Skutull - 22.10.1949, Blaðsíða 4

4
S K U T U L L
*
Tveir fundir.
Alþýðuflokksfundur.
Alþýðuflokkurinn á Isafirði hélt
skemmtifund laugardagskvöldið 15.
þ. m. fyrir fylgismenn sína og gesti
þeirra. Aðsókn var eins mikil og
húsrúm frekast leyfði. Aðsóknin
sýndi það glöggt, að Alþýðuflokks-
fólkið í bænum hefir mikinn áhuga
á kosningunum og ætlar sannarlega
ekki að liggja á liði sínu nú fremur
en endranær. Enn betur lýsti þessi
áhugi sér þó í þeirri ágætu stemn-
ingu, sem var yfir fundinum frá
upphafi til enda. Það jók mjög á á-
nægju og skeinmtun fundarmanna,
að þeir Alfred Andrésson, hinn
landskunni listamaður, sem stadd-
ur var í bænum á vegum Leikfé-
lags ísafjarðar og Ragnar H. Ragn-
ar, söngstjóri, sýndu þingmannin-
um og öðrum fundarmönnum þá
vinsemd að leggja fundinum til
skemmtiatriði. Alfred Andrésson
las gamansögu, og söng gamanvís-
ur með undirleik Ragnars H. Ragn-
ar. Fundarmenn fögnuðu listamönn
unum ákaft og þökkuðu þeim með
dynjandi lófataki. Dansleikur Al-
þýðuflokksfólks, að fundinum lokn-
um var ágætlega sóttur.
Björgvin Sighvatsson, frú María
Gunnarsdóttir og Jón H. Guðmunds
son fluttu öll snjöll hvatningar-
ávörp, djarfleg, vel samin og sköru-
lega flutt. Aðalræðuna flutti þing-
maður kjördæmisins, Finnur Jóns-
son, og ræddi aðallega um stjórn-
málaviðliorfið og afstöðu Alþýðu-
flokksins til þeirra stjórnmála, sem
nú eru efst á baugi með þjóðinni og
almenningur á lífsafkomu sína und-
ir, að farsællega verði til lykta
leidd. Kom þar skýrt fram, eins og
almenningi má raunar vera kunn-
ugt, af blöðum og viðræðum manna
á milli, að stefna Alþýðuflokksins
sker sig úr að vanda um viðsýni
og mannúð. Nú sem fyrr vísar Al-
þýðuflokkurinn leiðina út úr að-
steðjandi örðugleikum og það svo
greinilega, að ekki verður um villzt.
Hverjum hugsandi manni má vera
ljóst, að úrræði hans eru réttlátust,
ef fyrst og fremst er hugsað um
góða lífsafkomu alþýðunnar í land-
inu, launastéttanna, og áframhald-
andi menningarbáráttu þjóðarinn-
ar.
Alger þögn ríkti í fundarsalnum,
meðan ræður voru fluttar, en þær
voru allar þakkaðar með dynjandi
lófataki. Atliygli fundarmanna og
undirtektir báru fagran vott um fé-
lags- og þjóðmálaþroska ísfirzks
Alþýðufólks.
Framboðsfundur.
Alþýðuhúsið var þéttskipað, þeg-
ar frambjóðendur leiddu þar sam-
an hesta sína s.l. mánudagskvöld.
Fyrstur talaði Kjartan læknir,
frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins,
og liafa menn sjaldan heyrt jafn
lélega og jafn illa flutta ræðu og
var hún þó vélrituð. Minnti ræðu-
mennska frambjóðandans einna
lielzt á það, þegar Haraldur Guð-
mundsson, 2. varaforseti bæjar-
stjórnar, er að stauta sig fram úr
fundargerðarbókum hinna ýmsu
nefnda á bæjarstjórnarfundum,
enda var.það glöggt að finna á í-
haldsmönnum, að þeir voru sáróá-
nægðir með frambjóðanda sinn.
„Ræðan hlýtur að vera jafnilla
skrifuð og hraðrecept“, varð göml-
um Sjálfstæðismanni að orði.
Málefnalega söknuðu menn allrar
túlkunar á stefnumálum Sjálfstæð-
isflokksins í ræðu Kjartans, en í
þess stað gerði hann lítilmótlega
tilraun til að telja lsfirðingum trú
um, að Finnur Jónsson hafi unnið
gegn hagsmunum kaupstaðarins á
Alþingi! Þessum dylgjum læknisins
trúir auðvitað enginn, og tæplega
hann sjálfur. Hann veit t.d., að
Finnur Jónsson greiddi fyrir því
á þingi, að heimildarlög voru sett
um hitaveitu liér á Isafirði, en liita-
veitumálið er eitt af hjartansmál-
um Kjartans. Það mál hefir því
ekki strandað á Finni, eins og nú
er lialdið á lofti, heldur á því, að
bæjarstjórnarmeirihlutinn liér, und
ir forustu Sigurðar frá Vigur, hefir
aldrei í alvöru ætlað sér fram-
kvæmdir í þessu máli, heldur að-
eins viljað nota það til að gera
Finni Jónssyni pólitískan óleik, ef
liægt væri. Þetta upplýsti Finnur á
fundinum, og hafði Ársæll Jónsson,
kafari, sem var haldreipi Jóns
Gauta og Sigurðar Bjarnasonar í
þessu ináii, einmitt hent Finni á,
að þetta vekti fyrir Sigurði & Co.,
en Ársæll liafði, sem kunnugt er,
með að gera tilraunir lil að fá lán
í Aineríku fyrir hitaveituna, og
hann tók sjálfur ekki hátíðlegar
þessar tilraunir, en lýsir sér af
framansögðu!
Sigurður Bjarnason, boðorða-
bani, kom þarna fram sem eins-
konar Konni fyrir Kjartan, en til-
burðir þessa sjaldséða bæjarstjórn-
arforseta vöktu almennt athlægi og
þótti flokksmönnum hans lítil upp-
hefð að því fyrir Kjartan að þurfa
slíkan meðhjálpara. Nærvera hans
minnti óþægilega á ófremdarástaiid
bæjarmálanna undir forsæti hans,
og umræður um þau mál voru síð-
ur en svo upplífgandi fyrir Kjart-
an.
Finnur upplýsti, að þann 27.
júní s.l. hafi bæjarstjóri íhalds-
komma, Sigurður Halldórsson, kom
ið á sinn fund og tjáð sér, að fjár-
mál bæjarins væru komin í hið
mesta öngþveiti, og að hann sæi
ekki fram á, að stuðningsflokkar
sínir gætu leyst þann vanda, sem
að steðjaði. Falaðist hann eftir lið-
sinni Finns. Finnur svaraði á þá
leið, að hann skyldi veita alla þá
aðstoð er hann mætti, eins og jafn-
an, þegar um málefni bæjarins væri
að ræða. Að öðru leyti benti hann
bæjarstjóra á, að snúa sér til Al-
þýðuflokksins hér heima, og spui-ðí
hvort skýrt hefði verið frá fjárhag
bæjarins í bæjarstjórn og þau mál
rædd þar. Nei, það hafði ekki ver-
ið gert, því Sigurður Bjarnason og
Matthías liöfðu lagt bann við því.
Finnur benti þá bæjarstjóra á, að
þetta þyrfti að gerast, því öll bæjar-
stjórnin ætti rétt á að vita, hvernig
komið væri, og æskilegast væri að
hún í heild gerði tillögur lil úr-
lausnar vandanum. Bæjarstjóri
kvað þetta rétt vera, og ætlaði þá
þegar, að taka málið fyrir. Ræddi
hann á líka lund þennan sama dag
við einn bæjarfulltrúa Alþýðu-
flokksins, sem staddur var í Reykja
vík, en síðan hefir ekki meira um
þetta heyrst. „Þú átt að þegja um
fjárhaginn", er það boðorð, sem
búið hefir verið til fyrir bæjar-
stjórann, og er liað enn í gildi,
þrátt fyrir hin úreltu boðorð
Moses.
Mikilla óþæginda olli það Kjart-
ani lækni, þegar Finnur minntist
á afskipti lians af atvinnumálum.
