Skutull - 07.07.1928, Side 2

SKUTŒLL
4
2
1. maí.
[Grein sú, er hér ’birtist, er skrifuð
fyrir 1. maí s. 1. og orðum hennar sér-
staklega beint til flutningsverkamanna.
Má vera að óþarft þyki að birta hana
nú. En svo er þó ekki. Verkalýðnum
er gagnlegt að lesa greinir, eins og
þessar, á hvaða tíma sem er.
Góð vísa er aldrei of oft kveðin. —
Höfundur greinarinnar, Edo Fimmen,
er ritari alþjóðasambands flutnings-
verkamanna. A unga aldri gerðÍHt hann
Hjálpræðishermaður, en vék brátt af
þeirri braut og t.ók að starfa í alþjóða-
hreyfingu verkalýðsins. Hefir hann se
síðan reynst þar ötull liðsmaður og
versti skelmir auðvalds og afturhalds,
Edo Fimrnen er Hollendingur.]
Enn þá er lítil ástæða fyrir
verkalýðinn að halda 1. maí sem
fagnaðardag. Hagur þeirrar stéttar
er hvarvetna illur, og alt bendir
til þoss, að hann versni dag frá
degi.
Atvinnuleysið er orðin stöðug
plága.
Alstaðar í heiminum er óteljandi
fjöldi verkamanna rekinn frá fram-
leiðslustörfunutn og dæmdur til
að lifa í örbirgð með konum
sínum og börnum. Kosti þeirra
hefir verið þröDgvað á allan mögu-
legan hátt. Þeir, sem hafa vinnu,
eru kógaðir til að lækka kaupið,
og í flestum löndum eru þeir
neyddir til aðjengja vinnutimann
og sviftir almennum róttindum.
Héttindi og frelsi í stjórnmálum
hafa alstaðar verið rýrð og víða
algjörlega afnumin. Facisminn,
sem verkalýðurinn áleit, þrátt fyrir
allar aðvaranir, sórstæðan fyrir-
burð á Italíu, og gaf þ9ss vegna
ekki nægilegan gaum, hefir nú
farið sigurför um álfuna. ítalia,
Spáun, Ungverjaland, Balkan-
skagalöndin og Lithauen eru nú
undir oki hans. Verkalýðurinn er
ofsóttur í þessum löndum, þrek
ban9 lamað og samtök hans eyði-
lögð. Mestu andans menn innan
verklýðshreyfingarinnar eru drepn-
ir svo hundruðum skiftir, og þús-
undir þeirra hafa verið píndir til
sagna 'og eru að rotna i fangelsi.
Reyndar hefir ástandið ekki
orðið svona ilt í flastum öðrum
löDdum. Þó hafa öldur afturhalds-
ins risið þar æði hátt, og kapp-
samlega verið undirbúin öflug
sókn gegn verkalýðnum.
Hvert sem litið er, er kyrstaða
eða afturhald.
Og jafnframt þessari miklu póli-
tisku og efnalegu eymd alstaðar í
heiminum, má stöðugt óttast nýja
styrjöld — aðra heimsstyrjöld —
grimmari miklu og mannskæðari
en þá, sem háð var fyrir 10 árum.
Þar, sem átti að ieggja niður
vopn, er nú öflugur herbúnaður.
Öll þjóðin, bæði konur, karlar og
börn, er látÍD starfa við framleiðslu
morðvólanna. — —
Það er sannleikur að 1. maí er
engi fagnaðardagur, engi skemt-
ana og gleðistund, heldur tími til
að íhuga þau kjör, setn verka-
lýðurinn á nú við að búa — tími
sjálfsrannsóknar — sem allir —
einnig vór járnbrautaverkamenn,
sjómenn og aðrir flutningsverka-
menn, sém erum í I. T. F.*) —
skyldu nota til að leita sannleik-
ans og reyna að vera trúir sjálf-
um sór og verkalýðnum. Þenna
dag ber oss ekki að hvíla hugann
við fagraD söng, fagra liti og
skemtilegar ræður, heldur skyldum
vór spyrja sjálfa oss og aðra alvar-
legra spurninga: Hvar erum vór
staddir? Hvernig er ástand verk-
lýðshreyfingarinnai? Hvað hefir
verið framkvæmt? Hvaða örðug-
leikar og hættur-ógna þenni, bæði
meðal hverrar einstakrar þjóðar
og yfirleitt í heimiuum? *Hvert
9tefnir?
