Skutull - 16.03.1928, Side 2

s
SKUTOLL
ótvírætt eingÖDgu að beitnilis-
vsrkum þeirra.
Komi upp ágreiniogur um það,
hvort hjá beyri undir ákvseði þess-
arar greinar eða eigi, skal leita
úrskurðar lögreglustjóra. Vilji ann-
arhvor aðili eigi hlíta þeim úr-
Bkurði, getnr hann leitað réttar
sins hjá dómstólunum.
9. gr.
Allir verkamenn, sem akylt er
að tryggja eamkvæmt lögum um
elyaatryggingar, nr. 44 frá 27. júní
1925, hafa rótt til að njóta styrks
úr viðurkendum atvinnuleysissjóði.
Enginn verkamaður má fá Btyrk
úr viðurkendum atvinnuleysissjóði
á meðan hann tekur þátt í verk-
falli. Eigi má heldur veita þeim
verkamönnum styrk úr slíkum
sjóðum, sem eru atvinoulausir
fyrir þá sök, að atvÍDnurekendur
hafa lagt á alment verkbann i
einbverri grein.
Ennfremur missa menn rótt til
styrks úr viðurkendum atvinnu-
leysissjóðum:
a. ef þeir njóta styrks úr sjúkra-
sjóðum eða sjúkrastyrks af
opinberu fó;
b. ef þeir njóta sveitarstyrks;
c. ef þeir sitja í fangelsi eða
gæsluvarðhaldi;
d. ef þeir að ástæðulausu hafna
þeirri atvinnu,erstjórn atvinnu-
leysissjóðsins vísar þeim. á;
e. ef þeir eiga eignir, sem gefa
af sór 1000 króna tekjur eða
meira á ári hverju. ISTú eru
eignirnar innieign í banka eða
sparisjóði eða annari stofnun
eða bjá einstökum manni eða
mönnum, i handbæru fé. Só
þanDÍg ástatt, mega eignirnar
ekki fara fram úr 3000 krón-
um til þess, að viðkomandi
meðliraur hafi rótt til styrks
úr viðurkendum atvinDuleysis-
sjóði.
Nú færist stjórn atvinnuleysis-
ejóðs undan að veita einhverjum
meðlim sjóðsins atvinnuleysis-
styrk, og aðilja þykja ástæður eigi
fullnægjandi. Skal þá atvinnumála-
ráðherra skera úr.“
Ákvæði 10., 11., 12., 13., 14 og
15. greinar eru í aðalatriðum þessi:
Sá maður telst atvinnulaus, sem
ekki vinDur að jafnaði meira en
20 stuudir á viku hverri, fyrir
„alment tímakaup daglaunamannfi
á staðnum.
Komi upp ágreÍDÍngur um það,
hvað só alment kaup á hverjum
stað og tíma, skal atviunumála-
ráðherra skera úr um það, og eru
aðiljar skyldir að hlíta þeim úr-
skurði.“
Yerkamaður hefir rótt til styrks
úr þeim atvinDuleysissjóði, sem
hann er góður og gildur félagi í,
ef hann hefir verið atvinnulaus í
„mánuð og ekki heyrir undir
ákvæði 9. gr.“ Pari tekjur hans
eina viku fram úr lágmarki þessu,
en eru lægri þá næstu, telst það
„eitt atvinnuleysistímabil, þannig,
að ef sá tími, er hann hefir yerið
atvinnulaus undan og eftir viku
þeirri, er tebjur hans fóru fram
úr lágmarkinn, er fullur máDuður,
hefir hann rótt til styrks úr
sjóðnum.“
Umsóknir um etyrk úr atvinnu-
leysiesjóði skulu stílaðar á þar til
gerð eyðublöð og skal þeim fylgja
efnahagsskýrsla styrkbeiðanda, og
fer styrkurinn þá eftir því, hvernig
bagur umsækjanda er. En hafi
hann einhverjar tekjur þann tíma,
er hann telst atvinnulaus, eru þær
dregnar frá upphæð þeirri, er
honum annars bæri.
