátækur og hafnarsjóðurinn ger-
snaúður.
Er þó mikill munur á hve
hafnargjöld öll eru lægri á Isa-
firði. Vélbátar, sem heima eiga
hér, greiða 50 aura í lestsgjald af
brúttó smálest yfir árið, en í
Vestmannaeyjum 10 kr. Tuttugu
smálesta bátur greiðir þá á Isa-
firði 10 krónur en í Vestmanna-
eyjum 200 krónur, yfir árið, en
aðkomuskip af þessari stærð, er
fiskiveiðar stunda, verða að greiða
60 krónur á viku þarna í Eyjum.
Vörugjald af kolum, salti, salt-
fiaki og steinolíu er þetta 200 til
500 prósent hærra hjá ykkur í
Eyjum heldur en hér á Isafirði,
og annað enn hærra. Bryggju-
gjald verður hver verslun, eða
nðrir atvinnurekendur, auk.annars
að greiða 10 — 1500 krónur á ári,
að undanteknum Gunnari Ólafs-
syni og Gisla Johnsen. Gætir þú
athugað þetta alt í Sjómanna-
almanakinu 1927.
Vera má að sjórinn við Eyjar
só þurftarfrekur, enda látið þið
mikið í hann, og þættu þetta
þungir skattar á Isafirði.
Loks má geta þess að tekjur
ísafjarðarkaupstaðar, af eignum,
eru áætlaðar fyrir þetta ár 200
þús. kr. og útsvör 135 þús. kr
En Vestmannaeyjar hafa í fast-
eignagjald og tekjur að eins 17
þúe. krónur, allar hinar tekjurnar
tekur íhaldið þar með útsvörum,
alls 213 635 kr.
Munurinn á fjármálastefnu í-
haldsins og alþýðuflokksins er
auðsær. íbaldið vill ekki láta
kaupstaðina eignast neitt. Lætur
vaða á súðum, þangað til alt er
komið á kaf í skuldir, leitar á
náðir ríkissjóðsins og þegar þau
sund eru lokuð dembir það stór-
sköttum á borgarana. IsfirðÍDgar I
gætu eflaust sagt aömn söguna og
Vestmanneyingar nú, hefðu þeir
ekki steypt íbaldinu af stóli fyrir
5 árum síðan.
Eg læt hér staðar numið, en
mór finst þú mættir biðja ihaldið
í Vestmannaeyjum að slá fiam-
vegis upp í sínum eigin reikn-
ingum, bæði við kosningar og
endranær.
Með flokkskveðju.
Finnur Jónsson.
Dassi, dansi brúOan mín.
Það var á dansleik, Ejöldi
manna, karla, kvoDna og barna,
var í salnum. Á leiksviðinu voru
nokkrir bekkir, og einnig hljóð-
færi. Á það lók stúlka í bláum
kjól, er prýddur var perlum til
hálfs, og var háls hennar og hand-
leggir berir. Niðri i salnum var
bekkjum raðuð með veggjum fram,
og sátu menn á öllum aldri á
þeim. Allir brostu og allir virt-
ust vera glaðir, nema eg. Eg stóð
og var mór þungt fyrir brjósti.
Nokkrir siðlausir strákar voiu
uppi á leiksviðinu, gerðu þar
óskunda og- hrelldu fólk. Loftið
var þungt og svækja mikil. Öllum
hugsanlegum lyktum ægði þar
eamao: ilmvatnslykt, tóbaksreyk,
svitalykt, fúalykt fata og ryk það,
er þyrlaðist upp undan fótum dans-
endanna. Margar myndir hengu á
veggjunum og mislitar bréfaræm-
ur hengu uppi í loftinu.
Nú var byrjað. Frian dans! var
kallað. Piltur og stúlka komu
fram á gólfið og hófu dansinn. í
fyrstu stigu þau hægt, en er á
leið, og fleiri tóku þátt i dansin-
um, jókst þeim kyngi og kraftur,
og seinast þutu þau með leiftur-
hraða um gólfið.
Skyndilega klappaði einhver
saman höndunum og hætti dans-
inn þá snögglega. Dansendumir
leiddu hverir að;a til sæta sinna.
Ofurlítið hló varð. Sumar stúlk-
urnar þutu inn í bliðarherbergin,
spegluðu sig, löguðu hin skrýfðu
hár sín og saumuðu saman sokka
og kjóla, er klunnalegir karlmenn
höfðu stigið á.
Fjögur fram! var kallað, og
menn og konur þutu fram á
gólfið, tókust fangbrögðum og
snérust þar, hvert í krÍDg um
annað. Þó að margir dönsuðu,
sátu samt allmargir á hliðarbekkj-
unum, ungir menn og meyjar, og
skorpnar korlingar. Alt þetta
samsafn beið og beið. Piltarnir
þorðu ekki að bjóða neÍDDÍ meyj-
unni upp, og þær etörðu vonar
augum á þá, og væri ein-
hverri þeirra boðið upp, þá gutu
binar augunum til hennar, kink-
uðu kolli og brostu, en undir
niðri var öfundin yfir þessari
hamingju, er stúlkunDÍ hafði
hlotnast.
Enn varð hló. Vals! var hrópað.
I fyrstu var epilað án þess að
nein dönsuðu. En, nú stendur einn
upp, gengur til fegurstu stúlk-
unnar og hneigir sig. Hún stend-
ur upp, leggur mjúka og drif-
hvíta hendina á axlir honum, en
hann leggur handlegg sinn um
hið spengda mitti hennar, en hin-
um höndunum halda þau saman.
Fyrst í stað standa þau kyr. Svo
veifa þau öðrum fætiunm i há!f-
hring og svo hinum í annan
þvert á móti, nú beygja þ&u sig