1. maí skyldi vera oss, flutnings-
verkamönnum, hvatningardagur.
Þá þráum vór að sjá lokabaráttuna,
ekki með of mikilli viðkvæmni
og kviða, heldur af brennandi
hugsjónagnægð og bjartsýni —
bjartsýni, af því að vór þorum að
skoða veruleikann, hið ægilega
ástand nútímans og hina björtu,
ljúfu, „rauðu“ framtíð.
Vór skulum lofa hver öðrum
því, að halda trygð við hugsjónir
vorar og félagssamtök, bæði í orði
og verki, hvert sem vór förum,
hvaða tungumál sem vór tölum,
og hvað sem vort þjóðerni er.
Einnig skulum vér halda trygð
við alþjóðasamtök verkalýðsins og
lofa hver öðrum þvi, að verða
betri liðsmenn í þeím samtökum,
en vór erum nú. Vór skulum
hvetja sjálfa oss og aðra til að
sameina verkalýðinn í alheims-
bandalag, sem hafið er yfir landa-
mæri og takmarkalínur. Oss verður
að skiljast það, að að eins með
*) Skammstafað fyrir International
Transportworkors’ Federation, þ. e. al-
þjóðasamhand fiutningsverkamanna.
Þýð.
alþjóðasamvinnu, „einn fyrir alla
og allir fyrir einn“, getur verka-
lýðurinn vænst þess, að geta brotið
af sór hlekki auðvaldsins. Þegar
þessi skilningur hefir glæðst hjá
miklum meiri hluta hans, fær 1.
mai sína réttu þýðingu.
Vér skulum lofa því, fólagar,
að berjast látlausri baráttu á þessu
ári — berjast gegn auðvaldinu og
öllum máttarstoðum þess. Og vér
skulum halda þetta loforð, hvað
sem það kostar.
Edo Fimmen.
Minningarhátíðin.
í maímánuði s. 1. hóldu yfirstótt-
irnar í Fiunlandi lOára minningar-
hátíð í tilefni af niðurskurði finsku
alþýðubyltingarinnar 1918. Eftir að
byltingin var bæld, lét yfirstóttin
finska verkalýðinn óspart kenna
á dýrslegri grimd sinni og hefni-
girni. í þúsundatali voru v.erka-
menn, konur og börn drepin af
„hvítaIiðÍDu“. 90.000 verkamenn
voru settir í fangbórbúðir, 70.000
voru dæmdir í fangelsishegning'u,
í samtals 110 000 éjr. 30.000 dóu
sem fóínardýr fyrir þeirri grimmi-
legu meðferð, sóm þeim var sýnd,
og úr huDgri.
Ennþá sitja margir í fangelsi
siðan 1918. Ennþá gráta konur
og börn yfir heimilisfeðrum, sem
„hvítu“ fúlmennin myrtu.
Eftir byltinguna befir yfirstóttin
finska sýnt verkalýðnum barð-
neskju og beitt valdi sínu, er
hann hefir möglað yfir meðferðÍDni.
— Það er ekki nema rúmlega
tveir mánuðir síðan að yfirstóttin
finska sýndi hatur sitt til verka-
lýðsÍDS, með því að ka9ta í faDg-
elsi ritara finska landssambandsins,
Arvo Tuominen, ásamt mörgum
fleiri. —
„Hans hátignu Kristian X. af
Danmörku sigldi á tveim herskip-
um til Finnlands, til þess að vera
við sigurminningu yfirsóttarinDar
finsku. Vesalings fáráðlingurinn.
Betra hefði bonum verið að sitja
kyrrum, og verja fó þvi sem eydd-
ist, til styrktar atvinnuleysingjum
í eigin landi. —
Forsætisráðherranum ísleneka
var boðið með, og bann fór, Hk-
iega sem æðsti maður þjóðarinnar
íéleneku, en ekki sem prestur, til