Vesturland - 10.03.1925, Side 2

9
VESTUE LAXD
O
o
o
o
0»
Nýkomiö. |
Tilbúnar Svunur, Hvitt lér- Q
eft, íi’ci 1,15. Stórt úrval af jj
Kjoiatauum úr alull.
Tvisttau *
g
í s t ó r u ú r v a 1 i . m
Komið, skoðið, og
kaupið.
Braunsverslun.
O
Karlmannsfatnaðir
tilbúnir, og' drengjayíirfrakkar er selt mjög
ódýrt lijá
Jóli. borsteinssyni.
Vcsturland kemur út einu sinniíviku.
Kostar 7 kr. ura árið.
Kitstjóri og ábyi'gðiirmaður Sigurður
Kristjánsson.
Ritstjórinn til viðtals kl. 4—5 (lagl. í
IJafnai'straBti 1. Sími OSJ.
Afgreiðslúmaður Loftur Gimuarsson Aðal-
strreti 11. Sími iiT.
Ásgeir Ásgeii'.sson og Sveiir.i Ól-
nf'sson flytjn fruniyin-p mn nð' láta
foi'stjóra landsverslunai'innni' taka
við áfengi jversliin ríkisius. Eruni-
varpiö er afturganga frá í fyrra.
Jón Sigurðsson og Pétur Ottesen
flytja, frumvarp um laxa Og silunga-
klak .- heiniild fyrir sýslmiefndir til
nð gera samþyktir um klak og veið-
ar í veiðivötnum.
Petur Ottesen flytur frumvarp
mn friðun rjúpna: Að lengja frið-
unartímann um J mánuð fram á
liaustið, eða til 1. nóvember.
Jónas .Tónsson flytur frv. mn hús-
mæðraskóla á Staðarfelli.
Elcki færri ou 13 þingmeiin bera
frara br. á vegnlögijnum í 8 frum-
vörpum. Öll ]>essi frumvörp fara
fram á að rikissjóður taki á sinar
herðar vegi, sem áður liafa verið
kostaðir af hreppmn og sýslum. Er
stefna sú meir en var áður verð,
þótt full sanngirni mæli með suraum
breytingunum jafnréttisins vegna.
Er í sumum sýsluni svo að segja
liver lireppavegaspotti kominn á
ríkissjóð, en í öðrmn sýslmnerekki
til skreflangur vegarspotti, er J’ik-
issjóður kosti, svo sein er um V.-
ísafjarðarsýslu. Og sáralítið er af
þjóðvegmn á Vestfjörðum ytirleitt.
1> i u g s á 1 y k t u n a r t i 11 ö g u r
ér nokkrar komnar fram. Ein ]>eirra
er mn breytingar á strandfoiðuui
um þanuig, að Esja fari að mestu
leyti hfaðferðir, eu leigð séu miim-
skip eða bátar til að amiast ferðir
á smærri hafnir. (i. ]>. m. flytja ]>essa
tillögir.
Önnur þiúgsál.till. er fraui kom-
iu frá 5 þingm. um að skora á stjórn-
ina að krefja Dani nm þá isleuska
forngi’ípi, er }>eir hafa í fórum sín-
um án í’éttra eiguarlieimilda. •
Pyi’irspurn i 15 atriðmn er koin-
in fram fj’á Bjarna- frá Vogi til
stjórnarmuar, mu utauríkismállands-
ins. Eru sum atriði þessarai' fyrir-
spurnar nokkuð éiukennileg. Þetta
er eitt:
„Hefir stjórniu þami sið að nota
dansk* umboðsmenn sein oftast eða
sem sjaldnast?“
I jöggj afarh n éi k sli.
Oft hefir verið iiin ]>að rætt, að
lagasmíði síðari ára væri yfrið lausa-
lopaleg, vanhtigsuð og lítt samrýiii-
anleg lögfræðislegum grmidvnllar-
reglum. Þykja ýms lög, seui sett
liafa verið jafnvel, beint og óbeint,
mjög svo liafa þvei’brotið þá æfa-
foruu gi’undvallarreglu, seni frá
alda öðli liefir verið meðal liyrn-
iiigai’stöina í'óinverks og gei inansk-
norræns réttar, að allir frjálsbórii-
ir menu skyldti njóta söinu laga og
réttar, að öllum ættu að vei’a sömu
róttindi og skyldur og ein og sania
refsing við livei’ju afbroti lögð án
manugreinarálits. Og enn er á ferð-
imii einn þessara siniðisgripa Iög-
villunnar. vanskapaðui' og ófullbui'ða.
enda þótt meðgöngutíminn muni orð-
iun lmndrað vikna tólfrætt eða
meira. —
A Alþingi 1924 bar þingmaður
Borgíirðinga fram frumvarp um
breytingu á löguumn um bann gegn
botnvörpuveiðum þess efuis, að Is-
ionskir skipstjói’ar, sem sekir yi’ðu
um brot á lögum, skyldu auk sekta
og fangelsis, sem annara þjóða skip-
stjórmn verður refsaö' með, dæmdii'
fi'á skipstjóriiarrótti í eitt ár fyi’ir
fyrsta brot, tvö ár fyi'ir atmað bi'ot
og að fullu og öllu við þi'iðja brot.
Þingið barg að visu sóma síuum í
það sinu og feldi írumvarpið. En nú
hefir sami þingmaður aftur magnað
fjanda þennan og leitt hanu að nýju
imi í þingið. Og minnugur þtss, að
hann var eigi eiuhlítur ið fyrra
sinn, lieflr liaun nú tekið sér fyrir
liðsmaun sjálfau þingsköi'ungiun,
þingmanu V.-ísfirðinga og mun þar
með hyggjast hafa trygt sór aðstoð
alls Fi’arasókuui’klumpsins í deild-
inni til ]>ess að knýja þetta frani.
Það er óþarft orðum að því að
oyða, að fiumvai'p þetta er þver-
brestur á jafnróttisreglum þeim, sem
liafa haft og verða að liafa óraskað
gildi ú allri löggjöf. Þarf eigiáann-
að að líta en það, að, ef frumvarp
þetta yrði gert að lögum, væri með
því lögð á iunlenda menn margfalt
þyngri refsiug eu litlendinga fyrir
brot, sem í eðli sinu er miklu létt-
vægara. fl’amið af iiiuleiidiuii niauui
eu erlendmn. Brot hins iimlenda
er eigi og getur eigi verið nema
lítill hlnti af broti útlendingsius.
Innlendir menri eru iieimiiir að veið-
uiu innau íslendskrar landlielgi.
Aðeins eru þeim takmörk sett uiu
hverjar tilfæringar þeir megi nota
til þeirra veiðn. Nota þeir eigi að
síður banuaðai' tilfájringar (botn-
vörpu) bi-jóta þeir að vísu settar
reglur, en því broti er að eins að
líkja við lögreglubi'ot, sem ávalt liafa
verið talin alt aunai’S og vægara
eðlis en yfirtroðsJur (glæpir), sem
mnræðir i almenmmi liegningaiTög-
uii). A hitm bógiun er útlendingnum
strauglega bömmð veiði í ísleudskri
landheJgi. Iimrás lians í landlieigina
er því að líkja við rán, eður þjófn-
að, og er það aðalbrotið. Að haun
einiiig tiotar bamiaðar tilfæi'ingar,
er aukaatriði, sem að vísu er til
þess fallið að skerpa í'efsingu lians,
en þó er eigi aðalbrotið. Nægir þetta
til að sýna hvílík firua fjarstæða
ft’umvarp þetta er.
Ett auk þessa felur þetta frum-
varp í sór ófagra og næsta óyerð-
skuldaða árás á ein« - allra prúðustu
og dugmestu stétt þessa lands, skip-
stjórastóttina. Þeir, sem nokkuð hafa
kynst þessari ötulu stétt, vita það,
að liúit nálega iiudautekniiigaiTaust
telur í flokki stnum menn, sem ertt
einstökustu prúðmentti, erekkivilja
vanim sitt vita í neinnm greinutn,
ineiin, sem öðrum fremiir ltafa breitt
út nteð'al etTendra þjóða ltróðttr vorn
unt dugnað og prúömensku. Það væri
því óþarft og óafsakanlegt tiltækt
löggjafarvaldsins að stimpla menn
þessa sem svo ltneygða til yfirtroðslna
og lögbrota, að grípa yrði þau ör-
þrifaráð til þess að lialda þeim í
skefjuni, að setja þeim refsiákvæði,
er brjóta itág við allar löggjafar-
venjtir og viðurkendar grmidvallai’-
reglur laga og róttar. En vonandi
hendir slikt eigi Alþiugi íslendinga.
