Brautin - 26.10.1937, Blaðsíða 2

2
BRAUTIN
framkvæmdir á grjótnámi og grjót-
mulningsíramleiðsla hafin. Tunnu-
smiði hafin yfir vetrarmánuðina.
8 stunda vinnudagur staðfestur og
1. maí gerður almennur frídagur
o. fl. o. fl.
Mér er sérstaklega ljúft að minn-
ast þess, hve samvinnuþýður og
ósérhlífinn Sigurður Fanndal var
við nefndarstörfin og hve stóran
þátt hann átti í framgangi og
framkvæmd þessara mála.
Sigurður Fanndal var góður
ræðumaður. Ræður hans báru ávallt
vott um rólega yfirvegun á mál-
efninu. Lagði hann aldrei »per-
sónulega« til nokkurs manns að
fyrra bragði, en væri tií hans
kastað í ræðu að ósekju, var hann
slyngur til að endurvarpa slíkum
kveðjum til föðurhúsanna.
Sigurður Fanndal var svo hepp-
inn að starfa sem bæjarfulltrúi fyrir
sameinaðan siglfirskan verkalýð,
enda báru framkvæmdir bæjar-
stjórnar, yfir nefnt tímabil, það
ótvirætt með sér, að á bak við
meiribluta bæjarstjórnar stóð traust-
ur og óskiftur verkalýður.
Sigurði Fanndal þótti vænt um
Siglufjörð, og vildi allt fyrir Siglu-
fjörð gera, en hann sá það rétti-
lega, að bezt gerði hann bæjarfé-
laginu er hann vann mest að
hagsmunamálum verkalýsins.
Við andlát Sigurðar Fánndals er
fallinn í valinn eínn af bestu vin-
um mínum, og vissulega einn af
tryggustu og einlægustu vinum
alþýðunnar á Siglufirði.
Otto Jörgensen.
Fyrst kynntist eg Sigurði heitn-
um Fanndal í Verkamannafélagi
Siglufjarðar, þar sem við vorum
báöir meðlimir um mörg ár. Við
störfuðum saman í ýmsum nefnd-
um og kom ávallt ágætlega sam-
an, enda man eg aldrei til að það
stæði ekki eins og stafur á bók,
það sem Fanndal lofaði að gera,
en það var nokkuð margt. í um-
ræðum um kaupgjald og önnur
hagsmunamál alþýðunnar var af-
staða Fanndals heitins frjálslynd og
róttæk og ávann hann sér velvild
og tiltrú verkamanna og þegar
verkalýðssamtökin stilltu upp í
bæjarstjórn, var Fanndal sjálfkjör-
inn, sem einn af fulltrúum þeirra.
Eg ætla rnér ekki að telja upp
störf Fanndals heitins í þágu verk-
lýðshreyfingarinnar, eflaust veit eg
heldur ekki nerna um lítinn hluta
þeirra, því það varekki vani hans
að láta bera mikið á sér, enda var
það svo, að eftir því sem maður
kynntist honum meir fanst manni
meir ti! um hann, ósérhlífni hans,
trygglyndi hans og ýmsa góða
hæfileika, sern maður ekki tók eftir
við fyrstu viðkynningu. — Þegar
skoðanamismunur gerði verulega
vart við sig hér í verkalýðshreyf-
ingunni og hún klofnaði, skipaði
kjarkur og manndómur Fanndals
heitins honum á bekk með rót-
tækari arminum og gekk hann í
Kommúnistaflokkinn og það þrátt
fyrir að ýmsir af nánustu sam-
starfsmönnum hans og vinum stæð-
ust ekki eldraunina þegar á hólm-
innvarkomið en brygðust ogreyndu
að draga hann með sér. Það sýnir
betur en margt annað hve einlægur
Fanndal var verklýðshreyfingunni
að um langt tímabil var enginn
af foringjum hennar eins hundelt-
ur og ofsóttur af andstæðingunum
og hann. Fanndal heitinn var ekki
í Kommúnistafl. síðustu tvö árin,
ekki var það þó af skorti á tryggð
við verkalyðinn, heldur af allt öðr-
um orsökum. Og við fráfall hans
er horfinn einn af tryggustu fylgis-
mönnum verklýðshreyfingarinnar
hér. Eg minnist með gleði starfa
hans fyrir okkur verkamenn, en
um leið með hryggð að eg er nú
einum vin fátækari.