Aldrei má styrkurinn vera hærri
en 2/g almenns verkakaups dag-
launamanna í landvinnu á staðn-
um.
í hverju hóraði befir 5 manna
nefnd eftirlit með styrkveitingum
úratvinnuleysissjóðum. „Tvo þeirra
tilnefna fólög atvinnurekenda í
]ögsagnarumdæminu,“ en só slíkt
fólag ekki til, skipar atvinnumála-
ráðherra þá úr hópi atvinnurek-
enda. Aðra tvo skipar verklýðs-
félag á staðnum, en só það ekki
til, þá samband verkalýðstélaga í
þeim fjórðuDgi, eða Alþýðusam-
band íslands. Atvinnumálaráðherra
skipar oddamanD.
Tveir endurskoðendur athuga
reikninga sjóðanna árlega. Annan
kýs aðalfuDdur sjóðsins, hinn fó-
lag atvinnurekenda i lögsagnar-
umdæminu, ella skipar atvinnu-
málaráðherra hann úr hópi at.
vinnurekenda, sé slíkt fólag ekki
til á staðnum.
„16. gr.
Eoginn getur notið réttinda í
fleirum en einum viðurkendum
atvinDuleysissjóði í senn.
17. gr.
Brot gegn lögum þessum varða
sektum, frá 60—2000 krónum, og:
skal farið með þau sem almenn
lögreglumál.
18. gr.
Lög þessi öðlast gildi 1. janúar
1929.
Grein argerð.
í flestu stendur þjóðfólagslög-
gjöf Islendinga að baki annara
menningarþjóða. Afskifti hins opin-
bera af hinu mikla þjóðarböli,
atvinnuleysinu, stingur þó einna
mest i stúf við það, sem tíðkast
í nágrannalöndunum.
Það ætti að vera áhugamál alls
almennings ög fulltrúa almenn-
ÍDgs, hverri stótt, sem þeir til-
beyra, og hvaða flokki, sem þeir
fylgja, að ráða bót á böli þeesu.
Hvaða þjóðfólagi, sem er, ber fyrst
og fremst skylda og nauðsyn til
að sjá verkamönnum sínum fyrir
lífsviðurværi. En það er laust við
það, að þjóðí’ólag vort uppfylli
þessa grundvallarskyldu og nauð-
syn. Verkamennirnir hór í Heykja-
vík eru boinlínis settir á guð og
gaddinD. Það er ekki ofmælt, að
börn þeirra veslist upp hrönnum
saman á atvinnuleysistimunum á
veturna, úr kulda, næringarskorti
og tæringu- Og áD efa mundi lótta
stórum á fátækraframfærslu margra
bæjar- og sveitarfélaga, ef frum-
varp þetta yrði að iögum.
Stjórn jafnaðarmannafólagsÍDS
„Sparta“ í Heykjavík liefir samið
frv., og er það flutt að hennar
tilhlutnn.
Maður verður oft að gera ráð
fyrir hinu ótrúlegasta. Vór getum
hugsað oss, að einhver komi með
þá mótbáru gegn frumvarpi þessu,
að það geri sveitamenn ótrauðari
til að flytja til kaupstaðanna og
auki þannig fólksstrauminn úr
sveitunum. Vonandi lætur enginn
sór svo óviturlega og ómannúð-
lega röksemd um munn fara. öll
alþýða, bæði til sjávar og sveita,
verður að vinna áð því í samein-
ingu að gera sveitimar byggilegri.
Með því einu njóti er hægt að'
stöðva fólksstraumÍDn til kaup-
staðanna. Væntum vór, að enginn
láti sér þá heimskulegu og grimdar-
legu aðferð til hugar koma, að
svelta í hel börn verkalýðsins,
sem eiga að byggja hinar órækt-
uðu sveitir landsins í framtíðinni.
Prumvarp þetta stendur vita-
skuld að baki tilsvarandi löggjöf: