Vesturland - 10.08.1926, Blaðsíða 3

VÉSTURLAND.
3
^j|iji!!!l'||lllllllll!llll!lllllllllllllllllll!IIIIHÍ!hllliIl|llllllllllllllllllllllllllllllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllll!llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll;i||||||
lk
Aðeins það besta
er nógu golt
AKRA
Smjörlíki og
Jurtafeiti
^Hlli
er það besta sem fæst
S.S. GQiAFOSS
fer frá Kaupmannahöfn 5. sept.
í stað 10. sept.
H.f. Eimskipafélag Islands.
Útvega:
Síldarkrydd,
Síldartunnur,
Sviga.
Ólafur Guðtnundsson.
og var það þegaf lýst í sóttkví
og samgöngur bannaðar við það.
Var það vel. Síðan var það boð
látið út ganga, að bóndinn á bæ
þessum væri sýkilberi, er öllum
stafaði hætta af og enginn því
mætti hafa samneyti við. Um
aðrar varúðarráðstafanir hefir eigi
heyrst getið, svo sem sótthreins-
un heimilisins og þvi um líkt. Og
ekkert var gert til að einangra
„sýkilberann“. Hefir hann m. a.
verið tíður gestur hér í sjálfum
kaupstaðnum. Að vísu drógu
margir þegar í efa, að maður-
inn væri sýkilberi, en það virðist
eigi næg afsökun heilbrigðisstjórn-
inni til að láta hann leika lausum
hala þar að hún hélt þvi blákalt
fram að hann væri sýkilberi,
Eina rögg sýndi þó heilbrigð-
isstjórnin að því, er maðurinn
greinir. Hún bannaði honum,
þrátt fyrir margítrekaða beiðni
hans, að fara til Reykjavikur eða
Kaupmannahafnar til að fá hlítar-
rannsókn á því, hvort hann væri
sýkilberi eða eigi. Nú sé eg á
hugleiðingum landslæknis að
ósannað sé — og jafnvel ólikjegt
— að maðurinn sé sýkilberi og
að hann eigi að fara til Reykja-
víkur til fullnaðar rannsóknar á
þvi.
Fregnir þær, er eg hefi haft af
rannsókn á þeim raunverulega
uppruna þessa faraldurs, eru
miður glöggar og minna sannfær-
andi. Mér hefir verið tjáð, að
fyrstu spor hans hafi verið rakin
þangað, er sú mjólkureinkasala
hafði aðsetur, er meirihluti bæjar-
stjórnarinnar kom hér á fót og
stóð, þangað til liæstiréttur ónýtti
það innflutningsbann á mjólk til
bæjarins, er meirihlutinn hafði
sett. En á þessum stað var seld
mjólk bæði frá þeim manni, er
síðar var úrskurðaður sýkilberi,
og öðrum bændum ýmsum í um-
hvefinu. Þá er og vitað, að fyrir
allmörgum árum gekk taugaveiki
á heimili „sýkiiberans" og að
hann sumarið 1925 bygði nýtt
íbúðarhús á jörð sinni og rauf
hin fornu bæjarhús. Þá er mér
og tjáð að á heimili „sýkilberans“
hafi enginn sýkst, nema unglingur
einn, en aftur á móti hafi sumir
starfsmanna þeirra, er unnu að
húsbyggingunni og bæjarrofinu,
sýkst — eftir að þeir voru komnir
heim til sín — aðrir á hinn bóg-
inn eigi.
Hvort eða hverja þýðingu þessi
atvik hafa til þess að finna þá
sönnu uppsprettu faraldursins,
skortir mig þekkingu til að dæma
um. En eg, eins og eflaust marg-
ir fleiri, varð harla glaður, er eg
frá það að landlæknir ætlaði að
gera för sína hingað til slfkra
rannsókna. Vænti eg að verða
leiddur í allan sannleika og að
af mér mundi létta öllum ugg og
ótta um endurtekningu á því, er
varð, síðast liðið haust og vor.
En „mínar eru sorgir þungar
sem blý“, þvi að eftir lestur hug-
leiðinga landslæknis veð eg í
sömu viliu og svíma sem áður
um uppruna og upprætingu far-
aldursins. Eg finn þar enga greina
gerð né niðurstöðu af neinni
rannsókn, þvf að eg nefni þetta
eigi slíku nafni: „Héraðslæknir
komst að því, að bæjarsjúkling-
arnir höfðu neytt mjólkur frá ein-
um og sama bæ, svonefndum
Engidal". Og það því síður sem
mér er tjáð að allmörg heimili
hafi fengið mjólk frá þessum sama
bæ á sama tíma senda beint heim
til sín, án þess nokkur sýktist
þar.
Það virðist mega telja fullvíst
að maifaraldurinn eigi rætur sín-
ar á Fossum. En hvaðan er hann
kominn þangað eða á liann upp-
runa sinn þar? Er hann áfram-
liald af faraldrinum, sem kendur
var við Engidal eða af öðrum
rótum runninn? Og hvaðan eigum
vér von þess næsta? Svars við
siðustu spurningunni er trauðla
að vænta, en hinum hefði verið
ljúft að fá svarað fyrst landlækn-
ir fór að rita um málið, og eins
hvernig rannsókn hans var ger.
Landlæknir getur þess eigi,
livort Fossafaraldurinn hafi verið
niinjar taugaveikissjúklings, er fyr-
ir 2—3 árum varð að liggja þar
heima í fulla viku, sökum þess,
að hann gat eigi fengið rúm á
sjúkrahúsinu fyr en hann sam-
þykti að láta héraðslæknirinn
stunda sig þar. En þó virðast
hugleiðingar hans benda til þess,
að hann telji heimalegu slíkra
sjúklinga hættulega, og munu
fleiri lita svo á. En hvernig sem
alt er, hefði verið geðþekkara að
fá hreina og örugga skýrslu hans
um uppruna taugaveikisfaraldurs-
ins á ísafirði og óyggjandi ráð
tii að uppræta hann heldur en
lausagopalega mærð um að kippa
beri fótum undan atvinnuvegi
bænda í bygðarlaginu með stofn-
un kúabús, er bæjarfélagið reki,
og slökkva hlyti, ef stofnað yrði,
síðasta fjáriiagsafkomuneista borg-
aranna.
Það er oft og einatt undarlegt,
hversu öldungis óskyldum atvik-
um lendir saman þannig, að þau
fyrir augum ókunuugra geta litið
Kaupi Saltaða síld. Ólafur Guðmundsson Síinar: 77 & 111. ísafirði.