Þórodduv Giidmundsson.
Atökin í Alþýðuflokknum
Þrátt fyrir marg yfirlýstan vilja
verkalýðsins í Alþýðuflokknum til
að sameina verklýðsflokkana er
það staðreynd. að dálítill hópur af
foringjum flokksins er því alger-
lega andvígur og berst gegn því
með hnúum og hnefum.
Átökin milli þessarar foringja-
klíku og meirihlutans i flokknum
eru nú að herðast. Eftir samein-
ingaráskorun Dagsbrúnarfundarins
þorðu afturhaldsbroddarnir ekki
annað en látast vera með samein-
ingu ílokkanna, þeir náðu meiri-
hluta í samninganefnd Alþýðu-
flokksins og þarbyrjuðu þeir strax
að vinna gegn sameiningunni með
því að tína fram öll ágreinings-
atriði og skapa ný þar sem þau
voru ekki fyrir áður. Á milli
samninganefndarfundanna voru
fundir í JafnaðarmannafélagiReykja-
vikur og þar börðust nefndai'-
mennirnir fyrir að samningaum-
leitunum yrði siitið. Það geta nú
allir séð hve heilíndin voru mikil
með öllu skrafinu um tafarlausa
sameiningu«. Og þegar þessir
sundrungarmenn gátu ekki dulist
lengur og áttu á hættu að flokks-
menn þeirra snéru við þeim bak-
inu með fyrirlitningu, þá var ráð
þeirra að æsa gegn kommúnistum
með nýjum og nýjum rógburði og
ósannindum, Það er líka töluvert
fróðlegt að sjá hve menn þessir
sem sumir eru ekki ógreindir menn,
hafa hvað eftir annað komist í
mótsögn við sjálfa sig, t. d. segja
þeir nú eftir að þeir samþykktu að
hætta samningaumleitunum að
þeii' sjálfir séu fylgjandi samein-
ingunni, en kommúnistar hafi
strandað henni, og þeir þykjast
vera afar ergilegir við kommúnista
yfir þessu, en svo skrifa þeir hverja
greinina eftir aðra til að »sanna«
að sameining flokkanna sé ófram-
kvæmanleg vegna »grundvallar-
skoðanamismunar«.
Hér á Siglufirði er það svipað
og í Reykjavík. Allur íjöldinn af
Alþýðuflokksmönnum vill samein-
ingu flokkanna, en nokkrir ráðríkir
menn í flokknum berjast gegn
henni. Bæjarstj.kosningar standa
nú fyrir dyrum og þá verður skor-
ið úi' hvort sami meirihluti á að
ráða, og þar með framkvæmda-
leysi og fjárbruðl sem er komið
með bæjarsjóðinn á barm gjald-
þrotsins, eða að byrjað verði á
verklegum framkvæmdum og skyn-
samlegri stjórn með hagsmuni al-
þýðunnar fyrir augum.
Alþýðunni er það ljóst að klofin
nær hún ekki meirihluta og þess-
vegna vill hún einn lista við þess-
ar kosningar og það var einróma
samþykkt á síðasta »Þróttar«fundi.
Hægri mennirnir í Alþýðuflokknum
hér hafa nú greinilega haít ráð
yfir blaði flokksins og hafa tvö sein-
ustu blöð Neista verið helguð
sundrungarstefnunni og svo að
segja hvert orð í báðum blöðun-
um verið rógur og skammir um
kommúnista, auðvitað skrifað í því