Vesturland - 16.12.1927, Blaðsíða 2

2
vesturland.
Hnífsdalsmálið.
Framh.
[Eftirfarandi grein hefir orðið að
bíða alllengi vegna þrengsla í blaðinu.
Síðan hún var skrifuð hefir ekkert mark-
vert af málinu frést. Síðustu fréttir sein
blaðið hefir fengið af „lögreglustjóran-
uin yfir ís!andi“ eru þær, að stjórnin
hafi leigt bifreið úr Borgarnesi með
liann upp til heiða f áttina til Borðeyr-
ar, en er bifreiðastjórinn kom með réikn-
inginn hljóðaði iiann á kr. 60,00 fyrir
„dauða frakt“.
A'lenn hlaupa ekki úr atvinnu ótil-
neyddir á þessum tíma árs, jafnvel þó
ekki væri um 50 kr. daglaun að ræða].
Tvær greinar í Tímanum.
Hver einasti N.-ísfirðingur er
sjálfs sín og hérðaðs síns vegna
skyldur að tesa ummæli Tímans
um Hnitsdalsmálið í 49. og 50.
tölubl. hans 5. og 12. nóv. s. 1.
Greinar þessar, sem eru í aðal-
málgagni núverandi stjórnar og
báðar munu skrifaðar af einum
ráðherranna, sanna það fullkom-
lega, að stjórninni liggur í léttu
rúmi, hvort grafist verður fvrir
sannleikann í Hnífsdalsmálinu.
Hennar tilgangur er sýnilega sá,
að nota þetta mál til að ráðast
á og svívirða héraðið N.-ísafjarð-
arsýslu og íbúa þess. Er það gert
með meiri frekju og orðháka hætti
en sæmandi væri óvöldum götu-
dreng, hvað þá æðstu valdsmönti-
um landsins.
Fyrirsagnir kaflanna eru t. d.
„Morðtilraun". „Stórglæpir fram-
kvæmdir við Djúp vestra". „í-
haldsblöðin og glæpamennirnir“
o. s. frv.
í síðari greininni, sem annnars
verður ekki geró hér að umtals-
efni, nema að litlu leyti, er Norð-
ur-ísfirðingum líkt við þjófa,
brennuvarga og ilhnenni, jafnvel
morðingja.
Þar gefur að líta þetta ritskraut:
„Þegar Páll Briem tók að friða
Rangárvallasýslu fyrir þjófum og
illræðismönnum, geröu þeir sam
tök um að brenna yfirvaldið inni!
Einn sauðaþjóðurinn ógnaði full-
trúum réttvísinnar með glóandi
járni. Og er hann var íluttur í
hegningarhúsið, sparn hann eins
og tarfur við hverri þúfu. En þeg-
ar dómarinn benti honum á, að
ferðin yrði honum dýr og honum
skildist, að liann yðri að afplána
mótþróann, gerðist hann auðsveip-
ari. Nú ltafa borgarar í Bolung-
arvík gert uppreins gegn réttvís-
inni. „Vesturland" gefur í skyn,
að þeir hafi haft viðbúnað um að
flytja rannsóknardómarann nauð-
ugan til ísafjarðar, og lýsir með
sýnilegri ánægju skrílslegum óp-
um Bolungarvíkurbúa að rann-
sóknardómaranum. Mbl. birtir
mynd af íhaldshetjunni Pétri Odds-
syni...........................
í ákveðnustu Ihaldshéruðum
landsins RangSvallasýslu og N,-
ísafjarðarsýslu, viröist vera örðugt
að kotna fram Iögum og rétti,
eða jafnvei halda almenna íundi
(Hvolfundurinn) fyrir uppreistar-
hug og siðleysi, sumra íhalds-
manna“.
Hvernig líst N.-Ísfirðingum á
mannjöfnuðinn. Þjófa brennuvarga
og illmenni eru þeir sambærilegir
við, aðra ekki. Það segir núver-
andi stjórn. Það eru þessi tvö
héruð, N.-ísafjarðarsýsla og ftang-
árvallasýsla, sem úrmerkt eru í
„siðleysi", og ástæðan er sú, að
ihaldsstefnan er þar svo ríkjandi.
Það er auðvitað engum orðum
eyðandi til tnótmæla gegn jafn
órökstuddum fúkyrðum sem þess-
um, en vissulega er það högg í
andlit allrar þjóðarinnar, að ríkis-
stjórn skuli senda einhverju mesta
menningarhéraði landsins tóninn
á slíkan hátt.
