Skutull - 22.04.1932, Blaðsíða 3

3
I Schönbarg, sem er útborg viÖ
Berlín, fór fram rannsókn á drenpja-
skóla og stúlknaskóla. 56,2
pCfc. af drengjunum drukku bjór aft
staftaldri, 30 j Ct. önnur vínfðng.
Og af stúlkunum drukku 48,7 pCt.
bjór að staftaldri og 32 } Ct. önnur
vinföng. Rmnsókn í menntaskólun-
um í Þjzkalandi leiddi það í ljós,
aft meiia en 50 pCt. af 11 —12 ára
börnum neyttu áfengis daglega.
Ég vona að þetta nægi til að
sýna fram á, að það er engin fjar-
stæða að minnast á drykkjusksp
barna í þessu sambandi. Oí eg geri
ráð íyrir, að bindindisþekking sé á
svo háu stigi í þessu landi, að
háttv. þingdeildarmönnum sé að
minnsta kosti ljóst, hvílíkan voða
er hér um að ræða, þar sem fjöidi
kornungra barna neytir áfengis dag-
lega, að ekki sé minnst á þau
ósköp, þegar 4,5 | Cc. þeiira eru
beinir ofdiykkjumenn, eius og i
dæminu frá Þjzkalandi, og ræfti ég
ekki þá hlift malsins fiekar.
Viðvikjandi þeim tölum, sem ég
hefi hér lesið upp, skal ég að lok-
um geta þess, ef einhver sktidi
verða til að rergja þær, að ég hefi
tekið þær eftii þýzku riti, sem 22
læknar standa að. Heitir ritið
Krankheit und Soziale Lage, og
etu aðalútgefendur þess þ eir pióf.
MOSSE og próf. TUGENDREICH.
Forlagið sem að útgáfunni stendur
er alþekkt. bókaforlag á Þýzkalandi,
forlag Lehmanns i Miit cfien, sem
gefur út læknisfræöibælmr. Vil ég
ennfremur taka það fiam, að þetta
rit er alls ekki bindmdisrit, heldur
sem hvert annaft vísindarit.
Éí voua, aft háttv. þingdeitdrr-
rr önnum hafi oiðift það Ijóst af
því, sem ég nú hefi látið þá heyra,
að það er eng'n fiira, þó að því
sé haldið fram, að ölundanþágan
muni leiða til aukins drykkjuskapar
með þjoðinni, og þá fyrst og fiemst
með þeim stéttum og aldursflokk-
um þjóðlélagsins, sem nn eru
lausir við áfengið að mestu leyti,
sem betur fer. En við íslendingar
höfum einnig okkar eigin reynslu
í þessum efnum, sem við getum
dregið læidóm af. Við höfum á
stuttu tímabili búið við ýmiskonar
ástand í áftngismálunum. Hér var
engin gullöld í þeim efnum, áður
en bannift kom til sögunnar, þó aft
þeirri fjarstæðu sé stundum á lofti
haldið af andbanningum. Með bann-
SKUTULL
ínu vaift á þessu mikil breyting til
batnaðar, þó að sumir hefðu ef til
vill gert sér vonir um enn betri
áiangur. Og við munum allir,
hvernig fmð hefir við hverja til-
slökun, sem ge ð hefir verið. Við
munum, hve mjög ástandið veisn-
aði með læknabrennivíninu, og sið-
an leyfður var innflutningur á
„hinum hollu spánaivinum", hefir
öllu enn stórum hrakað í þessum
efnum. É' verð því aft segja það,
að þegar veiift er að brígsla um
blindni í áfengismálunura, getur
það ekki átt við aðra en þá, sem
eiu svo blindir á þá ieynslu, s^m
við höfum fengið með öllum til-
slökununum, að þeir æila sér að
bæta ástandið með þvi að geiu
eina tilslökuriaa enn.
Orðsendingu svarað.
