Skutull - 02.03.1928, Síða 2

3KUTOLL
íhtomH i Olsem ((
Yið höfam fyrirligg'jandi:
P'islrcilímjL r: 3 Vbs*.
3i/o lbs.
4 lbs.
e Ibs.
P'isktb'u.rs'ba,
mjög ódýra.
1 ' .. 1
kvæði tillögu þeirri, utn 21 ára
lágmarksaldur til kosningaréttar í
Bveita- og bæjamálum, sem jatn-
aðarmenn bera fram, nú á þessu
þingi.
Reyndar er krafa þesei engan
veginn fullnægjandi fyr en aldurs-
takmarki kosningaréttar til al-
þingis hefir verið breytt, og sá
svívirðiiegi óréttur numinn úr lög-
um, að svifta þá menn kosninga-
rétti og mannfrelai, sem af ein-
hverjum ástæðum hafa orðið að
þyggja sveitarstyrk til framdráttar
sór og sínum.
En nái tillaga þessi fram að
ganga, er það þó til stórbóta frá
því sem nú er, og ættu alþýðu-
menn, yngri sem eldri, að veita
því athygli, hvern byr hún fær i
þinginu.
Þ«ð má og óhætt fullyrða, að
alþingi getur ekki kinnroðalaust
skelt skolleyrum við þessum réttar-
kröfum, þegar þess er gætt, að
þvi nær alstaðar i nágrannalönd-
unum er kosningaaldur mun lægri
en hér, og sumstaðar, t. d. í Rúss-
landi, er hann kominn niður í
18 ár.
Reimleikar. — Glæpir.
Á Litlu-Þverá i Miðfirði er tví-
býli- Býr ekkjan, Jóhanna Sveina-
dóttir, á öðrum helmingi jarðar-
innar, en rnágur hennar, Sveinn
GuðmuDdsson, á hinurn.
Með ekkjunni eru synir hennar
tveir, Sigurður 12 ára og Sæmund-
ur 10 ára að aldri, Jónssynir
Guðmundssonar.
Fyrir rúmum hálfum mánuði
siðan fór að bera á reimleika, eigi
alllitlum, á bænum. Einkum bar
á honum í fjárhúsi og göngum.
Voru kiodur drepnar á hinn hrylli-
legasta hátt, högg og barsmíð
heyrðust í göngum, og þegar menn
komu í fjárhúsið var varpað heyi
og pokatuskum á þá.
Fólkið á bænum skildi ekki í
þessum ósköpum, og mun það hafa
aukið mjög á hræðslu þess, að
Sigurður kvaðst hafa haft tal af
drangnum, er væri uppvaknÍDgur,
sem átt hefði að fara til Reykja.
víkur, en hefði verið snúið aftur.
„Draugurinn“ lét aðallega Sigurð
tala fyrir sig og flytja fólkinu
orðsendingar. Þó sá Sæmundur
hann líka. M. a. varaði hann menn
við að koma á bæinn, þvi að
verra skyldi af hljótast. Varð fólkið
hrætt mjög og las faðirvorið 8 — 9
sinnum, áður það tók sór nokkuð
fyrir hendur.
Á sunnudaginD 26. febr., una
hádegi, kom hraðboði frá Litlu-
Þverá að Melstað. Kvað hann enn
eina kind hafa verið drepna og
ýmsir hlutir væru á fleygiferð um
bæinn. Sæti fólk uppi ráðalaust.
Var þó fjöldi fólks kominn þarna,
en treystist ekki að hafast að.
Um morguninn höfðu þeir Sig-
urður og Sæmundur átt að gæta
kinda utan við túngarðinn. Alt i
einu tók Sigurður til að æpa og
stympa9t við. Kallaði hann til
bróður síds að sækja hjálp, þar
sem „draugurinn41 væri búinn að
koma reipi utan um sig og ætlaði
að draga sig fram af gljúfrunum
í Vesturá. Stóð það heima, að
þeir, sem til hjálpar komu, náðu
strák á blábrúninni.
Sagði „draugur“ nú, að enginn
mætti koma í fjárhúsið. Enda þorði
það enginn.
Um kvöldið kornu þeir Bogi
sýslumaður og Jónas læknir á
Hvammstanga frarn eftir, og dÍu
menn með þeim.
Láu þá ýrns boð fyrir þeim frá
£
„draugsa11, m. a. að þeir mættu
ekki fara inn í fjárhúsið, nema
ganga í kringum það rangsælis,
þrisvar sinnum, og ekki mættu
þeir ganga um bæjargöngin, heldur
urn fjós, sem innangengt er úr i
bæinn.
Þassu var auðvitað eigi sint,
heldur settur sterkur vörður við
allar dyr á bænum og síðan gengið
til fjárhúss.
Þar mætti mönnum hin hrylli-
legasta sjón: Ein kiud lá rotuð.
Hafði járnbolti verið rekinn í haus
henni. ÖnDur kind stundi ákaflega,
var gapandi sár á enni bennar og
féll heilÍDD út í það. Þriðja kindin
hafði verið stungin neðan við
augað, með al, ídii í heila. Hrútur
var stuuginn í hnakkann og haus-
inn klofinn milli hornanDa.
Voru húsin rannsökuð og kom
í Ijós, að gat var út úr tóftinui,
sem „draugsi“ hafði aðailega haldið
sig í, þegar menn bar að. Mátt.i
maður þar vel komast um, út
og inn.
Nú var réttur settur. Báðir fyr-
nefndir drengir voru yfirheyrðir.
Hafðist í fyrstu ekkert upp úr
þeim yngri, en þegaf farið var að
yfirheyra þann eldri, komu fram
allskonar missagnir og fór svo, að
drengirnir játuðu á sig, að vera
valdir að draugagangnum og fjár-
drápinu. Hafði Sigurður drepið
16 kiudur en Sæmundur 3. Átti
móðir þeirra 1, en Sveinn 18
Ekki benti neitt til þess í róttar-
haldi þessu, að aðrir væru í vit-
orði með drengjunum.
Læknir hefir athugað drengina,
en getur ekki sagt um sálarástand
þeirra með vísu enn, en þeir haí'a
til þessa báðir verið hraustir.
Enn mun prófum ekki lokið,
og liggur nærri að halda, að
drengirnir séu ekki einir um glæp
þenna.
En só enginn fullorðÍDn með í
ráðurn, mun vart armarstaðar að
leita ástæðunnar t.il glæpsins, en
í lestri dreDgjaDna, eða tali fólks-
ins á bænum.
Er glæpur þes9Í og draugasagaD
ljóst dæmi þess, að meira er gumað
af mentun almennings hér, en
ástæða er til. Fjöldi manns leggur
trúnað á sögu drengjanna og þorir
sig hvergi að hræra af bræðslu
við „drauginn1*. Og vafalaust hefðu
draugatrúarmenn gripið sögu þessa
á lofti, haldið um hana hróka-
ræður og skrifað um hana utan