Annars var það fróðlegt og
heppilegt að stjórnin skyldi gefa
beina yfirlýsingu um það, hvað er
skrílsæði eftir hennar mælikvarða,
því sjálfsagt er ekki rangt á-
lyktað, að siðalögmál hennar sé
það, sem gagnstætt er skrílsæð-
inu, sem hún kallar.
Ráðherrann segir í tilfærðutn
orðum úr Tímanum:
„„Vesturland" lýsir með sýni-
legri ánægju skrílslegum ópum
Bolungarvíkurbúa að rannsóknar-
dómaranum".
Vesturland hefir skýrt frá því,
að einn maður í Bolungarvík hafi
hrópað, er Halldór Júlíusson lagði
af stað úr lendingu í Bolungar-
vík: „Burt með hlutdrægnina, rétt-
læti og drenglyndi lifi“.
Frá engu öðru hrópi hefir Vest-
urland sagt, svo ráðherrann hlýt-
ur að eiga við þetta. Og blaðið
lét hvorki í ljósi ánægju sína né
óánægju yfir þessu. En það er
rikisstjórninni þakklátt fyrir það
að hafa gefið hreinskilnislega yf-
irlýsingu um það, að frá hennar
sjónaxmiði sé það skrílsleg hugs-
un og orðbragð að óska þess,
að hlutdrægni hverfi en réttlæti
og drengskapur komi í staðinn.
Af þessu getur hver maður, sem
kartn að snúa við setningu, skilið,
livað vera muni kjörorð núver-
andi stjórnar, og er þá ekki vandí
að skilja rannsóknaraðferðir henn-
ar í Hnifsdalsmálinu. Frh.
íþróttir.
I.
Á víð og dreif.
Það er hvorttveggja, að gróð-
urinn í íþróttalífi íslendinga er
ekki mikill, enda ekki rnikið verið
aö því gert, að hlynna að hon-
um.
Er það og viðbúið, meðan svo
er komið skilningi jafn vel veg-
legustu stofnunar þjóðarinnar, og
þeirrar, er best á að vera skipuð,
Alþingis, að þaðan er lítils eða
einkis styrks að vænta til liins
líkamlega iippeldis.
Blöðin, sem að nokkru eru
spegill þjóðaritinar, hafa því eðli-
lega veriö ærið þögul um þau
málin. — Að sönnu er — í Reykja-
vík eitt íþróttablað á lifi, sem fyr-
ir sérstakan áhuga örfárra manna,
héfir tekist að framfleyta lífinu til
þessa dags, — í tnisjöfnum ltold-
urn þó, en það blað er í altof
fárra höndum, ertda lítið, og út-
koma strjál. Eru því fregnir af
því litla, sem fram fer í íþróttum
hér á landi, svo litlar, að menn
vita tíðum alls ekki hvað fram fer
í þeint efnum í næstu sveitum.
En að það sé miður holt vexti
þeirra, mun enginn efa,.er skyn
ber á.
Úr þessu verður í Vesturlandi
reynt að bæta, að nokkru, um
Vestfirði, og efumst vér eigi um,
að ef önnur blöð vildu sinna
þeim tnálunt, meira en gert hefir
verið, þá nntndr það verða eigi
lítil lyftistöng fyrir íþróttirnar ís-
lenskú.
Hér í bæ eru nú tvö íþróttafé-
lög starfandi, ungtnennafélagið Ár-
vakur og íþróttafélagið Magni,
auk tveggja knattspyrnufélaga, sem
af eðlilegum ástæðum láta þó lítið
á sér bæra á vetrum.
Árvakur og Magni hafa haldið
uppi fimleikum undanfarin ár, lítt
skilin alment og ennþá minna
styrkt. Samt virðist nú vera að
færast nýtt líf í þau, og má að
sjálfsögðu rnest þakka það komu
Bukhs hins frækna hingað s. I.
sumar. og þar næst því, að bær-
inn hefir lánað þeim þinghúsið til
afnota, með ljósi og hita, endur-
gjaldslaust. Er það bæjarstjórn til
sóma, hvernig hún brást við því
máli, og á hún þakkir skyldar.
En hitt er Ísaíirði til hinnar
mestu háðungar, og þá helst þeim
er stjórna honum, að engir fim-
leikar skuli kendir í barnaskólan-
um hér, ár eftir ár. Enda alger-
lega óafsakanlegt. Veldur því
hvorki fjárskortur né erfiðleikar
aðrir, heldur eingöngu sinnuleysi,
eða jafnvel skilningsleysi þeirra,
er með þau mál fara.