Aðalflutuingsni. frumvaips þessa
ltefir verið talinu og' mun vera með-
al allra skynugustu uiauiia þeirra, er
nú eiga sæti á Alþingi. Veröur því
að ætla, að flutningur haus á þessu
frumvarpi só eiiiskoiiar náttúrufyr-
tbrigði, að í skynjun hans só „Jtol“
í líkingu við „loftlioliu," sem íiug-
vólastjórar segja frá að þeir á stund-
um liitti fyrir i gufuhvoliinu. Því
að' tæplega er tnanni uieð „sam-
feldti'1 heiibrigðri skyusemi ætlandi
að bera frain slika firru og frum-
varp þetta er.
Hlutdeild liðmannsins, (þingmanns
V.-Isfirðinga), er erfiðara að skýra.
Maðuritm er óþektur, ,óskrifað blað'.
Haim itefirengum prófsteiimm varð-
að þjóðmálabraut sína. Aðeins er
kummr lilaðvarpiiiii, sem hann hóf
ferð. sína frá. Er því eigi nut að á-
ætla að óramtsökuðu máli, livort
leiðarsteinn liaits til að skjóta herð-
um undir hér greint fntmvarp, liafi
verið skortur almenurar eðlisgreind-
at', .vöntun sérþekkingar eða annað,
Verða þar líkur úr að «kera.
Maður þessi vai á yngri árum tal-
imi námsniaðiit' góður, enda lauk
hann próft í uámsgreimun þeim, er
haiiii iðkaði, með sæmilegunt vitnis-
bttrði. Síðatt tók liann að stunda
kemiarastörf og hefir eigi verið orð
á gert að þau ltafi farið liomtnt úr-
ltendis. Þótt um alt þetta kiumi að
nokkuru að liaf'a ráðið prúðmannleg
framkoma og itmgróið eðii til að
veiða hylli þeirra, er hann átti fram-
drátt sinu tmdir, tmmdi slíkt eigi
ltafa eiiihlítt orðið, ef eðlisgreind
ltefði eigi nokkur verið. Verður gáfn-
skortur ]>ví eigi færður hontmi til
afbötunar ltór.
Lögfræði er sú fræðigrein, sem ná-
tengdust miin vera allra fræðigreina
alinennri eðlisgreind. Kveður svo að
þvt, að fjöimargar höfuðlíenningar
lögfræðinnar jafnframt eru skyn-
semiskenitiiigar, hreinar og óbrjál-
aðar skynsemisályktauir. Leiðir þá
af því, sem áður var sagt, um eðlis-
greiud þiugmannsins, að eigi er af-
sökunat' ái) leita í vöntun sórþekk
ingar i þessu efni. En livað er þá
sem veldut'?
Það er kuiiuara en frá þurfi að segja
að þegar ]>essi þiiigmað'ur fyrir hálfu
öðrtt ári síðau hóf kosningaleiðangur
siun, liafði liann í veganesti magu-
að hatur fiokks þess, er hauu játar
ltylli síua, til sjáfarútvegsins og
allra þeirra tnanna, er hann stuuda.
Pylgdi ]>að honum úr hlaði og mun
leugstiun fylgja eins og erfðasyud-
in. Þvi má geta þess til, að hann
hafi þarna þóst fá færi á erfðafjand-
anunt, sjávarútvegnum, og þvi gt'ip-
ið tækifærið t\ eim höudum, er hon-
unt gafst kostur á að verða meðflytj-
audi þessa frumvarps.
Anuað er og til. Þrátt fyrir óvild
þá, er llokkur þiiigtnannsins ljóst og
Jeyut heflr borið til sjáfarútvegsins,
var kaldhæðnin örlaganna svo nöp-
ur að setja hann uiður i kjördæmi
þar, sem sjáfarútvegur er stundað-
ur jöfnum liöudum og landbúnaður,
og kjósendui' eru eigi færri þeir, er
lífsbjörg síua eiga í sjó að sækja en
hinir. En mest er þar sjót' stund-
aður innfjarðar og á smáskipum.
Um landhelgisgæsfu hefir svo að
segja eigi verið að ræða á þeim slóð-
um fram að síðasta sumri og þykjast
tnemi allmjög hafa orðið þar fyrir
yfirgangi togara. Nú er og augljóst,
að' fiskur fælist og veiðarfæt'i manna
spillast þar mest, sem togað er á
grunnmiðum innan fjarða. Svo, þegav
ráð má fyrir gera að ýmsir kjós-
endur þingmannsins, sem björg fá
úr sjó, iiafi opnað augii sín og ttndr-
audi horft á fylgispekt lians við
þann stjórnmálaflokk, sein bererað
XslandsmyncUn sýnd allra
síöasta sinn miðvikndag klukkan 9.