Vesturland - 06.10.1927, Blaðsíða 2

2
VESTURLAND
vikið frá sýslan, um stundarsakir
eða íyrir fult og alt, en skýra skal
þá tafarlaust ráðuneytinu frá mála-
vöxtuin.
Nú álítur skipherra, sem staddur
er á varðskipi utan Reykjavíkur,
nauðsynlegt, að einhverjum þeirra
starfsmanna, sem taldir cru í 3.
gr., sé þegar vikiö frá sýslan, og
má hann þá víkja sýslunarmann-
inum frá utn stundarsakir, en skýra
skal hann ráðuneytinu þegar í
stað frá þvi, og leggur ráðhcrra
úrskurð á málið.
5. gr.
Laun sýslunarmanna skulu á-
kveðiri í launalögum. Skráning
manna á skipin fyrir skráningar-
stjórum skal ekki fara fram.
Siglingatími sýslunarmanna á
varðskipunuin skal tekinn til greiua
sem siglingatími skráöra manna
á öðrurn eimskipum sömu stærð-
ar í utanlandssiglingum.
6. gr.
Sé sýslunarmanni vikið frá utn
stundarsakii, tekur harm ekki laun
á meðan. Sé honum vikið frá fyr-
ir fult og alt, og það er ekki gert
vegna elli eða vanheilsu, ákveður
ráðuneytið, hvort honum eftir at-
vikum skuli endurgoldin iðgjöld
þau, er hann hefir greitt samkvæmt
launalögunum í lífeyrissjóð em-
bættismanna, eða ekki. Sýslunar-
menn þessir, aðrir en skipherra,
1. stýrimaður og 1. vélstjóri, fá
að öðru leyti endurgreiöslu iö-
gjalda úr lífeyrissjóði eftir reglum
laga nr. 51, 1921- 4. gr.
7. gr,
Ráðuneytiö setur reglugerð um
löggæslustarfið og um einkennis-
búninga sýslunarmanna. hað má
einnig ákveða tilhögun alla á starf-
inu, verkaskiftiiigu o. fl.
8. gr.
Nú brýtur sýslunarmaðtir gegn
skyldum sínunt eftir reglum þeim
sem settar eru samkvæmt lögum
þessutn, eða að öðru leyti, og
varðar það þá ábyrgð eins og
brot á cmbættisfærslu, netna brot-
ið sé svo vaxið, að ábyrgð varði
eftir siglingalögunum og eigi liggi
þyngri refsing við því sem broti
í embættisfærslu. Þátttaka í verk-
falli varðar skipverja á varð-
skipunum ábyrgð eftir löguin nr.
33 1915.
9. gr.
Lög þessi ná aðeins til þeirra
varðskipa, sem eru eign ríkisins
og ráðuneytið telur aðalvarðskip.
10. gr.
Lög þessi öölast gildi þegar i
stað.“
Frá bæjarstjórn.
Fundur var haldinn 28. f. m.
Fyrir lágu ýmsar nefndargerðir.
Hafnarbætur.
IV. liður í gerðarbók haínar-
nefndar var svo hljóðandi:
„Lagt fram erindi frá Hálfdáni
Hálfdánssyni dags. 14. þ. m. Þar
sem hann biður uni leyfi til að
gera við bryggju sína I Norður-
tanganum, enn frenmr lengja hana
og búa til uppfyllingu innan við
bryggjuna.
Bæjarfógeti lagði iil að leyfið
yrði veitt að því áskildu, að Hálí-
dán leggi fyrir hafnarnefpd upp-
drátt að viðbótinni við bryggjuna
og uppfyllingunni, og byrji ekki
á verkinu, fyr en iiafnarnefnd liefir
samþykt uppdrætti þessa, og enn
fremur að bryggjan verði ekki
notuð nema í þágu þess atvinnu-
reksturs, sem eignin notast til“.
Tillaga þessi var í liafnarnefnd
samþykt með 4 atkv. gegn einu
(Finns Jónssonar).