Er og svo komið, að börnin í
barnaskólanum fara nú unnvörp-
um, þau er ráð hafa, I íþróttafé-
lögin, til þess þar að fá þá líkam-
legu svölun við nám sitt, er þau
mega eigi án vera. — En þau
fátækari sitja eftir með sárt enn-
ið, og mæna á öfundaraugum. í
Magna æfa nú rnilli 80 og 90
unglingar og börn, í 5 deildum,
en í Árvakur um 25 stúlkur og
15 piltar í 3 deildum, og mundu
óefað margir fleiri, ef eigi yllu
húsþrengsli.
í Hnífsdal og Bolungarvík eru
ungmennafélög, sem haldið hafa
uppi fimleikaæfingum undanfarna
vetur. Munu þau þó lítt tekin til
starfa enn í vetur, en hyggja á
einhverjar framkvæmdir nú á næst-
unni.
Súgfirðingar hafa löngum verið
áhugamenn utn þau mál, og alt
af haldið uppi einhverjum íþrótta-
iðkunum. Hafa jafn vel eignast
fieiri en einn afburðarmann — á
íslenskum mælikvarða — I þeim
greinum. Þeir munu’ því fráleitt
liggja í dvala í vetur frekar en
endranær. Og harla ólíklegt finst
þeim, er þetta ritar, að þeir uni
því til lengdar, að glimubelti Vest-
firðinga, þessi fagri listagripur,
líggi í Bolungarvík, án þess að
tilraun sé gerð til að ná honum
þaðan. Er það líka, satt að segja,
mesta háðung fyrir Vestfirðinga,
hversu hljótt er um belti þetta, og
sjaldan urn það glímt.
Nota eg hér tækifærið til þess,
að skora á hlutaðeigendur, að Iáta
glítna um beltið í vetur, og mæli
eg þá fyrir rnunn fjöida íþrótta-
unnara hér og I grend.
G. A.
Jólasúkkulaði
í alskonar myndum,
fjölbreyttast, best og ódýrast
hjá
Lopti.
Wrá ísafiröi.
Trúlofun.
Viggó Sigurðsson, sonur Sig-
urðar Jónssonar skólastjóra, og
Frida Larsen lyfsala í Thisted í
Danmörku hafa opinberað trúlof-
un sína.
Viggó hefir dvalið erlendis, í
Englandi og Danmörku, síðan í
vor. Kom hann heim með Dronn-
ing Alexandrine síðast.
Verðlaun.
Þorsteinn sonur Jóhanns kaup-
manns Þorsteinssonar og Bjarni
sonur Sigurðar Jónssonar skóla-
stjóra fengu að afloknu námi á
Kaupmannaskólanum í Kbh. 200
kr. verðiaun hvor. Hlutu þrír verð-
laun af 87.
Þeir Bjarni og Þorsteinn fóru
til London að afloknu námi og
ætla að vera þar við framhalds-
nám í 4 mánuði.
Þessir ísfirsku piltar höfðu geng-
ið gegn um unglingaskólann hér
á ísalirði. Engan annan undirbún-
ing haft. Virðist sú undirstaða
ekki hafa reynst ótraust.
Nýjar verslanir.
Jorgen Nissen hefir opnað álna-
vöruverlsun í hinu nýbygða húsi
E. Kærnested við Hafnarstræti.
Kallar hann verslun sína Vöru-
hús ísafjarðar.
Gunnlaugur Halldórsson hefir
opnað verslun í sama húsi. Versl-
ar hann aðallega með hreinlætis-
vörur, matvörur, kryddvörur, sæt-
indi og tóbak.
Hjálpræðisherinn
biður þess getið, að misprent-
ast hefir i Jólatíðindunum um
samkomu í Hernum, (opinber
bænasamkoma) kl. lP/j f. mið-
nætti 30. des. Á að vera 31. des.
„Brúarfoss“
kom hingað þann 11. þ. m. á
norður og i'itleið. Meðal farþega
hingað voru: Sig. H. Þorsteins-
son, Haraldur Guðmundsson al-
þingismaður og Guðm. G. Hagalín
rithöfundur.
Brynhildur Jóhannesdóttir sima-
mær fór til útlanda með skipinu.
Aðalfundur
var haldinn í Vélabátaábyrgða-
félagi ísfirðinga þ. 27. nóvember.
Sjóður félagsins er nú kr. 100.000.00
ennfremur séreignarsjóður kr. 14
þúsund.
í stjórn félagsins voru kosnir:
formaður Jón Brynjólfsson,
féhirðir Hannes Haildórsson,
ritari Ólafur Pálsson.
Satnþ. voru breytingar á lögum
félagsins, sem allar eru vátryggj-
endum til mikilla hagsbóta, nú
er félaginu heimilt að tryggja alla
virðingarupphæð bátanna, og
greiðir skaðabætur að fullu þó um
viðgerðarkostnað sé að ræða, að-