Skutull - 16.11.1928, Síða 1

Útgefandi: Verklýðssamband Vesturlands.
Ví. ÍR.
ísufjörður, 16. nóvember 1928.
44. tbl.
JOLATRÉSSKRAUT
er komið í bókaverslun undirritaðs, og verður
selt meö iO°/o afslætti til 30. þ. m.
BARNALEIKFÖNQ verða einnig
seid með 10% afslætti til mánaðamóta.
Frá 1. des. n. k. og til jóla veröur ekki
gefinn afsláttur af ofangreindufn vörum.
Þessi hljóðfæri hafa reynst ágæt-
lega. Þau hefi eg til sýnis og
sölu heima. Nýjar tegundir koma
með „Goðafossi.“
ísafirði 6. nóv. 1928.
Jónas Tómasson.
y§g
i
Einkasalan.
„Nordisk Havfiskeri Tid<iskriftu
birtir 1. þ. m. eftirfarandi grein:
Síldareinkasala íslands.
„öll íslensk síld framl. á árinu 1928
er seld.11 Þessi orð beyrir maður
oft sögð um þessar mundir, en
veojulega er bætt við, að eftir at-
vikurn hafi gengið vel með söl-
una, eD það sé ekki að þ:ikka
hinu lögskipaða fyrirkomulagi með
veiði, söltun eða sölu, heldur
heppni og tilviljun, og beri því
ekki að leggja neinn dóm á fyr-
irkomulagið af reynslu þeirri, sem
fengin er í ár.
Menn hafa rnikið til sfns máls
um það, að engan dóm er hægt
að fella um ágæti einkasölunnar
aðeins af þeirri reynslu, sem feng-
in er á þ3ssum 6 mánuðnm, sem
liðnir eru síðan, að lögin komu i
gildi, en í ummælum þaim, sem
að ofan greinir felst aðeins háifur
sannleikur, því það er tíminn einn,
við samanbuið á reynslu undan-
farinna ára, sem getur folt endan-
legann úrskurð um málið. Fyr
verður réttlátur dómur ekki upp-
kveðinn.
En það má fullyrða, að með
sameiningu islenskra síldarfram-
leiðaDda var stigið þýðingarnrikið
spor fyrir rekstur útvegsius í fram-
tíðinni. Við það voru hinir sund-
urdreii'ðu kraftar saraeinaðir og
þaitn beitt í rétta át.t.
Með nægilegum undirbúnings-
tíma er ekki ólíklegt, að stjórn
eiulcasölunnar hefði gjörb flairi
trtikilsverðar ráðdtafanir viðvik-
jandi verkun og sölu eu gerðar
voru, en það bar vott um ráð-
deild og mikla vinuu að taka við
þessu þýðiugarmikla máli uDdir-
búnÍDgslaust með nokkra vikna
fyrirvara og ljúka því þann veg
sem raun er á orðin. Hér er að-
eins um byrjan að ræða, en það
hefir oftast mikið að segja að
byrjunin misheppoist ekki. Þogar
því litið er til alls, má fullyrða,
að á þessum stutta tíma hefir fyr-
irkomulagið sýnt kosti eína og
árangurinn hefir orðið liinn æski-
legasti.
Eockefeller, steinolíueigandinn
mikli segir frá því í broti af æfi-
sögu sinni, er hann hefir ekrifað,
að þegar iiann var ungur og fór
að fást við steinoliu hafi verið
fjöldi af námum í Baudaríkjunum
yfirgefoar og ekki starfræktar.
Fjöldi mauna höfðu orðið gjald-
þrota og hætt við námurnar, aðrit'
gátu ekki rekið námur sínar af
peningaleysi, en þær, sem voru
starfrækfcar, undirseldu liver aðra
og höfðu á boðstólum óhreinsaða
og illa meðhöndlaða vöru. Alt
var þannig í mesta ólestri. Hou-
um tókst að sameiua námurekst-
urinn og mynda „einkasölu,,. Námu-
eigendur urðu kluthafar, og nám-
ur, sem ekki voru reknar, keyptar
upp af fólaginu. Hreinsunarstöðvar
voru bygðar og leiðslur lagðar.
Verslunarhús og umboðsmenn sett-
ir liingað og þangað, þar sem lík-
indi voru til að oiía yrði notuð,
o. s. frv. Hvað síðar skeði er öll-
um kunnugt. Þessi nauðstaddi at-
vinnuvegur varð eftir sameining-
una hið voidugasta fjárgróðafyrir-
tæki, sem stofuað hefir verið i
heiminum.
Þegar eg las lýsingu Rocke-
follers á nárnurekstrinura, er haun
tók við stjórninni, fjárhagsástandi
eigendanna og öllu fyrirkomulag-
inu, datt móríhug: „Þetta er ord-
rétt lysing á sildarútveginum ís-
lenslm eins og hann liefir verið rek-
inn hingað til.u
Það er sjaldan hægt að spá
miklu um ókominn tíma, en ekki
er ólíklegt, að samtök síldarút-