Hvernig var með Arnarnesið,
spurði Finnur. Átti það ekki að
verða selvciðari? Jú, Kjartan & Co.
fengu 112 þúsund króna styrk úr
Fiskimálasjóði og 50 þúsund króna
lán, til að útbúa skipið á selveiðar,
og lán úr Stofnlánadeild Sjávarút-
vegsins til kaupa á skipinu í sama
tilgangi. Álli þetta skip ekki að
veita Isfirðingum atvinnu? Jú, en
það hefir aðeins einu sinni koinið
liér að bryggju, og engum einasta
sel hefir nokkru sinni verið skipað
hér á land úr þvi. Bærinn á þó í
skipinu 20 þús. kr. hlutafé, og ein-
stakir flokksbræður Kjartans hafa
einnig lagt í það fé í þeirri trú, að
verið væri að leggja grundvöll að
nýjum atvinnuvegi fyrir lands-
menn og sérstaklega fyrir bæjar-
búa. Skyldu ekki alkvæðaveiðar
Kjartans ganga svipað og selveiðar
hans? Ekki er það með ólíkindum,
eins og til er stofnað.
Framsóknarmaðurinn Jón A. Jó-
hannsson, stóð sig mun betur i
ræðumennsku sinni en Kjartan
læknir, enda hafði hann vit á að
reyna að flagga með stefnumál Al-
þýðuflokksins sér til framdráttar.
Þetta sýnir bara, hvernig Jón ósk-
ar að flokkur hans sé, en sannar
ekkerl um það livernig hann ,er.
Jón berst fyrir hækkun á launum
opinberra starfmanna, en flokkur
hans er á móti þeim. Ef Jóni er
annara um málefnin heldur en
flokkinn, þá ætti liann, eftir því
sem hann talaði á fundinum, að
afturkalla framboð sitt og kjósa Al-
þýðuflokkinn. Með því mundi hann
líka afturkalla þann stuðning, sem
Sjálfstæðismenn gera sér von um
af framboði hans hér. Hið sama
gildir um Þórð Hjaltason í Norður-
ísafjarðarsýslu.
Aðalbjörn gullsmiður Pétursson
reyndi meira til að vekja hlátur, ^
með því að vera grófur og skömm-
óttur, heldur en til að verja mál-
stað kommúnista, og var þetta her-
bragð ekki óhyggilegl af frambjóð-
andanum eins og málstaðurinn er.
Vildi Aðalbjörn, að við sendum
Rússum vörur okkar, enda þótt
þeir vilji ekki kaupa þær. Var svo
að skilja á frambjóðandanum, að
hann vildi láta Rússa hafa vörurn-
ar án endurgjalds, og varð þá ein-
um áheyranda að orði, að líklega
mundu rússneskir veiðiþjófar ekki
sýna sig framar, ef gripið væri til
þessa jijóðráðs. Svei, sagði annar.
Við skulum þurrka þessa peija út
eins og í Noregi. Þannig verkaði
Aðalbjörn á áheyrendurna.
Finnur Jónsson túlkaði í ræðum
sínum starf og stefnu Alþýðuflokks-
ins og svaraði árásum fjögra and-
stæðinga með þeirri ró og slillingu,
sem honum er lagið, en þó eftir-
minnilega. Hann ræddi um vanda-
mál atvinnuveganna í heild og hér
í bænum sérstaklega, og Jiau úr-
ræði, sem gera þarf atvinnulífimi
til viðreisnar. Hann lýsti þeim verk
efnum, sem framundan eru f um-
bótastarfsemi Alþýðuflokksins.
Þekking Finns, stefnufesta og hald-
góð reynsla, kom glöggt í I.jós í ræð
um hans, og bar hann injög af and-
stæðingum sínum í öllum málflutn-
ingi og. rökfærslum. Eftir þennan
fund sannfærðisl sá, er þetta ritar,
enn betur en áður um það, að Finn-
ur er sá eini af frambjóðendunuin,
sem kcmur til greina, sem þingmað-
ur fyrir þennan bæ.
Isfirzkur verkalýður til
Iands og sjávar og aðrir ís-
firzkir kjósendur þekkja
farsæl störf Finns Jónsson-
ar fyrir ísfirzka alþýðu,
fyrr og síðar, ög treysta
honum til að halda þeim
störfum áfram á Alþingi ís-
lendinga. Þessvegna munu
þeir fylkja liði og sanna
skoðun sína, enn einu sinni,
með eftirminnilegum kosn-
ingasigri Finns Jónssonar
og Alþýðuflokksins.
Áheyrandi.
Mætið snemma á kjörstað!
Kjósið Finn Jónsson.