í bæjarstjórn bar Matthías Ás-
geirsson fram þessar breytingar
við tillögu hafnarnefndar:
„Á eftir orðuinmi: „en hafnar-
nefnd“ komi: „og bæjarstjórn".
Og eftir oröunum: „eignin notast
„Var Jesús sonur Jóseps ?u
Séra Gunnar Benediktsson í
Saurbæ í Eyjafirði hefir nýlega
gefið út pésa mcð yfirskrift þess-
ari. Reynir séra G. B. að leiða
líkur að. því, að Jesús Kristur liafi
vcrið sonur Jóseps, og því lausa-
leikskrakki Jóseps og Maríu, en
alls ekki cingetinn sonur hins lif-
andi guðs, eins og kirkja Krists
hefir ávalt viðurkent. Séra G. B.
viðurkennir reyndar, að kirkjan
byggi þessa kenningu sína á skýr-
um orðum heilagrar ritningar, en
sögulegt gildi þeirra reynir hann
að vefengja. Tekur hann sérstak-
lega þrjú atriði til meðferðar, máli
sínu til sönnunar, d: þessi:
1. Söguna um Jesúm 12 ára.
2. Söguna um það, að móðir hans
og bræður kölluðu á hann,
þegar harin átti kappræðuna
við fræðimennina í Jerúsalem.
3. Ættartölurnar.
Meginatriði sögunnar um Jesúm
12 ára, er svariö, sem Jesús gaf
rnóður sinni, þegar hún með móð
urlegri bllðu og alvöru ávítarhaun
l'yrir að hafa horfið frá þeim. Þess-
um dásamlegu orðum Jesús and-
mælir séra G. B. ekki, en vill
gcra litið úr þeim, af því ekki
verði vart við hrifningu í orðum
inóðuriimar, og af því að Lúkas
segir, að þau hafi ekkj skilið það
sem hann sagði, o: þetta: „Vissuð
þið ekki að mér ber að vera í
því, sem tníns föður er?“
Allir athugulir menn hljóta aö
sjá, að ómögulegt er að byggja
nýja kennisetningu um faðerni
Jesú Krists á þessum atriðum.
Hvernig hugsar G. B. að þessi
hrifni eða helgitilfinning, sem hann
saknar svo injög hjá Mariu, hefði
átt að lýsa sér? - Mér finst
framkoma Maríu við Jesúm svo
inóðurleg og fögur, sem mest má
veröa. María er fyrirmyndarmóð-
irin, hvort sem vér mætum henni
í musterinu ávítandi barnið, eða í
fylgd með hinum sonum sinum,
kallandi Jesúm úr yfirvofandi
sparar útgerðarmanninum fé
en vélamanninum vinnu.
til“ komi: „og í fullu samræmi
við hafnarlög og hafnarreglugerð
ísafjarðar".
Þessar tillögur fundu ekki náð
fyrir augliti þeirra rauðu í bæjar-
stjórninni, og urðu um þær tals-
verðar deilur. Bæjarfógeti sýndi
fram á að bæjarstjórn bæri að
taka þakksamlega öllum umbótum
í bænum, einkum þeim sem gerðu
hann byggilegri ’ og veittu jafn-
fraint atvinnu. Var af minnihlut-
anum skorað á þá rauðu að gera
grein fyrir, af hvaða ástæðum
þeir væru mótsnúnir tillögum hafn-
arnefndar og þessum endurbótum
á lendingarstað í Norðurtangan-
um, en við því fengust engin
bein svör, og sýndist meirihlut-
anum að fara þar undan í flæm-
ingi. Lauk þessu máli svo á fund-
inum, að samþykt var svohljóð-
andi tillaga frá Finni Jónssyni:
„Bæjarstjórnin sanrþykkir að
fresta að taka ákvörðuti um beiðni
H. Hálfdánssonar, þar til fyrir
liggur uppdráttur af fyrirhuguðu
mannvirki og nánari upplýsingar“.
