Skutull - 28.01.1928, Side 1

Útgefandi: Verklýðssamband Vesturlands.
YI. ÍR.
íaafjörður, 28. janúar 1928.
Bæjarstjórnarkosningin.
Stór sigur jat'naðarmanna.
Aldrei jafn mörg atkræði.
KosQÍngarúrslitin á laugardag-
inn 21. þ. m., urðu sem hér segir:
A-listi til 2 ára fékk 297 atkv.
B-listi — - — — 427 —
Ógildir seðlar voru 16
Auðir — — 13
Samtals 753 atkv.
Var Vilmundur Jónsson, læknir,
þar með kosinn með meiri hluta. 130 atkv.
Munurinn á hinum var þessi: listunum
A-listi til 5 ára fókk 316 atkv.
B-listi — - — — 407 V
Ógildir seðlar voru 19
Auðir — — 11
Sarntals 753 atkv.
Kosnir yoru, af A-lista Jón G.
Maríasson og Eirikur Einarsson
af B-lista.
Kosning þessi var sótt með
áhuga af báðum flokkum, og úrslit
hennar urðu í alla staði ánægju-
leg. Fylgi alþýðuflokksins hefir
aukist frá-^svi við síðustu bæjar-
fulltrúakosnÍDgu. Þá fékk hann
373 atkv., af 644 rótt greiddum,
eða 102 atkv: meiri hluta.
Þá má geta þess, að margir
kjósendur úr flokki jafnaðarmanna
voru fjarverandi og komust, at-
kvæði þeirra ekki á kjörstað í
tæka tíð, en íhaldið heimti atkvæði
sinna maDna víðsvegar af landinu.
Þrátt fyrir það unnu jafnaðar-
menn ágætan sigur.
Er þetta sönnun þess, að alþýða
skilur hver nauðsyn henni er að
standa þétt saman og kann að
meta störf þeirra, sem vinna að
áhuga- og velferðarmálum heunar,
en skellir skolleyrum við gaspri
íhaldsins og geldur lausung við
lygum þess.
Deyfðar eggjar.
íbaldsliðið er á stöðugu undan-
haldi. Foringjarnir standa ráðþrota.
Þeir hafa á wndanförnum órum
neytt allra hugsanlegra bragða til
þess að stöðva flóttaDn, en ekkert
hefir dugað. Stöðugt vex lið þeirra,
sem vita atkvæðafalsanir og mútu-
gjafir. Andstæðingum íhaldsflokks-
ins fjölgar jafníramt.
Frambjóðendur íhaldsins hafa
hver efcir anr/an gengið fram fyrir
„háttvirta kjóseDdurw, afneitað í-
haldinu, öllum þess ver.kum og
öllu þess athæfi. Loforð um að
gera alt eftir „bestu sainviskuu
og eftir því sem „skynsemin“ segði
þeim, að væri „réttast og best“,
hafa sífelt hljómað af vörum þeirra.
En þetta hefir alt verið árangurs-
laust, að eins aukið fyrirlitningu
á flokknutn. Páll Jónsson hefir
jafnvel sagt, að atkvæðafölsun sé
„Ijótur og stranglega refsiverður
glæpuru, og mútur eru af almenn-
ingi taldar í sama flokki.
Alþýðan fyririítur hræsni og
undirferli; henni kemur ekki til
hugar að trúe^ frambjóðendum'
íhaldaÍDS. — Hún sór úlfsklærnar
undir sauðargærunni.
Þrátt fyrir þetta leggur íhaldið
ekki niður vopnin. Öðru nær. Það
neytir að eins nýrra bragða; legg-
ur lambsgæru ættjarðarástarinnar
yfír íhaldsúlfinn.
Blöð þess japla sífelt á sömu
tuggunni, um föðurlandssvik ís-
Ienskra jafnaðarmanna, um hættu
þá, er íslensku þjóðerni og frelsi
landsins stafí af einhverju fó, sem
danskir socialistar eiga að hafa
gefið alþýðuflokknum. Þau flytja
langar og átakanlegar greinir um
ættjarð&rást, þjóðrækni, föðurlands-
svik, erlendar mútur og erlent
vald í íslenskri pólitik. Þau blása
sig upp með „þjóðhroka þembingiu
og reyna að æsa alþýðuna gegu
jafnaðarmönnum.
En alt er þotta unnið fyrir gýg.
Yerkalýðurinn ísleneki er svo
5. tbi.
þroskaður, að hann veit að vansa-
laust er og siðferðilega rétt, þótt
hann þyggi styrk fólaga sinna
í öðrum löndum, hvort heldur
er frá Danmörku eða Rússlandi,
Vesturheimi eða Kína. Yerkalýð-
urinn berst fyrir eömu áhugamál-
unurn, hvar sem er í heiminum,
og stefoir hvarvetDa að sama
marki. „Öreigar í öllum löndum
sameinistu, eru kjörorð hans, þesg-
vegna er það laust við öll föður-
landssvik og landráð, þó að hann
fái erlendan styrk eða styrki fé-
laga sína í öðrum löndum, eins
og komið hefir fjrrir. „Öreigarnir
eiga ekkert föðurland, ættjörð
þeirra er allur heimuriun.u
Gegn þessari alþjóðahreifiDga
verkalýðains, sem er eina og ör-
uggasta leiðin til þess, að friður
geti eflst og haldist meðal þjóð-
anna, berst íhald allra landa með
grimd og vólráðum. Það lætur
myrða og fjötra foringja verka-
lýðsins. I nafni ættjarðarástarinnar
sigar það þjóðunum saman í blóð-
ugar orustur, að eins til þess að
svala ágirnd og valdafýkn ein-
hverra auðkýfinga og konunga.
Það telur verkalýðnum trn um,
að erlendir verkamenn sóu óvinir
hans og að fó frá þeim só larrd-
ráðafé, sem enginn þjóðernisvinur
megi snerta hendi við.
Þetta verður alloft til þess að
tvístra verkalýðnum og veikja
andstöðu hans gegn yfirstéttunum,
sem þá eiga hægra með að halda
honum í þrældómsfjötrunum og
geta í næði hirt arðinn af striti
hans.
Sá er lika tilgangur íslenska
íhaldsins. Það ætlar á þentian hátt
að spilla þjóðarhjdli jafnaðarmanna
og sundra alþýðunni. Og svo langt
er gengið í hræsninni, að jafn-
vel Vesturland telur frelsisandann
„aðalbornastan allra mannlegra
hugarhræringa“, bl&ð, sem altaf
hefir verið Þrándur i Götu alls
þess, er eykur frelsi þjóðarinnar
og leysir af henni ánauðarhelsi
íhaldsins, og sem er svo samgróið