Reidliestiir
ungur og gallalaus er til sölu.
A. v. á.
LÍKKISTUR,
LÍKKLÆÐI
hjá
Árna Ólafssyni.

Góða mjólkurkú
unga og snemmbæra vil eg kaupa.
Helgi Ketilsson.
út sem orsök og afleiðing, þótt
ekkert ábendanlegt samhengi sé í
þeim. Þannig er og um tauga-
veikisfaraldurinn á ísafirði.
Eigi löngu síðar en Hæstiréttur
hafði ónýtt valdboð bæjarstjórnar-
meiríhlutans um mjólkursölu í bæn-
um, vitnaðist að mjólkurkelda
bæjarins, Skutulsfjörður, væri sýkt
af taugaveiki. Svo vildi meirihluti
bæjarstjórnarinnar stofna og reka
kúabú á einni lendu bæjarins. Sú
ráðstöfun þótti mörgum óviturleg,
enda á bærinn ekkert fé til þess,
en yrði enn á ný að taka lán til
þeirra framkvæmda. En kunnugt
er, að nú er fátækum erfitt um
lánsfé. Þá kemur enn fregn um
það, að ein af mjólkurlindum bæj-
arins sé sýkt taugaveiki, og marg-
falt ramari en áður. Er því engu
líkara en að forsjón sú, sem yfir
heill og velferð þessa bæjarfélags
vakir, sé að gefa ítrekaðar bend-
ingar um, að vilji og óskir bæj-
arstjórnarmeirihlutans séu henni
velþóknanleg, og að öðrum beri
eigi i móti að mæla né synja hon-
nm um lán og líðan sem hann
mætti óska.
Það er i frásögu fært, að í
heimstyrjöldinni miklu hafi Þjóð-
verjar blandið brunna og drykkjar-
vatnslindirfjandmannasinnatauga-
veikissýklum. Verður þeim nú eigi
lengur legið á hálsi fyrir það at-
hæfi, ef forsjónin sjálf hefir tekið
upp sömu háttu.
Páll Jónsson.
♦♦♦♦♦♦ ♦♦♦♦♦♦
♦Skófatnaðurinn*
♦í verslun M. Magnússonar^
ísafirði,
♦er traustur fallegur og ódýr.^
^ Ávalt miklu úr að velja. ^
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Fundin
silfurvíravirkisnál í Tunguskógi.
Réttur eigandi vitji hennar gegn
greiðslu auglýsingar þessarar til
Baldur Steinbachs
lllll!lllllllllllllllllllll!llll!!ll!lllllllll!llll|||||||||||||||||||!l|||||l!||!|||!||||!||^
| Rafleiðslutaugar 1
| utan húss og innan, í heild- |
j sölu beint frá verksmiðjunni. |
| Jón Sigurðsson |
§ Austurstr. 7. Reykjavik Sfnii 386. M
llllllllllllll!ll!lllllllllll!llllllllllllllllliÉlllllllll!lllll|||||i>"|||||||||||||!lll
+
Dánarfpegn.
Nýlátinn er Eggert prófastur
Pálsson, alþingismaður á Breiða-
bólsstað í Fljótshlíð. Hann var
fæddur hinn 6. október 1864, og
því tæpra 62 ára að aldri. Bana-
mein hans var krabbamein.
Síra Eggert hefir verið þjón-
andi prestur síðan árið 1889 og
þingmaður Rangæinga um iangt
skeið. Var hann hvarvetna vel
metinn og virtur, og er þar ærið
skarð fyrir skildi, er hann er frá
horfinn.
Upptalning
atkvæða frá landkjörinu 1. júlí
fór fram 3 þ. m. og féllu atkvæði
þannig:
A-listi..........................3164
B-listi...........................489
C-listi......................... 5501
D-listi......................... 3481
E-listi.........................1313
Eru því kosnir Jón Þorláksson,
Magnús J. Kristjánsson og Jón
Baldvinsson.
Síldarsöltun.
Á öllu landinu var búið að
salta 8. þ. m. 37,741 tn. Krydd-
saltað 8930 tn. Er það rúmum
100 þús. tn. minna en í fyrra uin
sama leyti.
Síld
hefir lítil verið síðustu daga.
Veður stormasamt og regn mikið.