Skutull - 10.12.1932, Blaðsíða 3

S K U T U L L
3
Mwv'rm Fyrsta skip frá átlöcidum til ísafjarðar 1933 er
► <
^ Ms. „Dr. Alexandríne11, sem fer
^ ■^■auPmanBa^i^n íar1,
til Keykjavikur 7. —
9. —
10. —
10. — til Siglufjarðar og Akur>
eyrar, þaðan
14. —
«
15. —
17. —
til Kaupmannah. 22. —
Þetta mun vera í fyrsta skifti, sem póst- og
farþegaskip kemur til Isafjarðar svona snemma áis,
og er kaupsýslumönnum bent á þetta.
Isafirði, 8. desember 1932.
JLfgreidsla sameinaða; Isaf.
Jóh. Þorsteinsson.
. ◄
◄
frá —
til Isafjarðar
frá —
til ísafjarðar
til Reykjavikur
frá —
í bókinni og fjötra hug lesand ms
við öilög og eðii þeirra manna, sem
hún skýrir frá.
Margir íslendingar hafa þegar
lesið Morgunn lifsins á norskunni,
en vinsældir hennar munu þó
margfaldast hér á landi við hina
íslenzku þýðingu, þvi þetta er sú
skáldsaga Kristmanns, sem Qestum
þykir mest til koma.
Sparisjóðskróna — fslenzk króna.
Vegna gieinar þeirrar, sem birt-
ist fyrir nokkru í Skutli „Príríkið
Bolungavík", er fjailaði um þá ein-
dæma vaxtatökuaðferð sparisjóðsins
í Bolungavík að reikna hæuagengi
á íslenzkum peningum, en ríkið
skráir á hveijum tíma, hefir
verið gerð breyting á
gengismálum Sparisjóðsr
ins í samræmi við kotungskrónuna
íslenzku. Ekki hefir heyrst, hvoit
þeir, sem á þennan hátt hafa venð
ginntir til að greiða mík)u hæiri
vexti en þeim bsr, hafa fengið
endurgieitt það, sem af þeim hefir
verið haft með „gullgengi" spari-
sjóðsins og of háum vöxtuin. Þo
mun það ekki vera. Nú þegar isi.
krónan er komin niður í 53 aura,
verður að borga S9 aura með
henni, til þess að hún j ifngildi
sparisjóðskrónunni, sem var talin
áttatíu og tveggja gullaura viiði.
Með þeim veiðmismun hefir hver
sá maður, sem gteiða átti spiii-
sjóðnum looo kr. í vexti og af-
borganir, verið lát.inn greiðakr. 290
í gengismun. Er það því dálaglegur
skildingur, sem þannig hefir veiið
plokkaður af efnalitlum alþýðu
mönnum með þessu fyrirkomulági,
og var ekki nema sjálfsagt að þvi
væri kippt í lag. En hitt er jafn
sjálfsagt, að full leiðiétting komi á
þessu líka fyrir liðna tímann. Hefir
oft veiið farið í mal út af minna.
áéra Páll Signrðsson
var þann 3. növ. sl. á leið til
Dakota. Var hann pantaður þangað
til prestsverka og fyrirlestrahalds.
Einum vina sinna í Boluugavík
skrifar séra Pall m. a. á þessa
leið :
,— — — En ekkert af þessu
sannar, að verklýðsfélagið sé til
einskis uýtt, heldur þvert á móti,
eins og þegar hefir sýnt sig ber-
lega. Þó það só eiuskis annars
megnugt, þá ev það þó megnugt
þess — þakkað veri sanibandmu,
sem Diri léði ekki við — að
knýja fram lágmark sanngjárnra
krafna, og loiða það í ljós, hveisu
ömurlega bagborin aðstaðan þaina
hefir veiið tii allra hiuta. Fyrir
staifsemi félagsins gæt.i Jika skeð,
að fóik færi almennt að atta sig á,
að það er á eiuhverju öðru þörf
en að hugsa einungis um sjálfan
sig og gefa dauðann fyrir allt ann-
að — að það er brýn þðif á þeim
anda og hugsunarhætti — já, sanu-
færingu — að allir geti orðið sam-
taka um að lyfta því eymdai fargi,sam
þarna liggur eins og martiöð á
líkömu/n manna og sálum. Og hér
er hlekkurinn, sem tengir verka-
lýðsfélagið við kirkjuna. Og þess
vegna get ég aldrei orðið annað en
þessum félagsskap sinnandi, svo
lengi sem ég er prest!e?a — o:
kiistilega hugsand;. — Þefta er og
knkjunni hér að verða ijóst. Miklu
meiii hluti fólks, en nokkru sinni
fyr, er nú að átta sig á þessum
hlutum hér í þessu hákapitalistiska
landi. 0? hefðu þær stóliæður verið
tluttar _í Hólskirkju, sern ég hefi
hlýtt, á í kirkjum hór, þá hefói einhver
íhaidshetjan farið að biðja guð að
hjalpa sér.
Veiklýðsfél3gið í Bolungavík er
að viuna got.t verk. Og það steadur
ekki eitt. Það á samherja um
allan heim í sama striði — við
sömu þjáningar — sömu ósigra og
sigra. Og eigi ég nokkra sanna ósk
Bolvíkingum til handi, þá er hún
8Ú, að hugsjónin, sem fyiir verk-
lýðsfelaginu vakir, beri sigur úr
bítum.u