Skutull - 15.09.1928, Blaðsíða 2

*
SKUTULL
)) ttermiNi i Olseini ((
ÍSAFIRÐI
haía íyrirlig-gjanclis
Hveiti, „Glenora“,
Hrísgrjón,
Melis, höggvinn,
Mjólk, „Libbys",
Súkkulaöi, „Consum“,
do. „Isafold".
Ávexti, niðursoðna.
geta oftar unDÍð fyrir lægra kaupi.
Fyrirvaralaust má reka þá úr
hverri vist. A löggjöf landsins
verður tæplega sóð, að verslunar-
þjónar eéu til. Og ofan á bætist
síðan þetta vanalega: Þar sem
drottnarnir ná til að kúga menn
líkamlega, ganga þeir út frá því
sem sjálfsögðu, að þeir eigi sál
þeirra og sannfæringu í ofanálag
— og það sern verst er — þeir
eiga oftast hvorttveggja.
Islenskur verslunarþjónD hefir
ssfinlega sömu skoðun á öllum
hlutum og húsbóndi hans. Einkum
er ríkt gengið eftir þvíf þar sem
mestu máli þykir skifta, í pólitík-
inni. Hann er snatinn, sem sigað
er við hverjar ko9DÍDgar. Hann
veit hvað við liggur ef hann
geltir ekki.
„Lað er hart að hróður þann
hundar af manni drógu,
að þeir flatar flaðri en hann
framan í þá sem slógu.
Þrælslund aldrei þrýtur mann
þar er að taka af nógu;
hann gerði alt sem huodur kann
hefði haDn að eins rófu.u
Menningarleysi islenskra versl-
unarmanna verður ekki ýkt. Og
menningarlausir verða þeir, meðan
þeim lærist ekki að nota sér hið
eÍDa menningartæki hins vinnandi
lýðs, sem verulegu máli skiftir
nú á dögurn, alþýðusamtökin, sór
til líkamlegrar og andlegrar við-
reisDar.
Bein afleiðing af mennÍDgarleysi
verslunarmannastóttarinnar er ó-
menning kaupmannanDa. Ef hór í
landi væri vel mönnuð versluDar-
mannaetótt, sem hefði með sór
öflngan fólagsskap, er heimti rótt-
indi þeim til handa og gerði þá
þeirra v^rðuga, mundu ekki þrífast
á öðruhverju götuhorni í flestum
kaupstöðum á Ijlaodi gersamlega
ómentaðir kaupmenn, illa læsir og
litt skrifandi, kunnandi oft enga
mannasiði.
Á ísifirði hefir nýlega gerst sá
atburður, er sýnir Ijóslega, hvað
islenskir verslunarþjónar mega láta
bjóða sór.
Hér í bænum er verslunermaður,
miðaldra, skólagenginn og vel að
sór. Hann er áhugasamur um
iþróttir og hefir unDÍð mikið þeim
til eflingar meðal unglinga i bæn-
um. Vita það allir, að þeir kunna
vel hans forsjá í þeim efnum, og
að hann hefir mikið traust á meðal
þeirra.
Siðastliðinn sunnudag er knatt-
apyrna á íþróttavellinum. Versl-
unarmaðurinn var dómari og hafði
skipað linuverði eins og venja er
til. Húsbóndi hans, ,kaupmaður hór
í bænum, kemur þar að, þykir
sjálfsagt að gera hér húsbóndarétt
sinn gildandi, tekur merkið af
einum línuverðinum, setur sjálfan
sig í hans stað og blandar sór í
leikinn. Verslunarmaðurinn gengur
að honum, verður það á, að láta
á sór skilja, að hór sé það hann
sem ráði, tekur af bonum merkið
og fær það þeim manni, er hann
hafði sett til að bera það.
Þessi atburður var ekki versl-
unarmanninum minnisstæðari en
svo, að hann hafði gleymt honum
er hann kom heim, og hann rifjað-
ist ekki upp fyrir honum, fyr en
hann fékk eftirfarandi bréf:
„Verslun „Björninn"
Isafjörður, ísland
Símnefni: „Björninn1*. Sími 73.
ísafirði 9/8 1928
Herra verslunarm. Gunnar Andrew
ísafirði.
Ettir að kafa yfirvegað frarakomu þína
gagnvart mér í dag á íþróttavellinum,
er eg kominn að þeirri niðurstöðu, að
annaðhvort hafi mér verið viljandi sýnd
lítilsvirðing ollegar heimskulevur hroki
hefur valdið, hið fyrra dæmir sig sjálft,
og hið síðara að miklu leyti lika, þar
sem það myndi þá endurtaka sig síðar
meir.
Þar sem eg æski ekki eftir að verða
fyrir þannig lsgaðri framkomu í annað
sinn, er eg tol fulikomlega brot á stöðu
þinni, þá vorð eg þvi iniður að til-
kynna þér að eg skoða þig iausan úr
þjónustu minni frá deginum í dag.
Kaup hef og reiknað þér til 30.
September kr. 300 á mánuð eins og
áður, og logg eg hér með reikning yfir
úttekt þína i þessum mánuði til dags,
ásamt eftirstöðvar í peningum kr. 193.52.
Að endingu vil eg gefa þá skýringu
— þótt hennar ætti ekki að þurfa —
að eg var alis ekki af sjálfs bvöt iínu-
vörður á vellinum heldur fyrir tilmæli
annara, og eg hefði heldur ekki tekið
þannig lagaða framkomu til greina hefði
hún vorið frá inér óviðkomandi manni,
og heldur ekki af þér ef þú hefðir ekki
sýnt svo augljósa litilsvirðingu í orðum
og látbragði.
Yirðingarfylst
Ól. Kárason.11
Eins og menn sjá, er það ekki
mikið, sem verslunarmaðurinn hefir
brot.ið af sór. Hór er ekki um að
ræða ágreining í pójitík. Enginn
veit annað en að þessir menn séu
báðir jafnákveðnir íhaldsmenn.
Allir verslunarþjónar íhaldskaup-
manna eru að sjálfsögðu íhalds-
menn. En hór sóst það svart á
hvítu, að verslunarþjónn á Isafirði
má ekki, í einu nó neinu, dirfast
að hafa aðra skoðun en húsbóndi
hans — ekki einu sinni í leik á
sunnudegi. Og þó að húsbóndinn
vaði uppi með ókurteisi og frekju
og sletti sór fram i það sem hon-
um kemur ekkert við, ber versl-
unarmanninum, sem frekjan og.
ókurteisin er sýnd, að beygja sig
í auðmýkt, þvi að annað er „full-
komlega brot á stöðu bansu og
varðar brottrekstri. Svei þór sepp!.
Fúrðu!
Ei.ns og verslunarmennirnir hafa
um sig búið, segist ekkert á þess-
ari framkomu kaupmannsins. Hann
er seDnilega í sinum fulla rétti,
og enginn líður neitt nema versl-
unarmaðurinD. Tíu verslunarþjónar
fyrir einn bjóðast til að hlaupa í
skarðið, fagnandi yfir þessari lausu
stöðu, segja „þeim happ sem hlýt-
ur“, hugsa sór að láta sór víti
hins að varnaði verða og gæta
þess, að flatmaga nógu hundslega
fyrir húsbóndanum.