Var tillaga hafnarnefndar þar
hættu, eða heima I Nazaret grát-
biðjandi hann um að fara ekki til
Jerúsalem, ganga ekki út í ber-
sýnilega iífshættu, eða ekkaþrungna
undir krossinum á Golgata, harm-
andi deyjandi soninn sinn elsku-
lcga. —
Er nokkurt vit í því, að gera
þa kröfu til Maríu, að hún hafi
skilið til fulls Messíasarstarfseini
Jesú, og það þegar hann var að-
eins 12 ára gamall drengur, áður
en hann var tekinn til starfa op-
inberlega? Engillinn hafði mælt til
hennar alt of dulaifullum orðum
til þess aö nokkurt vit sé í því
að gcra slíka kröfu til hennar.
Saga þessi bcr í sér svo Ijós
sannleiksmerki, að fegurri verða
þau ekki kosin. Hún er til vor
komin einmitt af því, að Jesús
talar þar um sig sem guðs son.
— Dásamlegt er þetta, að barnið,
aðeins 12 ára snýr aðfinslu móð-
urinnar í kærleiksríka áminningu
í garð hennar og fósturföðurins,
og minnir þau þannig á alt hið
undursamlega, sem þeim var kunn-
ugt um, viðvíkjandi getnaði hans
og lífi.
með fallin. Og ekkert fékst fram
um það, hverjar þessar „nánari
uppiýsingar" ættu að vera, en
getspakir giska á, að það sé ollu-
hjartað í Finni sem herpist sam-
an viö tilhugsunina um hverja
Iendingarból hér; muni hann sjá
þar í anda olíutunnuraðir upp velta,
en það boðar krónu blóðtap úr
hans óeigingjörnu olíuæðum, fyrir
hverja tunnu sem gengur undan
hinni gömlu Landsverslunareinok-
un.
Fjölda manna utan bæjar og
innan væru það stórkostleg þæg-
indi, að við Norðurtangann yrði
góð bátalending. Mun það án efa
mælast illa fyrir, ef bæjarstjórn
hefir þá hagsmuni og þau þæg-
indi af almenningi fyrir íntyndaða
hagsmuni eins manns. —
Rafvirkjun.
Svohljóðandi tillaga frá Matthí-
asi Ásgeirssynni var samþykt f
einu hljóði:
„Bæjarstjórn felur Ijósnefnd að
leita álits bræðranna Ormsson I
Reykjavík um hvort árnar á Engi-
dal: Fossá Selár og Langá séu
svo vatnsmiklar að nægi til ljósa,
suðu og hitunar fyrir ísafjarðar-
kaupstað, eða hvaða afl þær gefi
og hvað kosta muni virkjun ánna
og árlegur reksturskostnaður slík-
rar rafstöðvar11.
Eftirfarandi viðaukatillaga frá
Jóh. Bárðarsyni var og samþykt:
„Einnig sé verkfræðingur látinn
athuga til samanburðar, hvort til-
Sögunni um boðun Mariu virð-
ist G. B. hafna ineð öllu. — Það
út af fyrir sig er hreinskilni, að
láta það skýrt í Ijósi. Á þeirri
braut, að hafna skýlausum kenn-
ingum heilagrar ritningar, hafa
ýmsir komist enn lengra. Hafa
menn ekki aðeins hafnað frásög-
unum um kraftaverkin, heldurjafn-
vei neitað því, að Jesús Kristur
liafi nokkurnlima verið til; en slík-
ir menn vilja tæplega telja sig
kristna.
Þá kemur til athugunar frásag-
an um það, að María og synir
hennar kölluðu á Jesúm frá fræði-
mönnunum í Jerúsalem. Skoðanir
G. B. á þessum atburði eru bygð-
ar á sömu ósanngirninni í garð
Maríu og eg hefi þegar bent á.
Ekkert bendir til þess, að Jesús
hafi fyrirfram skýrt móður sinni
frá því starfi, sem fyrir lionum lá,
og þeim þrautum, sem því voru
samfara. Hann mun ekki hafa vilj-
að hryggja móðurhjartað við-
kvæma fyr eða meir en þörf var
á. Mér finst blátt áfram ekkert
vit í því, að búast við meiri trú-
arþroska í þessu efni, éða meiri