— 0—
Faeztir, sem til þekkja, bjuggust
við, að Jón E. Ólafsson mundi
reyua að svara hinni hógværu og
rökstuddu svaigrein minni um
veikfallið s. 1. vor. Enda skal ég
ekki lá honum að hann reydi
ekkeit til þess. Þ..ð hafa meiii
menn en hann heykst á þvi að
bera löngu ináli vitni frammi
fyrir dómstóli almennings. Kröfu
hans um að birta nafn mitt, heíði
ég samsturdis oiðið vlð, ef ég
heíði á nokkurn hátt gefið tilefni
til peisónulegra árása. Ég skal
einnig samstundis veiða við kröf-
unni, færi hann hinar minnstu líkui
íyrir því, að nafn mitt — ef uppskati
yiði — upplýsti hið minnsta um
hvort tap eða gróði hafi oiðið af
verkfallinu s). vor fyrir verkalýð
þessa bæjar.
VerMyðsfélagi.
Eins og ííirri f flafi.
Negraguðinn bölaótast nú eins og
farri í flagi með hinum nautsleguatu
tilburðum yfir hverju hnyttnu orði, sem
Skutull flytur iesendum sínum. Geta
monn fljótlega sannfœrst um þetta með
því að líta í dagbók hans.
Sérstaklega upptendrar það reiði guðs-
ins, að ritstjórnargreinar Skutuls skuli
vera nafulausar eins og í öðrum b'öð-
um. Svarar hann einni slikri smágrein
í Skutli með tveimur nafnlausum rit-
s níðum og talar óðamála um giíint-
mennsku.
Fyrst guð lum er um megn að kom-
ast fyrir það, hverjir annist ritstjórn
Skutuls, er oss ljúft að gefa nokkrar
hendingar, er leiða mættu til lausnar
gátunni:
Á hverju hlaði Skutuls stendur, að út-
gefandi hans sé Alþýðusamband Vest-
firðingafjórðungs. Ritstjórnina annast
sambandss'jórnin, en forseti sambande-
ins er áhyrgðarmaður. — Rannsóknar-
efni negraguðsins verður þá það eitt að
fá upp'yst, hverjir akipa sambandastjórn-
ina. Ætti slíkt úrlausnarefni ekki að
vera ofvaxið þeim, sem hefiráhraðri ferð
„hocft í gegn um fjöllin11. Það skal þó
tekið fram, að reynist þessar bendingar
ekki nægnr grundvöllur undir visinda-
lega rannsókn á þessu efni, getur komið
til mála, að Skutull hjálpi upp á sak-
irnar og hirti nöfn sambandsstjórnar.
En þá verður blaðið líka orðið eammála
Eyfiiðingnum að svo miklu leyti, að það
telur fullsannað, að negraguðinn sé
a. m. k, visindalegt naut — og það er
þó altaf nokkuð til samkomulags.
Elnn réttsýnn — eða fleiri?
Fram8Óknarmaðiirinn Halldór Stefáns-
son, 1. þingm. Norðmýlinga, lýsir því
yfir í Tímanum ít. þ. m., að hann geti
ekki fallist á tillögur frámsóknar í
stjórnarskrárnefnd e. d. Kveðst hann
heldur ekki vilja hera nokkra áhyrgð á
tillögum þessum.
Mundu ekki fleiri vera réttlátir í
Gómorra en þessi eini maður?
F'atiekrðflutningiir.
—0—
Flestir kannasfc við liinn leiða
fátækraflutning, sern enn er leyfð-
ur samkv. fátækralögunum. Og
þrátt fyrir eindregua áskorun úr
öllum áttum, er ekki úfclifc fyrir,
að þeim lögum verði breytt á
þessu þingi.
Forsvarsmenn fáfcækraflutning-
anna halda þvi fram, að þeir séu
nauðsynlegt vopn í höndum fram-
færzlusveita, gegn ónauðsynlegum
styrkveifcingum af hálfu dvalar-
sveifca. Kann að vera, að nokkuð
sé til i þessu, meðan núverandi
fyrirkomulag i fátækramálum helzfc.
En eins og öll önnur vopn, getur
þetta vopn orðið skaðlegt, só því
misbeitt, sem oft vill verða, þegar
það kemst i höndur óhlutvandra